บททั้งหมดของ คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: บทที่ 671 - บทที่ 680

คาร์ลรู้สึกโมโหขึ้นมา เขาควงมีดล่าสัตว์ในมือจนเห็นเป็นเงาซ้อน ก่อนฟันเข้าไปยังคอของหลี่โม่ พวกหวูผิงผิงทุกคนต่างมึนงงไปกับเงามีดของคาร์ล พวกเขาไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีดล่าสัตว์ในมือของคาร์ลได้ไปจ่อที่คอของหลี่โม่แล้ว หลี่โม่ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ราวกับว่าตกตะลึงกับเงามีดของคาร์ลไปแล้ว นั่นจึงทำให้คาร์ลรู้สึกได้ใจขึ้นมา “สั่นเลยละสิ ไอ้คนธรรมดาเอ๊ย!” คาร์ลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา คมมีดอยู่ห่างจากคอของหลี่โม่เพียงสิบเซนติเมตรเท่านั้น ราวกับในวินาทีถัดไปคอของหลี่โม่จะถูกแทงลงไปทันที ในที่สุดหวูผิงผิงและคนอื่น ๆ ก็เห็นตำแหน่งของมีดล่าสัตว์และเห็นมันพุ่งไปยังคอของหลี่โม่อย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันที่พวกหวูผิงผิงจะเผยสีหน้าประหลาดใจออกมา นิ้วมือของหลี่โม่ก็โผล่ขึ้นมาจากมุมที่แปลกประหลาด สองนิ้วเคลื่อนไปอย่างเบา ๆ และหนีบมีดล่าสัตว์ที่พุ่งเข้ามาเอาไว้แน่น “อ๊า!” ในตอนนั้นเองหวูผิงผิงก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ ทั้งสองมือกุมหัวเอาไว้พลางคิดว่าจะเห็นฉากนองเลือดอยู่ตรงหน้า แต่เมื่อหวูผิงผิงตะโกนจบฉากนองเลือดนั้นก็ไม่ได้ปรากฏขึ้น กลับกันคาร์ลกลับดึงมีดออกอย่างรุนแรงเพื่อจะดึงมีดออก

ในตอนนี้ทุกคนต่างรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้ว่าพวกหวูผิงผิงจะไม่เข้าใจเรื่องสายเลือดของคิงคองอะไรพวกนั้น แต่พวกเขาก็เข้าใจได้ว่าครูว์ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน “หลี่โม่เติบโตมาด้วยอะไรกัน กระแสลมตอนที่กำปั้นปะทะกับฝ่ามือเมื่อกี้นี้อย่างกับคลื่นกระแทกระเบิดเลย ทำเอาฉันกลัวแทบตายจริง ๆ” “เจ้าหมอนี่จะต้องไม่ใช่ไอ้ขยะอย่างที่ลือกันแน่ เวลาปกติเขาคงจะสงบเสงี่ยมเกินไป แถมยังไม่ลงมือกับใครก็เลยถูกคนอื่นหาว่าเป็นขยะสินะ” “ด้วยฝีมือของเขา ถ้าเขาลงมือขึ้นมาจริง ๆ ก็สามารถฆ่าใครสักคนได้ง่าย ๆ เลยไม่ใช่เหรอ ไม่รู้ว่าคนที่บอกว่าเขาเป็นขยะเคยถูกหลี่โม่จัดการบ้างหรือเปล่า” เพื่อนร่วมรุ่นของกู้หยุนหลานพวกนั้นกระซิบกระซาบคุยกัน แต่ละคนรู้สึกหวาดผวาและนึกเสียใจที่มาร่วมงานร่วมรุ่นขึ้นมาเล็กน้อย นี่ต้องเป็นงานรวมรุ่นที่อันตรายที่สุดในประวัติศาสตร์แน่ ดีไม่ดีพวกเขาอาจจะถูกฆ่าตายอยู่ตรงนี้เลยก็ได้ หวูผิงผิงหดคอ เธอพยายามซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเพื่อนร่วมรุ่นชายสามสี่คน เมื่อนึกถึงคำพูดพวกนั้นที่ตนเคยถากถางหลี่โม่ก่อนหน้านี้ขึ้นมา หวูผิงผิงก็รู้สึกเย็นวาบที่ต้นคอ วิตกกังวลว่าหลี่โม่จะมาเอาเรื่องตนใ

เรื่องที่ตัวเองแข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่นั้น หลี่โม่เองก็ไม่รู้เหมือนกัน แม้ว่าแดนมังกรจะรวบรวมตำราศิลปะการต่อสู้เกือบทั้งหมดในโลกเอาไว้ และมีปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้จำนวนมากที่สุดในโลก แต่ก็ยังไม่เคยมีข้อสรุปเกี่ยวกับการมีอยู่ของระดับพลังขั้นสูงเลย ปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้มากมายต่างสัมผัสได้ถึงสวรรค์และโลกมนุษย์ และรู้สึกว่าน่าจะมีระดับของพลังที่เหมือนกับตี้เซียนอยู่ แต่ไม่มีปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้คนไหนของแดนมังกรที่สามารถทะลวงไปถึงระดับของพลังนั้นได้เลย หลี่โม่จึงไม่กล้าพูดว่าตนเองแข็งแกร่งแค่ไหน ถึงอย่างไรก็อาจมีคนที่แข็งแรงกว่าเขาอยู่เพียงแต่พวกเขาไม่ได้ปรากฏตัวให้เห็นเท่านั้น จางเจียต้งไม่พอใจกับคำตอบของหลี่โม่ หลี่โม่แข็งแกร่งมากจนสามารถฆ่าครูว์ผู้มีสายเลือดของคิงคองได้ แต่กลับบอกว่าตัวเองเป็นเพียงคนคนหนึ่งที่ปีนขึ้นไปสู่ยอดเขาของผู้แข็งแกร่งเท่านั้น แบบนี้มันเสแสร้งเกินไปแล้ว! เดิมทีเรื่องนี้จางเจียต้งควรจะต้องเป็นคนที่เสแสร้งมากกว่า! แต่ตอนนี้กลับถูกหลี่โม่เอามาใช้ ทำให้จางเจียต้งไม่พอใจอย่างมาก จางเจียต้งจ้องมองที่หลี่โม่ด้วยสายตาดุร้าย เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และตั

เสียงตะโกนของหลงเทียนสิงดังไม่น้อย แต่เมื่อผ่านกำแพงหนาของวิลล่าเข้ามาเสียงนั้นก็แผ่วเบาจนไม่สามารถได้ยินได้แต่เสียงที่แผ่วเบานั้น หลี่โม่ได้ยินอย่างชัดเจนมีคนมาอีกแล้ว!ยังมีอีกพวก!หลี่โม่ได้ข้อสรุปในใจอย่างรวดเร็วว่า คงจะเป็นคนที่ตระกูลหม่ามาสมทบสินะมุมปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย หลี่โม่ยิ้มและก้าวออกไปหัวใจของจางเจียต้งรู้สึกตึงเครียดเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่โม่ เขารู้สึกแย่จนพูดอะไรไม่ออกรู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยดี หลี่โม่ต้องจัดการตนแน่ ๆ !หนี!มีเพียงความคิดเดียวในใจของจางเจียต้ง ขาของเขาอ่อนแรง ทันใดนั้นเท้าของเขาก็เริ่มออกแรง จางเจียตงดีดตัวออกไปราวกับคนสปริงตัวได้หลี่โม่ชำเลืองมองไปยังทิศทางของจางเจียต้ง เขาปรากฏตัวขึ้นข้างหลังจางเจียต้งในพริบตาเดียวแล้วถีบหลังของจางเจียต้งพลังอันทรงพลังนั้นทำให้ร่างของจางเจียต้งเร่งความเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน จางเจียต้งรู้สึกเหมือนเครื่องบินที่ไร้การควบคุมและกระแทกเข้ากับกำแพงที่อยู่ไม่ไกลความแค้นเกิดขึ้นในใจจางเจียต้ง เขาตั้งการ์ดเพื่อปกป้องตนเองโครม!จางเจียต้งกระแทกทะลุเข้าไปในกำแพงเป็นช่องโหว่ขนาดใหญ่ ควันแ

หลี่โม่ยืนนิ่งไม่ขยับ ปล่อยให้หลงเทียนสิงยกปืนขึ้นจ่อที่หน้าผากของเขา“พวกแกฝีมือไม่เบา ลูกศิษย์ของฉันถูกพวกแกจัดการไปมากกว่าครึ่ง!” หลงเทียนสิงกล่าวด้วยความโกรธเดิมทีคิดว่าจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ ไม่ใหญ่โต คงจะจัดการได้ง่าย ๆ แต่มีพี่น้องมากกว่าสิบคนต้องเสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บ ซึ่งเกินความคาดเดาของหลงเทียนสิงอย่างสิ้นเชิง“พวกนายมาจากตระกูลหม่าสินะ” หลี่โม่ถามด้วยความใจเย็น"หึหึ ตระกูลหม่าเป็นแค่เพียงของหวาน แกมันงี่เง่าทำให้ท่านปาไม่พอใจ ถ้าพวกฉันจับตัวแกส่งให้ท่านปาได้ ฉันจะได้รับความโปรดปรานจากท่านปาอย่างแน่นอน ต่อไปฉันจะส่มารถเข้าแดนมังกรได้!"หลงเทียนสิงกล่าวอย่างตื่นเต้น การได้เข้าแดนมังกร เป็นเป้าหมายสูงสุดของหลงเทียนสิงหลี่โม่ขมวดคิ้วแล้วแสดงรอยยิ้มเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับท่านปาแห่งแดนมังกร ซึ่งเรื่องนี่หลี่โม่นั้นคาดไม่ถึงจริง ๆอย่างไรก็ตามคำพูดของหลงเทียนสิงนั้นให้ข้อมูลมากมายแก่หลี่โม่“ท่านปา? เขาอยู่ที่โซลเหรอ?” หลี่โม่ถาม“แน่นอนอยู่ในโซลแล้ว แล้วแกไปทำอะไรให้ท่านปาไม่พอใจเข้า แล้วเมื่อกี้ไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร?”“เป็นเพื่อนสมัยเรียนของภรรยาฉัน ฉันก็ไม่ได้สนิทอะ