All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 951 - Chapter 960

“นี่...โดนคนตีจนร้าวจริง ๆ เหรอ?”“แรงมากจริง ๆ แค่หมัดเดียวก็ร้าวไปทั้งกำแพง”“คน ๆ นั้นเค้าเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หรือเปล่า!”หลังจากที่พวกของเหล่าหลัวจากไป หานซานเฉียนก็ออกจากร้านไป พนักงานหลายคนยืนอยู่หน้ากำแพงที่หานซานเฉียนต่อยด้วยสีหน้าเหลือเชื่อผู้จัดการร้านสูดหายใจลึก ๆ เธอนึกว่าหานซานเฉียนจะถูกหักขาเสียอีก แต่หลังจากเห็นกำแพงนี้ เธอก็รู้ทันทีว่าเธอประเมินหานซานเฉียนต่ำไปมากแค่ไหน“ผู้จัดการ เขาคือมนุษย์หรือเปล่าคะ?” พนักงานถามผู้จัดการร้านอย่างตกตะลึงผู้จัดการร้านยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "เป็นมนุษย์หรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่เขาแข็งแกร่งมากจริง ๆ อีกอย่างเขาคงมีสถานะในหยุนเฉิงไม่น้อย เธอนี่โชคดีจริง ๆ ที่ได้คนใหญ่คนโตแบบนี้ช่วยเอาไว้"หลังจากออกจากร้านกาแฟหานซานเฉียนก็ดูงุ่นง่าน หมัดเมื่อครู่นี้เกินขีดจำกัดกำลังของเขา และตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำมันได้อย่างไรคำถามผุดขึ้นในใจอย่างช่วยไม่ได้ หรืออาจไม่ใช่เพราะแรงของเขา แต่เป็นเพราะวิศวะกรทีก่อสร้างร้านกาแฟห่วยเกินไป ถึงได้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น?ก่อนที่เขาจะเดินออกจากถนนจื่อถง หานซานเฉียนก็หยุดอยู่ที่ทางเข้าโรงยิมเ

“คนบ้าคนนี้ เขาจะทำลายชื่อเสียงสายของเราด้วยชีวิตเขาหรือไง?” โค้ชดูฉากนี้พร้อมกับกัดฟัน รู้สึกโกรธหานซานเฉียนจนถึงขีดสุดไม่ยากที่จะจินตนาเลย หากว่ามีคนตายในโรงยิมขึ้นมาจริง ๆ มันจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของโรงยิมมากน้อยเพียงใด แม้แต่โค้ชก็ยังสงสัยว่า นี่คือคนบ้าที่คู่แข่งจงใจส่งมาเพื่อทำลายชื่อเสียงของที่นี่แต่น่าเสียดายที่เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว และเขาไม่มีทางหยุดมันได้นอกจากเฝ้าดูอย่างเดียวนักเรียนหญิงที่ขี้กลัวบางคนหลับตาลง เพราะไม่กล้าทนมองหานซานเฉียนถูกกระแทกขึ้นไปในอากาศปัง...เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั้งโรงยิมนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่ปิดตา เมื่อไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องใด ๆ แถมยังเงียบผิดปกติ จึงทำให้เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยทำไมไม่มีเสียงอะไรเลยล่ะ? หรือว่าคนนั้นจะถูกกระแทกจนตายคาที่ไปแล้วเหรอ?เมื่อเธอลืมตา ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อทันทีหานซานเฉียนยืนอยู่ตรงที่เดิม โดยไม่แม้แต่จะก้าวถอยหลัง และมือขวาของเขาก็เจาะทะลุกระสอบทรายเหล็กนั่นเป็น…เป็นไปได้อย่างไร!ทั้งโรงยิมตกอยู่ในความเงียบ!ได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น!ได้ยินเสียงหายใจถี่ที่แผ่วเบาสีหน้าของทุกคนนั้นยากจะอธิบา

ณ เวทีมวยใต้ดิน เนื่องจากเตาสือเอ้อร์ไม่มีผลงานที่โดดเด่นอีกต่อไป บวกกับหลังจากที่ถูกคนถล่มสนาม ธุรกิจสนามมวยก็ดิ่งเหว สถานที่นี้เคยมีบรรยากาศครึกครื้น แต่พอจำนวนลูกค้าลดลงเรื่อย ๆ สถานที่นี้ก็เผชิญกับสถานการณ์ที่กระอักกระอ่วนในช่วงเวลาสี่ทุ่ม เป็นเวลาที่บ้าคลั่งที่สุดในสนามมวย แต่ในเวลานี้สนามมวยอยู่ในภาวะตกต่ำ ไม่มีแขกเลยสักคนเดียว เตาสือเอ้อร์ยืนอยู่บนสังเวียนด้วยความรู้สึกอ้างว้างหานซานเฉียนมอบหมายให้เขาดูแลสนามมวย และควบคุมสิทธิ์ในการควบคุมรายได้ทั้งหมด ครั้งหนึ่งเตาสือเอ้อร์เคยทำให้สนามมวยใต้ดินเฟื่องฟู แต่ตอนนี้ ความจอแจหายไปเหลือเพียงแต่ความเงียบงันโจวป๋อยืนอยู่ข้าง ๆ เตาสือเอ้อร์ ตลอดเวลามานี้เขาเห็นความพยายามทั้งหมดของเตาสือเอ้อร์ แต่หลังจากชื่อเสียงของสนามมวยตกต่ำลง ลูกค้าเหล่านั้นไม่ลงเดิมพัน มันยากมากที่จะทำให้ลูกค้าเหล่านั้นฟื้นฟูความมั่นใจในสนามมวย"พี่เตา หรือว่าเราจะหยุดกันดี กลับไปทำธุรกิจเดิมก็เป็นอีกหนึ่งหนทางนะพี่" โจวป๋อพูดกับเตาสือเอ้อร์ แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่มีความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับหานซานเฉียน แต่เขาก็จะคิดว่ามันน่าเสียดายที่เตาสือเอ้อร์จะอยู่ในสถานที่เล็

หลังจากที่การแข่งขันจบลง จู่ ๆ สปอตไลต์ก็ส่องไปที่เตาสือเอ้อร์ ขณะที่ผู้ชมและเตาสือเอ้อร์ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากลำโพง"สนามมวยชิงหลง ยินดีต้อนรับเตาสือเอ้อร์อย่างอบอุ่น ทุกคนปรบมือ"สำหรับผู้คนที่คุ้นเคยกับสนามมวยใต้ดินแทบจะไม่มีใครไม่รู้จักเตาสือเอ้อร์ เพราะเขาเคยเป็นแชมป์มวยใต้ดินของหยุนเฉิงที่มีแนวทางชนะที่น่าทึ่ง และผู้ชมส่วนใหญ่เป็นขาประจำของสนามมวยใต้ดินจึงพุ่งความสนใจไปที่เตาสือเอ้อร์ในทันทีขณะนั้นเอง เสียงของโจวหยางฝูก็ดังออกมาจากลำโพงอีกครั้ง "หัวหน้าเตา วันนี้คุณมาที่นี่คงไม่ใช่เพื่อชมความสนุกหรอกใช่มั้ย ถ้าคุณอยากเข้าร่วมการแข่งขันชิงรางวัล ผมสามารถให้รางวัลคุณได้ เลื่อนแมตชิงแชมป์ให้เร็วขึ้น เพื่อสร้างความสนุกสนานกับผู้ชม คุณคิดว่ายังไง?”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้ชมทั้งหมดก็เริ่มโห่ร้องตะโกนเรียกชื่อเตาสือเอ้อร์ ขอให้เขาขึ้นสังเวียน เห็นได้ชัดว่าโจวหยางฝูจงใจต้อนเป็ดเข้าคอกเมื่อเห็นว่าเตาสือเอ้อร์ยังคงไม่แยแส โจวหยางฝูก็พูดต่อ "หัวหน้าเตา คุณเคยเป็นแชมป์มวยใต้ดินที่มีสถิติการชนะสูงสุด ตอนนี้คุณคงไม่ได้กำลังกลัวอยู่หรอกนะ?""ก็ใช่แหละ คุณ

นายอยากตายยังไง!ห้าคำง่าย ๆ แต่ทำให้อุณหภูมิของบรรยากาศสูงขึ้นอีกครั้งผู้ชมทุกคนต่างก็ตื่นเต้นกันมากแต่เมื่อตันฉิงยกมือขึ้นมา ทั้งสนามมวยก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เห็นได้เลยว่าการควบคุมของตันฉิงนั้นแข็งแกร่งเพียงใด"ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครเชียร์นายเลยนะ ขึ้นชกแทนสือเออร์ นายคิดถึงผลที่ตามมาดีแล้วหรือยัง?" หลังจากตันฉิงพูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เตาสือเออร์บนอัฒจันทร์ และพูดต่อว่า "นายมีตำแหน่งเป็นถึงแชมป์มวยใต้ดิน แต่กลับทำตัวเป็นเต่าหดหัวในกระดอง ทำไม กลัวตายหรือไง?”“ฉันออกหน้าก็พอแล้ว” หานซานเฉียนกล่าวตันฉิงหัวเราะเสียงดัง และผู้ชมบนอัฒจันทร์ก็หัวเราะราวกับว่าพวกเขาได้ยินเรื่องตลก "ผู้ชายคนนี้บ้ามากจริง ๆ เขาไม่สนใจตันฉิงเลยสักนิด"“กล้าพูดกับตันฉิงแบบนั้น ตันฉิงไม่ปล่อยเขาไปแน่ ยังไงผู้ชายคนนี้ก็ต้องตาย”“ไม่รู้ว่าเขาจะตายด้วยน้ำมือของตันฉิงยังไง ด้วยวิธีการของตันฉิง เขาจะถูกทรมานจนตายแน่ ๆ”หลังจากที่ตันฉิงหัวเราะจนพอใจแล้ว เขาก็พูดกับหานซานเฉียนว่า "เศษขยะอย่างนาย ถึงฉันจะยอมให้นายต่อยฉันสักสิบที นายก็เอาชนะฉันไม่ได้อยู่ดี"หานซานเฉียนยกยิ้มมุมปาก เขาอาจไม่สามา