Lahat ng Kabanata ng Hello Captain!: Kabanata 11 - Kabanata 20

"Nasa sa iyo kung ano ang gusto mong meaning ng sinabi ko." Iyon lang ang sagot niya sa akin habang isang ngiting para bang nakakaloko ang nakapaskel sa kanyang labi.Nang makita ko ito, dahilan upang tumaas tuloy ang dugo ko dahil tinutukso niya ako.  Tiningnan ko muna siya ng masama bago ako sumagot. "Well, how about mag lakad lakad na lang tayo at ikutin nating ang buong Pleasure Island. Alam ko may banda na tumutugtog sa bandang dulo, game ka ba?""Sure! Why not, I have never been in such a place, bakit hindi!" Nang marinig ko ang sagot niya, nauna na akong lumakad at hindi ko siya inintay kung susunod ba o hindi. Naramdaman ko na lang na nasa tabi ko siya at paminsan minsan ay nagkakabangaan kami dahil sa dami ng taong naglalakad.Maya maya lang ay nabigla ako ng may kamay na humawak sa kaing braso at hinaltak papunta sa kanya. Bumalandra ako sa diddib ni Captain Lim, bago niyakap niya ako ng mahigpit. Natataka akong tumingala habang pilit ko siyang it

Halos hindi ako makalakad papunta ng elevator dahil sa nerbiyos na nararamdaman ko. Nakahalata yata si Captain Lim dahil ang mga kamay ko na hawak hawak niya ay biglang nanlamig. Tumingin siya sa akin ng pasimple na tamang tama naman ay tumingin din ako. Nang makita ko ang pagaalala sa na banaag sa kanyang mukha, medyo gumaan ang pakiramdam ko at nakahinga ako ng maluwang.I can feel it to the bone na gentleman siya at hindi niya ko pipilitin kung ayaw ko. Ngumiti ako ng bahagya bago ibinaling ko ang tingin sa umiilaw na numero sa ibabaw ng elevator.Ilang sandali pa ay nagbukas ang pintuan ng elevator at marahan niya akong ginabayan papasok sa loob. Pinindot niya ang numero ng floor kung saan ang room namin ay located. Sa 15th floor kami, medyo may kataasan. Huminga ako ng malalim habang sinusubukan kong tangalin ang aking kamay sa pagkakahawak niya.Naramdaman niya yata na dahan dahan kong hinahaltak ang aking kamay, lalo naman niyang hinigpitan ang pagkakahaw

Nang ilang sandali na ang nakaraan at hindi ko pa rin ibinaba ang kanyang boxer short. Ngumiti lang siya at hinawakan niya ang dalawa kong kamay at inilagay niya sa may garter ng boxer short niya, bago yumuko siya at hinalikan niya akong muli ng pagkatamis tamis sabay itinulak niya akong muli sa kama habang naka locked lips pa rin kami."Don't worry babe, we will not go all the way yet. I know you're not ready yet." Aniya in between our passionate kiss.Nang marinig ko ang sinabi niya, lumakas ang loob ko at tuluyan ko nang ibinaba ang boxes short niya upang makalaya ang kanyang junior.Pagkaraan ng siguro humigit kumulang sa isang oras kaming nagpagulong gulong sa ibabaw ng kama, natapos rin kami at pareho kaming plastado habang magkayap.HIndi ako makapaniwala na may isang salita siya. Lahat ng paraan ginawa niya upang paligayahin ako at ang sarili niya ng hindi kami humahangtong sa buong pagtatalik. Tinuruan niya ako kung paano ko siya paligayahin ng h

Walang tao sa pinaka office ng makapasok ako, tumingin ako sa may bandang kaliwa at napansin na meroong pintuan na bahagyang nakasarado. Pumasok sa isipan ko na baka iyon ang kanyang tulugan, first time pa lang kasi akong nakapasok sa loob ng kabina niya.Maraming beses na rin akong naka akyat sa barko nila, pero ito ang kauna unahang pagkakataon na nakapasok ako sa loob ng kanyang kabina. Palagi niyang dahilan sa akin noon ay, baka raw hindi siya makapag pigil eh kung ano ang mangyari. Naintidihan ko naman at hindi ako nagpumilit kahit minsan na dalhin niya ako kabina upang makita kung ano ang itsura sa loob.Dahan dahan akong naglakad papunta sa nakabukas ng konti na pintuan at itinulak ito pabukas. Tama nga ang hinala ko at tulugan niya ito at nakita ko na nakahiga siya sa kama at tulog na tulog.Kinakabahan akong lumapit upang tingnan kung ok lang siya...Nang makalapit na ako at tinititigan ko ang kanyang napaka among mukha, bigla na lang may humatak

Nakalipas ang anim na taon, kinailangan kung umuwi ng pilipinas sa kadahilanang pang business. Isang kumpanya na nag mamay-ari ng mga barko na aming sinusuplayan ang kailangan kong puntahan upang kausapin patungkol sa business.Naisipan ko na isama ang aking anak na kasalukuyang limang taon na upang makita naman niya ang bansang aming pinang galingan. Nuong una ay ayaw pumayag ng magulang ko na isama ko ang bata at baka raw magkasakit, pero sa kadulu-duluhan ay pumayag rin sila.===Mainit ang araw at pakiramdam ko ay sinisilaban ako habang nakatayo kami ng anak ko sa labas ng pintuan ng Ninoy Intl. Airport kung saan ay inaantay namin ang aming sundo.Matagal tagal din akong hindi naka uwi sa Pilipinas at nasanay na ang katawan ko sa malamig na klema sa America.  Kaya naman para akong sinisilaban sa init na aking nararamdaman habang ang mata ko ay nakatingin sa kaliwat kanan upang tingnan kung nandoon na ang susundo sa amin.Habang panay ang p