"พวกเขาดูเหมือนบอดี้การ์ดส่วนตัว แล้วยังเชื่อฟังคำสั่งของหลี่โม่อย่างกับพระเจ้า หลี่โม่มีองครักษ์ส่วนตัวด้วยเหรอ! ""หยุนหลาน สามีของเธอเป็นใคร! ทำไมเขาถึงมีองครักษ์ส่วนตัว!"เพื่อนสมัยเรียนทุกคนมองไปที่กู้หยุนหลานด้วยความประหลาดใจ ภาพของหลี่โม่ก่อนหน้านั้นได้พังทลายลงแล้ว ตอนนี้พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าหลี่โม่จะต้องเป็นคนที่มีอิทธิพล คนธรรมดาที่ไหนจะมีองครักษ์กู้หยุนหลานส่ายหัว ไม่สามารถตอบคำถามของเพื่อนสมัยเรียนได้ แม้ว่ากู้หยุนหลานจะเดาไปต่างๆ นานาเกี่ยวกับตัวตนของหลี่โม่ แต่เธอก็ไม่สามารถสรุปได้เมื่อเห็นกู้หยุนหลานส่ายหัวและไม่พูดอะไรเลย หวูผิงผิงและคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจ คิดว่าจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นั้นได้ทำให้กู้หยุนหลานเกลียดพวกเขาเนื้อชิ้นใหญ่ที่ซ่อนไว้หลุดลอยไปแบบนั้น หวูผิงผิงและคนอื่น ๆ อยากจะร้องไห้แทบตายทหารองครักษ์เริ่มจัดการบริเวณตามคำสั่งของหลี่โม่ หลี่โม่เหลือบมองไปที่จางเจียต้งที่แสร้งทำเป็นนอนตาย เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ จางเจียต้งกลั้นหายใจและควบคุมความถี่ของลมหายใจ ทุก ๆ ครั้งเขาจะหายใจออกและสูดอากาศเข้าไปทีละนิด ๆ เขาต้องการทำให้การแกล้งตายของเขาสมจริงท
“นายท่าน ผู้คุมแดนมังกรเกิดเรื่องแล้ว” พ่อบ้านรีบวิ่งไปหาหม่าเต๋อฝู"เกิดเรื่องอะไรขึ้น? หรือว่าพวกมันพลาดอีกแล้ว ไปบอกพวกมัน ถ้าพวกมันทำพลาดแม้แต่หยวนเดียวพวกมันก็จะไม่ได้" หม่าเต๋อฝูพูดอย่างหงุดหงิด"ผู้คุมแดนมังกรตายแล้ว พวกเขาทั้งหมดแย่แล้ว" สีหน้าของพ่อบ้านดูเศร้าหมองหม่าเต๋อฝูตกใจมาก เขาเคยพบหลงเทียนสิงมากก่อน เขาเป็นเจ้าพ่อกังฟูตัวจริง และลูกศิษย์มากมายของเขาก็เช่นกัน เป็นไปได้ยังไงที่พวกเขาจะถูกทำลาย!“นี่มันอะไรกัน ไอ้หลี่โม่นั่นมัรเป็นคนเหล็กหรือไง! ทำไมถึงไม่มีใครจัดการกับมันได้!”พ่อบ้านลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นพูดอย่างอ่อนแรง "บางทีหลี่โม่อาจไม่ใช่คนธรรมดา หรือว่าเราควรวางมือกันก่อน?" "วางมือ? ฉันมาที่นี่ก็เพื่อล้างแค้นให้ลูกชายของฉัน! ฉันต้องแก้แค้น ต่อให้จะต้องสูญเสียทุกอย่างฉันก็จะฆ่ามันให้ได้!"หม่าเต๋อฟู่ตกอยู่ในอาการคลุ้มคลั่ง ความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชายในวัยชราและความเกลียดชังที่ไม่มีผู้สืบทอดตระกูลนั้นทำให้หม่าเต๋อฝูรู้สึกสูญเสียอย่างมาก"ติดต่อลูกชายคนโตของตระกูลฉิน เขารู้จักคนมีฝีมือมากมายไม่ใช่เหรอ ฉันต้องการหานักฆ่า ทหารรับจ้าง หรือใครก็ได้ที่สามาร
ฉินจี้เย่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อส่งข้อความและได้รับการตอบกลับในไม่ช้า"เหล่าฮู๋รับคำสั่งแล้วครับ ในบรรดานักฆ่าในประเทศ เหล่าฮู๋อยู่ใน 50 อันดับแรก คุณลุงโปรดอดใจรอก่อน น่าจะมีข่าวดีเร็ว ๆ นี้แน่ครับ"หม่าเต๋อฝูพยักหน้าจากนั้นตบหัวเข่าของเขาราวกับคิดอะไรบางอย่างได้ขึ้นมา "ใช่แล้ว หลานรู้ไหมว่าอาจารย์ของหลงเทียนสิงเป็นใคร? ลุงส่งหลงเทียนสิงไปฆ่าหลี่โม่ แต่หลงเทียนสิงตายแล้วล่ะ ลุงคิดว่ายังไงก็ตามต้องแจ้งให้อาจารย์เขารู้"ฉินจี้เย่เข้าใจว่าหม่าเต๋อฝูหมายถึงอะไร แต่ฉินจี้เย่ไม่รู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับตัวตนของหลงเทียนสิงมากนัก“ผมไม่รู้จริง ๆ ผมรู้แค่ว่าเขาเหมือนจะเกี่ยวข้องกับแดนมังกร แต่ผมคิดว่านั่นเป็นแค่คำพูดคุยโวของเขาเท่านั้น”หม่าเต๋อฝูเอนกายลงบนโซฟาอย่างสิ้นหวังและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ "ถ้าเป็นอย่างนั้น ช่วงนี้คงต้องรบกวนหลานให้ช่วยจัดการติดต่อประสานงานหน่อยแล้วนะ"“มีอะไรต้องรบกวนกันล่ะครับ ไม่มีอะไรมากเลยอย่างมากก็แค่โทรติดตามสถานการณ์ แล้วผมจะแจ้งข่าวให้ท่านลุงทราบนะครับ ยังไงผมขอตัวก่อน”พ่อบ้านส่งฉินจี้เย่กลับไปพร้อมกล่าวคำขอบคุณฉินจี้เย่ยิ้มอย่างเป็นกันเอง ใบหน้า
รุ่งเช้า หลี่โม่และกู้หยุนหลานไปที่บริษัทพร้อมกันเนื่องจากการก่อสร้างโรงงานใหม่ กู้หยุนหลานมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องจัดการ หลี่โม่รู้สึกสงสารกู้หยุนหลาน เขาไม่อยากให้กู้หยุนหลานทำงานหนักเกินไป ดังนั้นเขาจึงอาสาช่วยกู้หยุนหลานเมื่อทั้งคู่ออกไป เหล่าฮู๋ซึ่งอยู่ในรถเจ็ตตาที่จอดข้างริมถนน ปรับที่นั่งให้ราบลงและเอนตัวเองนอนลงเพื่อไม่ให้หลี่โม่เห็นแม้ว่าข้อมูลที่ได้รับจะแสดงให้เห็นว่าไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับหลี่โม่ แต่มีคนยอมจ่ายตั้งเงิน 20 ล้านเพื่อชีวิตของหลี่โม่นั้นเป็นอะไรที่ผิดปกติมากถ้าเทียบกับชีวิตคนธรรมดา เงิน 20 ล้านนี่สามารถซื้อชีวิตคนเหล่านั้นได้หลายสิบกว่าชีวิตเลยนะเหล่าฮู๋เดาว่า ผู้จ้างจะต้องหาคนมาจัดการกับหลี่โม่แล้วก่อนหน้านี้ หรือไม่ก็คนที่ถูกจ้างมาคงทำไม่สำเร็จ ดังนั้นเขาจึงทุ่มเงินจำนวนมากเพื่อจ้างนักฆ่าหลังจากที่หลี่โม่และกู้หยุนหลานลับตาไป เหล่าฮู๋ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดปุ่มหยุดเพื่อบันทึกและกดดูวิดีโอ เหล่าฮู๋เม้มริมฝีปากและดูอย่างระมัดระวัง"จากที่ดูก็ไม่เหมือนคนที่เคยฝึกฝนมา และการแกว่งแขนท่อนบนก็ดูสบาย ๆ หลี่โม่คนนี้ดูเหมือนคนธรร
กู้หยุนหลานพึมพำแล้วเปิดดูข้อความสิ่งที่เห็นคือรูปถ่ายของพ่อและแม่ของเธอซึ่งถูกมัดไว้กับเก้าอี้ในอาการหมดสติ หัวใจของกู้หยุนหลานหยุดเต้นชั่วครู่ เธอรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนต่อหน้าต่อตาราวกับว่าจุดจบของโลกกำลังจะมาถึง “พ่อ! แม่! เกิดอะไรขึ้น!”มือของกู้หยุนหลานที่ถือโทรศัพท์สั่นอย่างรุนแรง น้ำตาไม่สามารถหยุดไหลได้นิ้วที่กดอยู่ที่หน้าจอมือถือพยายามเลื่อนหน้าจอลง แต่มือก็ยังสั่นจนไม่สามารถปัดหน้าจอได้เลยเมื่อหลี่โม่ช่วยไปส่งเอกสารกลับมาเห็นท่าทีของกู้หยุนหลาน หัวใจของเขาก็แน่นขึ้นทันที“หยุนหลาน คุณเป็นอะไรไป”เมื่อเห็นร่างของหลี่โม่ กู้หยุนหลานก็น้ำตาไหล "ฮือ พ่อกับแม่ของฉัน พวกเขา พวกเขา..."“เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา ไม่ต้องร้อง ไม่ต้องร้อง ผมอยู่ตรงนี้ไง”หลี่โม่กอดกู้หยุนหลาน ลูบหลังของกู้หยุนหลานเบา ๆ เพื่อปลอบโยนอารมณ์ที่พังทลายของกู้หยุนหลานเมื่อมองไปที่โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะ หลี่โม่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นรูปถ่ายบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหลี่โม่ก็เข้าใจว่านี่คือการลักพาตัวพ่อตาและแม่ยายของเขาติ๊งมีเสียงข้อความมาจากโทรศัพท์ เหล่าฮู๋ซึ่งรอเป็นเวลานานเมื่อไม่
“ที่รัก คุณไม่ต้องตกใจนะ คุณต้องเชื่อมั่นในตัวผม พ่อกับแม่จะปลอดภัย”กู้หยุนหลานเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าและพยายามสงบอารมณ์ของตัวเอง“คำขอของอีกฝ่ายค่อนข้างแปลก เขาไม่ได้ต้องการเงิน ผมเลยไม่รู้เป้าหมายของเขาคืออะไร ตอนนี้อีกฝ่ายต้องการให้ผมกลับไปเจรจา นี่เป็นโอกาสที่ดี คุณต้องเชื่อว่าผมจะช่วยพ่อกับแม่ได้นะ"“ค่ะ ฉันเชื่อคุณ ฉันเชื่อคุณ”น้ำตาของกู้หยุนหลานไหลออกมาอีกครั้งอย่างควบคุมไม่ได้ แต่ในใจของเธอรู้สึกสบายใจมากขึ้นหลี่โมนั้นมีความสามารถมากมาย เขาจะสามารถช่วยพ่อแม่ของเธอได้สำเร็จแน่นอน กู้หยุนหลานคิดอย่างเงียบ ๆ ในใจของเธอและพนมมือทั้งสองเพื่อเริ่มอธิษฐานขอให้หลี่โม่นั้นทำสำเร็จ“คุณอยู่ในสำนักงานนี้เงียบ ๆ อย่าไปไหนนะ ผมจะกลับไปคุยกับคนที่จับพ่อแม่ไว้และแก้ปัญหาให้เร็วที่สุด คุณต้องไม่ออกจากสำนักงานนี้ เข้าใจไหม”“ไม่ ฉันจะไปกับคุณด้วย ฉันจะรอคุณที่ด้านนอก ได้ไหม ฉันเป็นห่วง เป็นห่วงจริง ๆ” กู้หยุนหลานคว้าแขนของหลี่โม่พร้อมกับพูดมีความเสี่ยงอยู่บ้างที่จะพากู้หยุนหลานกลับไปด้วย หากอีกฝ่ายมีคนซุ่มโจมตีอยู่ข้างนอก การปล่อยกู้หยุนหลานไว้ข้างนอกคนเดียวอาจทำให้เกิดปัญหาได้หลังจ
เมื่อเห็นหลี่โม่หลบกระสุนได้เหล่าฮู๋ก็ตกใจเล็กน้อย และเข้าใจว่าหลี่โม่เป็นปรมาจารย์จริง ๆ แม้แต่นักฆ่าทั่วไปก็ไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้"สองจังหวะงั้นเหรอ มาดูกันว่าแกจะหลบเร็วแค่ไหนกัน!"เหล่าฮู๋ยืนขึ้นอย่างหงุดหงิด ยกปืนขึ้นและเล็งไปที่หลี่โม่อย่างรวดเร็วเหล่าฮู๋รู้สึกว่าในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับปืน สามารถบรรลุระดับของการมองเห็นว่าจะต่อสู้ที่ในทิศทางไหนเมื่อเหล่าฮู๋เล็งปืนไปที่หลี่โม่ หลี่โม่ก็สะบัดข้อมือและดีดลูกแก้วออกมาลูกแก้วลอยขึ้นไปในอากาศและพุ่งตรงไปที่ปากกระบอกปืนในมือของเหล่าฮู๋เหล่าฮู๋ก็เหนี่ยวไกในเวลาเดียวกัน ตู้ม!ปืนพกระเบิด และลำกล้องก็ระเบิดด้วย ชิ้นส่วนเหล็กจำนวนมากพุ่งเข้าใส่ร่างกายและใบหน้าของเหล่าฮู๋"อ๊าก!"เหล่าฮู๋กรีดร้องโดยไม่เช็ดเลือดบนใบหน้าของเขา เขาโยนปืนสั้นที่ระเบิดทิ้งไป และหยิบกริชขึ้นมาแทน“แก เมื่อกี้แกใช้อะไร ปืนฉันระเบิดได้ยังไง!”เหล่าฮู๋กล่าวอย่างดุร้าย และความคิดที่จะถอยกลับได้ผุดขึ้นในใจของเขาการจะยัดอะไรบางอย่างเข้าไปในปากกระบอกปืนแล้วปล่อยให้ปืนระเบิดนั้นดูเหมือนง่าย แต่ก็ทำยาก เหล่าฮู๋คิดว่าเขาคงไม่สามารถทำ
ขึด ขึด!กริชระหว่างนิ้วมือของหลี่โม่แทงเข้าที่ไหล่ของเหล่าฮู๋ เหล่าฮู๋รู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสจากนั้นเขาก็ไม่สามารถยกแขนขึ้นได้อีกต่อไปเส้นเอ็นขนาดใหญ่ที่แขนข้างนี้ถูกเจาะ เหล่าฮู๋วิเคราะห์อาการบาดเจ็บของเขาหลังจากวิเคราะห์แล้ว หัวใจของเหล่าฮู๋ก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก แม้แต่คนที่เชี่ยวชาญด้านกายวิภาคศาสตร์ก็ยังไม่สามารถเจาะเส้นเอ็นขนาดใหญ่ที่แขนซึ่งซ่อนอยู่ในชั้นไขมันและกล้ามเนื้อได้ง่าย ๆ !หลี่โม่มองไปที่เหล่าฮู๋ด้วยสายตาที่เย็นชา เขาเหวี่ยงมือขวาที่ถือกริชอีกครั้งก่อนที่เหล่าฮู๋จะถอยกลับ ความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสก็เกิดขึ้นที่หัวเข่าของเขาอีกกริชอีกครึ่งแทงเข้าที่เข่าของเหล่าฮู๋ เหล่าฮู๋ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป เขาจึงคุกเข่าลงต่อหน้าหลี่โม่"กล้าที่จะแตะต้องครอบครัวของฉัน งานของแกคงจะยากหน่อยนะ"หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา เหวี่ยงกริชอีกครึ่งในมือของเขาด้วยสายตาเย็นเฉียบ ในไม่ช้าร่างกายของเหล่าฮู๋ก็เต็มไปด้วยบาดแผลเต็มตัวความเจ็บปวดทำให้ร่างกายของเหล่าฮู๋เต็มไปด้วยเหงื่อ เหงื่อเค็ม ๆ ซึมเข้าไปในบาดแผลทำให้เหล่าฮู๋รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย"เจ็บ เจ็บมาก! หลี่โม่ พี่ใหญ่หลี่