Drake’s POV
KANINA pa ako pabalik-balik sa mga classrooms na nadadaan ko, pero hindi ko makita ni anino manlang ni Dianne. Para akong mahihilo sa ginagawa kong ‘to. In the first place, I don’t know why I am doing this. There’s a strange force that suddenly drives me to do this strange actions and make my heart beat fast. And only when I’m with Dianne that my heart beats slowly again. I need to find her or else my chest would be exploding any moment. Hyperbolically explained but that seems to be the feeling I have as of the moment.
Most if not all may experience differently to what I’m feeling right now, for their heart might beat faster whenever they’re with someone— who have special place in their hearts or uncomfortable with. But I’m the total opposite of it. I guess, I feel more comfortable when I’m with them.
Habang naglalakad ako papunta sa palikuran, I saw a group of students in a huddle, busy looking at their phones, and making noise because most of them are talking simultaneously. There I saw Dianne with them, looking at her phone. However, she seems flustered and not okay. I don’t know what’s going on but I came to check what’s happening.
Hindi ko napansin na andoon din pala si Aiden. Hanggang sa biglang lumapit si Dianne sa kaniya at saka sinampal. Nagulat ang lahat sa ginawang ‘yon ni Dianne.
“Ikaw ba ang nagupload ng video?” tanong nito kay Aiden na namumula ang pisngi dahil sa pagkakasampal ni Dianne.
“Wala akong alam diyan! Pati rin ako nagulat nang makita ko ‘yan,” tugon naman ni Aiden.
Hindi ko man alam kung anong nangyayari at pati na rin kung anong nangyari, alam kong malungkot si Dianne. And just by looking at her teary eyes makes me sad as well. Totoo ngang gumagaan ang aking pakiramdam ko sa tuwing andiyan si Dianne, pero ibang usapan na kapag nakikita ko siyang malungkot at umiiyak.
Sa kalagitnaan ng pagtatalo ni Aiden at Dianne ay siya namang panghihimasok ang babaeng tinawag na Kathleen ng isa niyang kasamahan at saka walang pakundangang nagtanong. “ Are you the girl in the clip. Wow! Congratulations! You’re so famous pala sa mga guys, lalo na sa mga barumbado,” tudyo nito kay Dianne, sabay tawa kasama ng ibang mga estudyante.
“Aiden, do you also know this girl? Ah wait, I mean this hooker?” tanong nito kay Aiden sabay tingin niya kay Dianne na parang diring-diri ito.
I don’t know who these girls are, right in front of my face, but I am sure that she is into other people’s business.
Ipinakita niya sa ‘kin ang clip kung saan pinalilibutan ng grupo ng mga kalalakihan si Dianne. Honestly, I was a bit shocked when she showed that to me. Not because I wasn’t expecting that to happen but because I pity Dianne for whatever purpose the one who posted that clip on the students’ group forum have. I don’t know what his intention is, or who it is. But the fact that I’m seeing Dianne in this tough situation, I am starting to put myself in her shoes. Kita ko ang lungkot sa mga mata ni niya.
Sa mga sandaling ‘yon halos hindi makaimik si Dianne. Nagsimulang pumatak ang kaniyang mga luha sa mga oras na ‘yon. Wala akong magawa kundi ang ialok sa kaniya ang aking panyo.
“Drake, what are you doing?” the girl—who badmouthed Dianne earlier, said. “ Are you trying to console this bitch?” dagdag pa niya.
Gusto kong punasan ang mga luha ni Dianne sa kaniyang mukha, ngunit agad na kinuha nito ang panyo mula sa aking mga kamay at saka ipinunas ito sa kaniyang mga luhaang mata, kaya naman hinayaan ko na lamang ito.
Bigla na lamang lumapit ang babae at saka itinulak si Dianne. Buti na lamang at mabilis ko siyang nasalo sa mga braso ko. Dahil kung hindi ay baka napano na siya.
“Miss, with all due respect, don’t you think you’re crossing the line here? Just because Dianne is in that clip, doesn’t mean your guess was right. Don’t you think, she’s the victim here?” bulalas ko.
“Huh? Are you blind,” sagot nito na parang maka paniwala sa sinabi ko.
“We don’t have the right to judge her. We still do not know what happened here and yet you already drew your own conclusions as if you know her a lot,” mariin kong saad sa kanila.
I might not be as talkative as others when it comes to having conversations. And some might always see me as a warm and quiet person. But when someone’s been insulted, especially when these people are very important to me, I just couldn’t stand to let others treat them like that.
Seeing Dianne crying reminds me when I first saw her at the hospital, where I first saw her.
One rainy evening, while I was driving my mom’s car heading home, a woman in front of me went across the street. In surprised, I suddenly press the brake pedal down, without knowing that I didn’t fasten my seatbelt.
Unfortunately, I accidentally bumped my head on the steering wheel of the car, that’s why I got minor bruises and blood on my forehead. However, instead of thinking myself first, I thought of the woman that almost got run over by me on the street. She was startled and also got minor bruises.
“Ma’am, okey lang po ba kayo?,” I asked, but she didn’t respond to my question.
When I saw her, she obviously doesn’t know what to do. She kept saying “Dianne”, like she was looking for her
“Si Di-anne, nakita mo si Dianne? Si Dianne ko,” she constantly asked, as if that person was missing.
“May contact number po ba kayo ni D-ianne?” I asked, but she kept on saying weird things, so I decided to assist her and brought her to the hospital.
My father’s friend uncle Rogie, who was also a doctor in the Florencio Lagria Hospital, insisted that I also need to get treated, so I’d been admitted to the hospital to get some stitches for my wounds.
After that, I looked immediately for the woman I brought in the hospital. While I was walking, I saw a girl—daze and asking the medical receptionist.
In daze, the girl bumped me while she was busy looking for something.
“ Sorry!” she said in a soft tone. I just nod at her because she seems flustered.
I went to the room where the woman I brought at the hospital had been placed at, but there I saw a girl crying. She seems familiar to me. And then suddenly, I remember the girl I bumped into.
“Ma, saan ka ba kasi nagsususuot. Kanina pa kami nag-aalala ni Dengdeng sa ‘yo. Buti nalang nakita ka ni Tita Margie dito sa Hospital, kaya agad niya akong tinawagan.” The girl said while she’s crying. I can say that she was exhausted because of how she looked. Her face was covered with mixed tears and sweat. Perspiration are all over her neck, but how could be her face looked so angelic?
I assumed that this must be her daughter because she called her mom, I thought of entering the room but I realized that she must spend time with her mom, so I decided to stay at the waiting room.
After couple of hours, I didn’t think that I would be taking a nap at the waiting room. I just woke up when a girl was trying to wake me up.
“Sir! Sir!” she constantly uttered.
When I open my eyes, I saw a girl looking at me. I was a bit startled, that’s why I sit properly.
“Ah, sir kayo po ba yung nagdala sa mama ko rito sa pagamutan,” she asked.
I wasn’t sure at first about what she had been trying to asked, not until I remember her face. The one who cried a river. The daughter of the woman that almost got run over.
I smiled subconsciously. She may be thinking I was crazy because of her reaction, that’s why I cleared my throat and reply her. “Ah, oo”.
“Sorry po sa abala. Maraming salamat. Hindi ko po alam kung paano ko po kayo mapasasalamatan,” she uttered.
“Ah, no, hinde! Wala ‘yon, ako nga dapat ang humingi ng tawad eh, kase muntikan ko na siyang masagasaan, sorry!” I replied.
Since I was the one who almost hit her mom, I insisted that I’ll be the one paying the hospital bills.
After that night, I thought I wouldn’t be able to saw her again.
*****
NASA gitna pa rin kami ng isang kaguluhan dahil sa video ni Dianne na na-leak sa student’s group forum. Ayaw magpaawat ng mga estudyanteng sobra kung manuya. Halatang masama ang tingin nila kay Dianne.
“Why are you defending that woman, when obviously, she’s a whore,” muling pag-iinsulto ni Kathleen. “Siguro nagmana sa parents niya,” dagdag pa nito
Sisitahin ko na sana ito nang biglang sinunggaban ni Dianne ang kaniyang buhok. “Anong sinabi mo?” bulyaw niya rito, habang mariing sinasabunutan ni Dianne si Kathleen.
Pilit namin silang inaawat ngunit patuloy parin sila sa kanilang ginagawa. Hanggang sa kusa na mismong bitiwan ito ni Dianne.
Hindi na napigilan pa ni Dianne ang umiyak, habang dinidepensahan nito ang kaniyang mga magulang, sa mga panlalait ni Kathleen. “ Laitin mo na ako hanggat gusto mo, huwag lang ang mga magulang ko. Wala kang alam sa akin, palibhasa hindi niyo nararanasan ang mga nararanasan ko,” anito, na nakatingin kay Kathleen, Aiden at maging sa ibang mga estudyante na naroroon. “Wala akong dapat ipaliwanag dito dahil alam kong kahit anong sabihin ko, alam kong hindi kayo maniniwala sa 'kin. Paniniwalaan lamang ninyo kung anong nakikita niyo, kahit hindi niyo lubusang alam ang buo kong pagkatao,” nanginginig na sabi nito, habang patuloy paring bumubuhos ang kaniyang mga luha.
Dahil sa pagkapahiya, nag-walk out sina Kathleen maging ng kaniyang mga kasamahan. Maya-maya pa ay nagsialisan na rin ang iba pang mga estudyante. Kaming tatlo na lamang ang naiwan. Ako, si Aiden at si Dianne.
Sa mga sandaling ‘yon, hindi ko lubos akalaing sa ganitong sitwasyon ko makikita si Dianne. Gusto ko itong patahanin, ngunit kahit gusto ko man, alam kong hindi ko maaalis ang lungkot at sakit na nararamdaman nito.
This is not the first time I'm seeing herr crying. But this one really breaks my heart. I wanna comfort her and say that everything will come to light and everything will be fine. But I do not know where to start.
Until I get the courage to go near her and hug her tightly.
Dianne’s POV“H-i Dianne!” rinig kong bati sa’kin ni Nicole—classmate ko.Hindi ako nakasagot kaagad dahil hindi ko lubos akalaing may babati pa sa’kin matapos kumalat ang video clip ko sa students’ forum. Wala kasi ni isa manlang sa mga kaklase ko ang nakitaan ko ng concern sa’kin. Mas okay pa siguro kung tuksuin nila ako kaysa ang hindi nila ako pansinin na parang hindi ako nag-eexist.Sa isip ko ay marahil nahihiya lang itong lumapit sa’kin noong una, kung kaya’t akala ko ay katulad din siya ng iba kong mga kaklase. Hindi rin kasi ito palaimik. Loner din kasi si Nicole. Parati ko rin siyang nakikitang mag-isang kumakain sa canteen at minsan ay pati na rin sa library.“A-hh, eh He-llo!” utal kong tugon dito.“Tanong ko lang sana kung may club ka nang nasalihan,” mahinang saad nito sa’kin.“Huh? Tinatanong mo kung p
Aiden’s POV “IKAW!” Ito ang tanging salitang tumatatak sa aking isipan, matapos ang nangyari sa field kahapon. Hindi ito maalis sa aking isipan dahil nakasisiguro akong dahil dito ay imposibleng mapatawad pa ako ni Dianne sa mga atraso ko sa kaniya. Malamang ay kumukulo na ang dugo nito sa akin ngayon. Ikaw ba naman ang i-mouth to mouth ng taong kagalit mo. Halos masuka na ito kahapon ng malaman niyang sa dinami rami ng taong pwedeng gumawa non ay ako pa talaga. Kasalanan ko rin naman kasi dahil pumayag ako sa kagustuhan ni sir Adrian. Sa totoo lang ayaw ko sana itong gawin dahil nakakahiya, pero parang may magnetic force ang tila humatak sa aking mga labi papunta sa kaniyang mga labi. Hindi ko maipaliwanag. Pero parang na-hypnotize ako. Ang totoo niyan, ako ang dahilan kung bakit siya natumba. Ako kasi ang huling sumipa sa soccer ball bago ito tuluyang lumipad sa ere papunta kay Dianne. Naisip kong baka dahil guilty ako, kaya
Aiden’s POV“Dianne! Sorry!”“Oo inaamin ko, nagkasala ako sa’yo. Pero hindi ba’t Ikaw ang nauna. Kung hindi mo sana ako sinipa noon sa may ano, e di sana wala sanang away na naganap! Pero sige ako na lang magsorry”“Hay nako!!! Bro, paano maniniwala si Dianne sa’yo na sincere ka, kung pati paghingi ng kapatawaran, hindi mo magawa nang tama,” bulalas ni Rex, habang nag-pa-practice ako sa salamin sa kaniyang vanity table kung paano ako hihingi ng tawad kay Dianne.“Eh anong gusto mong gawin ko? Lumuhod sa harapan niya at mag-sorry hanggang sa mapatawad niya ako?”“Kung gusto mong patawarin ka niya, you have to show that you are worthy enough of her forgiveness. Do everything you know that is right , mapatawad ka lang” dagdag nito.“Eh total ikaw nakaisip niyan, bakit hindi kaya ikaw ang gumawa. At saka, ikaw rin naman ah! May atraso ka rin sa kaniya. Ika
“Uy, sorry ulit ha!” “Ano ka ba wala na sa akin ‘yon. At saka ako rin naman may nagawang hindi maganda sa’yo kaya quits na tayo” tugon ni Dianne. “E parang galit ka pa sa'kin eh,” muli kong saad. Hindi ito agad nakapagsalita, kaya naisip kong baka hindi pa umuupa ang galit nito sa akin. “Hindi naman. Mukha ba akong galit?” usisa nito,sabay hawak sa kaniyang pisngi at noo na parang sinusuri nito kung meron itong wrinkles. “Siguro, stress lang ‘to. Puyat lang siguro ako!” pabirong sabi nito. Sa totoo lang, naisip ko ring baka stress lang siya kaya para itong down na down sa lagay na ‘yon. “Dianne, do you mind if I ask you something?” “Ahh? Ano ba ‘yon?” anito. Tatanungin ko sana siya kung meron ba siyang problema dahil sa kaniyang ‘di maipintang mukha, pero naisip kong baka isipin niyang masyado na akong nanghihimasok sa buhay niya.”Ah, tanong ko lang sana kung bakit ka hinahabol ng mga—.Alam mo na, ng mga l
KASALUKUYAN akong nasa library ngayon. As expected, tahimik lang at kalmadong nagbabasa ang mga estudyante kung titingnan. Aakalain mo talagang bibliophile ang mga ito dahil sa paraan ng kanilang pagbabasa. Karamihan sa kanila ay naka-eyeglasses—mga genius kung titingnan. May iba ring naka-earphones habang nagbabasa, may mangilan-ilan ding nakapatong ang ulo sa desk habang nagbabasa. Samantalang ang iba naman ay abalang nagsusulat. Nakakainis lang dahil halos tumulo na ang luha ko sa istoryang nabasa ko kanina lang. Konti na lang talaga at papatak na ang mga ito. Hanggang sa itinigil ko itong basahin dahil baka may makakita pa sa akin, at kung ano pa ang isipin nilang iniiyakan ko. Nahihiwagaan lang ako sa librong ito dahil parang may pagkakaparehas kami ng male lead nito. Maliban sa gwapo at malakas ang dating, nakikita ko sa kaniya ang sarili ko. While reading this, it seems like any moment, I would burst into tears. He lost his mother a year ago and have to live b
Chapter 9.2 MAG-AALAS-KUWATRO na pero andito pa rin ako sa kinauupuan ko. Nakatingin sa field kung saan naglalaro ang mga athletes ng football, loan tennis at baseball. Bigla na lamang sumagi sa isip ko ang nangyari kay Dianne sa field noong nag-pa-practice sila ng Cheerdance—it was just an accident that time. Sa dinami-rami ba naman ng puwedeng tamaan ng bola, si Dianne pa talaga. Looking back, magkagalit pa kami noong mga sandaling ‘yon. Also that time when I realized that everything is just misunderstanding between us. I was even childish on the part where I took revenge because of the incident happened before where he kicked my balls out. Now, I am gradually realizing that those things aren’t as bad as I was thinking before. And I just learned that those things can be considered as memories. ***** DAHIL nangangawit na’ko sa t
Dianne’s POV ARAW ng Linggo. Ang maliwanag na sikat ng araw ang siyang bumungad sa akin sa aking paggising. Ang mabangong halimuyak ng mga bulaklak sa tapat ng aking bintana ay amoy na amoy ko. Nararamdaman kong magiging isang magnadang araw ang Linggong ito para sa akin. Sa aking pagbangon, ang walang-kaparis na amoy ng barakong kape at pandesal ang sumalubong sa akin. Dali-dali na akong nagtiklop ng aking higaan dahil atat na akong makisalo sa umagahan namin. Pagbukas ko ng pintuan ay saka naman tumambad sa akin ang amoy ng parang nasusunog na kanin. Agad akong tumakbo upang apulahin ang apoy. Pangatlong beses na kasi kaming nasunugan dito sa amin at ayaw ko nang mangyari ang mga sakunang napagdaanan namin noon, kaya agad kong pinatay ito, bago pa ito sumiklab ng tuluyan. “Ma!!! Ano bang ginawa mo? Diba ilang beses na kitang sinabihan na huwag magluluto ha! Diba? Sinabi ko sa inyo na huwag na huwag kayong magsasaing dahil baka pagmulan ito ng sunog!” bulyaw
"MA!” Habang tumatakbo si Dianne papalapit sa kaniyang ina ay siya namang pag-buhos ng kaniyang mga luha. Agad niyang niyakap nang mahigpit ang kaniyang ina na para bang matagal na silang hindi nagkikita . Nabigla rin ako sa nanyaring ‘yon dahil hindi ko naman alam na ang aleng ‘yon pala ay ang kaniyang mama. Bigla kong naalala ang mga sinabi sa akin ni Dianne tungkol sa karamdaman ng kaniyang ina. Kaya siguro ganoon na lamang ang pag-aalala nito Agad pumasok sa aking isipan ang sinabi ng Aleng nakausap ko kanina- mama ni Dianne. Nabanggit niyang may kakambal ang yumaong anak nito. Kung hindi ako nagkakamali, Danica ang narinig kong sinabi nitong pangalan. Isa pa’t narinig ko rin na Danica ang tawag ng mama ni Dianne sa kaniya. Nais kong maliwanagan sa mga nangyayari. Nais ko rin sanang tanungin si Dianne tungkol dito, ngunit baka isipin lamang niyang, nanghihimasok ako sa buhay niya. “Ma! Alalang alala kami sa’yo! Lalong
"MA!” Habang tumatakbo si Dianne papalapit sa kaniyang ina ay siya namang pag-buhos ng kaniyang mga luha. Agad niyang niyakap nang mahigpit ang kaniyang ina na para bang matagal na silang hindi nagkikita . Nabigla rin ako sa nanyaring ‘yon dahil hindi ko naman alam na ang aleng ‘yon pala ay ang kaniyang mama. Bigla kong naalala ang mga sinabi sa akin ni Dianne tungkol sa karamdaman ng kaniyang ina. Kaya siguro ganoon na lamang ang pag-aalala nito Agad pumasok sa aking isipan ang sinabi ng Aleng nakausap ko kanina- mama ni Dianne. Nabanggit niyang may kakambal ang yumaong anak nito. Kung hindi ako nagkakamali, Danica ang narinig kong sinabi nitong pangalan. Isa pa’t narinig ko rin na Danica ang tawag ng mama ni Dianne sa kaniya. Nais kong maliwanagan sa mga nangyayari. Nais ko rin sanang tanungin si Dianne tungkol dito, ngunit baka isipin lamang niyang, nanghihimasok ako sa buhay niya. “Ma! Alalang alala kami sa’yo! Lalong
Dianne’s POV ARAW ng Linggo. Ang maliwanag na sikat ng araw ang siyang bumungad sa akin sa aking paggising. Ang mabangong halimuyak ng mga bulaklak sa tapat ng aking bintana ay amoy na amoy ko. Nararamdaman kong magiging isang magnadang araw ang Linggong ito para sa akin. Sa aking pagbangon, ang walang-kaparis na amoy ng barakong kape at pandesal ang sumalubong sa akin. Dali-dali na akong nagtiklop ng aking higaan dahil atat na akong makisalo sa umagahan namin. Pagbukas ko ng pintuan ay saka naman tumambad sa akin ang amoy ng parang nasusunog na kanin. Agad akong tumakbo upang apulahin ang apoy. Pangatlong beses na kasi kaming nasunugan dito sa amin at ayaw ko nang mangyari ang mga sakunang napagdaanan namin noon, kaya agad kong pinatay ito, bago pa ito sumiklab ng tuluyan. “Ma!!! Ano bang ginawa mo? Diba ilang beses na kitang sinabihan na huwag magluluto ha! Diba? Sinabi ko sa inyo na huwag na huwag kayong magsasaing dahil baka pagmulan ito ng sunog!” bulyaw
Chapter 9.2 MAG-AALAS-KUWATRO na pero andito pa rin ako sa kinauupuan ko. Nakatingin sa field kung saan naglalaro ang mga athletes ng football, loan tennis at baseball. Bigla na lamang sumagi sa isip ko ang nangyari kay Dianne sa field noong nag-pa-practice sila ng Cheerdance—it was just an accident that time. Sa dinami-rami ba naman ng puwedeng tamaan ng bola, si Dianne pa talaga. Looking back, magkagalit pa kami noong mga sandaling ‘yon. Also that time when I realized that everything is just misunderstanding between us. I was even childish on the part where I took revenge because of the incident happened before where he kicked my balls out. Now, I am gradually realizing that those things aren’t as bad as I was thinking before. And I just learned that those things can be considered as memories. ***** DAHIL nangangawit na’ko sa t
KASALUKUYAN akong nasa library ngayon. As expected, tahimik lang at kalmadong nagbabasa ang mga estudyante kung titingnan. Aakalain mo talagang bibliophile ang mga ito dahil sa paraan ng kanilang pagbabasa. Karamihan sa kanila ay naka-eyeglasses—mga genius kung titingnan. May iba ring naka-earphones habang nagbabasa, may mangilan-ilan ding nakapatong ang ulo sa desk habang nagbabasa. Samantalang ang iba naman ay abalang nagsusulat. Nakakainis lang dahil halos tumulo na ang luha ko sa istoryang nabasa ko kanina lang. Konti na lang talaga at papatak na ang mga ito. Hanggang sa itinigil ko itong basahin dahil baka may makakita pa sa akin, at kung ano pa ang isipin nilang iniiyakan ko. Nahihiwagaan lang ako sa librong ito dahil parang may pagkakaparehas kami ng male lead nito. Maliban sa gwapo at malakas ang dating, nakikita ko sa kaniya ang sarili ko. While reading this, it seems like any moment, I would burst into tears. He lost his mother a year ago and have to live b
“Uy, sorry ulit ha!” “Ano ka ba wala na sa akin ‘yon. At saka ako rin naman may nagawang hindi maganda sa’yo kaya quits na tayo” tugon ni Dianne. “E parang galit ka pa sa'kin eh,” muli kong saad. Hindi ito agad nakapagsalita, kaya naisip kong baka hindi pa umuupa ang galit nito sa akin. “Hindi naman. Mukha ba akong galit?” usisa nito,sabay hawak sa kaniyang pisngi at noo na parang sinusuri nito kung meron itong wrinkles. “Siguro, stress lang ‘to. Puyat lang siguro ako!” pabirong sabi nito. Sa totoo lang, naisip ko ring baka stress lang siya kaya para itong down na down sa lagay na ‘yon. “Dianne, do you mind if I ask you something?” “Ahh? Ano ba ‘yon?” anito. Tatanungin ko sana siya kung meron ba siyang problema dahil sa kaniyang ‘di maipintang mukha, pero naisip kong baka isipin niyang masyado na akong nanghihimasok sa buhay niya.”Ah, tanong ko lang sana kung bakit ka hinahabol ng mga—.Alam mo na, ng mga l
Aiden’s POV“Dianne! Sorry!”“Oo inaamin ko, nagkasala ako sa’yo. Pero hindi ba’t Ikaw ang nauna. Kung hindi mo sana ako sinipa noon sa may ano, e di sana wala sanang away na naganap! Pero sige ako na lang magsorry”“Hay nako!!! Bro, paano maniniwala si Dianne sa’yo na sincere ka, kung pati paghingi ng kapatawaran, hindi mo magawa nang tama,” bulalas ni Rex, habang nag-pa-practice ako sa salamin sa kaniyang vanity table kung paano ako hihingi ng tawad kay Dianne.“Eh anong gusto mong gawin ko? Lumuhod sa harapan niya at mag-sorry hanggang sa mapatawad niya ako?”“Kung gusto mong patawarin ka niya, you have to show that you are worthy enough of her forgiveness. Do everything you know that is right , mapatawad ka lang” dagdag nito.“Eh total ikaw nakaisip niyan, bakit hindi kaya ikaw ang gumawa. At saka, ikaw rin naman ah! May atraso ka rin sa kaniya. Ika
Aiden’s POV “IKAW!” Ito ang tanging salitang tumatatak sa aking isipan, matapos ang nangyari sa field kahapon. Hindi ito maalis sa aking isipan dahil nakasisiguro akong dahil dito ay imposibleng mapatawad pa ako ni Dianne sa mga atraso ko sa kaniya. Malamang ay kumukulo na ang dugo nito sa akin ngayon. Ikaw ba naman ang i-mouth to mouth ng taong kagalit mo. Halos masuka na ito kahapon ng malaman niyang sa dinami rami ng taong pwedeng gumawa non ay ako pa talaga. Kasalanan ko rin naman kasi dahil pumayag ako sa kagustuhan ni sir Adrian. Sa totoo lang ayaw ko sana itong gawin dahil nakakahiya, pero parang may magnetic force ang tila humatak sa aking mga labi papunta sa kaniyang mga labi. Hindi ko maipaliwanag. Pero parang na-hypnotize ako. Ang totoo niyan, ako ang dahilan kung bakit siya natumba. Ako kasi ang huling sumipa sa soccer ball bago ito tuluyang lumipad sa ere papunta kay Dianne. Naisip kong baka dahil guilty ako, kaya
Dianne’s POV“H-i Dianne!” rinig kong bati sa’kin ni Nicole—classmate ko.Hindi ako nakasagot kaagad dahil hindi ko lubos akalaing may babati pa sa’kin matapos kumalat ang video clip ko sa students’ forum. Wala kasi ni isa manlang sa mga kaklase ko ang nakitaan ko ng concern sa’kin. Mas okay pa siguro kung tuksuin nila ako kaysa ang hindi nila ako pansinin na parang hindi ako nag-eexist.Sa isip ko ay marahil nahihiya lang itong lumapit sa’kin noong una, kung kaya’t akala ko ay katulad din siya ng iba kong mga kaklase. Hindi rin kasi ito palaimik. Loner din kasi si Nicole. Parati ko rin siyang nakikitang mag-isang kumakain sa canteen at minsan ay pati na rin sa library.“A-hh, eh He-llo!” utal kong tugon dito.“Tanong ko lang sana kung may club ka nang nasalihan,” mahinang saad nito sa’kin.“Huh? Tinatanong mo kung p
Drake’s POVKANINA pa ako pabalik-balik sa mga classrooms na nadadaan ko, pero hindi ko makita ni anino manlang ni Dianne. Para akong mahihilo sa ginagawa kong ‘to. In the first place, I don’t know why I am doing this. There’s a strange force that suddenly drives me to do this strange actions and make my heart beat fast. And only when I’m with Dianne that my heart beats slowly again. I need to find her or else my chest would be exploding any moment. Hyperbolically explained but that seems to be the feeling I have as of the moment.Most if not all may experience differently to what I’m feeling right now, for their heart might beat faster whenever they’re with someone— who have special place in their hearts or uncomfortable with. But I’m the total opposite of it. I guess, I feel more comfortable when I’m with them.Habang naglalakad ako papunta sa palikuran, I saw a gr