เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 521
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 522
กู้หยุนหลายมองไปยังหลี่โม่อย่างค่อนข้างลำบากใจ ไม่รู้ว่าควรจะบอกเรื่องเมื่อครู่นี้กับหวังฟางอย่างไรดี “เขาเจอเพื่อนสองสามคนเข้าน่ะครับ บอกว่าจะไปคุยเรื่องธุรกิจกัน” หลี่โม่ก็แค่พูดไปอย่างนั้น หวังฟางมองหลี่โม่อย่างสงสัย ก่อนจะยื่นมือมาจิ้มหน้าผากของหลี่โม่อย่างแรงทีหนึ่ง “แกนี่มันทำให้ฉันเกลียดเทียบตายเลยจริง ๆ ทำไมฉันถึงต้องมีลูกเขยไม่ได้เรื่องขนาดนี้อย่างแกด้วยนะ ออกไปข้างนอกพูดถึงแกฉันก็ขายหน้าตลอด พวกคุณหนูคุณนายทั้งหลายต่างก็เอาฉันไปเป็นตัวตลก ใบหน้าของฉันหวังฟางถูกแกทำลายย่อยยับไปหมดแล้ว!” “คุณแม่ อย่าทำแบบนี้สิคะ” กู้หยุนหลานปกป้องหลี่โม่ แล้วสบตากับหวังฟาง “ลูกก็ปกป้องไอ้คนไม่ได้เรื่องนี่ให้ดีแล้วกัน แล้วดูซิว่าต่อไปไอ้คนไม่ได้เรื่องนี่จะมีอนาคตประสบความสำเร็จอะไรได้” กู้เจี้ยนหมินดึงตัวหวังฟาง “ไม่ต้องพูดแล้ว คนตั้งเยอะแยะมองอยู่นะ จะพูดก็ค่อยกลับไปพูดทีหลังสิคะ” หวังฟางจ้องหลี่โม่ตาเขม็ง ก่อนจะหยิบหนังสือรายการสินค้าประมูลขึ้นมาอ่าน ...... ที่โรงจอดรถของศูนย์การประมูล จางจงหยางที่แทงตัวเองไปสามมีดหกรูนั้น ถูกลูกน้องหามไปขึ้นรถเบนซ์แล้ว เฝิงจื่อไฉและคนอ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 523
เมื่อได้ยินฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดถึงคุณเทียน กู้เจี้ยนหมินกับหวังฟางก็มองมาทางฮั่วเจี้ยนเฟิงพร้อมกัน “เจี้ยนเฟิง เธอพูดถึงคุณเทียนคนนั้นที่กรุงโซลของเราน่ะเหรอ?” กู้เจี้ยนหมินถามอย่างจริงจัง “ใช่ครับ เมื่อกี้นี้คุณเทียนมาทักทายเจ้าขยะนี่ ผมคิดว่ามันค่อนข้างแปลกน่ะครับ” ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดอย่างไม่อ้อมค้อม สีหน้าของกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางต่างเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดขึ้นมา ท่าทางของชูจงเทียนที่เคารพนบนอบต่อหลี่โม่ในงานเลี้ยงของคุณปู่หวังนั้น พลันปรากฏขึ้นในหัวของทั้งสองคน เมื่อเห็นสีหน้าของกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางแปลกไป ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็ถามอย่างสงสัย “คุณลุง คุณป้า เป็นอะไรไปเหรอครับ?” “เจี้ยนเฟิงเอ๊ย เรื่องนี้เธออย่าซักไซ้เลย ก่อนหน้านี้หลี่โม่บังเอิญโชคดีไปช่วยคุณเทียนไว้นิดหน่อย ไม่ได้มีมิตรภาพอะไรมากมายกับคุณเทียนนักหรอก” กู้เจี้ยนหมินหาข้ออ้างมาตอบอย่างขอไปที สำหรับหลี่โม่กับพวกชูจงเทียน อีกทั้งความสัมพันธ์กับเฉียนฝูนั้น กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางสองสามีภรรยาต่างก็ยังไม่เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ในเมื่อไม่เข้าใจ ก็คงยากจะอธิบายอะไร นอกจากนี้หากอธิบายไปก็ต้องถูกซักไซ้ไล่เลียงแน่ อย่างนั
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 524
สีหน้าของหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินซีดเผือดลง ในใจต่างเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอัดแน่น หวังฟางที่ตื่นตระหนกจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่างยื่นมือออกไปทุบหลี่โม่อย่างแรง “แก ไอ้คนระยำ แกก่อเรื่องขนาดนี้ได้ยังไง! ไปยั่วโมโหพี่ใหญ่ของจินไห่ได้ยังไง!” “แม่คะ ใจเย็นลงหน่อย เป็นฮั่วเจี้ยนเฟิงต่างหากที่พาคนพวกนั้นมาหาเรื่องหลี่โม่ ชูจงเทียนก็ช่วยคลี่คลายเรื่องนี้ไปแล้ว” กู้หยุนหลานช่วยอธิบายแทนหลี่โม่ กู้เจี้ยนหมินเอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึง “เจี้ยนเฟิง ฉันจะให้คุณพูดมาให้ละเอียด ว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่” ฮั่วเจี้ยนเฟิงยิ้มอย่างเก้ ๆ กัง ๆ “ผมบังเอิญเจอกับคู่ค้าทางธุรกิจสองสามราย ก็เลยพูดคุยกันไม่กี่คำ พวกเราเข้ามาก็เจอกับหลี่โม่พอดี จากนั้นหลี่โม่ก็ยั่วโมโหให้พวกเขาไม่พอใจ ผมที่อยู่ตรงกลางเองก็เกลี้ยกล่อมไม่ไหว เรื่องราวก็เลยวุ่นวายใหญ่โตน่ะครับ” “พูดจาเหลวไหล” กู้หยุนหลานมองไปยังฮั่วเจี้ยนอย่างโกรธเคือง “ผมพูดเหลวไหลยังไง ไม่เชื่อจะไปถามต่อหน้าตัวต่อตัวเลยก็ได้นะ แถมเจ้าขยะนี่ยังเดิมพันกับพวกเขาด้วย เดิมพันว่าตอนท้ายสุดของการประมูลหินแร่ หินแร่ที่ประมูลมาของใครจะผ่าออกมาแล้วจะคุณภาพดีกว่ากัน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 525
การประมูลค่อย ๆ ดำเนินไปสู่ตอนจบอย่างช้า ๆ หินแร่ก้อนนั้นที่ถูกผู้เชี่ยวชาญมองว่าจะมีแน้วโน้มที่ดีมากที่สุด ถูกเคาะค้อนประมูลไปในราคาหนึ่งล้านหยวน ซึ่งถูกเฝิงจื่อไฉสอยเข้ากระเป๋าไปได้สำเร็จ “พี่ไฉสุดยอดจริง ๆ เพิ่มราคาสองครั้งก็สยบได้ทั้งห้องแล้ว ไม่มีใครกล้าสู้ราคากับพี่ไฉเลย” “คนที่ได้รับมอบหมายให้ทำการประมูลคงร้องไห้แน่ ฉันได้ยินว่าหินแร่ดิบก้อนนี้มีมูลค่าถึงหกเจ็ดล้านเชียวนะ พี่ไฉได้มาในราคาหนึ่งล้านนี่คุ้มสุด ๆ ไปเลย” “เราประมูลหยกมาได้แล้ว เจ้าขยะนั่นยังไม่ขยับเขยื้อนเลย คงจะไม่ได้กลัวพวกเราจนเอ๋อไปแล้วหรอกนะ ไปดูสักหน่อยดีกว่า” เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ กำลังจับจ้องการเคลื่อนไหวของหลี่โม่ ตลอดการประมูลหลี่โม่ไม่เคยยกป้ายเสนอราคาเลย จึงทำให้พวกเหอลี่ฉวินสบประมาทหลี่โม่จากส่วนลึกในใจ เฝิงจื่อไฉหัวเราะเย็นชา ลุกขึ้นยืนและพูดขึ้น “ไปกันเถอะ ทำให้ไอ้ขยะนั่นขายขี้หน้าสักรอบ ที่เหลืออยู่ก็แค่หินแร่ดิบที่ไร้ค่าที่สุดก้อนนั้น ฉันเดาว่าเงินของไอ้ขยะนั่นคงจะซื้อได้แค่หินขยะก้อนนั้นนั่นแหละ” เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ รายล้อมรอบตัวเฝิงจื่อไฉและเดินไปทางหลี่โม่ ตอนนี้การประมูลกำลังจะจบลงแ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 526
เฝิงจื่อไฉพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เพิ่มบ้าอะไร รีบทำตามข้อตกลง ไม่เห็นเหรอว่าฉันมีเรื่องอื่นต้องทำ !""ได้ครับ"ผู้ประมูลหดคอด้วยความตกใจ และยกค้อนไม้ในมือทุบทันทีและทิ้งมัน"ขอแสดงความยินดีกับคุณหมายเลข 99 ผู้ได้รับรางวัลหยกเจไดต์เนื้อหยาบนี้ในราคา 100 หยวน"ทั้งกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางถึงกับหน้าเสีย รู้สึกว่าหลี่โม่ทำให้อับอายขายหน้าจริง ๆ และคิดว่าหลี่โม่จะทำให้คนใหญ่คนโตคนอื่น ๆ อับอายมากไปกว่านี้ ทั้งคู่ไม่ต้องการยืนดูมันอีกต่อไป"เจี้ยนเฟิง ลุงกับป้าขอตัวกลับโรงแรมกันก่อนนะ ฝากเธอดูแลหยุนหลานให้ดีด้วย ถ้าไอ้ขยะนั่นมีปัญหาอะไร เธอไม่ต้องสนใจ แค่พาหยุนหลานกลับก็พอ"ฮั่วเจี้ยนเฟิงแสดงสีหน้าด้วยความสะใจ เขาพยักหน้าพูดว่า "คุณป้า คุณลุง กลเบไปก่อนก็ได้ครับ ผมจะดูแลหยุนหลานเป็นอย่างดีเอง"กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางจากไปพร้อมกัน ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็ยิ้มและจ้องไปที่หลี่โม่"ไอ้อ่อน จะเข้าไปตัดหยกแล้ว แกรอคุกเข่าร้องขอความเมตตาได้เลย" เฝิงจื่อไฉพูดอย่างมั่นใจหลี่โม่ดึงกู้หยุนหลานยืนขึ้นพร้อมกัน ยิ้มและพูดว่า "ผมจะไปจ่ายเงิน""จ่ายเงินอะไรของแก เก็บเงินหนึ่งร้อยของแกไว้ไปโรงพยาบาลเถอะ!"
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 527
คำพูดของหลี่โม่ทำให้กู้หยุนหลานเขินจนหน้าแดง เธอมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ยั่วยวน และความกังวลในใจของเธอก็ถูกชะล้างด้วยความเขินอายไปจนหมดกู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่อย่างเงียบ ๆ แทนที่จะพูดห้ามปราม เธอตัดสินใจว่าหากมีอะไรเกิดขึ้น เธอจะแบกรับมันร่วมกับสามีของเธอในห้องว่างถัดจากห้องประมูลใหญ่ไป มีเครื่องตัดหินขนาดใหญ่พร้อมแล้ว ชูจงเทียนและลู่เจี้ยนปินยืนอยู่ข้างเครื่องตัดหิน และพึมพำด้วยเสียงต่ำ"พระเจ้าช่วย ท่านเห็นสิ่งนี้ไหมครับ? หยกชิ้นนี้ที่คุณชายหลี่ประมูลแย่ที่สุด ในไม่ช้าเขาคงพ่ายแพ้"ชูจงเทียนยิ้มเล็กน้อย ในใจคิดว่าคนที่ทำให้นายน้อยแห่งแดงมังกรแพ้ได้ น่าจะไม่มีโอกาสได้เกิดใหม่"คุณเชื่อในปาฏิหาริย์ไหม เจี้ยนปิน" ชูจงเทียนถามด้วยเสียงต่ำ“ปาฏิหาริย์? ส่วนมากผมคิดหาทางออกได้ด้วยตัวเอง สำหรับปาฏิหาริย์ ผมไม่อยากจะคิดถึงมัน คุณคงไม่คิดว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นกับคุณชายหลี่หรอกนะครับ ตลกเกินไป"ลู่เจี้ยนปินเขามีประสบการณ์เรื่องแปลก ๆ มากมาย แต่เรื่องแปลก ๆ เหล่านั้นไม่เกี่ยวกับโชค ส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นดังนั้นชูจงเทียนจึงถามเขาว่า เขาเชื่อในปาฏิหาริย์หรือไม่ ในใจของลู่เ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 528
เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ มองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาเหยียดหยาม คิดว่าคราวนี้หลี่โม่จะต้องคุกเข่าอย่างแน่นอน"ไอ้อ่อน แปลกใจล่ะสิ หยกเจไดต์สีเขียวแกเคยไหมหรือเปล่า? ชิ้นส่วนนี้คงจะเปิดตาของแก พร้อมที่จะคุกเข่าและเรียกพ่อหรือยัง?""เมื่อกี้แค่เรียกพ่อ แต่ตอนนี้แกต้องคุกเข่าแล้วเรียกคุณปู่ถึงจะถูก ไอ้อ่อนนี่ คิดจะพนันกับพี่ไฉ แกจะได้กินไส้หมาของจริงแน่""ไอ้อ่อน รีบเอาหยกของแกวางลงไป รอทุกอย่างถูกเปิดออก แกจะได้รู้ว่าระดับแกกับฉันมันต่างกันแค่ไหน ต่อไปจะได้เรียนรู้ที่จะคุกเข่าและประจบสอพลอบ้าง" ลู่เจี้ยนปินส่ายหัว มองหลี่โม่ถือหยกอยู่ คิดว่าครั้งนี้หลี่โม่ต้องแพ้อย่างแน่นอน"พระเจ้า คุณก็เห็นแล้ว ผู้เชี่ยวชาญหลายคนมีความแม่นยำมาก คุณสมบัติของหยกชิ้นนี้เหมือนกับที่พวกเขาคาดการณ์ไว้ทุกประการ แถมหยกที่คุณชายหลี่ถืออยู่นั้น ไม่มีผู้เชี่ยวชาญคนไหนบอกว่าดี พวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าม้นเหมือนหินธรรมดา"ชูจงเทียนสีหน้าดูซีดเล็กน้อย ได้แต่พยักหน้าและไม่พูดอะไรเวลานี้พูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์ ชูจงเทียนทำได้เพียงเชื่อมั่นในหลี่โม่ คิดว่าหลี่โม่ไม่มีทางแพ้แน่นอนหลี่โม่วางหยกลงบนเครื่องตัดหิน กู้หยุนหลา
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 529
ลู่เจี้ยนปินมองไปที่มีดในกล่องด้วยความประหลาดใจ นอกจากจะสะสมของโบราณ ลู่เจี้ยนปินก็ขลุกอยู่กับการสะสมอาวุธด้วย ดังนั้นเขาจึงจำมีดในกล่องได้แต่ทำได้เพียงแค่มองมันเท่านั้น"ดาบอสูรเป็นดาบที่ผลิตโดยนักตีเหล็กปรมาจารย์แห่งแดนซากุระ กล่าวกันว่าต้องใช้เวลาสามปีในการตีดาบหนึ่งเล่ม ราคาสูงอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว แถมยังหาซื้อได้ยากมาก ที่สำคัญก็คือ ใครก็ตามที่ได้รับบาดเจ็บจากดาบอสูรนี้ จะต้องโชคร้ายไปตลอดชีวิต"ลู่เจี้ยนปินอธิบายให้ชูจงเทียนฟังด้วยเสียงต่ำ ชูจงเทียนยิ้มเบา ๆ และส่งสายตามองไปที่หลี่โม่เมื่อเห็นท่าทีที่สงบของหลี่โม่ หัวใจของชูจงเทียนก็ผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ไป่เฉียนหลี่ถือกล่องที่บรรจุมีด มองไปที่หลี่โม่ด้วยความดูถูก "ไอ้อ่อน ดูให้ดี มีดเล่มนี้มีค่ามากกว่าชีวิตทั้งหมดของตระกูลแกอีกว่ะ"“สำหรับไอ้อ่อนนี่ คงไม่ต้องเสียเวลาคุยดีกับมันมากหรอก รอดูสภาพของหินที่แตกของมัน แล้วปล่อยให้มันคุกเข่าลงต่อหน้าพวกเราด้วยตัวมันเองเถอะ”ช่างตัดหินผู้ชำนาญการตัดหินเปิดฝาครอบป้องกันออกแล้ว และเริ่มส่งแต่ละส่วนออกไปเฝิงจื่อไฉจ้องไปที่หลี่โม่อย่างสนุกสนาน จากนั้นก็มองไปที่เครื่องตัดหิน รอดูผล
บทล่าสุด
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 945
คังหย่งอันกดหมายเลขของคังหย่งเฉียน แล้วพูดเสียงเข้ม "หย่งเฉียน ฉันได้ยินมาว่า แกกับเหวินซินมีปัญหากันเรื่องวิลล่าบนยอดเขาเหรอ?" “พี่ใหญ่ มีปัญหากันน่ะสิ ศิษย์พี่เกิ่งยังถูกทำร้ายจนเข่าหักแล้ว! ศิษย์พี่เกิ่งติดต่อกับอาจารย์โอวหยางไปแล้ว เรื่องนี้อภัยให้ไม่ได้แน่นอน!” คังหย่งเฉียนโกรธแค้นคังเหวินซิน ถ้าไม่ใช่เพราะคังเหวินซินพาหลี่โม่ไปที่นั่น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แต่ในเมื่อเกิดเรื่องขึ้นแล้ว คังหย่งเฉียนเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทำได้เพียงเอาความโมโหไปลงที่คังเหวินซินเท่านั้น “หย่งเฉียน ไม่ว่ายังไงก็ตาม แกต้องรับรองความปลอดภัยของเหวินซิน ฉันไม่สนว่า อาจารย์โอวหยางพวกเขาจะทำอะไรกับเพื่อนของเหวินซิน แต่พวกเขาจะทำร้ายเหวินซินไม่ได้เด็ดขาด!” “พี่ใหญ่ ฉันไม่กล้ารับประกันหรอก รับประกันได้แค่ลูกชายของพี่จะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงตายเท่านั้น ถ้าอาจารย์โอวหยางต้องการลงโทษลูกชายของพี่จริง ๆ ฉันจะไปขวางได้ยังไง ฉันขวางไม่ได้หรอก ไม่กล้าขวางด้วย!" คังหย่งอันขมวดคิ้วแน่น หากคังหย่งเฉียนอยู่ต่อหน้าคังหย่งอันในตอนนี้ คังหย่งอันจะต้องตบเขาให้ตายคามือแน่นอน “หย่งเฉียน! แกเป็นอาข
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 944
“ไอ้บัดซบเอ๊ย! ใครกล้ามาต่อกรกับฉันโอวหยางจื้อ มันผู้นั้นจะต้องตาย!” โอวหยางจื้อพึมพำอย่างด้วยความอาฆาตแค้น แล้วสั่งให้ลูกศิษย์ไปจองตั๋วเครื่องบิน ...... คังเหวินซินมาส่งหลี่โม่และคนอื่น ๆ ที่บ้าน หลังจากมองดูทั้งสามเดินเข้าไปข้างในแล้ว จึงสตาร์ทรถและขับออกไปอย่างช้า ๆ “อาเล็กถูกจัดการจนหมดท่าแล้ว ต้องบอกพ่อสักคำไหมนะ อาเล็กจะได้ไปตีไข่ใส่สีอีก” หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง คังเหวินซินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดหมายเลขพ่อของเขาคังหย่งอัน “ฮัลโหล พ่อครับ ผมเพิ่งจะขายวิลล่าบนยอดเขาที่สวนหนานชุ่ยให้เพื่อผมไป ขายราคาต้นทุนน่ะครับ” คังหย่งอันขมวดคิ้ว "นั่นเป็นวิลล่าที่อาเล็กของแกจะเอาไม่ใช่เหรอ แกเอาไปให้เพื่อนได้ยังไง? ผู้จัดการฝ่ายขายว่ายังไงบ้าง?" คังเหวินซินอึ้งครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความผิดปกติในคำพูดของคังหย่งอัน "พ่อ พ่อรู้ได้ยังไงว่าอาเล็กอยากได้วิลล่านั่น?” “อาเล็กของแกเคยบอกพ่อว่า วิลล่าหลังนั้นเป็นของขวัญที่เขาจะเก็บไว้ให้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในต่างประเทศโอวหยางจื้อ แกคงเคยได้ยินเกี่ยวกับโอวหยางจื้อมาบ้างใช่ไหม? เขาเคยรับหน้าที่เป็นผู้กำกับฉากแอ็คชั่นให้กับภาพย
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 943
ในแผนกดูแลพิเศษของโรงพยาบาล คังหย่งเฉียนและคนอื่น ๆ นั่งล้อมรอบเตียง มองดูพี่เกิ่งค่อย ๆ ฟื้นคืนสติ เข่าที่หักของพี่เกิ่งได้รับการผ่าตัดแล้ว แต่หลังการผ่าตัด พี่เกิ่งจะได้แต่นั่งอยู่บนรถเข็นเท่านั้น “ซี๊ด ขากับเข่าฉันเป็นยังไงบ้าง?” พี่เกิ่งถามอย่างร้อนใจ “ศิษย์พี่ไม่ต้องกังวล ผ่าตัดเสร็จแล้ว เพียงแต่ระดับการรักษาของที่นี่ยังต่ำไปหน่อย หลังจากฟื้นตัวแล้วพี่ต้องนั่งรถเข็น” คังหย่งเฉียนพูดเสียงเบาหวิว “ไอ้บัดซบ! ฉันไม่อยากนั่งรถเข็น! ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!” พี่เกิ่งคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รู้สึกเลวร้ายไปทั้งร่างกาย ชีวิตบนรถเข็น ไม่ใช่ชีวิตที่พี่เกิ่งต้องการเลย ถ้าต้องนั่งรถเข็นแล้ว ต่อไปจะฝึกศิลปะการต่อสู้ หรือออกไปรังแกคนอื่นอย่างไร แล้วจะไปจีบสาว ๆ ได้อย่างไร! “ฉันจะย้ายโรงพยาบาล ฉันจะไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด!” “พี่เกิ่งอย่าเพิ่งตื่นตูม หมอบอกว่า รอพี่ฟื้นตัวดีแล้ว ก็สามารถทำการผ่าตัดครั้งที่สองในโรงพยาบาลที่ดีกว่านี้เพื่อเปลี่ยนข้อต่อเทียมได้” คังหย่งเฉียนปลอบใจพี่เกิ่งไปพลางก็ขยิบตาให้กับพวกพี่น้องคนอื่น ๆ ส่งสัญญาณให้พวกเขารีบมาช่วยกันโน้มน้าว ศิษย์พี่ห
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 942
พี่เกิ่งร้องโหยหวนออกมา รู้สึกว่าขาซ้ายพลิกกลับไปด้านหลัง พลันสูญเสียการทรงตัวและล้มหงายไปข้างหลังทันที พลั่ก พี่เกิ่งล้มหงายลงกับพื้น ปากก็ร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา คังหย่งเฉียนถูกกระตุ้นด้วยเสียงร้องของพี่เกิ่งจนตัวสั่นไปทั้งตัว เสียงวิ้ง ๆ ที่ดังอยู่ในหัวยิ่งชัดเจนขึ้นมาทันใด คังหย่งเฉียนกุมใบหน้าที่บวมแดงไปครึ่งหนึ่งมองไปทางศิษย์พี่เกิ่ง ดวงตาของคังหย่งเฉียนก็แทบจะหลุดออกจากเบ้า ศิษย์พี่เกิ่งที่คังหย่งเฉียนเคยคิดว่า แข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้น ตอนนี้กำลังร้องคร่ำครวญราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังจะตาย เมื่อมองขาขวาของพี่เกิ่งหักงอในองศาที่ผิดธรรมชาติ คังหย่งเฉียนก็รู้สึกว่า เลือดทั่วร่างกายเย็นเฉียบขึ้นมา นี่เป็นเรื่องที่มนุษย์สามารถทำได้อย่างนั้นเหรอ? นี่เป็นผลลัพธ์ที่สามารถใช้กำปั้นทำได้เหรอ? นี่มันซูเปอร์ไซย่าในตำนานหรืออย่างไรกัน?! พวกศิษย์น้องของพี่เกิ่งหลายคนต่างหวาดกลัวกับความเผด็จการของหลี่โม่ ทั้งกลุ่มพลันหมดความโอหังไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาลากพี่เกิ่งขึ้นมาจากพื้นแล้ววิ่งตะบึงออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่คำพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้คือศิษย์
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 941
คังเหวินซินรออยู่สามวินาที แต่ละวินาทีราวกับยาวนานเป็นปี รออยู่นานฝ่ามือของพี่เกิ่งก็ยังไม่ตบลงมาสักที คังเหวินซินจึงลืมตาขึ้น เมื่อเอียงหน้ามองเห็นฝ่ามือของพี่เกิ่งอยู่ห่างจากหน้าตนแค่เฉียดฉิว หัวใจของคังเหวินซินแทบจะกระโดดออกมาจากปาก หลังจากที่เห็นข้อมือของพี่เกิ่งถูกหลี่โม่คว้าไว้ คังเหวินซินถึงได้รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองกลับเข้าที่ได้แล้ว คังเหวินซินที่สงบลงแล้ว รีบถอยไปหลบด้านหลังหลี่โม่ แล้วร้องตะโกนด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง "อาจารย์!" “นายอย่าร้องไห้น่าสมเพชนักสิ มันทำฉันขายหน้านะ” หลี่โม่พูดด้วยรอยยิ้ม คังเหวินซินตะลีตะลานเช็ดเบ้าตา ไม่ยอมให้ตัวเองร้องไห้ออกมา พี่เกิ่งจ้องมองหลี่โม่อย่างโมโห แอบพยายามดึงข้อมือของตัวเองกลับมาอย่างลับ ๆ แต่ไม่ว่าพี่เกิ่งจะพยายามออกแรงแค่ไหน มือของหลี่โม่ก็ราวกับคีมปากเสือหนีบข้อมือของพี่เกิ่งเอาไว้แน่น จนข้อมือของพี่เกิ่งไม่มีทางสลัดหลุดได้เลย “ปล่อยมือฉัน!” พี่เกิ่งตวาดด้วยความโกรธเกรี้ยว “แกบอกให้ปล่อยก็ต้องปล่อยเหรอ? แกน่าจะอธิบายเรื่องที่จะลงไม้ลงมือกับลูกศิษย์ฉันเมื่อกี้นี้มาสักหน่อยไหม?” หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา คังเหวินซินส
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 940
กู้หยุนหลานมองไปยังหลี่โม่อย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นหลี่โม่ขยิบตาให้ เธอจึงไม่พูดอะไรและเก็บความสงสัยไว้ในใจ ผู้จัดการหวังโบกมือให้พนักงานขายสาว พนักงานสาวที่ถือสัญญาอยู่แล้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว “ผู้จัดการหวัง นี่เป็นสัญญาของวิลล่ายอดเขาค่ะ แต่ราคานี้มัน…” สีหน้าของพนักงานสาวดูบูดเบี้ยวเล็กน้อย ถ้าขายวิลล่านี้ออกไปในราคาต้นทุน เธอคงไม่ได้รับค่าคอมมิชชั่นเลยสักแดง! ที่ผ่านมาเศรษฐีในเมืองฮั่นจำนวนมากต่างก็ถูกใจวิลล่าแห่งนี้ แต่เพราะมีการปิดกั้นการซื้อขาย เลยไม่ได้ขายอย่างเป็นทางการ เดิมทีพวกพนักงานสาวนั้นเตรียมพร้อมที่จะทำกำไรมหาศาลด้วยการขายวิลล่าหลังนี้หลังจากที่เปิดการขายแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความฝันของพวกเธอกำลังจะมลายหายไปซะแล้ว “พวกเธอมีสิทธิ์พูดงั้นเหรอ? นี่คือการตัดสินใจของคุณชายใหญ่!” ผู้จัดการหวังตำหนิพนักงานขายสาว พนักงานสาวหดคอและปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอีก ผู้จัดการหวังเปิดสัญญาตรวจดู หลังจากยืนยันความถูกต้องแล้ว เขาก็ถือสัญญาเดินไปหาหลี่โม่ “อ่านสัญญาดูก่อนนะครับ หากไม่มีปัญหาอะไร เราจะไปเซ็นสัญญาที่สำนักงานของผมกัน ผมไม่สามารถนำตราประทับอะไรพวกนั้นพกติดต
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 939
“คุณชาย อย่ามาขู่ผมเลยครับ ผมไม่กลัวหรอกนะ สิ่งที่ผมพูดไปเมื่อครู่ล้วนมีเหตุมีผล หากไม่เชื่อก็ถามซินแสที่มาดูฮวงจุ้ยให้ได้เลยครับ คำพูดพวกนี้เขาเป็นคนพูดเองกับปากทั้งนั้น” ผู้จัดการหวังแข็งขืน ไม่ยอมถอยแม้แต่น้อย หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม "เหวินซิน อย่าหุนหันพลันแล่น ผู้จัดการหวังพูดถูกแล้ว คนที่โชคชะตาบารมีไม่ถึง ไม่มีทางข่มพลังฮวงจุ้ยอันยอดเยี่ยมได้แน่นอน” คังเหวินซินพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "อาจารย์พูดถูกแล้วครับ แต่ด้วยบารมีของอาจารย์ จะต้องสามารถข่มมันได้อย่างแน่นอน พวกเรามาดูกันดีกว่า ที่นี่ล้วนได้รับการตกแต่งอย่างดี คุณหิ้วกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย เหลือแค่ดูว่าวิลล่าหลังนี้ถูกใจคุณหรือเปล่าก็พอครับ” เมื่อเห็นคังเหวินซินพยายามเอาอกเอาใจหลี่โม่ ผู้จัดการหวังก็เกิดความสงสัยเล็กน้อย หรือว่าตนจะมองผิดไป? ผู้ชายที่สวมเสื้อผ้าแผงลอยทั้งตัวคนนี้ เป็นคุณชายเศรษฐีที่มาลองสัมผัสประสบการณ์ชีวิตงั้นเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมคุณชายของตนถึงได้ไปประจบเอาใจเขาขนาดนี้กัน? “คุณชาย ท่านนี้คืออาจารย์ของคุณเหรอครับ?” ผู้จัดการหวังถามอย่างสงสัย “นี่คืออาจารย์ของฉันหลี่โม่ นายสุภาพกับอาจารย์ของฉัน
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 938
“ไอ้สารเลวคนไหนไม่ดูตาม้าตาเรือ กล้ามาแย่งวิลล่าของอาจารย์ พวกแกยังมัวแต่กินอะไรกันอีก ไปดูด้วยกัน จัดการไอ้พวกสารเลวนั่นซะ” “ศิษย์พี่เกิ่งพูดถูก พวกเราทุกคนต้องไปดูด้วยกัน บ้านของอาจารย์ต้องดีที่สุดเท่านั้น จะผิดพลาดไม่ได้แม้แต่นิดเดียว” ศิษย์พี่เกิ่งและคนอื่น ๆ พากันลุกขึ้นทีละคน เมื่อเห็นเช่นนี้คังหย่งเฉียนก็เรียกให้พนักงานคิดเงินทันที แล้วจึงพาพวกของศิษย์พี่เกิ่งมุ่งตรงไปยังสวนหนานชุ่ย ... รถเมอร์เซเดสเบนซ์ขับเข้าไปในสวนหนานชุ่ย และขับตรงไปตามทางขึ้นยอดเขา ใกล้กับยอดเขาของเขาหนานชุ่ยนั้นมีที่ราบอยู่บริเวณหนึ่ง ที่ราบนี้ถูกนำมาใช้สร้างวิลล่า พร้อมทั้งปลูกต้นไม้พืชพรรณเขียวชอุ่มรอบ ๆ วิลล่าอีกด้วย ด้านหน้าวิลล่ายังมีลำธารที่ไหลมาจากยอดเขา ทำให้ฮวงจุ้ยของวิลล่านี้ยอดเยี่ยมมากไร้ที่ติ หน้าน้ำหลังเขา ตำแหน่งปากมังกรจัดวางฮวงจุ้ยอย่างดี ทำให้วิลล่าบนยอดเขาหลังนี้เลิศล้ำไม่มีใครเทียม รถเมอร์เซเดสเบนซ์จอดสนิทหน้าประตูวิลล่ายอดเขา ผู้จัดการหวังและพนักงานขายสาวสองคนยืนรอที่ประตูวิลล่าอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นรถเบนซ์จอดนิ่ง ผู้จัดการหวังก็รีบวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปช่วยเปิดประตูรถ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 937
ผู้จัดการหวังหยิบบุหรี่ออกมาคาบที่มุมปาก เตรียมจะสูบบุหรี่เพื่อสงบสติอารมณ์ คำขอของคังเหวินซินทำให้ผู้จัดการหวังตั้งตัวไม่ติด การจะดูบ้านมันไม่มีปัญหาหรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายถูกใจขึ้นมาจริง ๆ จะทำอย่างไรล่ะ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เรื่องราคาต้นทุนหรือเปล่า ถ้าคังหย่งเฉียนเข้ามาครอบครองวิลล่าหลังนี้ เขาก็คงไม่ได้เงินเลยสักแดงเดียว พอนึกถึงคังหย่งเฉียนขึ้นมาผู้จัดการหวังรู้สึกปวดจี๊ด ๆ ขึ้นมา เจ้านั่นเป็นปีศาจเจ้าสำราญแห่งตระกูลคัง วัน ๆ เอาแต่เกียจคร้าน กินดื่มเที่ยวเล่น ยิ่งกว่านั้นยังคบค้ากับพวกอันธพาล ก่อนหน้านี้ผู้อาวุโสตระกูลคังก็ยังถูกคังหย่งเฉียนยั่วโมโหจนเส้นเลือดในสมองตีบ แทบทุกคนในตระกูลคังล้วนทำเป็นไม่สนใจคังหย่งเฉียน ตราบใดที่คังหย่งเฉียนไม่ได้ก่อปัญหา ก็ไม่มีใครสนใจว่า คังหย่งเฉียนจะทำอะไร ถ้าหากยกวิลล่าให้เพื่อนของคังเหวินซินจริง ๆ คังหย่งเฉียนคงจะพาคนมาสับเขาเป็นชิ้น ๆ ถึงที่แน่ หลังจากสูบบุหรี่หมดมวน ผู้จัดการหวังก็ขยี้ก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ รู้สึกว่ายังไงก็ควรแจ้งให้คังหย่งเฉียนรู้สักหน่อย ส่วนคังหย่งเฉียนจะต่อสู้กับคังเหวินซินอย่างไรนั้นก็เป็นเรื่องระหว่างพวกเขา
