เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา และหลายคนก็ยังคงตกอยู่ในภวังค์เห็นเพียงตันฉิงที่ถูกต่อยลอยออกไปค่อย ๆ ยืนขึ้นอย่างไม่มั่นคง ก่อนจะกระอักเลือดออกมาราวกับน้ำพุ และล้มลงกับพื้นอีกครั้งอย่างไร้เรี่ยวแรงมีเพียงเสียงหายใจในสนามมวยอันเงียบสงบบนอัฒจันทร์ส่วนตัว โจวหยางฝูที่เพิ่งตื่นจากภวังค์กระโดดขึ้นจากโซฟา เดินไปที่กระจกกั้น และมองไปที่เวทีอย่างไม่เชื่อสายตาผู้ชายคนนี้…เขาสามารถน็อกตันฉิงด้วยหมัดเดียวได้อย่างไร!ความแข็งแกร่งอย่างตันฉิง เขาจะโดนน็อกได้อย่างไรไอ้หมอนั่นมันก็แค่ไก่อ่อนไม่ใช่หรือไงโจวหยางฝูเกาหัวล้านของตัวเองด้วยความตื่นตระหนก สนามมวยชิงหลงเฟื่องฟูได้เพราะตันฉิง แต่ตอนนี้ตันฉิงได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างเห็นได้ชัด หากไม่มีตันฉิง ชื่อเสียงของสนามมวยชิงหลงก็จะถูกทำลายลง!หลังจากความเงียบก็เกิดโกลาหลขึ้นบนเวทีมวย ทุกคนมองไปที่หานซานเฉียนด้วยสายตาไม่เชื่อ ทุกคนต่างก็สงสัยว่าตัวเองกำลังเห็นภาพหลอน ตันฉิงจะบินออกมาจากสังเวียนได้อย่างไร?คนที่ตายน่าจะเป็นเขาไม่ใช่เหรอ?"เกิดอะไรขึ้น! เขาน็อกตันฉิงได้ด้วยหมัดเดียวจริง ๆ เหรอ""พระเจ้า ฉันคงไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม ผู้ชายคน
ความดุเดือดของผู้ชมบนอัฒจันทร์นั้นสูงกว่าตอนที่ตันฉิงปรากฏตัวบนเวทีเสียอีก แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักชื่อของหานซานเฉียน แต่ทุกคนต่างก็ตะโกนว่า "แชมป์มวย" และดูเหมือนว่าหานซานเฉียนได้รับการยกย่องให้เป็นแชมป์มวยใต้ดินคนใหม่นี่คือโลกที่เคารพความแข็งแกร่ง สำหรับนักมวยดำใต้ดิน ผู้ชนะคือราชา พวกเขาจะไม่บูชาชื่อใครง่าย ๆ และถ้ามีผู้ที่แข็งแกร่งกว่า พวกเขาจะละทิ้งอดีตอย่างไม่ลังเลนี่ไม่ใช่การเปลี่ยนจุดยืนไปตามกระแส แต่เป็นเพียงการยอมรับและการแสวงหาผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเท่านั้นบนอัฒจันทร์ส่วนตัว โจวหยางฝูตัวสั่นด้วยความโกรธ ในสายตาของเขา เตาสือเออร์ไม่มีทางกลับมาครองแชมป์มวยดำใต้ดินได้อีกในหยุนเฉิงอีกอย่าง การมีนักมวยที่แข็งแกร่งอย่างตันฉิง ทำให้เขาสามารถนั่งในตำแหน่งหัวหน้าสนามมวยอันดับหนึ่งได้อย่างมั่นคงแต่โจวหยางฝูไม่เคยคิดมาก่อนว่าตันฉิงจะถูกน็อกด้วยหมัดแบบนี้ เพิ่งจะได้รับเกียรตินี้ได้เแค่ไม่กี่วัน เขากลับถูกเด็กที่ไม่ได้ดูโดดเด่นอะไรน็อกได้ในหมัดเดียว ประกาศสงครามกับสนามมวยชิงหลงทั้งหมด หากหาคนมาสู้ไม่ได้ ชื่อเสียงของสนามมวยชิงหลงจะถูกทำลายแต่แม้แต่ตันฉิงก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา โ
“รีบกลับไปเถอะ ฉันก็จะรีบกลับไปพักแล้วเหมือนกัน” หลังจากพูดจบ หานซานเฉียนก็ปลีกตัวเดินจากไปโจวป๋อถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะเดาผลลัพธ์เอาไว้อยู่แล้ว แต่ก็ยังอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้อยู่ดี"พี่เตา ผมว่าพี่ซานเฉียนทำให้คนเดาความคิดของเขาไม่ออกมากขึ้นเลย ๆ เลย ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมพี่ถึงยังติดตามเขาอยู่แบบนี้" โจวป๋อกล่าว“เขามีเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใคร เดี๋ยวนายก็จะค่อย ๆ ได้เห็นเอง ฉันไม่อาจรับประกันได้ว่าเขาจะให้อนาคตที่สดใสกับนาย แต่ฉันแน่ใจว่านายจะไม่เสียใจที่ติดตามเขา” เตาสือเออร์กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเมื่อหานซานเฉียนกลับมาถึงบ้าน ก็เห็นฉี๋อีหยุนซึ่งอยู่ในชุดนอนผ้าไหมกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น นั่นทำให้เขาประหลาดใจ เพราะก่อนที่เขาจะออกไปข้างนอก เขารอให้ฉี๋อีหยุนกลับห้องไปนอนแล้วแท้ ๆ“คุณนอนไม่หลับเหรอ?” หานซานเฉียนถามฉี๋อีหยุนอย่างงงงวยฉี๋อีหยุนหลับไปแล้ว แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงหานซานเฉียนปิดประตูและออกไปข้างนอก เธอก็พลิกตัวไปมาบนเตียง ในเมื่อนอนไม่หลับ เธอจึงมานั่งรอหานซานเฉียนที่ห้องนั่งเล่นแทน“ฉันกลัวว่าคุณจะถูกทำร้ายอีกน่ะสิ และเผื่อต้องการให้ฉันออกไปช่วย” ฉี๋อีห
หานซานเฉียนพักผ่อนอยู่ครู่หนึ่ง และเมื่อเขาออกมาจากห้อง ฉี๋อีหยุนก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสีหน้าของเขาไม่ปกติ“คุณเป็นอะไรไป ไม่สบายหรือเปล่า?” ฉี๋อีหยุนเดินไปด้านข้างและถามอย่างเป็นห่วงหานซานเฉียนส่ายหัว หลังจากอาการปวดหัวหายไป สภาพร่างกายของเขาก็ไม่มีความผิดปกติอื่น แต่แค่รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยเท่านั้น เขาจึงตอบไปว่า "ไม่ได้เป็นอะไร เมื่อคืนผมหลับไม่ค่อยสนิทน่ะ"“ฉันรู้ว่าคุณอยู่ภายใต้ความกดดัน แต่คุณก็ควรดูแลร่างกายตัวเองด้วย ถ้าคุณเป็นอะไร ก็จบเห่กันพอดี" ฉี๋อีหยุนเตือน“งั้นต่อไปคุณก็อย่าเผลอวางชุดชั้นในไว้ในห้องน้ำอีกล่ะ ไม่อย่างงั้นร่างกายของผมจะพังก่อนเวลาอันควร” หานซานเฉียนพูดติดตลกด้วยรอยยิ้มฉี๋อีหยุนไม่ได้แสดงความเขินอายใด ๆ เพราะเธอทำไปโดยตั้งใจ ดังนั้นเธอจึงคิดไว้อยู่แล้วว่าจะถูกหานซานเฉียนจะดูออก "สวยไหมล่ะ? ทุกครั้งที่คุณเข้าห้องน้ำ คุณคงไม่จ้องชุดชั้นในของฉันจนไม่กระพริบตาหรอกนะ”หานซานเฉียนไม่คิดมาก่อนว่าฉี๋อีหยุนจะมีปฎิกิริยาแบบนี้ ยิ่งเธอทำตัวเหมือนไม่แคร์มากเท่าไหร่ หานซานเฉียนก็ยิ่งรู้สึกกระอักกระอ่วนมากขึ้นเท่านั้น เขาพูดขึ้นว่า "ไม่... ไม่หนิ มันก็แค่ชิ้นผ้า
แต่ตอนนี้ตงฮ้าวต้องเปลี่ยนใจ และเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดที่จะฆ่าหานซานเฉียน เพราะกลัวว่าจะตัวเองจะตายด้วยน้ำมือของหานซานเฉียนซะเองหลังจากที่ฉี๋อีหยุนตกตะลึงอยู่สักพัก รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เป็นเรื่องดีที่หานซานเฉียนแข็งแกร่งขึ้น ข้อเสียเพียงอย่างเดียวที่สามารถหยิบออกมาพูดได้นั่นก็คือ ยิ่งหานซานเฉียนแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าไหร่ เธอก็จะยิ่งหลงใหลเขามากขึ้นเท่านั้น"ไม่มีอะไรแล้ว นายกลับไปได้" ฉี๋อีหยุนกล่าวตงฮ้าวเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อฉี๋อีหยุน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหานซานเฉียนที่ไม่อาจควบคุมได้แบบนี้ ตงฮ้าวจึงต้องเตือนฉี๋อีหยุน "คุณหนูครับ การที่หานซานเฉียนแข็งแกร่งขึ้นมันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเรา หากเขาได้รับประโยชน์แล้วถีบหัวส่งพวกเราจะทำยังไง คุณหนูต้องคิดหาวิธีควบคุมหานซานเฉียนด้วยนะครับ”“ถึงแม้ว่าชาตินี้ฉันจะไม่ใช่ผู้หญิงของเขา แต่เขาก็มีวันที่จะใจร้ายกับฉัน ทำไมฉันต้องกลับมากันนะ?”ฉี๋อีหยุนถามด้วยใบหน้าเศร้าสร้อยตงฮ้าวส่ายหัวด้วยความสับสน เขาไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมฉี๋อีหยุนที่จากไปแล้ว ถึงได้กลับมาหาหานซานเฉียนอีกครั้ง"ฉันต้องการให้เขารู้สึกผิดต่อฉัน แม้เพียงเล็กน้อยก็เพี
ในเวลาเที่ยงวัน แสดงแดดแผดเผา คนแก่และคนหนุ่มนั่งหลบแดดที่ประตู มือของพวกเขาเต็มไปด้วยสิ่งสกปรก และไม่ได้ล้างออกดูเหมือนชาวบ้านทั่วไป"ผมได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนแล้ว" เหยียนจุนยิ้มให้หานซานเฉียนด้วยใบหน้าที่ใจดีใบหน้านี้เคยเป็นวีรบุรุษ แม้ว่าตอนนี้จะเต็มไปด้วยริ้วรอย แต่สำหรับหานซานเฉียนแล้วมันก็ยังคงเป็นใบหน้าเดียวในโลกที่ทำให้เขารู้สึกสบายใจ"คุณปู่เหยียน คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอครับที่ผมสามารถน็อกตันฉิงได้ด้วยหมัดเดียว" หานซานเฉียนกล่าวเหยียนจุนพยักหน้าอย่างปฏิเสธไม่ได้และกล่าวว่า "ด้วยความแข็งแกร่งของคุณ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของตันฉิง ดังนั้นเมื่อผมได้ยินข่าวนี้ ผมจึงรู้สึกประหลาดใจมาก""คุณปู่เหยียน ถ้าผมบอกว่าจู่ ๆ ผมก็มีพลังมหาศาลคุณจะเชื่อไหม" หานซานเฉียนกล่าวสีหน้าของเหยียนจุนกลายเป็นเคร่งเครียดในทันที ก่อนจะพูดว่า "ช่วงนี้มีเรื่องแปลก ๆ อะไรเกิดขึ้นกับคุณหรือเปล่า?"หากถามถึงเรื่องแปลก ๆ จะมีก็แต่อาการปวดหัวทุกคืนอย่างไม่มีเหตุผล แต่เมื่อหานซานเฉียนบอกเหยียนจุนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ความสงสัยบนใบหน้าของเหยียนจุนก็รุนแรงขึ้น“ปวดหัวเหรอ?” เหยียนจุนส่าย
“คุณปู่เหยียน ผมสงสัยจริง ๆ ว่าคุณกำลังโม้กับผมหรือเปล่า หรือว่าพวกเขาจะเป็นเทพเจ้ากัน” หานซานเฉียนพูดพร้อมกับเบะปาก“พวกเขาไม่ใช่เทพ ไม่มีความสามารถในการเคลื่อนย้ายภูเขาและทะเลเหมือนในตำนาน แต่พวกเขาก็แตกต่างจากคนทั่วไป ประโยคนี้ถ้าคุณอยากรู้ความจริงก็ต้องลองตรวจสอบดูด้วยตัวเอง" เหยียนจุนกล่าว"ก็ได้ครับ วันนี้ที่มานอกจากช่วยคุณทำสวนแล้ว ก็ไม่ได้อะไรเลย" หานซานเฉียนผายมือที่เปื้อนโคลนด้วยสีหน้าหมดหนทางเหยียนจุนตบหน้าผากหานซานเฉียนแล้วพูดว่า "พักพอแล้ว รีบไปทำงานต่อได้แล้ว"แม้ว่าหานซานเฉียนจะแสร้งทำเป็นไม่เต็มใจ แต่เขาก็ไม่ได้หย่อนยานแม้แต่น้อยเมื่อทำงาน ทั้งสองคนไม่กินข้าวกลางวัน จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน หานซานเฉียนเข้าไปที่ครัวเพื่อทำอาหารเย็นเหยียนจุนไม่มีพฤติกรรมที่ไม่ดีใด ๆ เขาไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า หรือเล่นกาม เรียกได้ว่าเขาเป็นนักพรตตัวจริง ก่อนที่เขาจะตาย สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือความปลอดภัยของตระกูลหาน แต่ตอนนี้เขามีความปรารถนามากขึ้น และนั่นก็คือหานซานเฉียนดูเหมือนว่าหานซานเฉียนจะค่อย ๆ ช่วยเขาไขชั้นลึกลับของระดับที่เหยียนจุนสงสัยมาตลอด แต่ไม่มีทางเข้าถึงได้"ดู
หานซานเฉียนเคยคุยเรื่องนี้กับหานลี่แล้ว ดังนั้นเมื่อเหยียนจุนสงสัยเรื่องนี้ หานซานเฉียนจึงเล่าความกังวลของหานลี่ให้เขาฟังเหยียนจุนหัวเราะอย่างตกตะลึงหลังจากได้ยินสิ่งนี้ เหตุผลที่หานลี่ไม่ฆ่าหานซานเฉียนเพียงเพราะเขากลัวกรรมตามสนอง?“คุณนี่โง่จริง ๆ เขาสามารถเป็นตระกูลแรกในเขตจีนของอเมริกาได้ คุณคิดว่าเขาจะทำกรรมไว้น้อยอย่างงั้นเหรอ?” เหยียนจุนกล่าวหานซานเฉียนขมวดคิ้วและถามว่า "คุณปู่เหยียน คุณหมายความว่า ที่เขายังไม่ฆ่าผม ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้อย่างงั้นเหรอครับ?"เหยียนจุนยิ้มและพูดว่า "เด็กโง่ ถ้าจำเป็น เขาก็สามารถฆ่าได้แม้กระทั่งคนในครอบครัวตัวเอง แล้วทำไมเขาถึงไม่ฆ่าคุณเพราะเหตุผลแค่นี้ล่ะ"แม้ว่าก่อนหน้านี้หานซานเฉียนจะรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน แต่เขาก็ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทุกวันนี้ คนรวยจำนวนมากมีความคิดแบบนี้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงเข้าใจได้ว่าหานลี่อาจจะเป็นหนึ่งในนั้นที่ถืออะไรพวกนี้แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่เหยียนจุนพูด หานซานเฉียนก็จะไม่คิดอะไรโง่ ๆ อีกต่อไป“หรือว่าผมจะมีค่าอะไรสำหรับเขา?" หานซานเฉียนถามอย่างสงสัย"ผมรู้จักหานลี่แค่ผิวเผินเท่านั้น หากเขาอยากได้อะไร