All Chapters of Hopes Beyond the Clouds: Chapter 21 - Chapter 30

"But Chelsy's name has a meaning," pagkukuwento niya sa 'kin. "My mother liked the sea. Mainit man o malamig ang panahon, sea is something that she always wishes to look at. Kaya Chelsy. Pangit naman pakinggan kung Sealsy.""Oo nga naman. Pero 'yong Adrian? May meaning din ba?"He shook his head. "Nothing. Naisip lang kaagad. Kagaya noong sa 'kin.""Aba'y favoritism ang parents mo.""A kind of, I guess," he laughed."Pero salamat talaga sa mga 'to, sigurado akong gagaan ang buhay ko sa 'mga 'to," pagtutukoy ko sa mga librong binigay niya sa 'kin. "Pero kung may Math books ka para sa mga Grade 11 Stem Students, ahem, pahingi na rin ako.""I have ones. Don't worry."My eyes dilated at his words. Aba'y handang-handa talaga siya ngayon! Parang may dala siyang isang magic bag kung saan lahat ng bagay ay mapapasakaniya."Precalculus Book. A guide for studying," wika niya. Pinakita niya sa 'kin ang isang libro na makapal pa kaysa sa m

Kailangan na 'ata ng payo ng bata na 'yon. Sabay-sabay pa naman ang opening of classes ng Juniors at Seniors bukas, kaya sigurado ako na na pasukan na rin nila bukas. Basta ang alam ko, magkalapit lang naman ang school namin.'Di nagtagal ay napatayo ako -- p-in-a-lano ko pa ngang magtago -- nang mabungaran ko ang papalapit na si Chelsy. Wala pa rin namang pinagbabago ang itsura niya, maganda pa rin siya at makinis. Ang 'di lang normal sa sitwasyon na 'yo ay 'yong tensyon sa pagitan ng dalawang magkakapatid.Rynierre effortlessly stood up using his dark aura. Parang bata akong tumabi sa kaniya, kaya kaharap ko na ngayon ang batang si Chelsy na parang maiiyak na. I understood Rynierre for acting like this. Ilang araw siyang nag-alala sa kapatid niya, at sure akong marami siyang gawain na napagliban para lang hanapin si Chelsy na tumira sa KABILANG bahay."Chelsy, do you already eat your breakfast?" imbes na bulyaw ay nag-aalalang tanong ang lumabas sa mga labi ng

'Di pa naman ako sigurado kung maayos ba ang relasyon nina Rynierre, Cedrik at Jacob. They seemed uncomfortable with each other. Well, why was I surprised? May sariling mundo si Rynierre. Mundo na maaaring 'di madaling pasukin.I even remembered the times when he treated me like a nobody. 'Yong mga taong nakasama niya ako sa iisang bahay pero 'di niya man lang ako kinausap. Pero hindi ko naman na dinidibdib ang mga pangyayari na 'yon, kasi sabi ko nga, he had his own world. Mundo na 'di madaling pasukin."Nilibre ko kayo ngayon, ah. Kayo na naman bukas. Patay talaga kayo sa 'kin," nakasimangot na banta ni Jacob sa 'min. I forgot to mention that my friend, Jacob, was being polite right now. "Tatandaan ko pagmumukha niyong dalawa."Cedrik created a laugh and made a face. Muli akong natawa. Habang hinihintay ang paglipas ng mga minuto, ch-in-e-check ko ang loob ng bag ko. Kagabi ay tinulungan ako ni Manang sa paghahanda para sa araw na 'to.I stood up when w

Wala akong ibang nagawa kundi titigan ang pag-ayos niya ng upo. 'Di ko mawari kung 'bat pati ang simple niyang paggalaw ay napagtutuunan ko nang pansin. It seemed like everything about him was making me statued.Gustuhin man kasi siyang awayin ay wala ako akong sapat na lakas ng loob ngayon. Halos lahat ng lakas ko ay hinigop nang tingin niya sa 'kin kanina."Kapag nakauwi na si Chelsy, pakisabi na inumin niya ang mga vitamins niya," mahina niyang imik, pero biningi naman ako ng pag-aalala na maririnig sa boses niya. "At kung sakali na uuwi rin si Adrian ngayon, kindly tell him to guard Chelsy more often.""Bakit? May balak bang manakit kay Chelsy?""Wala. Gusto ko lang na nasa maayos pa rin na kalagayan ang kapatid ko," he explained without any hesitation. Mayamaya ay tumingin siya sa labas ng bintana, saka ang mga mata ay dahan-dahang umanggulo sa direksyon ko para tingnan ako. "You too. May iniinom ka bang vitamins?""P-para sa?" I stuttered. Hi

Ngayon ko lang nakita ang sarili na nagalit ng ganito. Sa tuwing may nakakairita kasing bagay ay madalas ko na lang 'tong pinagtatawanan para 'di na mas lalong lumawak ang problema. Pero ngayong gabi, I felt competitive. Though alam ko na wala namang malalim na dahilan para maging ganito ako. Siguro ay dahil lang sa pagod?I hoped so."Okay, Ate," sa nanghihinayang na boses na sabi naman ni Arlene. Kakaiba kasi nang tumalikod siya ay 'di naman ako nakaramdam ng guiltiness na madalas kong nararamdaman 'pag may nasabi akong medyo 'di kaaya-aya sa iba."You looked mad," Ryniere's voice roared just to stop my tracks short. "Pagod ka siguro kaya ganiyan."I really, really hoped so, man."Baka kulang lang sa pagkain ang tiyan ko, 'no? What do you think?" biro ko at 'di na siya binigyan pa ng chance na makasagot dahil kaagad ko na siyang iniwan. Bumalik ako sa dati kong puwesto -- sa dapat kong kalagyan.I roamed my eyes using my tired face. Napaay