All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 451 - Chapter 460

“ทุกคนใจเย็น ๆ การแข่งขันยังไม่เริ่ม ฉันยังมีโอกาสโน้มน้าวใจเขาอยู่” หวางเม่ากล่าว“หัวหน้าหวาง ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนี้เลยนี่ครับ ถ้าเขากล้าไม่ฟัง เราก็แค่หาวิธีจัดการกับเขาซะ”“ใช่ พวกเราก็เป็นคนมีหน้ามีตาในเมืองหยุนเฉิงด้วย ถ้าเราจัดการแค่กับลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลผู้หญิง ไม่ได้มันจะไม่ดูเป็นเรื่องตลกหรือไง”ทุกคนต่างพากันหัวเราะด้วยท่าทางที่มั่นใจเป็นอย่างมากหวางเม่ามองไปที่เทียนฉางเฉิง เขาไม่รู้ว่าชายชราคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ ถึงได้พูดว่าไม่สนใจเรื่องนี้ต่อหน้าผู้คนเยอะแยะขนาดนี้ นี่ไม่ได้หมายความว่าเขากำลังรู้สึกกลัวหานซานเฉียนอยู่หรอกเหรอ?ถึงเขาจะทำลายบริษัทตระกูลซูได้แล้วอย่างไรล่ะ ถ้าหานซานเฉียนไม่เข้าร่วมการแข่งขันนี้ ก็ถือว่าเรื่องทั้งหมดเขาก็แค่คุยโวโอ้อวดไปเรื่อยเท่านั้น“นายใหญ่ตระกูลเทียน คุณช่วยนัดพบหานซานเฉียนให้ผมหน่อยสิ ผมอยากเจอเขาสักครั้ง” หวางเม่าพูดกับเทียนฉางเฉิงเทียนฉางเฉิงส่ายหัวและกล่าวว่าว่า “นี่ตาเฒ่า เรื่องนี้นายเลิกคิดไปได้เลย สิ่งที่เขาตัดสินใจแล้วไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้หรอก ยิ่งไปกว่านั้น อันที่จริงแล้วเรื่องนี้พวกนายไม่รอบคอบกันเอง เขาไม่ได้สม

แต่หากคนพวกนี้คิดจะรังแกหานซานเฉียนล่ะก็ ถึงแม้ว่าจะต้องทอดทิ้งตระกูลซูทั้งหมด ซูหยิงเซี่ยก็จะไม่มีวันประนีประนอมเด็ดขาดหานซานเฉียนไม่ยอมให้เธอไม่ได้รับความเป็นธรรม แล้วเธอจะยอมให้หานซานเฉียนไม่ได้รับความเป็นธรรมได้อย่างไร?หลังกลับจากที่ทำงาน ซูหยิงเซี่ยก็ถอดรองเท้าส้นสูงออก นี่เป็นเวลาที่สบายที่สุดของวัน ขอแค่ได้เปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้าน เธอถึงจะรู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตอยู่เธอเอนตัวลงบนโซฟา หานซานเฉียนจึงเดินเข้ามาหาและนวดไหล่ของซูหยิงเซี่ยพลางเอ่ยถามว่า “เหนื่อยขนาดนี้หยุดพักสักวันไหมครับ”ซูหยิงเซี่ยส่ายหัวและพูดว่า “ค่อยคุยหลังจากบริษัทผ่านพ้นวิกฤตแล้วกัน ไว้พวกเราไปฮันนีมูนกับถ่ายพรีเวดดิ้งกันใหม่กันเถอะค่ะ”ซูหยิงเซี่ยเคยพูดถึงเรื่องการถ่ายพรีเวดดิ้งเมื่อนานมาแล้ว แต่ช่วงนี้มีเรื่องมากมายให้จัดการ ดังนั้นจึงยังไม่ได้ดำเนินการเสียที หานซานเฉียนคิดว่าเธอจะลืมไปแล้วเสียอีก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าซูหยิงเซี่ยจะยังจำได้“จริงสิ วันนี้มีคนมาหาฉันตั้งหลายคน บอกว่าคุณไปล่วงเกินพวกเขา พรุ่งนี้พวกเขาอยากได้คำตอบ ไม่อย่างนั้นจะมุ่งเป้ามาที่บริษัทเรา นี่มันเรื่องอะไรกันเหรอคะ?” ซูหยิงเซี่ยพูดก

แม้ว่าโอวหยางซิวเจี๋ยจะเป็นลูกศิษย์ของซ่างกวนเฮยไป๋ และเป็นที่รู้จักในฐานะดาวดวงใหม่ในวงการหมากล้อม แต่สำหรับหานซานเฉียนแล้ว เขาไม่ใช่แม้แต่คู่ต่อสู้ของเขาด้วยซ้ำหลังจากที่หานซานเฉียนกลับไป สมาชิกทั้งหลายยังคงอวดความดีความชอบอย่างลำพองใจ หวางเม่าไม่สามารถฟังคำโอ้อวดของคนพวกนี้ได้ จึงกลับไปที่สำนักงานและโทรหาเทียนฉางเฉิงเรื่องนี้มันกะทันหันมาก หวางเม่าต้องการถามเทียนฉางเฉิงว่าตกลงเรื่องราวเป็นอย่างไรกันแน่ บางทีเขาอาจจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับหานซานเฉียน“เขาตกลงแล้วงั้นเหรอ?” หลังจากที่เทียนฉางเฉิงรับสาย เขาก็รู้สึกประหลาดใจไม่นึกเลยว่าหานซานเฉียนจะเปลี่ยนใจ“ใช่ ดังนั้นฉันจึงมาถามนายว่านี่มันเรื่องอะไรกัน เขาเป็นคนแบบที่นายคิดหรือเปล่า?” หวางเม่าสงสัยเทียนฉางเฉิงไม่มีทางเดาพลาดเกี่ยวกับเรื่องตัวตนของหานซานเฉียน เขาเห็นกับตาว่าฉือจิงและหนานกงเชียนชิวปรากฏตัวที่โครงการคฤหาสน์เขาหยุนติง“เป็นไปไม่ได้ ฉันแน่ใจมาก” เทียนฉางเฉิงกล่าว“ถ้าอย่างนั้นก็แปลกมาก พวกเขาไปคุกคามซูหยิงเซี่ย ถ้าหานซานเฉียนมีอำนาจมากจริง ๆ เขาคงไม่มีทางประนีประนอมเรื่องนี้แน่นอน” หวางเม่ากล่าวเมื่อได้ยินคำว่าซูห

หานซานเฉียนตบบ่าของตี้สู่และพูดว่า “หวังว่าเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีก”หลังจากที่มองหานซานเฉียนเดินจากไป ตี้สู่ก็ยิ้มจาง ๆ และพูดพึมพำกับตัวเองว่า “โอกาสที่จะได้เจอกันนั้นน้อยมาก คุณเป็นเจ้านาย ส่วนผมเป็นแค่เครื่องมือที่เอาไว้ใช้ประโยชน์เท่านั้น”เรื่องของเรือนจำตี้ซิน ทำให้หานซานเฉียนกังวลเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามนี่ เป็นที่ที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่หลังจากกลับบ้าน อารมณ์ของหานซานเฉียนก็ดีขึ้นเพื่อนของซูหยิงเซี่ยมาโดยไม่คาดคิด! นี่หมายความว่าหานซานเฉียนจะสามารถเพลิดเพลินกับรสชาติของลิปสติกของเธอได้ในวันนี้“นี่คือเพื่อนของฉันชื่อฉี๋อีหยุน เป็นปรมาจารย์ด้านหมากล้อมที่เข้าร่วมการแข่งขันมาแล้วมากมาย และยังได้รางวัลมาแล้วไม่น้อย” ซูหยิงเซี่ยแนะนำฉี๋อีหยุนด้วยสีหน้าภาคภูมิใจฉี๋อีหยุนสวมเสื้อผ้าแบบเรียบง่าย แค่เสื้อยืดและกางเกงยีนส์ธรรมดา ๆ และใส่แว่นตากรอบสีดำ ดูสุภาพและสงบเสงี่ยมมาก ผู้หญิงแบบนี้เพียงดูแวบเดียวก็รู้สึกว่าเธอต้องเป็นคนประเภทที่ไร้เดียงสามาก เดาว่าชีวิตนี้เธอยังไม่รู้ว่าไนต์คลับคืออะไรด้วยซ้ำอย่างไรก็ตาม หานซานเฉียนมาอยู่บ้านตระกูลซูได้เป็นเวลาสามปีกว่าแล้ว แต่เขาไ

โชคดีที่เฉินหลิงเหยาขีดเส้นแบ่งระหว่างเธอกับหานซานเฉียนไว้อย่างชัดเจน เขาคือสามีของเพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของเธอ แม้ว่าเธอจะรู้สึกดีกับเขา แต่เธอก็ทำได้เพียงเก็บซ่อนมันไว้ในใจเมื่อหานซานเฉียนวางหมากตัวสุดท้ายลงไป เป็นอันรู้ผลแพ้ชนะของเกมนี้ฉี๋อีหยุนถอนหายใจเฮือกใหญ่และกล่าวว่า “เดิมทีฉันคิดว่าอายุของฉันตอนนี้มันคงไม่ยากเกินไปที่จะก้าวหน้า แต่นึกไม่ถึงเลยว่าคุณจะเก่งขนาดนี้ หวังว่าจะได้พบคุณในการแข่งขันรอบแรกนะ”หานซานเฉียนยิ้มและพูดว่า “การแข่งขันมันไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับผมหรอกครับ ถ้าไม่ใช่เพื่อซูหยิงเซี่ย ผมก็ไม่เข้าร่วมการแข่งขันหรอก”ฉี๋อีหยุนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่เธอกลับมาที่เมืองหยุนเฉิง เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับชื่อเสียงของหานซานเฉียนมาก่อน แต่ตอนนี้ออร่าของหานซานเฉียนทำให้เธอรู้สึกแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนี้ไม่มีการแสดงออกว่าเป็นคนไร้ค่าเลยแม้แต่นิดเดียว เขาเหมือนกับปรมาจารย์ที่ดูน่านับถือ และคอยอยู่เบื้องหลังคิดอุบายวางแผนการรบมากกว่าคนแบบนี้ มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างคนไร้ค่า“อีหยุน เธออย่าหมดกำลังใจ