All Chapters of Hello Captain!: Chapter 21 - Chapter 30

Kahit anong tangi' ko, pinilit talaga ako ni Loida.  Wala tuloy akong magawa kundi ang sumama with the plan that I'm only staying for a little while since I have to get up early the next day.Mukhang marami ng bisita ng pumasok ang kotse namin sa gate ng bahay kung saan ang party ginaganap.  Surprise ako sa rangya ng buong kapaligiran.  Isang mala mansion ang bahay at ang mga taong dumalo ay puro naka pang sosyal na kasuotan.  Mabuti na lang ay nakinig ako sa pinsan ko na mag suot ng evening gown na knee length, at nag pa parlor pa kami, kung hindi ay ma out of place ako.Ipinara ng driver ang kotse sa harapan mismo ng higanteng pintuan ng bahay, bago lumabas ito at binuksan ang pintuan upang kami ay makalabas.Nauna na ang hipag ko at kuya, bago ako ang huling bumaba.  Hangang hanga ako sa rangya ng buong kapaligiran.  Nagmukha tuloy akong 'promdi.'  samantalang sa America ako nang galing.  Sinalubong kami ng isang naka u

"Mabuti naman at nandito ka, saan ang palabas ng bahay?"  Mabuti na lang at hindi pala umalis ang katulong at nag antay sya sa akin sa labas ng pintuan. "Ma'am?  Inaantay po kayo sa dining room ni sir."  Nag tatakang sagot sa akin ng katulong.  Kitang kita sa kanyang mga mata ang pag aalala, pero wala akong panahon upang intindihin.  I need to get out of here as soon as possible. "I have an important meeting today, paki sabi mo na lang sa sir mo na pasensya na.  Sa uulitin na lang."  Bigla akong napatigil ng mapag isip ko ang sinagot ko. 'Sa uulitin?  Ganoon?  May balak pa pala akong ulitin.' "Saan ang daan papuntang labas?"  Inulit ko ang tanong ko habang nag simula na akong tumingin sa kaliwa at sa kanan ng hallway. Napakamot ng ulo ang katulong bago ito sumagot.  "Dito po ma'am, samahan ko na po kayo." Malapit na kami sa pintuan ng bumukas ito may pumasok na tao.  Nang maaninaw ko

"Kamusta ka na?" Tanong niya sa akin habang kami ay naglalakad hawak hawak pa rin niya ng aking kamay. Pilit kong tinatanggal, pero lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak. Ilang empleyado niya ang aming nakasalubong at bumati sa amin habang ang mga mata at sa aming kamay nakatingin. Lalo akong naalangan at ginamitan ko na nang isa pang kamay at pilit na tinanggal ang kanyang pagka kahawak. Tumingin siya sa akin na magkasalubong ang kilay, "ano ang problema at pilit kang bumitaw sa pagkakahawak ko?" Pabulong niyang tanong, na halos nakadikit na ang kanyang mukha sa mukha ko. "C-Cap... I mean Mr. Lim, kung hindi mo napapansin, lahat ng empleyado mong nakasalubong natin ay sa kamay natin nakatingin at panay ang lingon' habang naglalakad. Malay kung ano ano ang nasa isipan nila ngayon?" Sagot ko habang umaatras ako papalayo sa kanya at hindi makatingin ng diretso. Sa kakaatras ko, muntik na akong matumba at na out of balance. Mabuti na lang at mabilis niya akong

Imbes na sumagot siya, hiwakan niya ang aking kamay at pinatayo sa aking kinauupuan. Nagulat ako sa kanyang ginawa, pero wala akong lakas na tumutol habang halos haltakin niya ako papalabas sa ng restaurant. Nang dumaan kami sa may host stand, inabutan niya ng pera ang host. "Bayad sa kapeng inorder namin, we have to go." Aniya niya sa host na nakanganga at nabigla sa paglapit namin. Tumango' lang ang host at sinundan kami ng tingin habang mabilis naman akong hinila papalabas ng pintuan. Dire-diretso lang ang lakad namin, hindi ko alam kung saan kami pupunta. Nang tumigil kami sa paglalakad, nasa harapan na kami ng hospital at sa tabi namin ay ang kotse niya. Hindi pa rin niya ako binibitawan habang binubuksan niya ang pintuan ng kotse. "Get in!" Malakas ang kanyang boses habang ang kanyang noo ay naka kunot habang nagsasalita. Ayaw ko sanang sumama sa kanyan, pero ng makita ko ang itsura ng kanyang mukha... Minabuti ko na lang na pagbigyan si

Tahimik kaming dalawa sa loob ng sasakyan habang nilalakbay naming ang haba ng Roxas Blvd. Sa labas ako ng bintana nakatingin habang napakalayo ng aking isipan. Hindi ko alam na panay pala ang sulyap niya sa akin at kadahilanan na muntik na tuloy kaming makabangga ng sasakyan sa unahan ng bilgang mag preno ang driver nito. "Screetch!!!!" Malasak kung narinig sa pabigla niyang pag tapak sa preno. Mabuti na lang at mabilis ang kanyang kamay at naharangan niya ako, ang masaklap lang... Sa kanang parte ng dibdib ko tumama ang kamao niya at salong salo ang kanang bundok ko. Nuong una ay hindi namin parehong napansin, pero ng mahimasmasan kaming pareho, para siyang napaso na hinaltak ang kanyang kamao at hindi malaman kung saan ilalagay. "I'm s-sorry! Hindi ko sinasadya." Aniya niya sa akin na hindi makatingin ng diretso. Iniisip ko naman kung aling ang hinihingian niya ng sorry, iyon bang pag hawak niya sa bundok ko or ang muntik na kaming maka banga? Oh,