All Chapters of Loving the Heartbreaker (Tagalog): Chapter 41 - Chapter 50

KABANATA 40 Titig na titig ako sa ceiling ng kwarto ko habang rinig na rinig ko ang bawat paggalaw ng kamay ng orasan na mabilis na tumatakbo ngayong gabi. Hanggang ngayon ay iniisip ko pa rin ang mga nangyari kanina sa trabaho. Nalaman ko na ang guest ay si Levi at Cathlyn. Sila ang mahalagang bisita at apat na araw silang mag-s-stay sa lugar na ‘to.Ano ng gagawin ko? Hindi ko na alam. Magulo ang utak ko. Hindi ko alam ang gagawin. Pakiramdam ko ay sinumpa ako para maranasan ang lahat ng ‘to. Marami na akong pinagdaanan sa buhay pero sa lahat ng ‘yon ito ang pinaka ayaw ko dahil pakiramdam ko sa puntong ito ay susuko ako. This is my downfall. Levi is my weakness. Hindi ko yata kayang magharap pa kaming muli.What should I do? Resign? Pero…sigurado ba akong makakakuha ako ng trabaho agad-agad? Hindi dapat ako magpadalos-dalos dahil kailangan ko ng pera. Pagkatapos ng lahat ng ‘to ay aalis ako ng Pilipinas, isasama ko

KABANATA 42 Hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nagpaikot ikot dito sa likod ng hotel para makapag isip ng gagawin. Levi and I will talk later at sa room niya pa! Hindi ko alam kung anong binabalak niya but I don’t feel good about this!I know that I’ve done horrible to him. Iniwanan ko siya pero alam niyang sapat ang rason ko para gawin ‘yon! He knows that we cannot be together in that situation. Galit ang mommy niya sa amin. At hindi ko na kayang maranasan at marinig ang mga pang iinsulto ng magulang niya sa amin lalo na kay mommy!Mas lalo pa akong kinabahan nang dumating na ang oras na magkikita kami. Huminga ako ng malalim habang nakatitig sa pinto ng room niya. Kaya ko ba ‘to? Kaya ko ba talagang humarap sa kanya ng ganito? What am I going to do? Hindi ko alam. Bahala na. Damn it!I was about to knock on his door when the door suddenly opened at nagpakita roon si Levi na

KABANATA 44   Malakas pa rin ang pagbagsak ng ulan ngunit pakiramdam ko ay bingi na ako sa ingay nito ngayong nasa harapan ko si Levi. Hanggang ngayon hindi pa rin kumukupas ang nararamdaman ko kay Levi. Ito ang dahilan kung bakit hindi ko nagawang maghanap ng iba. Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon hindi ko pa rin magawang sumaya. “N-Nakalimutan ko…” nag-iwas ako ng tingin sa kanya ng sabihin ko ‘yon. Hindi ko kayang tumingin sa kanya ng matagal. Pakiramdam ko pati hininga ko hinihigit niya sa tuwing tinititigan niya ako. “Take this,” he said and offer the umbrella he was holding. Nagulat ako roon. Hindi ko inaasahan na ibibigay niya ‘yon sa akin. Tuluyan nang napabalik ang paningin ko sa kanya. Hindi nagbago ang ekpresyon niya pero totoo na binibigay niya sa akin ‘yong payong. “P-Paano ka?” I asked hesitantly. “I have a car,” he said and left after that. Ako naman ay pinagmasdan siyang sumakay sa sasakyan niya habang haw

KABANATA 46 Katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. I wiped my tears using the back of my hand and breathed heavily. Sobrang sikip ng dibdib ko. If I have a power to heal this pain matagal na akong nakabangon sa lahat. But this man…he’s my first love…he’s my first to everything and it was so hard to forget him.“Fine…if that’s what you want,” he replied. Tumango ako at sa kabila ng sakit ay ngumiti ako sa kanya. Hindi ko mabasa ang kanyang mga mata pero hindi na ako nagbigkas ng iba pang salita. Nagsimula na akong maglakad paalis ng office pero unang hakbang ko pa lang naramdaman ko na ang kirot sa aking ulo at bago pa ako makaalis kadiliman na ang bumalot sa akin.Sometimes I wonder would everything change if the circumstances were different? Paano kung hindi nangyari ang lahat ng ‘yon? Paano kung hindi nagkaroon ng lamat sa pagitan ni mama at ni Ma’am Leslie Galford? Would Levi and I

KABANATA 48“The sun is almost setting down,” sambit ko habang nakatingin sa araw na malapit nang lumubog.“You wanna take a walk?” he suddenly asked. Napatingin ako sa kanya. Hindi ko inaasahan na aakitin niya akong maglakad lakad sa dagat. Naalala ko na hindi naman niya gustong maglakad sa dagat because it’s sandy.“Are you sure?” paninigurado ko sa kanya. Nagtaas siya ng kilay at tumayo para magsimula nang maglakad patungo sa shore. Tumayo na rin ako at sumunod sa kanya. Humampas ang malamig na hangin sa amin. Nilipad nito ang aking buhok.Hindi ko mapigilang malungkot at maging masaya. Hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko. Malungkot ako dahil patuloy na kumikirot ang puso ko habang nakikita si Levi na nakatayo sa harap ng dagat. It reminds me of everything. Masaya ako dahil…kahit papaano nakakasama ko siya ng ganito ngayon.I sighed heavily and walked with him down the shore. Natigilan nga lang ako ng tumigil siya at nagtanggal ng sapatos.“B-Bakit ka nagtatanggal ng sapatos