KABANATA 41
“Sir…Galford!” sabay na sinabi ni Alfred at Jillian.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa katotohanang nasa harap ko ngayon si Levi. Doble-doble ang kaba ko at parang gusto ko na lang kumaripas ng takbo papalayo sa lugar na ‘to. Sa sobrang kaba ay hindi ko na inayos ang magulo kong buhok kaya nanatili itong nakataklob sa aking mukha.
“P-Pasensya na po…sir…” punong puno rin ng kaba ang boses ni Alfred habang sinasabi ‘yon. I closed my eyes intently. Damn it! Sa dami ng pagkakataon bakit ngayon pa?! Reyna ba talaga ako ng kamalasan para maranasan lahat ng kahihiyang ‘to?
“If I am your employer you should’ve fired by now,” malamig na sinabi ni Levi na mas lalo pang nagpatindi sa kaba ko. Huminga ako ng malalim at nagdesisyon nang tapusin ang lahat ng ‘to.
“Sorry po talaga sir! Hindi na mauulit!” mabilis kong sinabi habang nakatingin sa sahig at hindi makatingin sa kanya. Pagkatapos sabihin ‘yon ay walang pa
KABANATA 42Hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nagpaikot ikot dito sa likod ng hotel para makapag isip ng gagawin. Levi and I will talk later at sa room niya pa! Hindi ko alam kung anong binabalak niya but I don’t feel good about this!I know that I’ve done horrible to him. Iniwanan ko siya pero alam niyang sapat ang rason ko para gawin ‘yon! He knows that we cannot be together in that situation. Galit ang mommy niya sa amin. At hindi ko na kayang maranasan at marinig ang mga pang iinsulto ng magulang niya sa amin lalo na kay mommy!Mas lalo pa akong kinabahan nang dumating na ang oras na magkikita kami. Huminga ako ng malalim habang nakatitig sa pinto ng room niya. Kaya ko ba ‘to? Kaya ko ba talagang humarap sa kanya ng ganito? What am I going to do? Hindi ko alam. Bahala na. Damn it!I was about to knock on his door when the door suddenly opened at nagpakita roon si Levi na
KABANATA 43Buong gabing nag replay sa utak ko lahat ng pinag-usapan namin ni Levi. It was so obvious na hanggang ngayon galit pa rin siya sa akin. It’s understandable. Pinamukha ko sa kanya noon na kaya kong maghanap ng pamalit sa kanya. We separated painfully. We hurt each other. At kahit anong gawin ko patuloy pa rin naming masasaktan ang isa’t isa.Hindi maalis sa isip ko ang sinabi niya. He needs me to warm his bed. Alam ko kung anong reputasyon niya sa mga babae kahit noon pa man pero hindi ko inakalang mas sumobra pa ngayon. He has Cathlyn now. Mukha namang nagkakamabutihan sila bakit…naghahanap pa siya ng iba?O baka naman…gusto niya lang talagang maghiganti sa akin? He wants to get even? O ito ang daan niya para pagbayarin ako sa utang namin sa kanya?I hugged myself as I stared at the ceiling of my room. Hindi ko na rin namalayan na may naglalandas ng mga luha pababa sa aking unan.Being away with L
KABANATA 44 Malakas pa rin ang pagbagsak ng ulan ngunit pakiramdam ko ay bingi na ako sa ingay nito ngayong nasa harapan ko si Levi. Hanggang ngayon hindi pa rin kumukupas ang nararamdaman ko kay Levi. Ito ang dahilan kung bakit hindi ko nagawang maghanap ng iba. Ito ang dahilan kung bakit hanggang ngayon hindi ko pa rin magawang sumaya. “N-Nakalimutan ko…” nag-iwas ako ng tingin sa kanya ng sabihin ko ‘yon. Hindi ko kayang tumingin sa kanya ng matagal. Pakiramdam ko pati hininga ko hinihigit niya sa tuwing tinititigan niya ako. “Take this,” he said and offer the umbrella he was holding. Nagulat ako roon. Hindi ko inaasahan na ibibigay niya ‘yon sa akin. Tuluyan nang napabalik ang paningin ko sa kanya. Hindi nagbago ang ekpresyon niya pero totoo na binibigay niya sa akin ‘yong payong. “P-Paano ka?” I asked hesitantly. “I have a car,” he said and left after that. Ako naman ay pinagmasdan siyang sumakay sa sasakyan niya habang haw
KABANATA 45Masakit pa rin pala. Kahit pa pilit kong iniisip na okay lang na makahanap siya ng iba dahil malinaw pa sa sikat ng araw na hindi kami pwede pero masakit pa rin. Para paring binibiyak sa dalawa ang puso ko. Para paring hinahati sa piraso ang dibdib ko.Matapos kong magbihis ay nagkulong ako sa aking kwarto. Buti na lang tulog na si mama nung dumating ako. Kung hindi magtatanong ‘yon kung bakit sumugod ako sa ulan. I stared at the ceiling of my room while I was trying to stop my tears from falling.“I have to forget him…” bulong ko sa sarili. I didn’t know that I’d been lying to myself for about seven years. I always say to myself that I’ve moved on. That I am healing but the truth is…I am still in the middle of that pain…it didn’t leave my heart. It stays inside my heart. I was just sealing it with lies.Buong gabi kong inisip lahat ng ‘yon at sa umaga paggising
KABANATA 46Katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. I wiped my tears using the back of my hand and breathed heavily. Sobrang sikip ng dibdib ko. If I have a power to heal this pain matagal na akong nakabangon sa lahat. But this man…he’s my first love…he’s my first to everything and it was so hard to forget him.“Fine…if that’s what you want,” he replied. Tumango ako at sa kabila ng sakit ay ngumiti ako sa kanya. Hindi ko mabasa ang kanyang mga mata pero hindi na ako nagbigkas ng iba pang salita. Nagsimula na akong maglakad paalis ng office pero unang hakbang ko pa lang naramdaman ko na ang kirot sa aking ulo at bago pa ako makaalis kadiliman na ang bumalot sa akin.Sometimes I wonder would everything change if the circumstances were different? Paano kung hindi nangyari ang lahat ng ‘yon? Paano kung hindi nagkaroon ng lamat sa pagitan ni mama at ni Ma’am Leslie Galford? Would Levi and I
KABANATA 47Buong gabi kong inisip ang lahat. Levi and I agreed to be in this situation while I save money to pay him back my debt. Kaya naman para hindi na ‘yon mas lalong tumagal kailangan kong magtrabaho ng mabuti at kumita ng marami.“Sigurado ka bang papasok ka pa rin ng trabaho?” nag-aalalang tanong ni mama habang naghahain ako ng umagahan namin. Tumawag kasi sa bahay yung nurse since si mama ang nasa emergency contact ko. Buti nga hindi nabanggit ng nurse na may lalaking nagdala sa akin sa clinic. Huminga ako ng malalim at ngumiti kay mama.“Ayos lang ako mama. Magaling na ako. Uminom ako ng gamot last night,” sabi ko para hindi na siya mag-alala. Hindi na siya umimik pero ramdam ko pa rin ang pagmamasid niya sa akin na para bang isang pagkakamaling kilos ko lang ay hindi niya talaga ako papapasukin sa trabaho.I feel fine now. May kaonti pa rin akong lagnat pero maayos na ang pakiramdam ko kaya hindi na
KABANATA 48“The sun is almost setting down,” sambit ko habang nakatingin sa araw na malapit nang lumubog.“You wanna take a walk?” he suddenly asked. Napatingin ako sa kanya. Hindi ko inaasahan na aakitin niya akong maglakad lakad sa dagat. Naalala ko na hindi naman niya gustong maglakad sa dagat because it’s sandy.“Are you sure?” paninigurado ko sa kanya. Nagtaas siya ng kilay at tumayo para magsimula nang maglakad patungo sa shore. Tumayo na rin ako at sumunod sa kanya. Humampas ang malamig na hangin sa amin. Nilipad nito ang aking buhok.Hindi ko mapigilang malungkot at maging masaya. Hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko. Malungkot ako dahil patuloy na kumikirot ang puso ko habang nakikita si Levi na nakatayo sa harap ng dagat. It reminds me of everything. Masaya ako dahil…kahit papaano nakakasama ko siya ng ganito ngayon.I sighed heavily and walked with him down the shore. Natigilan nga lang ako ng tumigil siya at nagtanggal ng sapatos.“B-Bakit ka nagtatanggal ng sapatos
KABANATA 49I woke up feeling sore. Unti-unti kong minulat ang aking mga mata at nakita si Levi na walang damit pang itaas na natutulog sa tabi ko habang ako naman ay suot na ang kanyang puting polo buttoned down shirt. Doon ko lang narealize lahat ng nangyari. Hindi ko alam kung masasayahan ba ako o magsisimulang kabahan.What happened between us shouldn’t have happened. It was all wrong from the very beginning. I stared at Levi’s peaceful sleeping. His hair is disheveled, and he looks so angelic. Ilang beses ko bang alalahanin ang mga panahong patay na patay ako sa kanya?At ilang beses pa ba na alalahanin ng puso ko na noon pa man ay humahanga at nagmamahal na sa kanya. Kaya siguro nahihirapan akong kalimutan siya dahil kahit noong bata pa ang aking puso…mahal na mahal ko na siya.Pero…hindi ko na alam kung anong dapat gawin. I cannot love him anymore. We started wrong and it hurts us the most before. Paniguradong hindi magugustuhan ni Ma’am Leslie o ni mama kung sakaling malalaman