หานซานเฉียนพักผ่อนอยู่ครู่หนึ่ง และเมื่อเขาออกมาจากห้อง ฉี๋อีหยุนก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสีหน้าของเขาไม่ปกติ“คุณเป็นอะไรไป ไม่สบายหรือเปล่า?” ฉี๋อีหยุนเดินไปด้านข้างและถามอย่างเป็นห่วงหานซานเฉียนส่ายหัว หลังจากอาการปวดหัวหายไป สภาพร่างกายของเขาก็ไม่มีความผิดปกติอื่น แต่แค่รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยเท่านั้น เขาจึงตอบไปว่า "ไม่ได้เป็นอะไร เมื่อคืนผมหลับไม่ค่อยสนิทน่ะ"“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ภายใต้ความกดดัน แต่คุณก็ควรดูแลร่างกายตัวเองด้วย ถ้าคุณเป็นอะไร ก็จบเห่กันพอดี" ฉี๋อีหยุนเตือน“งั้นต่อไปคุณก็อย่าเผลอวางชุดชั้นในไว้ในห้องน้ำอีกล่ะ ไม่อย่างงั้นร่างกายของผมจะพังก่อนเวลาอันควร” หานซานเฉียนพูดติดตลกด้วยรอยยิ้มฉี๋อีหยุนไม่ได้แสดงความเขินอายใด ๆ เพราะเธอทำไปโดยตั้งใจ ดังนั้นเธอจึงคิดไว้อยู่แล้วว่าจะถูกหานซานเฉียนจะดูออก "สวยไหมล่ะ? ทุกครั้งที่คุณเข้าห้องน้ำ คุณคงไม่จ้องชุดชั้นในของฉันจนไม่กระพริบตาหรอกนะ”หานซานเฉียนไม่คิดมาก่อนว่าฉี๋อีหยุนจะมีปฎิกิริยาแบบนี้ ยิ่งเธอทำตัวเหมือนไม่แคร์มากเท่าไหร่ หานซานเฉียนก็ยิ่งรู้สึกกระอักกระอ่วนมากขึ้นเท่านั้น เขาพูดขึ้นว่า "ไม่... ไม่หนิ มันก็แค่ชิ้นผ้า
Read more