'Di pa naman ako sigurado kung maayos ba ang relasyon nina Rynierre, Cedrik at Jacob. They seemed uncomfortable with each other. Well, why was I surprised? May sariling mundo si Rynierre. Mundo na maaaring 'di madaling pasukin.
I even remembered the times when he treated me like a nobody. 'Yong mga taong nakasama niya ako sa iisang bahay pero 'di niya man lang ako kinausap. Pero hindi ko naman na dinidibdib ang mga pangyayari na 'yon, kasi sabi ko nga, he had his own world. Mundo na 'di madaling pasukin.
"Nilibre ko kayo ngayon, ah. Kayo na naman bukas. Patay talaga kayo sa 'kin," nakasimangot na banta ni Jacob sa 'min. I forgot to mention that my friend, Jacob, was being polite right now. "Tatandaan ko pagmumukha niyong dalawa."
Cedrik created a laugh and made a face. Muli akong natawa. Habang hinihintay ang paglipas ng mga minuto, ch-in-e-check ko ang loob ng bag ko. Kagabi ay tinulungan ako ni Manang sa paghahanda para sa araw na 'to.
I stood up when w
I was so proud, by the way, to have a gorgeous friend like him, dahil marami kaming natatanggap na privileges. Hindi na namin kailangang pumila, kasi maraming babae ang magpaparaya para kay Jacob. Transferree pa nga lang 'yan pero iba na ang impact sa lahat."Tara na sa multipurpose room!" sabi niya. Kukunan na kasi kami ngayon ng formal shot para sa magiging ID namin. Saglit na sinuklay ni Jacob ang buhok ko hanggang sa sabay kaming tumakbo.Malapit nang uwian kaya ang gaan-gaan na sa pakiramdam."'Wag kang mag-wa-wacky," pang-aasar ni Jacob sa 'kin nang ako na ang susunod na kukunan. Akala niya siguro ay gagawin ko 'yong ginawa ko noon. Noong Elementary pa kasi ako, balak ko sanang mag-wacky-pose sa ID ko, sabi nila ay bawal daw kaya marami ang natawa sa 'kin.Nakalimutan ko nang bagay na 'yon, pero pinaalala lang na lalaki na 'to.Tinupad nga niya ang promise niya sa 'king ililibre niya ako ngayon. Pati pamasahe ay siya na rin daw ang bahala. Pe
Wala akong ibang nagawa kundi titigan ang pag-ayos niya ng upo. 'Di ko mawari kung 'bat pati ang simple niyang paggalaw ay napagtutuunan ko nang pansin. It seemed like everything about him was making me statued.Gustuhin man kasi siyang awayin ay wala ako akong sapat na lakas ng loob ngayon. Halos lahat ng lakas ko ay hinigop nang tingin niya sa 'kin kanina."Kapag nakauwi na si Chelsy, pakisabi na inumin niya ang mga vitamins niya," mahina niyang imik, pero biningi naman ako ng pag-aalala na maririnig sa boses niya. "At kung sakali na uuwi rin si Adrian ngayon, kindly tell him to guard Chelsy more often.""Bakit? May balak bang manakit kay Chelsy?""Wala. Gusto ko lang na nasa maayos pa rin na kalagayan ang kapatid ko," he explained without any hesitation. Mayamaya ay tumingin siya sa labas ng bintana, saka ang mga mata ay dahan-dahang umanggulo sa direksyon ko para tingnan ako. "You too. May iniinom ka bang vitamins?""P-para sa?" I stuttered. Hi
I knew he was having a bad time right now. Hindi ko alam kung bakit. Baka ay naninibago lang siya na magsulat sa isang 'di makapal na notebook. Understandable din naman kaya tumahimik na lang ako. I got my laptop from my bag and I opened my Instagram app. Gumawa ako ng account para kay Jacob. Baka sakalin ako noon bukas 'pag wala pa rin siyang account.Nang settled na ang lahat, 'di ko lubos akalin na one hundred na ang followers ni Jacob!Ako ay isang lalaki.'Yan ang ginawa kong bio niya. Pati ako ay natawa pero bahala na talaga. May mga pictures ako ni Jacob kaya dali-dali kong p-in-ost ang isang pic kung saan naka-cap siya at nakatingin sa camera.Tell me more about you, and I will let u enter my world.'Yan ang ginawa kong caption. For sure, marami ang kikiligin."Faith?" Rynierre's voice filled my ear.Without taking my eyes off the screen of my laptop, I responded," Po?""I am done. Busy ka ba?""H-ha?" Halos itap
Ngayon ko lang nakita ang sarili na nagalit ng ganito. Sa tuwing may nakakairita kasing bagay ay madalas ko na lang 'tong pinagtatawanan para 'di na mas lalong lumawak ang problema. Pero ngayong gabi, I felt competitive. Though alam ko na wala namang malalim na dahilan para maging ganito ako. Siguro ay dahil lang sa pagod?I hoped so."Okay, Ate," sa nanghihinayang na boses na sabi naman ni Arlene. Kakaiba kasi nang tumalikod siya ay 'di naman ako nakaramdam ng guiltiness na madalas kong nararamdaman 'pag may nasabi akong medyo 'di kaaya-aya sa iba."You looked mad," Ryniere's voice roared just to stop my tracks short. "Pagod ka siguro kaya ganiyan."I really, really hoped so, man."Baka kulang lang sa pagkain ang tiyan ko, 'no? What do you think?" biro ko at 'di na siya binigyan pa ng chance na makasagot dahil kaagad ko na siyang iniwan. Bumalik ako sa dati kong puwesto -- sa dapat kong kalagyan.I roamed my eyes using my tired face. Napaay
'Di ko na nakita ang reaksyon niya dahil kaagad kong tinakpan ang mga mata ko sa labis na kahihiyan. I needed to take the risk para magtagumpay. 'Di bale, makikinig na talaga ako mamaya nang mabuti sa mga guro namin.Walang Chelsy kaming nadatnan nang mapasok na namin ang mansyon. Quickly, I ran with full force towards my room. Kaagad akong naligo. Hinanap ko ang aparador at kaagad nagbihis ng uniform. Sampung suklay lang ang ginawad ko sa aking buhok.Bumalik ako sala at dumiretso sa kusina para kumuha ng mansanas sa ref. Binalikan ko si Rynierre at naabutan siyang may hinahanap sa bag ko. Mas lalo akong napangiti nang makitang sinasagutan niya na pala ang assignment ko ngayon.Kaya ang ending, limang minuto akong naghintay at tapos na!"Mamayang hapon ko na lang ipapaliwang sa 'yo ang mga 'to," anunsyo niya at muling ibinalik ang notebook sa loob ng bag."No thanks," biro ko. "Need pa ba ng explanation? Kahit 'wag na! 'Di, joke lang."Sand
Excited kong pinakita sa isang guard ang invitation card para makapasok na ako. Habang naglalakad ay naaamoy ko na ang mga masasarap na pagkain. A cozy music hook into my hearing. Ang lahat ay talagang nagdiriwang.I noticed that right now. . . I was different. Everyone was confident in wearing their alluring gown, while I was just representing my legs for everyone. Halos matumba na ako sa sariling kinatatayuan. Isang tapik lang sa 'kin ay tiyak na madadapa na ako.Nilibot ko ang paningin kahit ang totoo'y parang 'di ko na 'ata kayang gumalaw pa. One second passed, and the people around me unified together to create a loud laugh. Narinig ko pa ang pagsipol ng isang tao.And it came from a man.Akala ko. . . Akala ko lahat ng mga invited ay mga babae lang?"'Bat naka-shorts?!"Talagang tumatak ang sigaw na 'yon sa isipan ko. 'Di ko lubos akalain na natalo na naman ako. Masyado akong naging tanga. I should have realized from the start that the
"Well?" nauutal ko na namang sagot at binalingan si Jacob. Tinaasan lang naman ako ng kilay ng kaibigan ko at humalukipkip pa talaga. Talagang pinagkakaisahan nila akong tatlo ngayon. "Fine. Alam kong mali naman talaga nila. Pero dapat pa rin natin silang patawarin. After all, tao pa rin sila, nagkakamali. For sure, nagsisisi na sila ngayon at--""They are still partying outside," Rynierre mumbled using his audible voice. "Kung nagsisisi na sila ngayon, dapat ay wala nang nagpapatugtog.""Agree. Totally agree," sabad naman ni Jacob at binigyan ako ng Sumuko-ka-na-dahil-hindi-ka-namin-titigilan na tingin. Nakita ko naman ang pagtango ni Cedrik tanda lamang na wala na talaga akong kakampi ngayon.Napa-woah na lang ako nang nakita ko ang pagtango ng tatlong lalaki sa harapan ko. 'Di ko na alam kong ano ang irereak lalo na noong nagsisigalawan na talaga sila. Nalito ako kung sino sa kanila ang dapat na pigilan. Lalo na ngayong Jacob and Cedrik seemed unstoppable, an
"Ano? Tinitingin-tingin mo riyan?" panunuya ni Jacob sa 'kin. Paulit-ulit tuloy akong kumurap at umupo sa tabi dahil mukhang wala pa silang balak umuwi."'Di ba malayo school mo mula rito?" na-ku-curious na tanong ni Cedrik sa lalaki. Si Rynierre naman ay sumagot gamit ang pormal na boses."Yes. Kalahating oras ang biyahe mula rito.""Pero 'bat ka nandito parati?" nanlaki ang mga mata ko sa narinig mula kay Jacob. Parang may iba sa tono ng pananalita niya. 'Tapos ay pasulyap-sultap siya sa 'kin na tila ba binabantayan ang reaksyon ko. "May dahilan ba kaya ka nandito parati, ha, Pare?""May rason," sagot naman ni Ry. "My sister needs my support. I thing she's depressed or something. Si Adrian naman ay palaging abala, kaya kapag 'di ako masyadong busy ay bumibisita ako sa bahay."Matagal ko naman nang alam na si Chelsy lang ang rason kaya napapadalas siya sa mansyon, pero 'bat suma