หลิงหลงฟูเหรินคลานเข่าไปข้างหน้า ร่ำไห้เสียงดัง "องค์ไทเฮาช่างหลักแหลม อันที่จริงแล้วจื่ออานเป็นผู้บริสุทธิ์ นางถูกมารดาผู้ให้กำเนิดหลอกใช้ ขอให้องค์ไทเฮาได้โปรดเห็นแก่ที่นางยังอ่อนเยาว์และโง่เขลา ให้อภัยนางด้วยเถิดเพคะ ถ้าจะมีใครต้องรับผิดชอบ ก็ให้หม่อมฉันแบกรับความผิดทั้งหมดไว้แต่เพียงผู้เดียวเถิดเพคะ"หวงไท่โฮ่วมองไปที่หลิงหลงฟูเหริน นางรู้สึกไม่ยินยอมในตอนแรกนางอยู่ในวังหลังมาหลายปี เคยเห็นการต่อสู้ระหว่างพวกนางสนมมาทุกรูปแบบ แต่ถือว่านางยังโชคดี ที่ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งของนางได้เพราะจักรพรรดิองค์ก่อนให้เกียรตินางเป็นอย่างมากแม้แต่พวกนางสนมเองก็ไม่กล้าต่อกรกับนาง ดังนั้นนางก็ได้แต่เฝ้าดูการต่อสู้ด้วยสายตาที่เย็นชานางรู้สึกว่าระหว่างหลิงหลงฟูเหรินกับหยวนซื่อไม่ได้จัดการง่ายดายเช่นนั้น แน่นอนว่า เพราะนางก็ไม่ได้ประทับใจอะไรต่อหยวนซื่อ ดังนั้นนางจึงเชื่ออาการที่หลิงหลงฟูเหรินแสดงออกว่าเศร้าเสียใจอยู่บ้างนางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงตรัสกับซุนกงกง “เจ้าไปตามฮองเฮามาที่นี่ นางเป็นพระมารดาขององค์จักรพรรดิเหลียง ข้าต้องถามนางว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร”ก่อนหน้านี้หวงไท่โฮ
Read more