All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 171 - Chapter 180

ฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ของพวกเขา หลี่โม่ก็ขมวดคิ้ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นหม่าคุนรู้สึกอึดอัดมากกับท่าทีไม่รู้เรื่องรู้ราวของหลี่โม่ เขาเตะหลี่โม่แล้วชี้หน้า พูดอย่างดุเดือด “ไอ้สารเลว แกหาผู้หญิงไม่ได้รึไง? ถึงได้กล้ามายุ่งกับผู้หญิงของหม่าคุน สงสัยรนหาที่ตายสินะ!”ตาของหลี่โม่เฉียบแหลม เขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่ยังคงสะอื้นและร้องไห้อยู่ข้าง ๆ หม่าคุน และพูดอย่างเย็นชา “เธอบอกพวกเขาไปสิว่า เธอบุกเข้ามาเอง!”ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้สะอื้น เธอชี้ไปที่หลี่โม่ แล้วโต้กลับ “พี่คุนคะ เขาโกหก เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างนอก เขาจ้องมองมาที่ขาของฉัน แล้วพูดว่า... ขาสวยมาก ตอนที่ฉันอยู่ในห้องน้ำ เขาจะกระโดดมาจากด้านหลัง มากอดและดึงฉันเข้าไป ฉัน… ฉันเกือบจะ…”“ให้ตายเถอะ! นี่แกยังบอกว่าแกไม่ได้ทำอีกเหรอ?” หม่าคุนโกรธจัด เขาตบหัวของหลี่โม่และโวยวายยกใหญ่ “ไอ้เวร วันนี้แกเสร็จแน่”ในเวลานี้ ฉวีเทียนไห่รีบพากู้หยุนหลานเข้ามาเมื่อเห็นแบบนี้ ฉวีเทียนไห่ก็รู้สึกประหลาดใจ และถามว่า “หลี่โม่ เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”กู้หยุนหลานรู้สึกใจสลายเช่นกัน เธอได้ยินทุกการเคลื่อนไหว และตอนนี้ เธอก็เห็นฉากในห

เฉียนฝูโกรธจัด เขาตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นอย่างโกรธเคือง แววตาของเขาเดือดพล่าน! ชูจงเทียนตัวสั่นด้วยความตกใจแทบจะทรงตัวไม่อยู่ เขาไม่เคยรู้สึกถึงแรงโกรธของเฉียนฝูมากขนาดนี้มาก่อนชายคนนี้เป็นมิตรและเข้าถึงง่ายเสมอมา“พบแล้วค่ะ คนพวกนี้เป็นอันธพาล หัวหน้าแก๊งชื่อหม่าคุน ส่วนคนที่อยู่เบื้องหลังยังหาไม่พบค่ะ” เลขารีบตอบ“โทรหาเซี่ยงหย่งกั๋ว ให้ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้ และหาตัวคนอยู่เบื้องหลังให้เจอ!”ดวงตาของเฉียนฝูหรี่ลง น้ำเสียงของเขาฟังดูดุดัน!ฉู่โจว พื้นที่คฤหาสน์หยูหลงวานชายวัยกลางคนวัยสี่สิบห้าสิบผู้ดูมีอำนาจและสง่างาม เขาสวมใส่ชุดจีนโบราณสีเทา กำลังเล่นหมากรุกกับชายวัยสามสิบกว่าที่สวมชุดต่อสู้ทหารที่นั่งอยู่ตรงข้ามมองไปรอบ ๆ ก็จะเห็นได้ว่า ทั้งภายในและภายนอกคฤหาสน์แห่งนี้ มีผู้ชายหลายคนสวมชุดต่อสู้ทหารยืนเฝ้าอยู่ตรงทางเข้าออกอย่างเข้มงวด ขณะนี้ ทหารคนหนึ่งรีบเข้ามาและกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของชายชุดจีนโบราณปัง!ตัวหมากรุกถูกบดขยี้จนแตกละเอียดคามือ!ชายชุดจีนโบราณคนนี้ สายตาของเขาช่างเยือกเย็น เขาตะโกนว่า “ทีมบังคับใช้กฎหมายของเมืองฮั่นทำอะไรกันอยู่? เรื่องนี้ยังตรวจสอบไม่ทันแน่

พวกลูกน้องมัวทำอะไรอยู่!เซี่ยงหย่งกั๋วโกรธมาก ขณะเดียวกันก็ตื่นตระหนกด้วย“ผู้กำกับเซี่ยงขอบคุณที่ช่วยนะ ปีหน้าฉันวางแผนที่จะลงทุนในการสร้างโรงเรียนพิเศษเพื่อสนับสนุนเสถียรภาพทางสังคมและการพัฒนาของเมืองฉั่น” เฉียนฝูพูดหา?!เซี่ยงหย่งกั๋วตะลึง!สร้างโรงเรียน?!ตกใจสุด ๆ !“ขอบคุณประธานเฉียน สำหรับการสนับสนุนการทำงานของพวกเราที่ดีเสมอมา! ผมจะจัดการดูแลเรื่องนี้ด้วยตัวเอง รอสักครู่ แล้วคุณจะได้คำตอบที่น่าพอใจอย่างแน่นอน!”เซี่ยงหย่งกั๋วขอบคุณเสร็จ ก็ที่รีบวางสายทันที เขาหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อบรรคลายความตกใจเมื่อสักครู่เซี่ยงหย่งกั๋วแทบรอไม่ไหวที่จะสวมเครื่องแบบและใส่หมวก จากนั้นก็ออกไปนอกจากความตื่นเต้น ก็ยังมีความโกรธอยู่!แม้แต่นายน้อยของประธานฝู พวกเขายังกล้าดีไปจับกุมตามอำเภอใจ คนพวกนี้ ช่างกล้านัก!ขณะนี้โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งเซี่ยงหย่งกั๋วรู้สึกกังวลใจจริง ๆ จากนั้นจึงคว้ามือถือ แล้วพูดอย่างกังวล “ใครครับ รบกวนโทรมากลับมาใหม่ทีหลังนะครับ?”อารมณ์ไม่ค่อยเป็นมิตรเลยทีเดียวทว่า กลับได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจที่ปลายสาย “เเหม เซี่ยงหย่งกั๋ว เดี๋ยวนี้แกกล้าตะโกนใส่ฉันแล้

“ฉวีเทียนไห่ แปลกใจใช่ไหมล่ะ ที่เป็นฉันน่ะ?” เสียงที่คุ้นเคย ทำให้ฉวีเทียนไห่ตัวสั่นไปทั้งตัว มือและเท้าของเขาเย็นเฉียบ เหงื่อเม็ดใหญ่บนหน้าผากของเขาก็ผุดลงมา“หลี่โม่! ทำไมแกถึง…”คำพูดของฉวีเทียนไห่ติดอยู่ในลำคอของเขา!นี่คือการโทรศัพท์ของหม่าคุน แต่ตอนนี้หลี่โม่กลับเป็นคนที่กำลังรับสาย แม้แต่สมองหมูก็รู้ว่านี่มันผิดปกติ“หม่าคุนอยู่ที่ไหน?” ฉวีเทียนไห่ถามด้วยความตื่นตระหนก“หน้าประตูบ้านนาย”หลี่โม่พูดอย่างใจเย็น จากนั้นก็มีเสียงร้องอ้อนวอนออกมาจากโทรศัพท์ฉวีเทียนไห่ตกใจขึ้นมาทันที เขารีบลุกขึ้นจากโซฟาในห้องนั่งเล่น พลันวิ่งไปที่หน้าต่างอย่างรวดเร็ว และมองออกไปนอกหน้าต่างกระจก เมอร์เซเดสเบนซ์สีดำ 2 คันกับไฟท้ายสีแดง จอดอยู่ที่ทางเข้าบ้านที่ด้านหน้ารถ มีชายคนหนึ่งกำลังยืนพิงอยู่ เขาสูบบุหรี่ นี่ทำให้ฉวีเทียนไห่ตื่นตระหนกไปหมดหลี่โม่!ทำไมเขามาเร็วขนาดนี้? ปัง!ฉวีเทียนไห่ยังไม่ทันได้โต้ตอบ ประตูบ้านก็ถูกเปิดอย่างแรง จากนั้นชูจงเทียน ก็พาพวกบุกเข้าไปทันที!กลุ่มคนเข้ามาควบคุม และล้อมรอบห้องนั่งเล่นที่ชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็วผลัวะหม่าคุนถูกปิดปากด้วยเทปสีเขียว ถูก

ฉวีเทียนไห่นั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น หัวเราะอย่างควบคุมไม่ได้ แล้วก็ร้องไห้อย่างหนักไม่คิดเลยว่า ฉวีเทียนไห่จะแพ้หลี่โม่จนได้!แม้เขาจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่า หลี่โม่ทำอะไรลงไปแค่โทรศัพท์ไปครั้งเดียว!ก็เกิดเรื่องน่าหวาดหวั่นขึ้น!หลี่โม่น่ากลัวเกินไปแล้ว!‘แต่ฉันก็ไม่ยอมหรอก!’‘ฉวีเทียนไห่ไม่มีวันยอม!’เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันที กดหมายเลขอย่างสั่นเทา “ลุงครับ ช่วยผมกับครอบครัวด้วยครับ ลุง…”…… ด้านของหลี่โม่ หลังจากที่เขาออกจากบ้านของฉวีเทียนไห่ เขาก็ขึ้นรถของชูจงเทียน และไปหาเฉียนฝูก่อน“เหล่าเฉียน ดึกแล้วให้ผมมาหาทำไมล่ะ?” หลี่โม่นั่งบนโซฟานุ่ม ๆ พร้อมจิบไวน์แดงเฉียนฝูยืนอยู่ต่อหน้าหลี่โม่ด้วยความเคารพ พร้อมคำนับ แล้วพูดว่า “นายน้อย ผมขอโทษ มันเป็นความประมาทของผมเอง ที่ทำให้นายน้อยถูกใส่ร้ายแบบนี้”หลี่โม่พูดอย่างใจเย็น “เหล่าเฉียน อย่ามาทำนี้กับผมเลย ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อย เอาล่ะ ว่ามาสิ มีเรื่องอะไรถึงอยากเจอผม?”เฉียนฝูคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบด้วยความเคารพ “นายน้อยครับ ราชินีมังกรกำลังเดินทางมาที่เมืองฮั่นในอีกไม่กี่วันครับ”อึ้ง!จู่ ๆ บรรยากาศก็เงียบลง