Share

Hopes Beyond the Clouds
Hopes Beyond the Clouds
Author: Marilyn Torrevilas

Chapter 1

last update Last Updated: 2021-06-29 19:53:54

I was always wondering.

What's beyond the clouds?

According to Science, a cloud is a massive collection of tiny droplets of water.

The droplets are so small and light that they can float in the air.

When warm air rises, it expands and cools down. Cool air can't hold as much water vapor as warm air, so some of the vapor condenses into tiny pieces of dust and creates a tiny droplet around each dust particle. Once these billions of droplets come together, they become a visible cloud.

Napabuntong-hininga ako. Walang araw na hindi ko naitatanong sa sarili kung ano nga ba talaga ang nakatago sa ibabaw ng ulap. Was there a black hole there? Was there a way towards other dimensions?

Muli kong pinukpok ang sariling ulo. Gusto ko na tuloy sumigaw nang kahit paulit-ulit kong tina-type sa search bar ang tanong na matagal ko nang gustong masagot ay iisa lang ang nakukuha kong mga sagot.

Clouds are made of droplets.

Clouds are made of water crystals.

I sighed.

Tumingin ako sa orasan.

3:00 P.M.

Kaagad akong napatayo at kinuha ang mga printed papers. Kagat-labi kong kinuha ang ball pen at ang big notebook kung saan nakasulat ang outline para sa gagawin kong paper work. I needed to pass this on time, and I also wished to become a featured writer in sport writing. Pero 'di nagtagal ay mas lalo lang gumulo ang lahat.

I couldn't concentrate. Everytime I moved my hand to make a single word, I always ended up thinking about clouds again -- on how mysterious they were.

'Di nagtagal ay pinili ko na lamang na titigan ang notebook. Ilang minuto 'ata akong naging ganoon hanggang sa napagpasyahan ko nang tumayo at tingnan nang maiigi ang mga ulap mula sa glass door.

Why are they so eccentric and mysterious?

I could see them literally. Anyone could see and observe them, but why did I have this kind of feeling that something was missing? Naningkit ang mga mata ko. I had read a lot of articles, though until now I still felt unsatisfied with my learnings.

I finally decided to go out of my room, only to notice someone watching seriously in a flat screen television. I stared at her passionate eyes. And in this moment, I could feel her. Seemed like she was curious into something, too.

"Faith!" tawag niya sa 'kin.

I gathered all my strength to form a smile. Sandali lang ang naging tingin niya sa 'kin dahil kaagad bumalik ang mga mata niya sa pinapanood. Slowly, I walked towards her. I was about to question her when I noticed that she was watching a science-related documentary. My lips pursed at the sight. Umupo ako sa tabi niya.

"Look," Chelsy called me, her expression untamable, still serious. Her eyes were glued on the tv. "I have been watching a lot of documentaries about people who have tumors. But I still can get the fact that there are some people who see chemotherapy as a lethal way of treatment."

Napatingin ako nang diretso sa mga mata niya. I might be into clouds, but God knew how I hated the Science subject. Minsan nga ay napapatanong ako sa sarili kung papaano ako napamahal sa mga ulap na tipong kaya ko nang magbasa ng ilang p*f pero kulelat naman sa asignaturang Siyensiya.

Simula elementary hanggang ngayong mag-sesenior high na ako ay 89 ang highest average ko sa Science subject. At 'yang 89 na 'yan, nangyari lang dahil sa mga pagsali ko sa mga cleaning operation ng school namin.

"Hindi ako maalam sa mga bagay na ganiyan, Chelsy," nahihiya kong sabi. Kinuha niya ang remote at pinatay ang tv. Tumingin siya sa 'kin. As usual, her almond eyes were twinkling in eagerness. Looked like she wanted to share something. At syempre, handa naman akong makinig sa kaniya.

"I will give you a question," she started. Tumango lang ako. Tinabingi niya ang kaniyang ulo at mas lalo akong pinagmasdan.

Nasanay na ako sa ganiyang uri ng tingin na binibigay niya sa 'kin. And it's obvious she got good genes from her parents for she looked adoring without doing something special.

Chelsy cleared her throat. "If a serious illness attacks you, what will you do? Magpapagamot ka ba o hahayaan mo na lang ang sarili na mamatay?"

Natawa ako sa tanong niya. Ngumuso naman siya sa naging reaksyon ko. Sanay na ako sa ganitong side niya. Sa tuwing nagkikita kami, parati siyang may weird at creepy na tinatanong, though nasanay na rin naman na ako. And I really adored this side of hers, for I found her so practical and true. Hindi tulad ng iba na kakausapin ka nga, puro naman kaplastikan ang mga sinasabi.

Ngumiti ako sa huli. "I would choose to die because--"

Natigalgal ako nang mapansin ang paglapit ng dalawang lalaki sa harapan namin ni Chelsy. They looked alluring in their own way of smiling. 'Yong isa, ngumiti nang nakikita ang ngipin. Habang 'yong isa ay simple lamang na ngiti ang pinakita, na para bang mamahalin ang ngiti niya.

I chuckled at my own observation, even though deep inside my system was shaking in tension. 'Yong lalaking may malaking ngiti ay umupo sa tabi ko.

Pero ang kinakatukan ko sa lahat ay 'yong lalaking may simpleng ngiti. Kahit na hindi naman siya nakabaling sa 'kin ay nanginginig pa rin ang kalamnan ko. He was always refreshing and captivating in all seasons, but I still never get tired of applauding his presence silently.

"Why are you choosing the death if you even have the chance to live peacefully again?" Adrian mocked me. 'Yong lalaking nagtataglay ng malaking ngiti kanina pa lang. "Suffering because of an illness is indeed not a piece of cake, Faith, but there's a hope for everything."

Natigalgal ako sa narinig mula sa kaniya. Pakiramdam ko tuloy ay nasa ibabaw na ako ng isang paputok na bulkan sa kaba. Ito ang madalas kong kinakatakutan. Everytime I was around with these brilliant siblings, I became tongue-tied.

I breathed in as private as I could. Natatakot ako na pati pagbuntong-hininga ko ay marinig at makita na rin nila. Hangga't maaari ay kinalma ko ang sarili.

Ang lalaking may simpleng ngiti ay nakatingin din sa 'kin. He was presenting the kind of look that would surely made your legs shaken in a heartbeat. The kind of look that seemed exquisite yet lethal. His cloud-like orbs were still observing my actions.

Napansin ko rin ang pagpatong niya sa kaniyang siko sa armrest ng sofa, nakatingin sa 'kin, kaya ay talagang naghanap ako ng magandang sasabihin.

Ayaw kong magkamali. Kasi tatlo silang nasa harapan ko.

"Being dead is something that I find," I muttered, ". . . peaceful. Ayaw kong magtiis. Mas mabuti kung isahang sakit lang--"

"You mean, you choose death because you hate to feel the excessive pain?" someone asked me that.

At alam ko na ang tanong 'yon ay nagmula sa lalaking kanina ko pa inoobserbahan nang patago. At inaamin kong kinaiinisan ko na ang sarili ngayon kasi kahit isang salita ay wala akong maibigkas.

"Well, death is sometimes the only way, right?' Chelsy responded. "Even though you get treated, a week after the treatment, when the cancer cells in your body -- for example -- are not totally vanished, you might end up facing death."

Napatango na lang ako at napatayo. Hindi ko na kayang makatabi sila, hindi dahil sa ayaw ko sa kanila kundi dahil sa hindi ako nagiging komportable dahil sa isang presinsya ng isang lalaki. His eyes were so intense that I almost lost myself. Hindi ko alam kung may power ba siyang pahinain ang mga tuhod ko o sadyang ganito na lang talaga ako kahina sa tuwing natatanaw ko siya.

"Your name is Faith, right?" tanong ng lalaking kanina pa naging dahilan kaya nagrarambulan ang puso ko sa kaba. I waited for his next statement, but when minutes passed and I received nothing, I immediately excused myself.

I lost my control.

I became so transparent.

I became so weak.

Napasigaw ako nang makapasok na ako sa sariling kuwarto. 'Pag tingin ko sa salamin ay nakita ko ang grabeng pamumula ng mga pisngi ko.

He called be my name. And I thought this was the best day of my life. Ilang taon na akong nakatira rito, pero ito ang unang beses na nagtagal ang tingin niya sa 'kin, na para bang may gusto siyang malaman patungkol sa 'kin.

Hanggang ngayon, nagdadalawang-isip pa rin ako kung lalabas ba ako o rito na lang sa loob ng kuwarto. At the end, I chose the first one. I went out. I marched to the kitchen where I could still be able to hear them talking something.

Parang bata akong nagtago sa isang malapad na aparador. I made sure that my steps wouldn't create noice. Nang makahanap ng komportableng puwesto ay napakagat-labi na lamang ako.

Napatingin ako sa isang tao. And I realized that 'Rynierre' exquisitely suited his personality. Most of the times, I always found his orbs vivid and readable. Kagaya ngayon, nababasa ko ang mga mata niya. They were full of knowledge. Full of curiosity. And full of satisfaction.

And I applauded them for that. His orbs never failed to make me feel triumphed.

"Kuya, what kind of brain tumor is that?" dinig kong tanong ni Chelsy sa mga kuya niya.

I stood straight and readied myself for listening for more. Ngayon ay sabay-sabay na naman silang nanonood ng isang neurology-related documentary. Alam ko dahil 'yan ang madalas nilang pinagkukuwentuhan sa tuwing nagkikita silang lahat.

Adrian unsurely answered, "Ependymomas?' Tumingin siya sa katabi niyang lalaki, sa lalaking kanina ko rin pinagmamasdan, sa lalaking nagngangalang Rynierre. Ang dalawang magkapatid ay nakatingin sa kaniya na tila ba sa asawa ko na lang talaga sila umaasa.

And of course, I felt the tingling sensation in my stomach just watching him looking so smart and proficient, especially now that he's wearing his reading glasses. With or without that thing, nothing still could change the fact that Rynierre's eyes were the most adorable and venerable new version of cloud that I had ever seen.

"No. Hindi 'yan Ependymomas. Yes, that's also a rare cancer forms in brain or spinal cord. But this one in the documentary is all about butterfly tumor."

I bit my lip.

His intelligence never failed to make me so amused. Ano pa ba kasi ang dapat kong asahan? He's a future neurosurgeon. Kaya hindi na dapat ako magtaka kung magaling siya sa ganitong bagay.

Rynierre explained eligibly again. "Gioblastoma, GBM or grade IV astrocytoma, is a fast-growing, aggressive type of CNS tumor that forms on the supportive tissue of the brain. Glioblastoma is the most common grade IV brain cancer. Glioblastomas may appear in any lobe of the brain, but they develop more commonly in the frontal and temporal lobes."

"So that means, that person has had high possibility of getting dead?" Adrian questioned.

"Yes," my future neurosurgeon brightly responded, his eyeglasses beautifully sliding down to the tip of his pointed nose. "But it could be treated. And the treatment will depend on the type and grade of the cancer, where it's located, its size, and age and health of a person."

I was always wondering.

What's beyond the clouds?

At ngayon ay may napagtanto ako habang pinagmamasdan ang mala-ulap niyang mga mata. There's indeed something beyond the clouds. Something that you couldn't see, but you could really feel. Something that would make your questions be answered. A kind of emotion that would make you realise that there's indeed something beyond everything.

Related chapters

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 2

    Halos tumulo na ang mga pawis ko habang hinihintay ang resulta. Napatingin din naman ako sa paligid, para makita ang iba na kagaya kong may importante ring hinihintay. "Kawawa ka naman," panunuya ni Jacob sa 'kin at binigyan ako ng panyo. Sarkastiko na lang akong ngumiti, nararamdaman pa rin ang kaba sa sariling dibdib. "The result has been posted online. Pero kung gusto niyong makita personally, nasa likod ng multi-purpose room ang list," sabi ng isang prof. Nanlaki ang mga mata ko sa pananabik. Kaagad kong hinila si Jacob at tinungo ang daan patungo sa multi-purpose room. At syempre, dahil sa dalawang beses pa lang akong nakapasok sa university na 'to, hindi ko pa totally kabisado ang pasikot-sikot dito. "'Bat ka excited? 'Di ka rin naman kasali for sure," Jacob again mocked me. Napanguso ako at sinamaan siya ng tingin. Nang makita ang reaksyon ko ay sinuko niya ang dalawa niyang kamay sa ere.

    Last Updated : 2021-06-29
  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 3

    "Rynierre is always busy," I murmured, "kaya malabong makita ko siya ngayon." Mas lalong lumubo ang mga pisngi ko nang mas lalong lumakas ang nanunuyang tawa niya. I tried my best to calm myself down. Pero wala pa rin. Sa huli ay ngumiti na lang ako nang matamis kay Manang. Bago pa ako tuluyang makalabas ng kusina ay muli niya akong inasar. "Nakauwi ka na?" tanong ni Jacob mula sa kabilang linya. "Are you okay?" Mas lalo akong natawa. Nakakatawa ang lalaki na 'to. Parang sa 'ming dalawa ay siya 'tong hindi pinili kanina. Though masakit talaga sa 'kin na 'di makasali sa program, pero ano pa bang magagawa ko? "Mr. and Mrs. Cattaneo are coming," balita ko, may ngiti sa mga labi. I could hear him sighing in contentment. Akala niya siguro ay naglukuksa pa rin ako hanggang ngayon. "And Rynierre will be here, too." Humalakhak siya sa narinig mula sa 'kin. Umalis na nga ako sa kusina kasi aya

    Last Updated : 2021-06-29
  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 4

    Para akong natigalgal sa paraan ng tingin niya sa 'kin. Sa katanuyan ay nakasanayan niya nang tingnan ako ng ganiyan. Hindi ko mawari kung ganiyan lang talaga siya tumingin sa kahit na sino o ako lang talaga 'tong masyadong asyumera. Kagaya nga ng sinabi ko, minsan lang kami kung magkita, kasi bukod sa palagi siyang busy ay medyo mailap din siya sa mga tao. Sabihin na nating hindi siya socialable na tao. Napansin ko sa kaniya na ang mga taong ka-close niya lang ang kinakausap niya. And that attitude of him was the reason why many girls applauded him. Hindi ko rin naman sila masisi. Rynierre had the charm that even the word 'exquisite' wasn't enough to describe him. Dagdagan pa na matalino siya. The looks. The brain. The kind attitude. Nasa kaniya na ang lahat. "Hindi pala ako magtatagal ngayon," Rynierre interrupted my thoughts. Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang nakita na hindi siya nakatingin sa 'kin. Kina

    Last Updated : 2021-06-29
  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 5

    Natahimik lang ang lahat nang tumunog ang phone ni Rynierre. Sinagot niya ang caller, at talagang narinig namin ang buong pag-uusap nilang dalawa. Kailangan niya nang umalis dahil kailangan niya pang makipagkita sa mga ka-grupo niya. Hindi pwedeng ipasa lahat through email dahil kailangan talaga ang presinsya ng bawat isa. Dahan-dahan na silang tini-train sa gusto nilang maging profession someday. Nalungkot ako syempre. Sa pagtatantya ko ay kalahating oras ko lang siyang nakasama. Ang mag-asawa ay kaagad ding nagpaalam na magpapahinga muna, at ang dalawa namang magkakapatid ay nagpaalam na rin dahil may kaniya-kaniya pa silang lakad. And now, I decided to visit my father. I wanted to have a long conversation with him before the opening of classes. Tinahak ko ang masukal na daan. Kahit saan ka man lumingon ay mapapansin mo talaga na kakaunti lang ang nakakaalam sa lugar na 'to. When in fact, this place was the hideout of some Rizalistas.

    Last Updated : 2021-06-29
  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 6

    Parang nawalan ng enerhiya ang mga balikat ko. Hindi maproseso ng sistema ko na si Rynierre nga ang natatanaw ko ngayon. He's just. . . having a moment with someone else.'Di ko alam kung dapat ba akong matuwa o ano, kasi matagal ko na siyang gustong makita na masaya sa isang babae, pero ngayon ko lang na-realise na ako rin pala ang mas kawawa.Well, I didn't have the right to feel this building jealousy within me. I must teach myself how to know my place. Magkaiba kami. For me, he's still the man who seemed unreachable. Yes, I could observe his supremacy, I could adore him. Pero kahit kailan ay hindi maaabot ang mga ulap. Yes, they would make you feel so special, pero hanggang diyan lang. No one could literally touch them. No one could embrace them."You looked wasted, baby," Jacob teased me as he jokingly observed my reaction. Gusto kong umangal, pero alam ko sa sarili ko na tama siya. Emotionally, I was wasted. Jacob

    Last Updated : 2021-07-16
  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 7

    "Jacob, you almost hurt him!" I yelled at my best friend when my conscious came back to normal. I found myself panting. "Wala namang kasalanan ang tao, e'! Wala siyang kasalanan na nasasaktan niya ako, which means no one has the right to hurt him in any way. Mabuti na lang talaga at mabait 'yong tao kundi hindi ka talaga noon aatrasan 'pag si Adrian ang nakaharap mo.""Kung 'di mo naitatanong, black belter ako, Faith," Jacob giggled. "At saka, alam mo na ayaw kitang nakikitang nasasaktan. Alam mo 'yan.""I know, but you should have controlled--""Alam mo na kapag nasasaktan ka, 'di ko na rin nakokontrol ang sarili ko.""I know. But next time, habaan mo na ang pasensya mo. Kapag nasaktan si Rynierre, ako ang mas lalong masasaktan.""I-I know. I am sorry--""Wala ka namang kasalanan!" I laughed at his seriousness. "You protected me again. Thank you, Jacob."Nawala ang kalungkutan ko nang inirapan niya ang hangin. I forgot to mention tha

    Last Updated : 2021-07-17
  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 8

    Speaking of that man, 'di pa rin naaalis ang pagtatampo ko sa kaniya kanina! 'Yong paraan ng pagtingin niya sa 'kin ay 'di ko talaga makalimutan. Was he trying to play with me? Was he trying to mock me by acting like he forgot my name?At kung oo, edi panalo siya. He made me feel so down. Pero. . . Maaari ring hindi siya umaakto. Remember the time when I saw them watching a documentary. . . At that time he asked my name, so it meant that even though I had known him for so long, he still couldn't recognize me. Tama ba?"Anong balita, Faith? Narinig ko ang sinabi ni Sir Rynierre na willing siyang maging tutor mo. Naku. Sigurado akong mas lalo kang gaganahan sa pag-aaral.""P-po?" Sa 'di inaasahan ay biglaang pumait ang tono ng pananalita ko. "Baka nagbibiro lang po 'yon, Manang. At isa pa, ano naman ang mapapala niya sa pagtuturo sa 'kin? Wala naman akong pera pambayad. At sa kabilang banda, 'di niya rin naman kailangan ng p

    Last Updated : 2021-07-19
  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 9

    And yes, he has had abs! Dagdagan pa na hinulma ng jeans niya ang matataas niyang mga hita. 'Di ko na tuloy mawari kung ano ang ang una kong tatanawin."May problema ba?" wala sa sarili kong tanong. Kanina pa kasi siya tahimik -- sa tantya ko'y ilang minuto na kaming nagtititigan at naghihintay kung sino ang unang magsasalita. Kaya nga ay wala akong makitang rason para makangiti. He, who always looked serious now looked exhausted about something.I didn't want to force him to speak. Kaya kahit naiinip na ay hinintay ko na lamang ang sagot niya."Sorry sa disturbo," saad niya gamit ang nag-aalala at kinakabahang boses. Wait, what was really gotten into him to be felt so down? Para kasing may gusto siyang sabihin sa 'kin. I thought he needed help. Ngunit 'di ko nga lang alam kung anong klaseng tulong ang nais niya. At syempre, I was 24/7 ready to do my best to serve him. Kahit wala nang kapalit."Chelsy's no

    Last Updated : 2021-07-19

Latest chapter

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 40

    "'Bat ang bilis mong gumalaw?" reklamo ko, pero hindi pa rin niya ako nililingon. Parang may issue 'ata siyang binabasa sa note ni Ken. 'Di ko nga lang alam kung ano."Lover boy," nagtaka ako nang binulong-bulong niya 'yon habang dahan-dahan nang nilalapag sa lamesa ang note. As if he was surrendering."Ha?" tanong ko saka inabot ang note. Napahalakhak ako nang mabasa ang nakasulat sa isang papel.Walk by faith, not by sight."Hindi ako ang faith na tinutukoy!" Hindi pa rin nawawala ang tawa sa bibig ko. Laughtrip na laughtrip. "Bible quote kasi 'yan, Ry.""You're right," he stated, "but why did he highlight the faith then?"Tinitigan ko ang faith na word saka napansing naka-lettering ito at pinakapal ng signpen. Napailing na lang ako at pinigilan pa ang tawa. "Kasi malaki ang tiwala niya kay God. He has the strong faith, kumbaga."Days had passed, and Jacob was so confident that he would get excellent grades. Inggit na inggit tuloy a

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 39

    Napunta ang atensyon ko kay Manang na biglang napasali sa eksena. Nawala ang pokus ko sa pinag-uusapan namin ni Ry dahil sa paraan ng pagtingin ni Manang sa 'kin na nagsasasabing, 'Kailangan nating mag-usap." Before my head could turn at Ry's direction, Ry stood up and handsomely excused himself. I stared at his leaving back, until Manang spoke up"May sinabi na ba ang alaga ko sa 'yo?" tanong niya.Alam kong si Ry ang tinutukoy niya."Wala naman po," pabulong kong ani at hinanda na ang mga tenga para sa bagong tsismis. "May problema po ba?"Literal siyang tumango nang walang pag-aalinlangan. Napapalunok, napatingin ako sa paligid para masiguro na walang makakarinig sa pag-uusapan namin ngayon."Sa Sitio," una niyang imik. Bagaman ang mga salita pa lang na 'yon ang nasasabi niya ay nagkaroon na ng pagtataka ang sistema ko. Muli siyang huminga ng isang beses at nagpatuloy sa pagkukuwento. "Nagkaroon ng away sa Sitio at teka saan ka pupunta--?"

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 38

    "Pero mahal ang sim," bulong ko sa sarili na mukhang ako lang naman ang nakarinig.Gusto ko na sanang itulak sina Jacob at Cedrik para pauwiin na sila nang naunang nagsalita si Jacob."Pansin ko lang," ani niya at binigyan ako ng isang tingin. "Masyado ka nang na-li-link sa mga seniors."Tinuro ko ang sarili. "Ako?" Payak akong tumawa. "Me?""Malamang ikaw," sarkastikong sagot ni Jacob. "Pansin ko lang na mas matanda 'yong madalas nagkakagusto sa 'yo."I exhaled. I didn't know whether he was trying to state a fact or just trying to piss me off. Basta 'di ako komportable kapag patungkol sa 'kin ang pinag-uusapan 'tapos nasa tabi ko pa si Ry. Ang mga galaw ko rin tuloy ay naging limitado na."Baka na-ku-cutan sila sa 'kin," I joked, giving Ry a side-eye look, only to see him having his untamed look. In short, 'di siya nasiyahan sa joke ko. Maybe, he found that statement of mine boring. O talagang wala lang siya sa mood makitawa ngayon.

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 37

    "Naka-drugs ka 'ata," pahalakhak kong sabi at tuluyan na lang iniwas ang tingin sa kaniya. Binaling ko na lang ang mga mata ko sa mga Kuya ko na kanina pa ako pinagmamasdan. Syempre ay nakaramdam ako ng hiya lalo na ngayong literal na namumula ang mga tenga nila.Kinilig 'ata?"Seryoso ako. Humanda ka na lang mamayang uwian," binagabag ni Jacob ang mood ko, kaya hinablot ko ang phone mula sa kamay niya since mukhang tapos naman na silang mag-usap ng kompare niya. I was about to put my phone inside my pocket when Ry's voice boomed."Hello?" siya habang nasa kabilang linya. Sinamaan ko naman ng tingin ang kaibigan ko.Ibig bang sabihin nito ay narinig niya lahat ng pinag-usapan namin kanina? Kasali rin ba 'yong pakikipag-usap ko sa mga Kuyang nasa harapan ko?I ended the call using my shaking hands. Nang mag-angat ng tingin ay kumawala ang mahinang buntong-hininga sa 'king bibig. It felt like I committed a serious crime. Kahit nakaupo lang naman ako

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 36

    'Di nagtagal, isang SSG PIO ang pumunta sa harapan, mukhang may sasabihin. Todo na tuloy ang ngisi ko. Napangisi rin si Jacob, malamang ay nabalitaan niya na rin mula kay Cedrik ang news.At tama nga! Dahil in-announce ng officer na maaari na kaming umuwi! It's either uuwi o mananatili na lang sa loob ng library, 'yan ang sabi niya. Sandali kaming nagkatinginan ni Jacob, nagdedesisyon gamit ang tingin."Library. Boring sa bahay," si Jacob habang nakanguso."True, babe, baka awayin na naman ako sa bahay," sabad ng babae na 'di ko alam kung 'bat bigla na lang lumitaw sa kung saan. Maganda 'to at mukhang friendly. 'Yon nga lang, mukhang adik sa kaibigan ko.Inilagay ko na lang ang ilan sa mga libro ko sa locker at hinintay si Jacob. Kausap pa kasi nito ang grupo ng mga babae na mga kaibigan ng debutante kahapon. Mukhang maayos naman ang daloy ng pag-uusap nila kaya tumahimik na lang ako.

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 35

    Kinabukasan, mas binigyan ko nang pansin ang pag-aaral. 'Di na ako naki-tsismis patungkol sa kung anumang bagay. Si Jacob ang naghatid sa 'kin patungong eskwelahan. Sinabi niya na bukas ay si Cedrik na naman ang naka-assign sa 'kin. Tumawa na lang ako habang inaalala ang mga assignments na sinagutan ko kagabi.I felt so. . . I felt so inspired.Nang nasa loob na ako ng classroom, naabutan ko ang mga YES-O officers na parang may in-a-announce na kung ano sa klase. 'Di man interesado ay nakinig pa rin ako. Malay ko ba kung may silent checker sa room na naglilista ng mga students na 'di nakikinig.Nagsitayuan ang mga Former YES-O members dahil may isasagawang Clean and Green Program ang Organization nila. Napangisi na lang ako nang mapagtanto na kasama pala ang teacher namin sa class na 'to sa program na 'yon. Noong una ay tahimik ang klase, kunware nalungkot, pero nang lumabas na ang ilan sa mga classmate ko at maging si M

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 34

    "Na-bake na ang cookies. May kaunting snacks din sa baba. Baka gusto mong kumain kaya pinuntahan na kita rito."Tumango na lang ako at pinakiramdaman ang sariling tiyan. Nang 'di nakaramdam ng gutom ay umiling ako. Ry understandingly nodded without saying any words.Silence fell."Aalis ka na ba ngayon? Kailan ka babalik?" I asked.I felt his head turning around to look at me. "Mamaya 'ata. Not sure. Kakausapin ko pa si Chelsy. Pero bukas, talagang babalik ako rito."Ngayon ko lang naalala na kailangan pala talaga niyang bumalik bukas dahil utos 'to ng Papa niya.Yay, araw-araw ko na siyang makikita. Ibig sabihin, madalas ko nang matatanaw ang mukha niya. Such a blessing, 'di ba?"Tungkol sa Papa mo. . ." I heard him. Binigyan ko siya ng klase ng tingin na sana'y mag-udyok sa kaniya na magsalita. At 'di pa lumilipas ang ilang segundo nang

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 33

    I arched a brow at his words. Sandali akong nag-isip ng maisasagot sa tanong niya. Sa huli ay halata na ang pagtataka sa mukha niya nang tumawa ako nang napakalakas. Sa sobrang tuwa, halos lumabas na ang mga ugat sa leeg ko. Gosh, 'di ko ini-expect na tatanungin niya 'ko patungkol sa mga kaibigan ko."Alam mo, Ry. . ." I almost gasped, "wala akong gusto sa isa sa kanila; I like them as my friends. At matagal na kaming nag-usap patungkol sa bagay na 'yan. Sinabi nila na 'di raw ako passed sa standards nila." Muli akong natawa. "See? Plus, kilala ko ang mga 'yon -- may gusto silang iba. Gusto mo bang malaman kung sino-sino?"He just shook his head as a response."So medical case solved na ba?" I mocked him.Umiling siya. No choice ako kundi tumango nang nagpaalam na siya. Ilang minuto akong natulala hanggang sa pumasok si Manang sa eksena. Sandali niya akong kinausap, at inamin kong 'di ko kayang makap

  • Hopes Beyond the Clouds   Chapter 32

    "Ano? Tinitingin-tingin mo riyan?" panunuya ni Jacob sa 'kin. Paulit-ulit tuloy akong kumurap at umupo sa tabi dahil mukhang wala pa silang balak umuwi."'Di ba malayo school mo mula rito?" na-ku-curious na tanong ni Cedrik sa lalaki. Si Rynierre naman ay sumagot gamit ang pormal na boses."Yes. Kalahating oras ang biyahe mula rito.""Pero 'bat ka nandito parati?" nanlaki ang mga mata ko sa narinig mula kay Jacob. Parang may iba sa tono ng pananalita niya. 'Tapos ay pasulyap-sultap siya sa 'kin na tila ba binabantayan ang reaksyon ko. "May dahilan ba kaya ka nandito parati, ha, Pare?""May rason," sagot naman ni Ry. "My sister needs my support. I thing she's depressed or something. Si Adrian naman ay palaging abala, kaya kapag 'di ako masyadong busy ay bumibisita ako sa bahay."Matagal ko naman nang alam na si Chelsy lang ang rason kaya napapadalas siya sa mansyon, pero 'bat suma

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status