บททั้งหมดของ Hello Captain!: บทที่ 31 - บทที่ 40

Minabuti ko na lang na isangtabi ang aking iniisip. Baka mawalan lang ako ng ng ganang kumain. Pinabayaan ko na lang si Roman ang mag pakain kay Christian. Kahit limang taon na siya, binabantayan ko pa rin kung kumakain siya dahil minsan ay naglalaro at hindi kumakain ng matino. Sa gitna namin ni Roman naka upo si Christian para mabantayan ko rin kahit papano. Masarap ang putaheng inihanda ng kusinera para sa hapunan namin. Masaya kaming kumain na akala mo isang buong pamilya. Lahat ng attention ni Roman ay kay Christian, pakiramdam ko ay naiingit ako sa anak namin, pero hindi ko ito ipinahalata. Konting ngiti dito, konging ngiti doon ang ginawa ko habang sige ang subo ng pagkain na akala mo ay wala ng bukas. Hay! Sa awa ng diyos ay natapos din kami at lumipat na kami sa living room upang mag dessert at kape. Si Christian ay sa tabi pa rin ng ama umupo habang ako ay katabi ni Loida sa isang sofa. Si Jim naman ay sa nakaharap kay Roman na single sofa umupo upa

Tulog na tulog pa rin si Christian nang lumabas kaming dalawa galing sa loob ng banyo. Munting tuwalya lamang ang nakatakip sa aming mga katawan at habang may hawak akong isang tuwalya na ginagamit kong pang tuyo ng aking buhok. Nagkatinginan kaming dalawa ni Roman, parehong may mga katanungan ang aming mga mata. Isang simpleng ngiti ang lumapat sa kanyang labi, bago " I think, it's better na ipagpaliban na lang muna nating ang ating balak na ipagpatuloy ang alam mo na..." Aniya niya habang sa katawan ko siya nakatingin. Bigla tuloy akong nahiya dahil ako ang nagmungkahi nito sa kanya noong nasa loob pa kami ng banyo. "Yeah! I don't think na appropriate na gawin natin ito habang katabi ang bata." Mabilis akong naghanap ng pangtulog na maisusuot, mahirap na baka hindi makapagpigil si Roman at ako rin, hindi rin ako sigurado sa sarili ko, lalo na at nagiinit pa rin ako habang nakikita ko ang hubad niyang katawan sa itaas. Habang kumukuha ako ng damit pa

Nang dunating ako sa living room, nakita ko na nakasandal si Roman sa sofa na kanyang inuupuan, at nakapikit ang kanyang mga mata. Napatigil ako sa aking kinatatayuan at pinagmasdan ko ang maamo niyang mukha na halatadong pagod. Bigla akong nakaramdam ng kirot sa aking puso. HIndi ko malaman kung lalapitan ko ba siya upang kausapin, o pababayan ko munang makapag pahinga siya kahit kaunti lamang?Sa kaduluduluhan ay naisipan ko na pabayaan siya at umupo ako sa isang bakanteng sofa na nasa bandang kanan kung saan siya nakaupo. Tahimik ko siyang pinagmasdan habang kung ano ano ang pumapasok sa aking isipan.Habang nasa malayo ang aking isip at nagmumuni-muni kung ano ang dapat kong gawin, hindi ko namalayan na imunulat na pala niya ang kanyang mga mata at matagal na niya akong tinititigan. Saka ko lang nalaman ng dumating ang kanyang katiwala."Ahem! Sir, Roman... nakahanda na po ang inyong hapunan, at pati na ang inyong tulugan. Mangyaring mauuna na kaming mag asa

Hindi makapaniwala si Roman sa kanyang narinig. Para makasigurado siya, hinawakan niya ang dalawa kong pisngi at habang nagtititigan kami, "ulitin mo nga ang sinabi mo? Ako ang gusto mong almusalin? Hmm, not a bad idea!" Sabay lapat ng kanyang mga labi sa aking nagaantay na labi.Ang ganda ng halikan namin ng meron kaming narinig na, "ahem! Sir, Ma'am lalamig na po ang almusal ninyo." Aniya ni ka Elena na nakatayo sa may pintuan.Bigla kaming napatigil sa aming ginagawa at pareho kaming humarap kay ka Elena na may nakakahiyang ngiti sa aming mga labi. Hindi ako makatingin ng diretso, imbis ay kunwari ay may puwing ako at kinukusot ko ang aking mga mata."Wala na siguro ang pumasok sa mata ko." Pakunwari kung sinabi. I don't think na nakita niya na naghahalikan kami. Ang likod ni Roman ay nakaharap kay ka Elena, so, panatag ako na hindi niya kami nakitang nagtutukaan.Ngumiti lang si ka Elena ng marinig ang sinabi ko. Ibig sabihin ay nakita niya kami at al

Yumuko si Roman bago binuhat niya si Christian at kinarga. Mabilis namang isinukbit ni Christian ang dalawa niyang maliliit na braso sa leeg ng ama bago isinandal ang kanyang ulo sa balikat nito."Daddy, I missed you!" Aniya ni Christian habang ang kanyang ulo ay nakasandal sa balikat ng ama, medyo mahina ang kanyang boses, pero dahil malapit ako sa kanila, narinig ko ang kanyang sinabi.Kumirot ang aking puso dahil mukhang talo na ako ni Roman sa pagmamahal ng anak namin. Papaano na lang kapag bumalik na kami sa Americ? Ano ang gagawin ko kapag hinanap siya ni Christian? Bigla tuloy sumakit ang ulo ko dahil wala akong maiisip na kasagutan.Nagmumuni-muni pa ako habang nakatayo at pinagmamasdan ang mag ama ng makarinig akong boses."Nandito na pala kayo, mabuti naman at kanina pa iyan iyak ng iyak ng malamang wala ka pa." Aniya ni Loida habang naglalakad papalapit sa amin galing sa kusina."Cuz, maraming salamat talaga ha!" Bati ko habang mabilis a