KABANATA 50Hindi dapat ganito ang nararamdaman ko. Ang dapat pa nga ay iwasan ko ang makaramdam ng ganito. Pero hindi ko alam kung bakit kahit bawal ito pa rin ang gusto ng puso ko. Nakakalito at nakakainis. Hindi ko alam kung bakit sa tuwing nandiyan si Levi pakiramdam ko hindi nagkakasundo ang puso at isip ko.“Out ka na after lunch ‘di ba?” tanong ni Alfred habang patungo kami sa locker. Lunch time na kasi at tama siya after kong kumain ng lunch ay diretso na ako sa office ni Levi.“Ah…oo,” sagot ko.“Sabay na tayong mag lunch?” alok niya.“Baka…dumiretso na ako sa afternoon work ko eh. Sorry,” tanggi ko. Ayaw kong simulan at palakihin pa ang kung ano mang gustong mangyari ni Alfred. College pa ako noong huli akong nagkaboyfriend. At lahat ng ‘yon pinagsisihan ko dahil pakiramdam ko ginamit ko lang sila para makalimutan si Levi.Isa ‘yong pagkakamali na ayaw kong ulitin. Lalo na’t hindi naman naging epektibo ang lahat ng ‘yon dahil hanggang ngayon nasa sistema ko pa rin si Levi.
KABANATA 51Hindi ko makalimutan ang nangyari sa restroom sa restaurant at kahit ngayong busy na si Levi sa kanyang table at kaharap ang kanyang laptop dito sa office niya ang isip ko lumilipad pa din habang inaayos ko ang mga file na kakailanganin ni Levi.Nakaupo ako ngayon sa mini sala ng kanyang office habang kaharap ang bundok na mga files niya at si Levi naman ay busy na sa kanyang laptop. Ang alam ko may tumawag sa kanya at may hinihinging files. I don’t know but I think it’s important.I sighed heavily and tried to focus on my work. Hindi ko na dapat pa iniisip ‘yong kanina. Tapos na ‘yon. And I gave in. Hindi ko alam kung bakit ang dali daling tumanggi sa ibang lalaki pero kay Levi hindi ko magawa. Para bang kahit katawan ko pag-aari niya. Just one touch and my knees are automatically trembling.Hindi ko na alam kung anong oras akong natapos sa trabaho. Ang alam ko lang nakatulog na ako sa sofa na kinauupuan ko. Nagising na lang ako na para bang may bumubuhat sa akin. Mabilis
KABANATA 52He really did what he said. Kagigising ko pa lang sa umaga text message na niya ang nakita ko sa phone ko.Leviticus:Good morning! I’ll fetch you at 7.Napatingin ako sa orasan at nakitang ala sais na ng umaga kaya mabilis na akong nag abyad. I packed a bag containing my things. Hindi ko alam kung magtatagal kami doon sa isla pero mas mabuti nang handa ako. Nang matapos ako sa aking sarili ay si mama naman ang inabyad ko.“Ma…baka hindi ako makauwi ng ilang araw. It’s about work,” pagpapaalam ko habang nakain kaming dalawa ng almusal. Hindi ako makatingin sa kanya ng diretso. I know I am guilty. Hindi ko pa sa kanya sinasabi na muli kaming nagkikita ni Levi at kahit pa tungkol ito sa trabaho hindi ko pa rin mapigilang ma guilty.“Sige. Mag-ingat ka ha. Nandito naman si Gina para alalayan ako,” malamyos na sinabi ni mama. Ngumiti ako sa kanya at tumango. Kaya naman wala pang alas syete ay nag-iintay na ako kay Levi sa labasan dahil ayaw kong umabot pa sa punto na makikita
KABANATA 53I woke up feeling sore but when I saw Levi soundly sleeping beside me cuddling me in his arms my heart softened. Pinagmasdan ko ang payapa niyang natutulog na mukha. He really looks like an angel. Kahit noon pa man ganito na talaga siya. Kaya nga patay na patay ako sa kanya noon that I almost followed him everywhere he goes.Maamo ang kanyang mukha na kapag nakakunot ang noo ay nagiging mukhang supladong gwapo. Bahagya akong gumalaw pero naramdaman ko ang mas mahigpit niyang yakap sa akin. Ngayon ko lang napansin na ang tanging suot ko lang ay ang kanyang puting shirt at ang aking panty. I’m not even wearing any bra. Samantalang si Levi naman ay nakahubad ang pang itaas at boxer lang ang tanging suot.Hindi ko mapigilang titigan ng mas matagal ang kanyang mukha. He’s so near. I could even touch him with my bare hands. But why do I feel like…everything is still wrong between you and me?Kung sana lang…walang masamang nakaraan ang namamagitan sa aming dalawa…hindi ako magdad
KABANATA 54Buong araw kaming nanatili sa loob ng villa. Sinabi niya sa akin na bukas pa kami bibisita sa mismong site ng project niya. Kahit pa sinabi kong okay lang talaga sa akin alam kong nababagabag pa rin siya sa katahimikan ko.It’s already 7 in the evening and I am here silently watching television habang si Levi ay busy sa kusina. Nagpresinta siya kanina na siya ang magluluto ng dinner namin kahit pa sinabi kong ako na. Hindi ko nga alam kung may alam ba siyang lutuin.Kahit pa nakatutok ang mata ko sa TV hindi ko pa rin maiwasang lumipad ang isip. Alam ko at naiintindihan ko naman na malaya talagang nakakarating si Cathlyn sa mga property niya lalo na noong engage pa sila.Lalo na dahil…mukhang gusto talaga ni ma’am Leslie si Cathlyn para kay Levi. Minsan tuloy naiisip kong mas bagay talaga sila. His mother likes her. At kung si Cathlyn ang mamahalin niya at pipiliin niya walang magiging problema, magiging madali lang ang lahat.Pero alam ko rin kung gaano ako masasaktan. Al
KABANATA 55Tulala akong nakatingin sa TV kahit nakapatay naman ito. Tapos na akong maghugas ng pinggan at halata pa rin ang luha sa aking mga mata habang inaalala ang mga mata at salita ni Levi kanina. Hinilamos ko sa aking mukha ang aking dalawang palad at umob-ub sa aking kandungan.I hate this feeling. Gusto kong sundan si Levi at sabihin na mahal na mahal ko siya pero hindi ko kaya. Hindi ko kaya gayong alam ko na pagkakamali ang lahat. Paano ko sasabihin sa kanya na hindi kami pwedeng dalawa?Hindi ko pa nga nasasabi kay mama na nagkikita kami muli. Hindi ko pa nga ulit nakakausap si Sir Vincent na daddy ni Levi at lalo na si Ma’am Leslie. I can’t imagine to be with them in one room. Pakiramdam ko babalik lahat ng sakit ng kahapon sa oras na magkita kita kaming muli.Hindi ko na namalayan na nakatulog ako sa sofa sa buong magdamag. Kaya lang noong nagising ako ay nasa loob na ako ng hindi pamilyar na kwarto. Nakapulupot sa akin ang isang kumot at nakita kong sumisinag sa makapal
KABANATA 56Halos dalawang oras na akong nakaupo dito sa isang abandonadong cottage sa dulo ng resort. Dito ako dinala kanina ng pagtakbo ko palayo at kahit mainit pa ang sikat ng araw ay pinilit ko ditong manatili. Hindi maalis sa isip ko lahat ng sinabi ni Cathlyn.Sobrang gulo na ng isip ko. Sa sobrang gulo nito hindi ko na alam kung anong uunahing isipin. Hindi pa ako nagtatagal sa isla na ito ay parang gusto ko na lang umalis. I stared at the blue crystal-like sea. It was a magnificent scenery. It was breath taking at kung hindi lang ganito ang nangyayari sa amin ni Levi baka…sabay namin itong masayang pinagmamasdan.Cathlyn is there in the villa. They are alone in the villa. At hindi ko maiwasang isipin kung…anong ginagawa nila. Huminga ako ng malalim at nagulat sa pagvibrate ng phone ko. Kanina lang ay binuhay ko ito.Tiningnan ko ang caller at nakitang si Estella ito. I wonder kung kamusta na yung apat? Parang ang tagal na naming hindi nagkakakita kita.“Hello?” pinilit kong m
KABANATA 57Hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari. Estella and Magnus really had a past. Kinwento sa akin ni Winter ang kung ano mang alam niya habang naglalunch kami sa maliit na restaurant dito sa island. Naalala ko tuloy yung nangyari kanina.Nang dumating si Levi kahit matalim ang mga tingin niya sa akin ay hindi niya ako nagawang hilahin o kausapin dahil nauna na si Estella sa paghila sa akin palayo doon. Sumunod naman yung tatlo at dinala nga ako dito sa restaurant para kumain. I thought Levi would follow us, but he didn’t. Maybe he stayed with Magnus.“Bakit ang bilis niyong nakarating dito sa isla?” tanong ko habang kumakain kami. Our menu for today is seafoods pero dahil alam nilang allergic ako binigyan nila ako ng different menu.“Ano pa ba? Syempre sumakay kami ng helicopter ni Adelaide!” sambit ni Winter. Tumango tango na lang ako. Napatingin ako kay Estella na nakakapanibago ang katahimikan. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. Konti lang ang kinwento sa akin ni Winte
EPILOGUE (THE FINAL CHAPTER) “Levi…I told you…I am just…paying my debt and after this we’re nothing but strangers, right?” Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Something happened to us back on the yacht, but it feels like it was all nothing to her. Yes! Sinabi ko sa kanya na ang tangi ko lang dahilan kung bakit ginagawa ko ang lahat ng ito ay dahil sa utang nila sa daddy ko. But fuck! Ayaw ko ng lokohin ang sarili ko. Ginawa ko ang lahat ng ito hindi dahil gusto ko ring ibalik ang sakit na pinaranas niya sa akin noong iniwan niya ako. Ginawa ko ang lahat ng ito dahil hanggang ngayon…mahal na mahal ko pa rin siya. Hanggang ngayon siya pa rin ang laman ng puso at isipan ko. Hanggang ngayon lahat ng parte ng katawan ko siya lang ang hinahanap. It was fucking ridiculous. To love someone like this is so ridiculous. Hindi ko nga namalayan na lahat pala ng ginagawa ko ay para sa kanya. I earned the highest position in my grandfather’s company para hindi ako mapasunod ng lolo ko sa pag
EPILOGUE (Part 5)Hindi ko kayang palipasin ang buong gabi na galit sa akin si Astrid. Hindi ko makakayang hayaan siyang mag isip ng masama sa akin. Maaaring tinago ko ang lahat ng ito at hindi sinabi sa kanya pero hindi magbabago na mahal na mahal ko siya.Kaya lang kahit anong gawin ko pakiramdam ko hindi umaayon sa akin ang panahon. Hindi ako nakatiis na kausapin si Astrid. Pumunta ako sa kanyang bahay at nadatnan ko roon si Nellen Wadler at dahil alam niyang may alam ako sa relasyon niya sa aking ama agad siyang nag isip ng masama sa akin.“Levi! Tigilan mo ang anak ko! Ito ba ang plano niyo ni Leslie? Sinabi kong ‘wag niyong idamay ang anak ko! Ako ang nagkamali! Babayaran ko kung ano man ang ginastos ni Vincent kay Mr. Chua! Tigilan niyo na ‘to!”She knows my mom’s plan. Marahil ay kinompronta siya ni Mommy at sinabi ang detalyeng ‘yon. Now she thoughts that I have a bad intention with her daughter. Wala rin naman akong pakialam sa per ana pinambayad ni daddy sa utang nila ang g
EPILOGUE (Part 4)Pinilit akong kausapin ni daddy ngunit pilit akong umiiwas. Hindi ko siya kayang kausapin. Pakiramdam ko sa oras na magharap kami mag-aaway lang kaming dalawa. Mas lalo lang lalaki ang gusot sa pagitan naming dalawa.Ngunit wala na akong nagawa nang sabihan ako ni lolo isang araw. Magkakaroon raw ng family gathering at exclusive lang ‘yon para sa aming pamilya. Kaya naman nagpaalam ako kay Astrid tungkol doon. Ngunit hindi ko inasahan na kaming tatlo lang ang uupo sa family gathering na ‘yon.“Where’s grandpa?” I asked as I sat down on my seat.“He decided not to go. He wants us to settle our problem on our own,” sambit ni daddy. Nanatili namang tahimik si mommy.“I wonder kung kaya mong i-settle ang problema ng pamilya?” sarkastiko kong tanong. Hindi ko matiis na mapuno na naman ng galit. I remember the scene I witnessed in his office. Dad sighed problematically. Isang diretso kong ininom ang isang baso ng wine sa aking harapan.“I am trying my best to fix this fami
EPILOGUE (Part 3)Nabitin ako dahil sa babaeng ‘yon. Hindi ko alam kung anong ginagawa no’n doon at kung bakit siya naninilip sa ginagawa namin. Napailing na lang ako. Marahil kahit inosente ang babaeng ‘yon kuryuso pa rin siya sa mga ganoong bagay.“Levi,” natigilan ako nang tawagin ako ni daddy. Napatingin ako sa kanya at napansin ko ang pangbabaeng purse sa kanyang kamay. Kumunot ang noo ko doon.“Schoolmate mo si Astrid ‘di ba?” he asked. My brows furrowed. “Who’s Astrid?” nagtataka kong tanong. Nakita ko ang pagsimangot niya sa akin. “My secretary’s daughter. Naiwanan niya yata itong purse sa table nila. Give it to her,” he said. Napatitig ako sa purse na iyon. How did he know na sa anak talaga ‘yon ng secretary niya?“How did you know it was her?” I asked. Napatitig siya sa akin. Lumikot ang kanyang mata at basta na lang kinuha ang aking kamay at pinahawakan sa akin ang purse.“I just know. Ibigay mo na lang. Baka mahalaga ‘yan kay Astrid,” he said and left. Napatitig ako sa pur
EPILOGUE (Part 2)Lumipas lang ang ilang araw binalik ni daddy ang sasakyan ko pero kahit ganoon hindi ‘yon ang naging dahilan ng pagbabago sa gawi ko. I enjoy my life this way. Ito lang ang paraan para makalimutan ko kung anong klase pamilya mayroon ako.When I turned eighteen, I didn’t think twice but to enjoy being at legal age. Dahil doon ay malaya na akong makakalabas pasok sa bar nang hindi nagbubulaan sa aking edad. Dad always scolds me about that pero wala na naman siyang magagawa kundi ang hayaan ako dahil hindi ko rin naman siya susundin. At alam niyang hindi na uubra sa akin ang mga punishment niya.“Levi, we have a gathering later—”“I don’t want to attend, Mom.” mabilis kong pagtanggi. Medyo may hang over pa ako sa party kagabi kaya wala akong gana mag breakfast ngayon at mas lalo pa akong nawalan ng gana nang marinig ‘yon kay Mommy.“Your grandparents will be there…” she added, still trying to convince me. I continued finishing my plate like I did not hear anything. My g
EPILOGUE (Part 1)Leviticus Galford“Paano mo nagawa sa ‘kin ‘to, Leslie?!” isang galit na boses ang narinig ko na nagmumula sa second-floor ng aming malaking bahay. Holding my robot toy, I followed where the noise coming from, and I saw dad and mom. Dad looks furious while mom was crying miserably.Noon hindi ko nauunawaan ang tagpong ‘yon. Nasanay na ako sa madalas na pag aaway ng magulang ko kaya hindi na ito bago. Pero sa lahat ng pag aaway nila ito ang pinakamalala. Rinig na rinig sa buong bahay ang pagkabasag ng mamamahaling figurine dahil sa galit ni daddy.“I trusted you! I’ve been faithful to you tapos ito ang igaganti mo?!” may hinanakit at galit sa boses ni daddy. Hindi nila alam na pinapanuod ko sila at malinaw na naririnig ang kanilang mga sinasabi. Kung alam nilang nandito ako paniguradong magkukunwari na naman silang masaya.“I-I’m…sorry, Vincent! Hindi ko…sinasadya! Please…listen to me…ikaw ang mahal—”“Wag mong sabihing ako ang mahal mo matapos kitang makitang may kah
KABANATA 65Hindi ako makatingin kay Levi habang lumalabas ako ng sasakyan niya. Nagpalipas kami ng buong gabi sa loob ng kanyang sasakyan malapit lang sa dagat at madaling araw pa lang ay hinatid niya na ako pauwi. Ayaw ko na sanang maalala ang mga nangyari kagabi pero sa bawat ngisi niya naalala ko ang bawat detalye!Damn it! Dahil sa kanya nabalot na ng lumot ang isip ko!“Una na ako…” paalam ko sa kanya nang makalabas na ako at hawak na ang pinto ng kanyang sasakyan para maisarado ito. He smiled at me. Nakakainis! Alam ko naman na gwapo siya pero bakit hanggang ngayon nagugulat pa rin ako sa mga ngitian niyang ganyan?“Set a date for me to officially meet your mom, alright?” he informed me. Tumango ako sa sinabi niya at tuluyan nang sinarado ang pinto ng sasakyan niya. Napag usapan nga namin kanina ang tungkol diyan. Gusto niyang makausap ng maayos si mama. Alam ko naman na hindi maganda ang tingin ni mama sa kanya dahil sa nangyari noon.Huminga ako ng malalim at pumasok na sa ba
KABANATA 64R18Magkahawak kamay kami habang naglalakad sa dalampasigan. Hawak-hawak namin sa kabilang kamay ang aming sapatos kaya malaya naming nadadama ang pinong buhangin sa aming paa. Madilim na ang paligid pero dahil sa ilaw na nanggagaling sa mga lamp ay maliwanag pa rin sa aming mata ang aming nilalakaran.Pinagmasdan ko ang magkahawak naming kamay ni Levi. Kahit sa simpleng haplos lang kanyang kamay sa akin ay para na akong nililipad sa langit. Masyadong malakas ang epekto sa ‘kin ni Levi at sa ngayon parang hindi ko na talaga siya kayang pakawalan.“You’re being silent. You’re thinking something else?” he asked, breaking my thoughts. Tumaas ang tingin ko sa kanta. Madilim na ang kalangitan ngunit para sa aking mata nagningning ang kanyang mukha.“Nasa’n na ang mommy mo?” tanong ko. Alam kong ayaw niyang pag usapan ang tungkol sa mommy niya pero hindi ko mapigilang macurious.“I told her to leave us alone,” sambit niya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa kanyang sina
KABANATA 63Natagpuan ko na lang ang sarili ko na naglalakad sa harapan ng malawak na dagat. Ilang oras na rin akong nakatambay dito ngunit hindi ako nagsasawang pagmasdan ito. Tinitigan ko ang araw na malapit nang lumubog. Nagkulay kahel ang kalangitan at sumalasamin sa dagat ang kulay nito.Napakaganda nitong pagmasdan ngunit bakit puro kalungkutan ang nararamdaman ko? Naalala ko noong kababagong lipat lang namin dito sa Legazpi. I was sorrowful and painfully suffering emotionally. Ang tangi ko lang takbuhan ay ang dagat at tahimik na kinakausap si papa.Hindi ko inaasahang nandito na naman ako, nasasaktan at tahimik na hinihiling na sana’y buhay pa ang aking ama. At muli na naman akong bumabalik sa marami kong what ifs.What if papa never died? What if he stayed with us? What if mom didn’t fall in love with Mr. Vincent Galford? Magtatagpo kaya ang mundo namin ni Levi? Mamahalin ko kaya siya ng ganito?Hindi ko alam kung bakit kung ano pa yung nagpapasaya sa’yo ‘yon pa ang napakahir