All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 651 - Chapter 660

หัวหน้ารปภ.คอยสังเกตการณ์ข้างนอกเมื่อเห็นพวกอันธพาลตั้งท่าจะโจมตีและนำบาซูก้าออกมาสองกระบอก รปภ.ก็อุทานว่า "คุณพระช่วย! พวกมันเอาบาซูก้าออกมาแล้ว ผมขอแนะนำให้พวกคุณออกไปยอมจำนนด้วยการเอามือวางไว้บนหัวดีกว่านะครับ!"เมื่อเผชิญกับการคุกคามจากอำนาจอาวุธที่หนักหน่วง รปภ.ต่างหมดหวังอย่างสิ้นเชิงและรู้สึกว่าเกินกว่ากำลังของมนุษย์จะต้านทานได้คลัฟต์เอามือกุมศีรษะและพยายามขดตัวเป็นลูกบอล วิธีนี้ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย"แม่งเอ๊ย ฉันจะไม่ยอมแพ้ ถ้าฉันออกไป ฉันก็ตายน่ะสิ พวกแกต้องคุ้มกันฉัน!”เสียงของคลัฟต์เปลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้หวงจื่อซวนและคนอื่น ๆ มองไปที่บาซูก้าและรู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิมอีก หลาย ๆ คนก็เริ่มร้องไห้คร่ำครวญ“หมดกัน ทำไมฉันต้องมาร่วมงานเลี้ยงที่น่ากลัวแบบนี้ด้วยวะเนี่ย ฉันไม่น่ามาเลย”“เมื่อกี้เราไม่ควรยืนดูพวกมันดูถูกคุณชายหม่าเลย ตอนนี้คุณชายหม่าเลยโกรธ กลัวว่าพวกเราทุกคนจะถูกฝังไปกับพวกมันด้วยน่ะสิ”"ใครจะมาช่วยพวกเราได้บ้าง ไม่รู้ว่าการคำนับคุณชายหม่าจะทำให้เขาหม่าปล่อยเราไปไหม"พวกอันธพาลแสดงสายตาด้วยความรังเกียจ ในสายตาของพวกเขาแขกผู้มีเกียรติเหล่านี

"โห พระเจ้าช่วย! นี่ผมได้เห็นพระเจ้าจริง ๆ ใช่ไหม จะมีคนที่ทรงพลังขนาดนี้ได้ยังไง เก่งกว่าไอรอนแมน ซูเปอร์แมน และแบทแมนอีก ผมว่าผมได้พบไอดอลในดวงใจเข้าแล้วล่ะ" หัวหน้ารปภ.ตะโกนอย่างเกินจริง“เกิดอะไรขึ้น สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง” ครัฟต์นอนขดตัวอยู่กับพื้นถามถึงสถานการณ์อย่างตัวสั่น“คุณชายหลี่ทรงพลังมาก ถ้าผมรู้ว่าคุณชายหลี่เก่งขนาดนี้ ผมคงไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรให้กังวลแล้ว คุณครัฟต์ ปลอดภัยแล้ว” หัวหน้ารปภ.กล่าวอย่างตื่นเต้นกู้หยุนหลานยืนขึ้นทันที เมื่อกระสุนปืนดังขึ้น กู้หยุนหลานปิดหน้าของเธอและร้องไห้ทั้งน้ำตาเมื่อได้ยินว่าหลี่โม่ปลอดภัยดี ในขณะนี้กู้หยุนหลานก็เช็ดน้ำตาของเธอด้วยความตื่นตระหนกและเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วเพื่อดูหลี่โม่เมื่อเห็นหลี่โม่ยืนตัวตรงและเป่าปากกระบอกปืน หัวใจของกู้หยุนหลานก็สงบลงทันที เธอปิดปากแน่นด้วยมือทั้งสองข้างและน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างพรั่งพรูคลัฟต์ลุกขึ้นจากพื้นอย่างตัวสั่นและพึมพำว่า "พระเจ้า ท่านคงได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของผมแน่ ๆ ในที่สุดผมก็ไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว"รปภ.ล้อมรอบครัฟต์และกู้หยุนหลานพร้อมกับเดินออกไป แขกผู้มีเกียรติและพว

เมื่อหลี่โม่และกู้หยุนหลานกลับถึงบ้าน หวังฟางเห็นว่าขอบตาของกู้หยุนหลานแดงก่ำ เธอจึงรู้สึกโกรธมาก"หยุนหลาน ทำไมขอบตาแกถึงแดงขนาดนี้ ไอ้ขยะนี่รังแกแกอีกแล้วเหรอ?!" หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่อย่างดุดัน คิดว่าหลี่โม่ต้องรังแกลูกสาวของเธอแน่“คุณแม่ ไม่ค่ะ ไม่เกี่ยวอะไรกับหลี่โม่เลย เป็นเพราะทรายเข้าตาหนู” กู้หยุนหลานอธิบาย“ทรายเข้าตาอะไร ทรายเข้าตาทั้งสองข้างพร้อมกันเลยเหรอ ไอ้สารเลวนี่ต้องแกล้งลูกแน่ ๆ บอกแม่มาตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่จะช่วยสั่งสอนบทเรียนไอ้สารเลวนี้เอง” หวังฟางดุหลี่โม่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดด้วยเสียงเบาว่า "ผมไม่ได้ดูแลหยุนหลานให้ดี เลยทำให้หยุนหลานกลัวนิดหน่อย"“ไอ้สารเลว เกิดอะไรขึ้นกับหยุนหลาน!”หวังฟางหยิบไม้กวาดขึ้นมาด้วยความโกรธ ราวกับว่าเธอกำลังจะตีหลี่โม่ กู้หยุนหลานรีบห้ามหวังฟาง และรีบพูดกับหลี่โม่ "คุณกลับไปที่ห้องก่อน ฉันจะคุยกับคุณแม่ก่อน"หลี่โม่เดินกลับไปที่ห้องโดยก้มหน้าลง หวังฟางขว้างไม้กวาดด้วยความโกรธ "ดูท่าทางที่ไม่เอาไหนของมันสิ มันไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย มันทำให้ฉันโมโหจริง ๆ"กู้หยุนหลานตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ และภาพของหลี่โม่ที่ยืนอย

"เจียเฉิงเป็นคนหาพวกนักเลงมา? แล้วเจียเฉิงตายด้วยปืนของพวกนั้นได้ยังไง!" หม่าเต๋อฝูถามด้วยความไม่เชื่อการวิเคราะห์ตามตรรกะปกติ อีกฝ่ายต้องตายด้วยปืนของพวกนักเลง แต่นี่กลับเป็นหม่าเจียเฉิง นายจ้างกลับตายด้วยปืนของลูกจ้างหม่าเต๋อฝูรู้สึกไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก เป็นไปได้ไหมว่าครัฟต์จะซื้อตัวพวกนักเลงพวกนั้นและหันมาเล่นงานเขาในตอนสุดท้าย?แต่พวกลูกเศรษฐีคนอื่น ๆ กลับปลอดภัยดี มีแค่ลูกชายของเขาเท่านั้นที่เสียชีวิต“นายท่าน ว่ากันว่าหลี่โม่คว้าปืนจากนายน้อย แล้วยิงสังหารหัวหน้านักเลง พวกนักเลงที่เหลือก็กระหน่ำยิงใส่หลี่โม่ด้วยความโกรธ แต่หลี่โม่หนีไปได้ แล้วทิ้งนายน้อยให้ตกอยู่ที่นั่น ดังนั้น ก็เลย...""บัดซบเอ้ย! ไอ้หลี่โม่! แค่ลูกเขยของตระกูลเล็ก ๆ ในกรุงโซล กล้าฆ่าลูกชายของฉัน! แค้นนี้ต้องชำระ!"หม่าเต๋อฝูทำลายข้าวของด้วยความโกรธและเครื่องรางที่สวยงามที่วางอยู่บนโต๊ะก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจายไปหมดพ่อบ้านโค้งคำนับและพูดว่า "นายท่าน ว่ากันว่าหลี่โม่สู้กับพวกนักเลงมากกว่า 20 คนด้วยตัวเอง ผมไม่คิดว่าคนของเราจะเอาชนะมันได้ ควรวางแผนให้รอบคอบจะดีกว่า อย่างน้อยเราก็ต้องหาจุดอ่

ฉินเจี้ยนจางสวมชุดสูทที่สั่งตัดพิเศษโดยช่างตัดเสื้อชั้นนำ เขายืนอยู่นอกประตูห้องประชุมโดยเอามือไพล่หลังในขณะนี้ฉินเจี้ยนจางเป็นเหมือนมีดที่คมกริบออกมาจากฝัก แสดงความเฉียบคมและเปล่งออร่าที่น่าเกรงขามออกมาในฐานะทนายความด้านการแพทย์ชั้นนำของจีน ฉินเจี้ยนจางชนะคดีทางการแพทย์มาแล้วหลายคดี แต่นี่เป็นครั้งแรกในอาชีพของฉินเจี้ยนจางที่ต่อสู้คดีกับบริษัทยาเมื่อก่อนคดีส่วนมากคือความผิดพลาดของหมอทั้งนั้น ถ้าชนะคดีก็แค่ให้โรงพยาบาลชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่ญาติคนไข้หลายล้านคน แต่การฟ้องบริษัทยาต่างกันถ้าการต่อสู้ครั้งนี้ประสบความสำเร็จ ฉินเจี้ยนจางจะได้เป็นที่รู้จักและจะได้รับชื่อเสียงและเงินมากมายนี่คือการต่อสู้ที่ต้องชนะ ไม่ต้องพูดถึงการสนับสนุนจากตระกูลหม่าที่อยู่เบื้องหลัง ไม่ต้องพูดถึงบริษัทยาเล็ก ๆ ของตระกูลกู้ แม้แต่บริษัทยาที่มีอำนาจมาก ฉินเจี้ยนจางก็กล้าแตะต้องยิ่งไปกว่านั้นตระกูลหม่าได้เตรียมเอกสารคดีไว้อย่างครบถ้วน และยังได้ติดต่อกับผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องหลายราย เพื่อโน้มน้าวให้พวกเขาไปเป็นพยานในศาลเมื่อจำเป็นการเตรียมการทั้งหมดอาจกล่าวได้ว่าเกือบจะสมบูรณ์แบบ ฉินเจี้ยนจางรู้สึกว่าถ