All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 721 - Chapter 730

“นายคงจะไม่กล้าหรอก ภายในประเทศนี้เป็นเขตอิทธิพลของแดนมังกร เดี๋ยวฉันจะคิดบัญชีเรื่องที่นายเป็นหนอนบ่อนไส้อีกที ไหนบอกมาสิว่าหลี่โม่ให้นายมาบอกอะไร” "หลี่โม่บอกว่าให้คุณพาผู้คุ้มกันเข้าไปพบเขาได้แค่สองคนเท่านั้น เกินมาแค่คนเดียวก็ไม่ได้ แน่นอนว่าข้างในมีหลี่โม่อยู่แค่คนเดียวครับ ไม่มีใครอีกแม้แต่คนเดียว ผมสาบานกับพระเจ้าได้เลย” หลังจากฉินจี้เย่พูดจบก็มองไปที่ท่านปาอย่างระมัดระวังและรอคำตอบจากท่านปา ท่านปาหลับตาพลางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกว่าไหน ๆ ก็มาแล้วถ้าไม่กล้าไปพบหลี่โม่ในเวลานี้ก็คงจะกลายเป็นตัวตลกที่น่าหัวเราะแน่ "จู๋รื่อกับฮั่นซานไปกับฉัน พวกนายที่เหลือคอยคุ้มกันอยู่ข้างนอก" หัวหน้าผู้คุ้มกันพูดอย่างเคร่งเครียด "ท่านปา ไม่ได้นะครับ ให้พวกเราบุกเข้าไปดีกว่าครับ" “บุกอะไรกัน เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้มีอะไรน่ากลัวล่ะ” ท่านปาเปิดประตูรถออกมา จู๋รื่อกับฮั่นซานยืนคุ้มกันขนานอยู่ข้าง ๆ ท่านปา ทั้งสองร่างสูงใหญ่กำยำ ดวงตาส่องประกายวูบวาบราวกับเสือดุ "ผมจะนำทางให้เองครับ" ฉินจี้เย่เดินนำอยู่ข้างหน้าพร้อมกับโค้งตัวเล็กน้อย คอยนำทางอยู่ข้างหน้าท่านปาเหมือนกับคนรับใช้อย่างไ

ท่านปาเหล่มองหลี่โม่ ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน เขาคิดไม่ออกเลยว่าหลี่โม่มาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร บางทีอาจเป็นเพราะมีพลังอันแกร่งกล้าเช่นนี้อยู่หลี่โม่ก็เลยกล้ายโสโอหังแบบนี้ใช่ไหม? ฮั่นซานก้าวไปข้างหน้าและยืนเบี่ยงไปด้านหน้าท่านปา เพื่อให้สามารถสกัดการโจมตีของหลี่โม่ได้ในทันทีโดยที่ไม่บดบังสายตาของท่านปาด้วย หลี่โม่กลับไม่รู้สึกโมโหอะไรแม้แต่น้อยและก้มหน้าลงมองไปที่จู๋รื่อด้วยรอยยิ้ม "แกอยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร? จริง ๆ แล้วมันง่ายมาก ส่วนใหญ่เป็นเพราะพรสวรรค์ ฉันมีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งพระเจ้ามอบให้ แค่อ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อยก็เก่งกาจได้ขนาดนี้แล้วน้่นแหละ” จู๋รื่อนึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมา แค่อ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อยก็เก่งกาจขนาดนี้ มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย จู๋รื่อหมั่นมานะฝึกฝนอย่างหนักมาเป็นสิบยี่สิบปีถึงสามารถเป็นได้อย่างตอนนี้ เขาไม่เชื่อสิ่งที่หลี่โม่พูดเลยสักนิด ต่อให้เป็นนักเรียนหัวกะหิที่ความจำดีแค่ไหนถ้าหากบรรลุได้ถึงขนาดนี้ ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเหมือนกัน! "หลี่โม่ นายคิดว่าจะบังคับให้ฉันยอมจำนนได้ด้วยกำลังงั้นเหรอ? ฉันไม่ใช่พวกขี้ขลาดกลัวตายนะ!" ท่านปาเอ่ยอย่า

รอบ ๆ ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในกระแสอากาศแม้แต่น้อย หลี่โม่จึงวางใจและเดินต่อไปข้างหน้า หนึ่งก้าว สองก้าว สามก้าว ไม่มีอันตรายใด ๆ เกิดขึ้นทั้งสิ้น ดูราวกับว่านินจาสาวเหลียงอวี้ได้หนีไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของท่านปาฉีกกว้างมากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่เดินเข้ามาในเงาอย่างระมัดระวังเช่นนี้และพยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีของเหลียงอวี้อย่างหลี่โม่ ท่านปาเคยเห็นมานักต่อนักแล้ว สองครั้งที่แล้วท่านปายังรู้สึกตื่นตระหนกเพราะพวกเขาเข้ามาใกล้ แต่หลังจากที่พวกมันกลายเป็นเหยื่อของเหลียงอวี้ ท่านปาจึงยิ้มออกมาได้อย่างไม่สะท้าน ใกล้ตายแล้ว หลี่โม่สมควรตายแล้ว ขอแค่ก้าวไปข้างหน้าอีกเพียงสองก้าวเขาก็จะสิ้นชีพ! ในใจของท่านปาเต็มไปด้วยความคาดหวัง อยากจะเห็นสภาพที่หลี่โม่ตาย หลี่โม่ดูเหมือนจะผ่อนความระมัดระวังลง ฝีเท้าก็พลันเร่งขึ้นอย่างกะทันหัน และพุ่งไปหาท่านปาอย่างรวดเร็ว จู่ ๆ ลำแสงเย็นเยือกก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหลังหลี่โม่ เหลียงอวี้ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังหลี่โม่ มีดสั้นแหวกอากาศอย่างไร้ซุ่มเสียงและแทงเข้าที่หลังของหลี่โม่ "ฮ่าฮ่าฮ่า" ท่านปาอ้าปากหัวเราะร่า ท่าทางราวกับได้เห็นหลี่โม่ถูกแท

“ท่านปา” เมื่อฉินจี้เย่เห็นท่านปาออกมาก็รีบโค้งคำนับทักทาย แต่หัวใจกลับเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ท่านปาเข้าไปพร้อมกับผู้คุ้มกันสองคนแต่กลับออกมาคนเดียว นอกจากนี้ที่ขาทั้งสองข้างยังได้รับบาดเจ็บ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน "นาย ช่วยไปบอกแทนฉันหน่อย บอกว่าเสี่ยวปาจะเชื่อฟังคำสั่งแน่นอนและขอให้คุณหลี่ปล่อยตัวลูกน้องของฉันได้แล้ว" ฉินจี้เย่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ท่านปาผู้สูงส่งเรียกตัวเองว่าเสี่ยวปากับหลี่โม่เนี่ยนะ! ก่อนหน้านี้ตอนที่หลี่โม่เรียกท่านปาว่าเหล่าปา ฉินจี้เย่ยังคิดว่าหลี่โม่เป็นคนหยิ่งยโส แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น หลี่โม่มีสถานะที่จะทำอย่างนั้นได้จริง ๆ “มัวยืนเซ่ออะไร รีบไปซะสิ” ท่านปาเอ่ยอย่างรำคาญ จู๋รื่อและฮั่นซานจะเป็นตายยังไงไม่สำคัญ แต่เหลียงอวี้มีความสำคัญต่อท่านปามากนัก ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ต้องพาเหลียงอวี้ออกมาให้ได้ ฉินจี้เย่เดินเข้าไปในโรงงานด้วยสมองที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม เขาวิ่งเหยาะ ๆ ไปหาหลี่โม่ โค้งคำนับและพูดว่า "คุณหลี่ ท่านปาขอให้ผมช่วยมาส่งข้อความ เขาบอกว่าเสี่ยวปาจะเชื่อฟังคำสั่งแน่นอนและขอให้คุณหลี่ปล่อยลูกน้องของเขา

เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับซีซี หลี่โม่จึงตัดสินใจปล่อยฉินจี้เย่ไปสักครั้ง หากลงมือจัดการฉินจี้เย่ต่อหน้าเด็ก หลี่โม่เองก็กังวลว่ามันจะทิ้งบาดแผลทางใจไว้กับซีซี ฉินจี้เย่โค้งตัวคำนับให้หลี่โม่สามครั้ง จากนั้นจึงรีบพาคนของตัวเองจากไปอย่างรวดเร็ว เย่จงเทียนทำสัญญาณมือให้กับหลี่โม่ สื่อว่าตนจะรอหลี่โม่อยู่ข้างนอก จากนั้นจึงพาทหารรับจ้างออกไปนอกโรงพยาบาลเช่นกัน หลี่โม่อุ้มซีซีนั่งลงข้างเตียง หยิบตุ๊กตาขึ้นมาแล้วเล่นกับซีซี หลังจากเล่นไปสักพัก ซีซีก็เอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่โม่ เธอกะพริบตากลมโตแล้วพูดว่า "คุณพ่อคะ เมื่อไหร่หนูถึงจะหายดีเหรอคะ? หนูอยากกลับบ้านไปอยู่กับคุณพ่อคุณแม่จังเลยค่ะ" “ใกล้จะหายแล้วล่ะ คุณหมอบอกว่าเหลือเวลาอีกหนึ่งเดือน การรักษาสุดท้ายของซีซีก็จะสิ้นสุดลงแล้ว ซีซีเป็นเด็กดีที่เข้มแข็ง พวกเรามาอดทนกันอีกหนึ่งเดือนนะ” “ค่ะคุณพ่อ ซีซีจะอดทนไว้” ซีซีชูกำปั้นเล็ก ๆ ของเธอ แล้วชนหมัดกับหลี่โม่เบา ๆ หลี่โม่อยู่เป็นเพื่อนซีซีตลอดทั้งบ่าย ซีซีเล่นจนเหนื่อยแล้วผล็อยหลับไปบนเตียง หลังจากห่มผ้าให้ซีซีเรียบร้อยแล้ว หลี่โม่ก็ปิดประตูห้องผู้ป่วยแล้วเดินออกไป