All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 631 - Chapter 640

คุณปู่กู้เปิดตาขึ้น สายตากวาดมองผ่านกู้เจี้ยนหมินไป สุดท้ายก็ไปหยุดอยู่ที่ตัวหลี่โม่ สายตาของเขาปะทะเข้ากับสายตาของหลี่โม่ คุณปู่กู้มองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ราวกับพยัคฆ์ร้าย ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ ต่างเงียบปานจักจั่นวันหนาว คุณปู่กู้ไม่ได้ใช้สายตาเช่นนี้มานานมากแล้ว สองครั้งที่เขาเคยใช้สายตาเช่นนี้มองผู้อื่น ล้วนแต่ใช้ในการเจรจาต่อรองในตอนที่ธุรกิจของตระกูลกู้ประสบกับอันตราย และครั้งนี้ เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของตระกูลกู้ คุณปู่กู้จึงใช้สายตาที่ดูแคลนทุกสิ่งนี้อีกครั้ง กู้เจี้ยนหมินสั่นสะท้านไปทั้งตัว แม้ว่าเขาจะตัดสินใจมอบที่ดินให้แล้ว แต่ก็ยังคงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดผวา กู้หยุนหลานตกใจกลัวสายตาของคุณปู่กู้ ริมฝีปากเม้มแน่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที กังวลใจว่าชั่วอึดใจต่อมาคุณปู่กู้จะหวดกำปั้นใส่อย่างไรอย่างนั้น หลี่โม่สบตากับคุณปู่กู้ด้วยสายตาสงบนิ่งเยือกเย็น มุมปากยกโค้งขึ้นระบายยิ้มจาง ๆ คุณปู่กู้รู้สึกตกตะลึงอย่างลับ ๆ อยู่ในใจ ไม่นึกว่าหลี่โม่จะสงบนิ่งเช่นนี้ จนถึงขั้นที่สามารถพูดได้เลยว่าไม่สะทกสะท้านอะไรเลยด้วยซ้ำ ท่าทีน่าเกรงขามที่สั่ง

กู้เจี้ยนหมินได้ยินคำชมเชยของคุณปู่กู้ก็ยกยิ้มจนปากแทบฉีกด้วยความปลื้มปริ่ม กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงต่างนึกอิจฉาริษยา ทว่าเมื่อนึกถึงฉากที่เตะกู้เจี้ยนหมินทั้งครอบครัวออกไปในอนาคตขึ้นมา ก็รู้สึกว่า การที่จะปล่อยให้กู้เจี้ยนหมินกระหยิ่มยิ้มย่องไปก่อนก็ไม่เสียหายอะไร ได้ที่ดินที่สำคัญที่สุดมาอยู่ในมือก็พอแล้ว หลังจากฝืนฉีกยิ้มแสร้งแสดงความยินดีในฐานะพี่น้องแล้ว กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงก็ให้เหตุผลว่าจะไปส่งคุณปู่กู้กลับแล้วจึงออกจากห้องไป ส่วนกู้เจี้ยนหมินเองก็กลับไปด้วยเช่นกัน กู้ชิงหลินพูดอย่างไม่พอใจ “รีบพาไอ้กระจอกของเธอไปชุบตัวเถอะ ให้ดีตอนกลางคืนก็เช่ารถหรูสักคน อย่าให้มันน่าขายหน้าเกินไปนักเลย” กู้ชิงหลินที่ในใจเต็มไปด้วยความผิดหวังและไม่ยอมรับในที่สุดก็รอมาถึงโอกาสที่จะได้ระบาย และเอ่ยจิกกัดเหยียดหยามกู้หยุนหลายกับหลี่โม่ กู้ซิ่งเหว่ยเห็นเช่นนั้นก็ส่ายหัว รู้สึกว่าเพื่ออนาคตของตัวเขาเองแล้ว ตอนนี้เขาคงไม่สามารถร่วมการโจมตีใส่กู้หยุนหลานได้ อย่างน้อยที่สุดก็ต้องอยู่เฉย ๆ ไปจนกว่าจะรับช่วงต่อจากกู้หยุนหลาน “ชิงหลิน เธอให้น้อยหน่อยเถอะ หยุนหลานกับหลี่โม่ช่วยเห

กู้ซิ่งเหว่ยพูดขึ้นอย่างค่อนข้างตื่นเต้น “เป็นความคิดที่ดี เดี๋ยวฉันจะติดต่อไปอีกที” กู้ชิงหลินโทรหาเพื่อนสนิทอีกครั้ง ก่อนจะส่ายหน้าอย่างผิดหวัง “เพื่อนสนิทฉันบอกว่าแบบนั้นมันน่าขายหน้าเกินไป เลยไม่ตกลงด้วย” “เฮ้อ อย่างนั้นก็รอฟังเรื่องราวเถอะ พรุ่งนี้ค่อยฟังให้เต็มที่ว่าพวกมันถูกฉีกหน้ายังไงก็แล้วกัน” ...... นอกรอยัลพาเลซเต็มไปด้วยรถหรู แผนกต้อนรับส่วนหน้าได้หยุดให้บริการตั้งแต่ช่วงบ่ายเพื่อเตรียมการสำหรับงานเลี้ยงอันยิ่งใหญ่ในค่ำคืนนี้ รถหรูจำนวนไม่น้อยต่างติดป้ายทะเบียนของเมืองหลวง เหล่าคนดังและเศรษฐีน้อยที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าหรูหราหลากหลายสไตล์ค่อย ๆ ทยอยกันเข้ามาในรอยัลพาเลซ กลุ่มเศรษฐีน้อยของเมืองหลวงรวมตัวกัน มองดูเหล่าลูกเศรษฐีจากกรุงโซลที่นำโดยหวงจื่อซวนด้วยสายตาเหยียดหยาม หวงจื่อซวนเชื่อมสัมพันธ์กับลูกเศรษฐีของเมืองหลวงอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน และพยายามแทรกตัวเข้าไปในแวดวงชั้นสูง ไม่นานเรื่องของคุณชายซูก็กลายเป็นประเด็นสนทนาของทุกคน สำหรับเรื่องเรือคว่ำในคูน้ำที่กรุงโซลของคุณชายซูนั้นทำให้เหล่าลูกเศรษฐีของเมืองหลวงไม่ค่อยพอใจนัก ในครั้งนี้เหล่าลูกเศรษฐีของเมือ

กู้หยุนหลานตั่วสั่นสะท้านด้วยความโกรธเกรี้ยว หลี่โม่หรี่ตาลงเล็กน้อย เขาก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งแล้วเหวี่ยงฝ่ามือตบหน้าหวังชิงชิง เพียะ เพียะ เพียะ หลี่โม่ใช้ฝ่ามือสลับกับหลังมือตบหน้าหวังชิงชิงอย่างโหดเหี้ยม ใบหน้าเน็ตไอดอลที่ทำศัลยกรรมเติมแต่งด้วยฟิลเลอร์ของหวังชิงชิงพลันถูกตบจนราวกับประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็ไม่ปาน รุนแรงเสียจนทำให้ไม่กล้ามองตรง ๆ เลยทีเดียว “อ๊า! แกกล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน ที่รัก เห็นไหมว่ามันตบฉัน คุณต้องช่วยฉันแก้แค้นมันนะ!” หวังชิงชิงดึงรั้งหวงจื่อซวนทั้งน้ำตานองหน้า หวงจื่อซวนเหลือบมองใบหน้าที่เละเทะเหมือนโดนรถชนมาของหวังชิงชิง ก็พลันรู้สึกสยดสยองขึ้นมา สะเทือนอารมณ์ยิ่งกว่าดูหนังสยองขวัญเสียอีก หวงจื่อซวนสะบัดมือของเธอออกอย่างแรง แล้วพูดอย่างหงุกหงิด “ปล่อยมือซะ ถ้าเธอดึงฉันไว้แล้วฉันจะแก้แค้นให้เธอได้ยังไงเล่า!” หวังชิงชิงปล่อยมือออก รู้สึกว่าใบหน้าปวดร้าวไปหมด เธอสัมผัสใบหน้าของตัวเองเบา ๆ รู้สึกเหมือนใบหน้ามีบางอย่างผิดปกติจึงรีบหยิบกระจกออกมาส่องดู เมื่อเห็นภาพในกระจก หวังชิงชิงก็โพล่งขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก “กรี๊ด! นี่ นี่มันใครกันเนี่ย!”

"พวกคุณคิดว่าคุณชายหม่ามาที่นี่เพื่อล้างแค้นให้คุณชายซูหรือเปล่า ฉันได้ยินมาว่าคุณชายซูเกิดเรื่องขึ้นที่โซล"ในขณะที่ทุกคนกำลังกระซิบกระซาบกัน คุณชายหม่าก็ก้าวไปข้างหน้าและเดินไปยังเบื้องหน้าของหลี่โม่ “ขยะอย่างแกวางแผนทำร้ายเสี่ยวซูของเราได้ยังไง เรื่องนี้แกต้องอธิบายมาให้ชัดเจนซะก่อน” คุณชายหม่าจ้องเขม็งที่หลี่โม่และพูดอย่างชั่วร้าย ตระกูลซูเก็บความจริงของเรื่องนี้เป็นความลับอย่างสมบูรณ์ แม้แต่หม่าเจียเฉิงเองก็ไม่รู้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นคุณชายหม่าจึงสงสัยอย่างมากว่าหลี่โม่ทำให้ตระกูลซูขวัญหนีดีฝ่อจนเนรเทศคุณชายซูออกไปได้อย่างไร เขารู้สึกว่ามันแปลกประหลาดมาก ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อวิเคราะห์จากข่าวที่หม่าเจียเฉิงได้รับมา มีผู้มีอำนาจจากชนชั้นสูงกำลังกำราบตระกูลซูอยู่ แต่ลูกเขยของตระกูลเล็ก ๆ ในกรุงโซลอย่างหลี่โม่ จะไปสามารถทำถึงขั้นนั้นได้อย่างไร หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง "นายก็อยากเป็นเหมือนเขาด้วยงั้นเหรอ? ลองสัมผัสด้วยตัวเองสักหน่อยเดี๋ยวก็รู้เอง" “ไอ้บัดซบ! หาเรื่องตายนะแก!” หม่าเจียเฉิงเงื้อมือขึ้นสูง เตรียมจะตบหน้าของหลี่โม่ แต่ก่อนที่มือของหม่าเจียเฉิงจะพุ่