All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 521 - Chapter 530

“ได้! ยาจกอย่างนายก็รอความพ่ายแพ้ไปเถอะ ถึงตอนนั้นอย่าแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ แล้วกัน จะพนันก็ต้องกล้าได้กล้าเสียด้วย ลุงลู่ คุณต้องเป็นพยานให้ด้วยนะ” เฝิงจื่อไฉพูดจบก็พาพวกเหอลี่ฉวินหันหลังออกไป ฮั่วเจี้ยนเฟิงลังเลเล็กน้อย แล้วเดินตามเฝิงจื่อไฉออกไปด้วยกัน ขณะมองดูพวกของเฝิงจื่อไฉเดินจากไป ลู่เจี้ยนปินก็เอ่ยขึ้นด้วยความร้อนใจ “คุณหลี่ เรื่องนี้คุณประมาทไปนะ หินแร่หมายเลข 9 ก้อนนั้นเป็นสินค้าที่คุณภาพดีที่สุดในหินแร่ล็อตนี้ คนวงในหลายคนต่างก็เคยเห็นมาแล้ว ในหินแร่หมายเลขนั่นจะต้องเป็นหยกจักรพรรดิอย่างแน่นอน ส่วนก้อนอื่น ๆ ล้วนเทียบไม่ได้เลย” กู้หยุนหลานพลันเคร่งเครียดขึ้นมา มือสองข้างจับแขนของหลี่โม่เอาไว้แน่น “หลี่โม่ คุณ… ครั้งนี้คุณประมาทไปจริง ๆ” หลี่โม่พลิกดูอัลบั้มรูปของการประมูล พลิกมาถึงรายการสินค้าประมูลในส่วนของหินแร่หยกแล้วมองดูครู่หนึ่ง เขาก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อย่ากังวลไปเลย พวกเขาไม่มีทางชนะแน่” ลู่เจี้ยนปินเอาสองมือปิดหน้า ไม่รู้ว่าหลี่โม่ไปเอาความมั่นใจจากไหน หินแร่พวกนั้นล้วนเป็นของที่ลู่เจี้ยนปินเคยผ่านมือมาแล้ว เขารู้หมดแล้วว่าหินแร่พวกนั้นมีคุณภาพอยู่ระดับไหน “คุณห

เมื่อได้ยินฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดถึงคุณเทียน กู้เจี้ยนหมินกับหวังฟางก็มองมาทางฮั่วเจี้ยนเฟิงพร้อมกัน “เจี้ยนเฟิง เธอพูดถึงคุณเทียนคนนั้นที่กรุงโซลของเราน่ะเหรอ?” กู้เจี้ยนหมินถามอย่างจริงจัง “ใช่ครับ เมื่อกี้นี้คุณเทียนมาทักทายเจ้าขยะนี่ ผมคิดว่ามันค่อนข้างแปลกน่ะครับ” ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดอย่างไม่อ้อมค้อม สีหน้าของกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางต่างเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดขึ้นมา ท่าทางของชูจงเทียนที่เคารพนบนอบต่อหลี่โม่ในงานเลี้ยงของคุณปู่หวังนั้น พลันปรากฏขึ้นในหัวของทั้งสองคน เมื่อเห็นสีหน้าของกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางแปลกไป ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็ถามอย่างสงสัย “คุณลุง คุณป้า เป็นอะไรไปเหรอครับ?” “เจี้ยนเฟิงเอ๊ย เรื่องนี้เธออย่าซักไซ้เลย ก่อนหน้านี้หลี่โม่บังเอิญโชคดีไปช่วยคุณเทียนไว้นิดหน่อย ไม่ได้มีมิตรภาพอะไรมากมายกับคุณเทียนนักหรอก” กู้เจี้ยนหมินหาข้ออ้างมาตอบอย่างขอไปที สำหรับหลี่โม่กับพวกชูจงเทียน อีกทั้งความสัมพันธ์กับเฉียนฝูนั้น กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางสองสามีภรรยาต่างก็ยังไม่เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ในเมื่อไม่เข้าใจ ก็คงยากจะอธิบายอะไร นอกจากนี้หากอธิบายไปก็ต้องถูกซักไซ้ไล่เลียงแน่ อย่างนั

การประมูลค่อย ๆ ดำเนินไปสู่ตอนจบอย่างช้า ๆ หินแร่ก้อนนั้นที่ถูกผู้เชี่ยวชาญมองว่าจะมีแน้วโน้มที่ดีมากที่สุด ถูกเคาะค้อนประมูลไปในราคาหนึ่งล้านหยวน ซึ่งถูกเฝิงจื่อไฉสอยเข้ากระเป๋าไปได้สำเร็จ “พี่ไฉสุดยอดจริง ๆ เพิ่มราคาสองครั้งก็สยบได้ทั้งห้องแล้ว ไม่มีใครกล้าสู้ราคากับพี่ไฉเลย” “คนที่ได้รับมอบหมายให้ทำการประมูลคงร้องไห้แน่ ฉันได้ยินว่าหินแร่ดิบก้อนนี้มีมูลค่าถึงหกเจ็ดล้านเชียวนะ พี่ไฉได้มาในราคาหนึ่งล้านนี่คุ้มสุด ๆ ไปเลย” “เราประมูลหยกมาได้แล้ว เจ้าขยะนั่นยังไม่ขยับเขยื้อนเลย คงจะไม่ได้กลัวพวกเราจนเอ๋อไปแล้วหรอกนะ ไปดูสักหน่อยดีกว่า” เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ กำลังจับจ้องการเคลื่อนไหวของหลี่โม่ ตลอดการประมูลหลี่โม่ไม่เคยยกป้ายเสนอราคาเลย จึงทำให้พวกเหอลี่ฉวินสบประมาทหลี่โม่จากส่วนลึกในใจ เฝิงจื่อไฉหัวเราะเย็นชา ลุกขึ้นยืนและพูดขึ้น “ไปกันเถอะ ทำให้ไอ้ขยะนั่นขายขี้หน้าสักรอบ ที่เหลืออยู่ก็แค่หินแร่ดิบที่ไร้ค่าที่สุดก้อนนั้น ฉันเดาว่าเงินของไอ้ขยะนั่นคงจะซื้อได้แค่หินขยะก้อนนั้นนั่นแหละ” เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ รายล้อมรอบตัวเฝิงจื่อไฉและเดินไปทางหลี่โม่ ตอนนี้การประมูลกำลังจะจบลงแ

คำพูดของหลี่โม่ทำให้กู้หยุนหลานเขินจนหน้าแดง เธอมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ยั่วยวน และความกังวลในใจของเธอก็ถูกชะล้างด้วยความเขินอายไปจนหมดกู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่อย่างเงียบ ๆ แทนที่จะพูดห้ามปราม เธอตัดสินใจว่าหากมีอะไรเกิดขึ้น เธอจะแบกรับมันร่วมกับสามีของเธอในห้องว่างถัดจากห้องประมูลใหญ่ไป มีเครื่องตัดหินขนาดใหญ่พร้อมแล้ว ชูจงเทียนและลู่เจี้ยนปินยืนอยู่ข้างเครื่องตัดหิน และพึมพำด้วยเสียงต่ำ"พระเจ้าช่วย ท่านเห็นสิ่งนี้ไหมครับ? หยกชิ้นนี้ที่คุณชายหลี่ประมูลแย่ที่สุด ในไม่ช้าเขาคงพ่ายแพ้"ชูจงเทียนยิ้มเล็กน้อย ในใจคิดว่าคนที่ทำให้นายน้อยแห่งแดงมังกรแพ้ได้ น่าจะไม่มีโอกาสได้เกิดใหม่"คุณเชื่อในปาฏิหาริย์ไหม เจี้ยนปิน" ชูจงเทียนถามด้วยเสียงต่ำ“ปาฏิหาริย์? ส่วนมากผมคิดหาทางออกได้ด้วยตัวเอง สำหรับปาฏิหาริย์ ผมไม่อยากจะคิดถึงมัน คุณคงไม่คิดว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นกับคุณชายหลี่หรอกนะครับ ตลกเกินไป"ลู่เจี้ยนปินเขามีประสบการณ์เรื่องแปลก ๆ มากมาย แต่เรื่องแปลก ๆ เหล่านั้นไม่เกี่ยวกับโชค ส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นดังนั้นชูจงเทียนจึงถามเขาว่า เขาเชื่อในปาฏิหาริย์หรือไม่ ในใจของลู่เ

ลู่เจี้ยนปินมองไปที่มีดในกล่องด้วยความประหลาดใจ นอกจากจะสะสมของโบราณ ลู่เจี้ยนปินก็ขลุกอยู่กับการสะสมอาวุธด้วย ดังนั้นเขาจึงจำมีดในกล่องได้แต่ทำได้เพียงแค่มองมันเท่านั้น"ดาบอสูรเป็นดาบที่ผลิตโดยนักตีเหล็กปรมาจารย์แห่งแดนซากุระ กล่าวกันว่าต้องใช้เวลาสามปีในการตีดาบหนึ่งเล่ม ราคาสูงอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว แถมยังหาซื้อได้ยากมาก ที่สำคัญก็คือ ใครก็ตามที่ได้รับบาดเจ็บจากดาบอสูรนี้ จะต้องโชคร้ายไปตลอดชีวิต"ลู่เจี้ยนปินอธิบายให้ชูจงเทียนฟังด้วยเสียงต่ำ ชูจงเทียนยิ้มเบา ๆ และส่งสายตามองไปที่หลี่โม่เมื่อเห็นท่าทีที่สงบของหลี่โม่ หัวใจของชูจงเทียนก็ผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ไป่เฉียนหลี่ถือกล่องที่บรรจุมีด มองไปที่หลี่โม่ด้วยความดูถูก "ไอ้อ่อน ดูให้ดี มีดเล่มนี้มีค่ามากกว่าชีวิตทั้งหมดของตระกูลแกอีกว่ะ"“สำหรับไอ้อ่อนนี่ คงไม่ต้องเสียเวลาคุยดีกับมันมากหรอก รอดูสภาพของหินที่แตกของมัน แล้วปล่อยให้มันคุกเข่าลงต่อหน้าพวกเราด้วยตัวมันเองเถอะ”ช่างตัดหินผู้ชำนาญการตัดหินเปิดฝาครอบป้องกันออกแล้ว และเริ่มส่งแต่ละส่วนออกไปเฝิงจื่อไฉจ้องไปที่หลี่โม่อย่างสนุกสนาน จากนั้นก็มองไปที่เครื่องตัดหิน รอดูผล