Share

KABANATA 45

KABANATA 45

Masakit pa rin pala. Kahit pa pilit kong iniisip na okay lang na makahanap siya ng iba dahil malinaw pa sa sikat ng araw na hindi kami pwede pero masakit pa rin. Para paring binibiyak sa dalawa ang puso ko. Para paring hinahati sa piraso ang dibdib ko.

Matapos kong magbihis ay nagkulong ako sa aking kwarto. Buti na lang tulog na si mama nung dumating ako. Kung hindi magtatanong ‘yon kung bakit sumugod ako sa ulan. I stared at the ceiling of my room while I was trying to stop my tears from falling.

“I have to forget him…” bulong ko sa sarili. I didn’t know that I’d been lying to myself for about seven years. I always say to myself that I’ve moved on. That I am healing but the truth is…I am still in the middle of that pain…it didn’t leave my heart. It stays inside my heart. I was just sealing it with lies.

Buong gabi kong inisip lahat ng ‘yon at sa umaga paggising

Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status