CHAPTER IV: Getting Overboard

Aiden’s POV

“BRO, sigurado ka ba sa gagawin naten?” tanong ko kay Rex na kanina pa abala sa pag-babrowse ng kaniyang newsfeed sa F******k.

“Hoy Rex!” Lumapit ako sa kaniya dahil masyado siyang naka-focus sa cellphone niya na kanina pa titig na titig sa mga litrato sa cellphone niya. Nakita ko siyang pinusuan ang mga ito isa-isa at hindi pa talaga ito nakuntento dahil sa pag-zoom in at pag-zoom out niya sa mga ito.

“Pst! Pogi!” I whispered sensually through his ears. Kiliting kiliti naman eto.

“Iww!, dude! That’s cringey,”pandidiri niya sa sinabi ko at saka bahagyang lumayo sa’kin.

“Rex, kanina pa kita tinatanong. Ano na? itutuloy ba naten yung plano na’ten o hindi?Are you sure that our plan will work?,” tanong ko sa kaniya na may halong kaba  “Huh? Uy!,” pa-cute ko sa kaniya habang nakahawak ako sa mga braso niya.

Sinubukan naman niyang  tanggalin ang mga kamay ko na nakakapit sa braso niya at saka ngumiwi na parang diring-diri sa pagiging clingy ko sa kaniya. “Ano ka Hilo! Ikaw ‘tong nagsabing gusto mong paamuhin si Ms. D eh, tapos biglang magbabago isip mo,” anito.

Agad kong tinanggal ang kamay ko sa pagkakahawak ko sa kaniya.“Correction! Para maturuan ng leksyon, hindi para paaumihin,” mariin kong pagkontra sa kaniyang sinabi.

“Hello!, were there any difference? Sa tingin mo, anong pinagkaiba ng sinabi mo, aber. Hindi ba tuturuan natin siya ng leksyon, para paamuhin din siya?” Hirit pa niya. Ganito kasi kami magbiruan nang madalas. Kaya naman madalas din kaming mapagkamailang magkapatid. Or worse, magjowa.

“I shook my head.”Ah basta magtanda lang siya sa ginawa niya sa’kin. I cannot forgive her for what she did to me! Mapapanatag lang ako kapag nakaganti na’ko sa kaniya,” pagmamatigas ko.

“Halos mabasag na ‘tong mga alaga ko dahil sa ginawa niyang paninipa. Wala silang kamalay-malay. They’re innocent! Hindi ba niya naisip na puwede akong maging sterile sa ginawa niya,” bulalas ko.

“Malamang bro, hindi niya dama ‘yon. Bakit kamo?” pilyo niyang tanong.

“Ah? Ba-kit?” nakangiti kong tugon.

“Wala naman siyang itlog eh!” Pabirong sagot nito.

“Hoyy!!,” hiyaw ko. At tsaka ko siya itinulak. “ Oo nga no!,” tanto ko . Tsaka kami napahagikgik ng malakas dahil sa corny niyang joke. Nakalimutan naming nasa loob pala kami ng library.

“Sino yung mga nag-iinangay diyan, kung hindi mag-aral ang ipinunta niyo rito, the door is widely open for you,” galit na sabi ni Ms. Sasha Perez— ang masungit na librarian. Kahit ata huni ng lamok ikagagalit niya. Napayuko nalang kami ni Rex dahil sa kahihiyan,

“Ah! nga pala may club ka na ba?,” mahinang saad ni Rex sa gitna ng  nakabibinging silid-aklatan.

 “Wala pa nga eh!,” tugon ko habang nainom ng iced tea.

“Why not we join the Music club. Balita ko, madaming magagandang seniors doon sa club na ‘yon.” mungkahi niya, sabay kindat sa ‘kin.

“Yan tayo eh, diyan ka magaling eh no! Pagdating talaga sa mga babae, napakabilis mo. Palagi kang updated,” pangiinis ko sa kaniya.  “But you can join naman the club you wanna join. If you like there, you can join the club, don’t worry about me. Hindi ko pa kasi alam kung anong sasalihan ko eh, I might be joining the sports' club. Anyway, let’s not talk about that first. Because today, we need to stick on our plan para makaganti kay miss kickgineer!”

“Kickgineer?” he asked confusedly.

“Diba, kickgineer, engineer na mahilig manipa, hence, kickgineer!” pagpapaliwanag ko sa kaniya.

"So baduy! Corny mo bro,” pang-aasar nito sa akin.

                                *****

KASALUKUYAN kami ngayong nagkaklase sa Room 5 sa 2^nd floor. Biglang nagtanong si sir Anthony patungkol sa problem na nasa monitor. “Anyone who would answer this problem is exempted to our first quiz tomorrow, anyone ? Tanong niya sa amin. “ Aminado akong mahirap ang problem na ’yon pero kung gagawin ko ito ay tiyak na makukuha ko ang tamang sagot. Dahil mukhang wala naman ni isa sa mga kaklase ang interasado na sagutan ito ay ako  na ang kusang tumayo at agad nagtungo sa harapan upang i-solve ang equation.

Wala pang limang minuto, natapos ko na kaagad ito nang walang kahirap-hirap. Dahil dito, walang nagawa ang mga kaklase ko kung hindi ang pumalakpak at mainggit sa akin dahil exempted ako sa first summative assessment  namin bukas. Lahat ay todo hiyaw at palaklak,maliban na lamang sa isa, si Dianne—nasa sulok lamang siya habang nakatakip ng libro ang kaniyang ulo, mahimbing na natutulog habang kasalukuyan kaming nagkaklase. Naisip kong i-suggest kay sir Anton na bigyan pa niya ng isang mathematical problem ang mga kaklase ko for another exemption reward. Pero sa totoo lang, naisip ko ‘yon para ma-call ang atensyon ni Dianne at siya ang papuntahin sa harap.

Dahil walang nagtaas ng kamay, ako ang naatasang magtawag ng isang mag-aaral para i-solve ang problem na naka-flash sa  monitor.

Ah! Why not we call Ms. Dianne Manlangit. Malakas kong saad sa klase.  Bigla na lang silang napalingon sa sulok kung saan naroroon si Dianne.

“Ms. Manlangit!” malakas na tawag ni sir Anton sa kaniya.

“Ay!! Langit ka rin!! gulat na wika ni Dianne mula sa pagkakatulog. Gulat na gulat ito dahil sa malakas na tawag ni sir sa kaniyang pangalan.

“Dianne, yung laway mo,” loko sa kaniya ni Sam—isa sa mga kaklase naming mapang-asar.

Agad namang pinunasan ni Dianne ito kahit halatang niloloko lamang siya nito.

“Class, stop making noise,” sita ni sir sa mga kaklase kong  halos mabilaukan na sa kakatawa.

“You may now take your seat,” anito sa’kin.

Agad akong nagtungo sa upuan ko habang nakatingin ako Kay Dianne.

“Ms. Manlangit, come in front and solve the problem” muling sambit ni sir Anton kay Dianne. Nag-aalangan itong tumayo. Halatang hindi nito alam ang sagot sa equation na naka-flash sa monitor. Dadaan na sana ito nang biglang pinatid ito ni Sam. He tripped Dianne using his right leg at saka nag-sorry sa kaniya. “Ay sorry!” paumanhin nito na may halong kaplastikan sa ekspresyon ng kaniyang mukha.

Rinig na rinig ang hiyawan at tawanan sa buong room 5 sa mga sandaling iyon. “Class keep quiet, how many times do I have to tell you to refrain from making unnecessary noise” Pollution!!,” galit na sita ni sir Anton sa amin.

Dahan-dahang tumayo si Dianne at pumunta na nga sa harapan upang i-solve ang equation na kanina pa naghihintay sa kaniya. Sampung minuto na ang nakararaan pero kanina pa niya tinititigan ito na para bang masusi niya itong sinusuri.

“ Dianne, if you think you cannot solve it, you may now take your seat!” ani sir Anton.

Ngumisi ako sa pagkakaalam kong hindi niya kayang i-solve ito. Hanggang sa muli itong lumingon ito sa monitor “Hindi sa hindi ko kayang i-solve sir.Sa tingin ko may mali kaya hindi ako makapag-proceed,” anito.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote niya at sinabi niya ‘yon sa teacher namin. Not to mention, but sir Anton is one of the best math teachers in the university, so it is impossible for him to give an problem that would make him unprofessional.

“Anong sinabi mo. Are you saying mali ako at Ikaw ang tama,” baling sa kaniya ni sir Anton na halatang galit sa sinabing ‘yon ni Dianne. Lalapitan na sana siya ni sir Anton nang biglang tumunog ang alarm. Hudyat na tapos na ang klase namin sa kaniya.

                              *****

HABANG naglalakad ako sa covered walk malapit sa engineering building, nakita ko si Dianne sa Isang bench kung saan kumakain ito mag-isa ng biscuit at mineral water.

Hindi ko namalayang napako na ako sa kinalalagyan ko hanggang sa gulatin ako ni Rex. “ Bro!, anong tinitingnan mo diyan,” agad nitong tanong sa akin.

“Ah!! Wala naligaw lang ako,”  sagot ko sa kaniya.

“Ahh, kaya pala kanina ka pa nakatingin sa bandang ‘yon,” baling uli niya sa akin.

“Oo! Ayy! Hi-ndi!” pautal-utal kong pagbawi  sa una kong tugon.

Hindi ko akalaing may matanglawin itong kaibigan ko. Para kasing detective kung umasta. Kung saan saan na lamang kasi siya nagsususuot pagkatapos ay bigla na lamang lilitaw na parang inoobserbahan lahat ng kilos mo.

“Ah! Cge na, tinitignan ko na siya, pero hindi katulad ng iniisip mo, gunggong,” mariin kong sabi sa kaniya. “Iniisip ko kasi kung paano ako makagaganti sa kaniya,” dagdag ko.

Alam kong kahit papaano ay napahiya ko na siya kanina sa klase namin, pero naisip kong kulang pa ‘yon para magtanda siya. Hanggang sa nakaisip ako ng isang paraan para tuluyan itong magtanda.

“Bro, may pasok ba kayo ng 9:30 bukas?” tanong ko kay Rex.

“Ah wala naman, bakit mo natanong?” anito.

“I have a plan at saka ako bumulong kay Rex.

It’s payback time! Tudyo ng aking isipan.

Panibagong araw na naman. Ambilis ng oras! Parang kelan lang noong mga high school students pa lamang kami.

Bigla ko na lamang naalala ang mga panahong wala pa kami masyadong iniisip kundi ang gumala at magpakasaya lang. Ngayon madami nang nagbago. Ngayong college mo nga naman talaga ma-rerealize na kailangan mong mag-double effort para lang matapos mo ang pinapangarap mong kurso.

To be frank, to be an engineer is not my ultimate dream. When I was a kid, I am fond of different medical devices like stethoscope. Maybe because of what I always saw on television before. Saving lives. Saving those who are injured, those who are in need  of help, especially those who were involved in a car accident. But that has change when my parents got into such. My mom were the one who drove that car that day the accident happened according to the authorities. I was sobbing at the hospital that day, even if there’s no chance for my mom to survive, I was desperately begging the doctors to save my mom but no one ever pleased me, not even my dad. As if nothing happened.

Others might have different views towards it and they might want even more to become a doctor because of that, but for me, I was totally broken, shattered into pieces that I think, even time cannot bring me back into how I used to be.

“Aiden, ba’t tulala ka diyan, okay ka lang ba?” tanong sa’kin ni Rex.

Bigla akong nahimasmasan nang tawagin niya ako. Ahh? Ah oo naman. Mabuti andito ka na! Okay, here’s the thing, I’ll intentionally pour my iced tea on Dianne’s uniform. I am sure she will go to CR and change her clothes. After that, we’re going to—” Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil may biglang sumingit sa pag-uusap namin ni Rex.

“Ah, Aiden right? I met you before, when we bumped into each other sa covered walk, remember? I’m Drake Salvador,” pagpapakilala nito sabay abot ang kanang kamay na parang gustong makipag-handshake sa akin.

Makikipagkamay din sana ako pero pinigilan ako ni Rex. Dahil doon ibinaba nalang niya ang kaniyang kamay at saka ngumiti na parang nadismaya sa inasal ni Rex.

“Ah! By the way, I’m here because I wanna ask kung nakita niyo si Dianne?” tanong nito sa 'min

“Hindi namin alam, at saka wala kaming kilalang Dianne,” sagot sa kaniya ni Rex.

“Ah! Ganun ba. I see, sige! Salamat!” Pagpapaalam nito sa’min.

“Sino ba ‘yon basta basta nalang sumasabad” naiinis na sabi ni Rex. So, where did we end?” baling uli niya sa ‘kin.

Sinabi ko kay Rex kung ano bang gagawin namin kay Dianne sa CR at bigla naman itong sumang-ayon sa sinabi ko. Sa totoo lang kinakabahan ako sa gagawin naming ‘yon dahil pupuwede kaming ma-expell if ever they would catch us doing it. But still I cannot help myself but to think that I need to do this.

                                *****

NASA labas ako ngayon ng Room 5, inaabangan si Dianne para maisagawa na namin ang Plano.

Papunta na si Dianne patungo sa room nang wala itong kamalay-malay sa gagawin namin. Sinadya kong banggahin siya para maitapon ang Iced tea sa uniform nito.

“Ano ba, nananadya ka ba?” galit na sabi nito.

“Eh ano ngayon kung sabihin kong oo,” tudyo ko sa kaniya.” Malamang hinde, aksidente lang po yun, sorry” dagdag ko pa.

 Dali-dali itong pumunta sa CR para magpalit at saka ko naman tinawagan si Rex upang abangan si Dianne.Sumunod narin ako pagkatapos non.

Saktong walang katao-tao sa CR sa mga oras na ‘yon dahil malapit naring magsimula ang mga klase. Meron ding  mangilan-ilan pero sinigirado muna naming si Dianne lang ang andoon.

Nang alam naming mag-isa nalamang siya sa CR ay saka namin isinara ang pintuan para hindi ito makalabas. Rinig namin ang kalabog ng pintuan sa women’s CR dahil sa walang tigil na pagkalambag ni Dianne rito. Hindi ko alam ngunit parang hindi ako mapalagay sa mga oras na’yon parang na-guguilty ako sa ginawa namin, ngunit bigla akong tinawagan ni Rex at saka ako umalis sa lugar malapit sa palikuran.

                              *****

KASALUKUYAN kaming nag-tetake ng aming first quiz. I thought I was totally exempted sa quiz namin but sir Anton said that he'll just add points on my test, so that my classmates wouldn't say that he's biased. Alam kong dapat ay nakatutok ako sa aming test ngunit parang may gumagambala sa aking isipan. There’s a sudden guilt inside me that constantly bug me. Obviously, Dianne is not here taking her exam because she’s been locked at the women’s comfort room. Alam Kong sa wakas ay nakaganti narin ako sa kaniya ngunit naisip kong sobra naman ata yung ginawa namin, considering the fact na hindi naman niya sinasadya ang mga nangyari.

Pagkatapos kong nag-take ng quiz, nagpaalam ako kay sir Anton para mag-CR.” Excuse me, sir. May I use the comfort room, since I already finished answering my test paper,” pagpapaalam ko kay sir. Sumang-ayon naman ito kaagad, kaya dali-dali  akong nagtungo sa CR.

Pagkaraan ng ilang minuto, nakita kong lumabas si Dianne palabas ng women’s CR. Nakita ko siyang luhaan at meron parin ang mantsa sa kaniyang uniform. Halatang pinunasan lamang niya ito ng tubig upang hindi ito mag-iwan ng mantsa sa damit niya.

“Uy diba siya ‘yon,” rinig kong sambit ng isang estudyante at saka umiwas ito ng tingin.

Wala akong ideya kung anong tinitingnan nila sa kanilang mga cellphone at kung bakit kanina pa sila tingin ng tingin kay Dianne na parang may atraso ito sa kanila.

Biglang nag-text si Rex sa’kin. “Bro, check the student’s F******k group, dali,” sabi sa text niya. Biglang may nag-pop up na notification sa aking account, kaya agad ko itong tiningnan.

Laking gulat ko nang makita ko ang isang clip sa student’s group forum. Nagulat na lang ako nang makatanggap ako ng isang malutong na sampal.