Lahat ng Kabanata ng Sukdulan ng Buhay: Kabanata 1311 - Kabanata 1320

“Meron na siyang iba?”Agad na huminto ang mga yabag ni Alex nang tumingin siya kay Beatrice nang gulat na gulat. “Hindi ka nagbibiro, tama?”Saglit na naramdaman ni Alex na niloloko siya, ang lakas pa nga ng pakiramdam na iyon.Agad na sinabi ni Beatrice, “Bayaw Alex, hindi naman sa sinisiraan ko ang relasyon ninyo pero malaki talaga ang nagbago! Kahit ikaw ay alam mo na ang aking ate ay dating malakas at malayang babae na buong araw na nananatili sa kumpanya. Gusto pa nga niyang manatili siya sa kumpanya kahit katapusan ng linggo. Pero ngayon, bihira na siyang pumunta sa kumpanya. Kung wala siyang mga lakad, magkukulong lang siya sa kanyang kuwarto. Hindi ko rin alam kung anong ginagawa niya doon.”Kumunot ang noo ni Alex.Naalala niyang dumarami na ang malalapit na kaibigang babae sa kanyang paligid. Ang mga romantikong relasyon kina Waltz, Maya at Cheryl ay nakataga na bato. Sa kabaligtaran, ang oras na ginugol niya kasama si Dorothy ay lumiliit.Bahagya nga niyang napabayaan si Do

“Sa’yo ang bahay na ito?” Maging si Adrianna ay hindi na nakatiis. Hindi niya maiwasang sumabat.“Oo. Hindi lamang ang bahay na ito, kundi pati na rin ang lahat ng muwebles, appliance at lahat ng mahahalagang bagay. Magiging akin na sila mula ngayon,” sabi ni Maggie habang nakataas ang baba at pabilog na itinuro ang bahay.“Baliw ka ba o ano?” Nanginginig sa galit si Adrianna. “Para akong tumalino ngayong nakakita ako ng ganito kahangal na babae. Sino ka sa tingin mo? Ang lakas ng loob mong magsalita, bakit hindi pa buong California ang angkinin mo?”Tawa ng tawa si Maggie. “Hindi buong California ang aangkinin ko ngunit lahat ng mga ari-arian na pagmamay-ari ng pamilya ni Henry Assex ay magiging akin, Maggie Jagger... Nga pala, narinig ko na ang Assex Constructions ay nasa mga kamay mo, Dorothy Assex. Halika rito, meron akong transfer agreement, mangyaring pirmahan mo ito ngayon at ilipat iyon sa akin nang libre!”Habang nagsasalita, talagang kumuha ng mga papeles ang babaeng ito.Dit

‘Ano? Isa pa?’Nakatulala ang warlock kay Alex. Tinitigan niya ang palad nito at nakumpirma niyang talagang naglaho na ang Destroyer Ball at hindi na maramdaman. Sabi niya na may hindi makapaniwalang ekspresyon, “H-hinigop mo pala ang Destroyer Ball ko. Paano mo nagawa iyon?”Bahagyang ngumiti si Alex. “Pake mo ba kung paano ko ginawa iyon? Meron ka pa bang ibang paraan, o mas malakas na Destroyer Ball? Kung wala, patay ka talaga. Napakalaking krimen ang ginawa mo sa pagsugod mo sa bahay namin at pamimilipit sa amin habang umaasa sa ganiyang mga mababang kasanayan. Napakseryoso ng mga kahihinatnan.”Natigilan din si Maggie.Biglang nagbago ang ekspresyon niya.Ang lalaking iyon ang kanyang pinakamalaking patron.Kung walang kwenta ang lalaki niya, anong karapatan niyang magsisigaw dito?Kaya, agad niyang sinabi sa lalaki, “Darling, bilisan mong ipakita ang pinakamalakas mong galaw at patayin ang inutil na ito. Naglakas-loob siyang magmayabang sa harap mo. Ikaw ang Diyos ng Canyonland,

Si Mahdi ay isang mangkukulam mula sa sinaunang tribo.Nagsanay siya ng sining ng pangkukulam. Hindi kataka-taka na naramdaman ni Alex na medyo iba ang lalaking ito noong una niya itong makita.Pagkatapos, ipinagpatuloy ni Maggie ang kanyang kwento.Matapos silang iligtas ng mga tao ng tribo, hindi sila pinayagang umalis. Ito ay dahil ang tribo ay napaka-misteryoso at hindi kilala sa labas ng mundo. Natatakot sila na kapag natuklasan ang eksistensya ng tribo, sakuna ang darating sa tribo.Pagkatapos manirahan nina Henry at Maggie sa tribo, nagsimula silang mamuhay nang kumportable, na parang nasa bakasyon. Lahat ng kanilang nakita at narinig ay bago at sariwa. Bukod dito, wala ring Claire sa paligid para mang-istorbo sa kanila. Buong araw silang magkadikit sa isa’t-isa. Kahit walong beses nilang gawin iyon sa isang araw, walang lalapit at mangungulit sa kanila. Gayunpaman, pagkaraan ng mahabang panahon, nabagot na sila.Ang manatili at pumunta sa iisang lugar araw-araw, siyempre maiini

“Anong gusto mong sabihin sa akin?” Tanong ni Dorothy kay Alex habang nagtataka niyang tinitingnan ito sa likod ng hardin.Nang magtama ang kanilang mga mata, naalala nila ang iba’t-ibang karanasan na kanilang pinagdaanan sa paglipas ng mga taon.Sa ilalim ng ganitong kalagayan sa sandaling ito, hindi alam ni Alex kung paano magsalita. Ang mga salita sa dulo ng kanyang dila ay tuluyang napalitan ng “Nabalitaan kong abala ka kamakailan. Kailangan mo bang madalas na lumuwas para sa kumpanya?”“Uh—, okay lang naman ako!” Inalis ni Dorothy ang kanyang tingin habang bahagyang kumurba ang gilid ng kanyang bibig.Sa mga mata ni Alex, tila kakaiba ang kinikilos nito. Nadurog ang puso niya sa hindi maipaliwanag na sakit na bumabalot sa kanya.“May sinabi ba si Beatrice sa’yo?” Lumakad ang babae ng ilang hakbang. Nasa harapan niya ang maliit na hardin na maingat niyang inalagaan. Ito ang mismong piraso ng espirituwal na lupa na kinuha niya kay Alex dati. Ang espirituwal na butil at frsoty octago