All Chapters of Hopes Beyond the Clouds: Chapter 1 - Chapter 10

I was always wondering.What's beyond the clouds?According to Science, a cloud is a massive collection of tiny droplets of water.The droplets are so small and light that they can float in the air.When warm air rises, it expands and cools down. Cool air can't hold as much water vapor as warm air, so some of the vapor condenses into tiny pieces of dust and creates a tiny droplet around each dust particle. Once these billions of droplets come together, they become a visible cloud.Napabuntong-hininga ako. Walang araw na hindi ko naitatanong sa sarili kung ano nga ba talaga ang nakatago sa ibabaw ng ulap. Was there a black hole there? Was there a way towards other dimensions?Muli kong pinukpok ang sariling ulo. Gusto ko na tuloy sumigaw nang kahit paulit-ulit kong tina-type sa search bar ang tanong na matagal ko nang gustong masagot ay iisa lang ang nakukuha kong mga sagot.

"Rynierre is always busy," I murmured, "kaya malabong makita ko siya ngayon." Mas lalong lumubo ang mga pisngi ko nang mas lalong lumakas ang nanunuyang tawa niya. I tried my best to calm myself down. Pero wala pa rin. Sa huli ay ngumiti na lang ako nang matamis kay Manang. Bago pa ako tuluyang makalabas ng kusina ay muli niya akong inasar. "Nakauwi ka na?" tanong ni Jacob mula sa kabilang linya. "Are you okay?" Mas lalo akong natawa. Nakakatawa ang lalaki na 'to. Parang sa 'ming dalawa ay siya 'tong hindi pinili kanina. Though masakit talaga sa 'kin na 'di makasali sa program, pero ano pa bang magagawa ko? "Mr. and Mrs. Cattaneo are coming," balita ko, may ngiti sa mga labi. I could hear him sighing in contentment. Akala niya siguro ay naglukuksa pa rin ako hanggang ngayon. "And Rynierre will be here, too." Humalakhak siya sa narinig mula sa 'kin. Umalis na nga ako sa kusina kasi aya

Natahimik lang ang lahat nang tumunog ang phone ni Rynierre. Sinagot niya ang caller, at talagang narinig namin ang buong pag-uusap nilang dalawa. Kailangan niya nang umalis dahil kailangan niya pang makipagkita sa mga ka-grupo niya. Hindi pwedeng ipasa lahat through email dahil kailangan talaga ang presinsya ng bawat isa. Dahan-dahan na silang tini-train sa gusto nilang maging profession someday. Nalungkot ako syempre. Sa pagtatantya ko ay kalahating oras ko lang siyang nakasama. Ang mag-asawa ay kaagad ding nagpaalam na magpapahinga muna, at ang dalawa namang magkakapatid ay nagpaalam na rin dahil may kaniya-kaniya pa silang lakad. And now, I decided to visit my father. I wanted to have a long conversation with him before the opening of classes. Tinahak ko ang masukal na daan. Kahit saan ka man lumingon ay mapapansin mo talaga na kakaunti lang ang nakakaalam sa lugar na 'to. When in fact, this place was the hideout of some Rizalistas.

"Jacob, you almost hurt him!" I yelled at my best friend when my conscious came back to normal. I found myself panting. "Wala namang kasalanan ang tao, e'! Wala siyang kasalanan na nasasaktan niya ako, which means no one has the right to hurt him in any way. Mabuti na lang talaga at mabait 'yong tao kundi hindi ka talaga noon aatrasan 'pag si Adrian ang nakaharap mo.""Kung 'di mo naitatanong, black belter ako, Faith," Jacob giggled. "At saka, alam mo na ayaw kitang nakikitang nasasaktan. Alam mo 'yan.""I know, but you should have controlled--""Alam mo na kapag nasasaktan ka, 'di ko na rin nakokontrol ang sarili ko.""I know. But next time, habaan mo na ang pasensya mo. Kapag nasaktan si Rynierre, ako ang mas lalong masasaktan.""I-I know. I am sorry--""Wala ka namang kasalanan!" I laughed at his seriousness. "You protected me again. Thank you, Jacob."Nawala ang kalungkutan ko nang inirapan niya ang hangin. I forgot to mention tha

And yes, he has had abs! Dagdagan pa na hinulma ng jeans niya ang matataas niyang mga hita. 'Di ko na tuloy mawari kung ano ang ang una kong tatanawin."May problema ba?" wala sa sarili kong tanong. Kanina pa kasi siya tahimik -- sa tantya ko'y ilang minuto na kaming nagtititigan at naghihintay kung sino ang unang magsasalita. Kaya nga ay wala akong makitang rason para makangiti. He, who always looked serious now looked exhausted about something.I didn't want to force him to speak. Kaya kahit naiinip na ay hinintay ko na lamang ang sagot niya."Sorry sa disturbo," saad niya gamit ang nag-aalala at kinakabahang boses. Wait, what was really gotten into him to be felt so down? Para kasing may gusto siyang sabihin sa 'kin. I thought he needed help. Ngunit 'di ko nga lang alam kung anong klaseng tulong ang nais niya. At syempre, I was 24/7 ready to do my best to serve him. Kahit wala nang kapalit."Chelsy's no