แม้ว่าฮวงเซียวหย่งจะไม่มีบทบาทใด ๆ ในการพิชิตพยัคฆ์ แต่การมีปรมาจารย์เช่นนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ฮวงเซียวหย่งภูมิใจ ดังนั้นเขาจึงได้ตอบออกไปอย่างภาคภูมิใจฮวงโหวอี้ไม่ได้ดูถูกฮวงเซียวหย่ง ที่นี่ไม่ใช่ผลงานของเขา ท้ายที่สุดแล้วไม่ใช่ทุกคนที่มีคุณสมบัติที่จะมีปรมาจารย์เช่นนี้ “อาจารย์ของเจ้าอยู่ระดับใดกันแน่ ถึงได้พิชิตได้แม้กระทั่งอสูรเจ็ดดาวเช่นนี้” ฮวงโหวอี้ถามอย่างสงสัยฮวงเซียวหย่งยังคงรู้สึกตกใจอย่างมากเมื่อนึกถึงกระบวนการพิชิตอสูร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่องูหลามหยกตาแดงเปิดเผยรูปร่างที่แท้จริงของมัน ฮวงเซียวหย่งจะจำภาพนี้ไปตลอดชีวิตงูหลามหยกตาแดงคือสัตว์ร้ายเก้าดาวในตำนาน!“ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าท่านอยากรู้ แต่ท่านต้องรู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร หากท่านรู้อะไรบางอย่างแล้วเผลอเปิดเผยออกไป” ฮวงเซียวหย่งกล่าวฮวงโหวอี้พยักหน้าซ้ำ ๆ เขารู้ดีถึงเดิมพันของเรื่องนี้ หากอาจารย์ของฮวงเซียวหย่งไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยข้อมูลตนเอง แสดงว่าต้องมีเหตุผลบางอย่าง หากใครก็ตามรั่วไหลตัวตนของเขา ผลที่ตามมานั้นไม่อาจจินตนาการได้ “เอาล่ะ ในเมื่อเป็นเช่นนั้นข้าก็ไม่ควรรู้ มันคงจะไม่ดี หากข้าเผลอพูดมากไป

ฮวงเซียวหย่งอยากจะถามว่าหานซานเฉียนไปที่ไหนแล้ว แต่เขาไม่สามารถเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหานซานเฉียนได้ หากเขาถามออกไปตรง ๆ มันจะกระตุ้นความสงสัยของตระกูลเฉินอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงระงับความปรารถนาในใจตัวเอง“เฉินเหยียนหรัน เจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะแต่งงานกับเจ้าจริง ๆ หรอกใช่ไหม?” ฮวงเซียวหย่งกล่าว“เจ้าชอบข้าไม่ใช่หรือ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ครอบครองข้า เจ้าจะยอมพลาดโอกาสนี้อย่างนั้นหรือ?” เฉินเหยียนหรันถามโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า ตั้งแต่ต้นจนจบ นางเชื่อมั่นว่าตราบใดที่นางเต็มใจพยักหน้า ฮวงเซียวหย่งก็จะยังคงรักนางมากเหมือนเมื่อก่อน ความมั่นใจในตัวเองนี้ช่างไร้สาระอย่างยิ่งใช้ประโยคเดียวในการอธิบายอารมณ์ปัจจุบันของฮวงเซียวหย่งคือ เมื่อก่อนเคยเพิกเฉยต่อข้า แต่ตอนนี้กลับทำตัวเหนือกว่า ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งมีคุณสมบัติที่จะเข้าสู่ราชสำนักของจักรพรรดิแล้ว เขาจะหมกมุ่นอยู่กับเฉินเหยียนหรันได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้ยังเตะอาจารย์ออกจากบ้านด้วย เขาจะพานางเข้ามาในจวนของเจ้าเมืองได้อย่างไร!“เฉินเหยียนหรัน เจ้าผยองเกินไป เมื่อก่อนเคยชอบเจ้ามาก แต่ตอนนี้เจ้าไม่คู่ควร”

เมื่อเห็นหานซานเฉียนถูกทุกคนพูดถึงและถูกเยาะเย้ย เฉินเถี่ยซินก็แสดงรอยยิ้มภาคภูมิใจ นี่เป็นสถานการณ์ที่เขาจงใจเตรียมการไว้ และการแสดงของทุกคนก็ทำให้เขาพอใจมาก เขาต้องการขับไล่คนไร้ค่าอย่างหานซานเฉียนเหมือนสุนัขหลงทาง หลังจากออกจากตระกูลเฉินไปแล้ว ทุกคนในเมืองหลงหยุนต้องรู้ว่าหานซานเฉียนถูกขับไล่ออกไปอย่างไรในเวลาเดียวกัน เฉินเถี่ยซินก็ยังหวังว่าข่าวนี้จะถูกส่งไปถึงจวนของเจ้าเมือง เพื่อที่ฮวงเซียวหย่งจะได้รู้ว่าเฉินเหยียนหรันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับชายคนนี้แม้ว่าเฉินเถี่ยซินไม่ต้องการให้เฉินเหยียนหรันถ่อมตัวให้ฮวงเซียวหย่ง แต่ในใจของเขาก็ยังคาดหวังให้เฉินเหยียนหรันแต่งงานเข้าจวนของเจ้าเมืองเมื่อเฉินเหยียนหรันแต่งงานกับฮวงเซียวหย่ง เขาอาจรู้ความลับของการพัฒนาระดับ และการพิชิตอสูรของฮวงเซียวหย่งหากสิ่งต่าง ๆ เป็นไปตามที่เฉินเยวียนไห่คาดเดา และฮวงเซียวหย่งมีปรมาจารย์จริง บางทีเขาอาจได้รับการแนะนำจากฮวงเซียวหย่ง และได้เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ท่านนั้นก็ได้แต่เฉินเถี่ยซินไม่เคยคิดเลยว่าฮวงเซียวหย่งจะปฏิเสธเฉินเหยียนหรันอย่างชัดเจน และอาจารย์ของฮวงเซียวหย่งคือหานซานเฉียน ที่ถูกเขาไล

เมื่อฮวงเซียวหย่งพูดจบ ทั้งสามคนของราชสำนักก็มองเขาด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ โดยหวังจะหาข้อบกพร่องในการแสดงออกของเขา แต่น่าเสียดายที่สีหน้าของฮวงเซียวหย่งยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ไม่มีความผิดปกติอะไรเลยแม้แต่น้อยฮวงโหวอี้กลัวคนทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าเขา แต่ฮวงเซียวหย่งไม่กลัว เนื่องจากเขามีอาจารย์ที่ทรงพลัง และเพราะเขารู้ว่า แม้ว่าท่านอาจารย์จะไปที่ราชสำนัก เขาก็จะได้รับการต้อนรับเป็นการส่วนตัวจากจักรพรรดิด้วยซ้ำมีท่านอาจารย์ที่ทรงพลังเช่นนี้ เขาจะกลัวผู้คนที่มาจากราชสำนักที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างไร?“ช่างเป็นคนหนุ่มที่อนาคตไกลจริง ๆ เจ้ามีสัตว์ร้ายเจ็ดดาวตั้งแต่อายุยังน้อย จากนี้ไป อนาคตของเจ้าจะไม่มีขีดจำกัด” ชายคนนั้นไม่พบข้อบกพร่องใด ๆ ดังนั้นเขาจึงจำต้องเชื่อคำพูดของฮวงเซียวหย่ง“ขอบคุณสำหรับคำชมขอรับ” ฮวงโหวอี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม“คราวนี้ข้ามาที่นี่เพื่อถามเจ้าว่า เจ้าอยากเข้าร่วมราชสำนักหรือไม่?” ชายคนนั้นพูดต่อ"การเข้าร่วมราชสำนักเป็นความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของข้า เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับใช้ราชสำนัก แต่พวกท่านน่าจะสัมผัสได้ว่าสถานะปัจจุบันของข้าอยู่แค่ระดับโคมสี่เพียงเท

คนทั้งสามจากราชสำนักมองหน้ากันและออกจากลานบ้านโดยไม่พูดอะไรแน่นอนว่านี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเชื่อคำพูดของหานซานเฉียน แต่พวกเขาต้องการหลักฐานเพิ่มเติม เพื่อพิสูจน์ว่าหานซานเฉียนโกหกหรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวตนของหานซานเฉียน ซึ่งควรค่าแก่การตรวจสอบแม้ว่าชื่อเสียงของหานซานเฉียนในเมืองหลงหยุนจะไม่ดังเท่าในหยุนเฉิง แต่มันก็ยังคงแพร่หลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาออกจากตระกูลเฉิน ฉากที่เฉินเถี่ยซินจงใจจัดขึ้น ทำให้หลายคนรู้ว่าหานซานเฉียนนั้นไร้ประโยชน์มากแค่ไหน มีคนมากมายเห็นว่าเขาออกจากตระกูลเฉินโดยถูกเยาะเย้ยและถูกทำให้อับอาย สิ่งนี้ไม่มีทางเป็นเท็จได้คนทั้งสามจากราชสำนักสืบหาตัวตนของหานซานเฉียนได้โดยไม่เสียเวลาและความพยายามมากนักเขากลายเป็นลูกเขยของตระกูลเฉินในช่วงสั้น ๆ แต่ต่อมาถูกตระกูลเฉินไล่ออก ซึ่งทำให้ทุกคนในเมืองหลงหยุนหัวเราะเยาะ เหตุผลที่เฉินเหยียนหรันแต่งงานกับหานซานเฉียน ก็เพราะนางทนการคุกคามของฮวงเซียวหย่งไม่ไหวสิ่งนี้ยังพิสูจน์ได้ว่าหานซานเฉียนไม่ได้โกหกว่าฮวงเซียวหย่งมาเพื่อสร้างปัญหาให้เขา ฮวงเซียวหย่งชอบเฉินเหยียนหรันมาหลายปี นี่ไม่ใช่ละครที่จัดฉากได้ เพราะม