บททั้งหมดของ ลูกเขยฟ้าประทาน: บทที่ 1301 - บทที่ 1310

เทียนฉีเริ่มการสนทนากันอย่างดุเดือดเกี่ยวกับหานซานเฉียน และผู้ที่ทุกข์ทรมานมากที่สุดก็คือหลินตงแม้ว่าความสำเร็จของหานซานเฉียนในการเลื่อนระดับสู่ระดับตี้จะเหนือกว่าเขามาก แต่อย่างน้อยในตอนนี้ทั้งสองก็ยังอยู่ในระดับเดียวกัน และถ้ำราชาปีศาจป็นสถานที่ที่ทำให้เขาเต็มไปด้วยความกลัว หลังจากผ่านไปหลายปี หลินตงก็ไม่คิดที่จะเข้าร่วมทดสอบถ้ำราชาปีศาจด้วยซ้ำ แต่หานซานเฉียนกลับตัดสินใจเข้าร่วมบททดสอบอย่างง่ายดายไม่ได้พูดถึงความแข็งแกร่ง แค่ความกล้าหาญหลินตงก็แพ้หานซานเฉียนแล้ว ซึ่งมันส่งผลกระทบต่อความมั่นใจของบุตรแห่งสรวงสวรรค์คนนี้เป็นอย่างมากเช่นเดียวกับเหอเซียวเซียว ในสายตาของเธอ หานซานเฉียนเป็นเพียงขยะระดับฮวงเท่านั้น ใช้เวลาเพียงครึ่งเดือนจากการพบกันครั้งแรก ตั้งแต่เพิ่งเข้าร่วมไปจนถึงการท้าทายถ้ำราชาปีศาจ ดูเหมือนว่าขยะคนนี้จะทะยานขึ้นและประสบความสำเร็จในสิ่งที่ไม่มีใครในเทียนฉีสามารถทำได้“พ่อคะ หานซานเฉียนกำลังไปที่ถ้ำราชาปีศาจจริง ๆ เหรอคะ?” เหอเซียวเซียวมาหาเหอชิงเฟิง เธอคิดว่านี่อาจเป็นข่าวลือ หานซานเฉียนจะไปถ้ำราชาปีศาจเร็วขนาดนี้ได้ยังไงในเวลานี้เหอชิงเฟิงก็สับสนมากเช่นกัน เขา

“ดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่จะเสียชีวิตตรงทางเข้า ยิ่งเข้ามาลึกมากเท่าไหร่กระดูกก็ยิ่งน้อยลง ดังนั้นเราน่าจะผ่านพื้นที่ที่อันตรายที่สุดมาแล้วล่ะ” ในถ้ำราชาปีศาจ หานซานเฉียนกล่าวเพื่อปลอบใจเจียงหยิงหยิงที่กำลังหวาดกลัวแน่นอนว่าคำเหล่านี้ไม่ใช่แค่คำปลอบใจเท่านั้น แต่ตลอดทางจะเห็นได้ว่ากระดูกเริ่มน้อยลงเรื่อย ๆ จริง ๆ นั่นแสดงให้เห็นว่าได้ผ่านด่านที่ยากที่สุดตรงทางเข้ามาแล้ว สีหน้าของเจียงหยิงหยิงดูผ่อนคลายลงมาก แม้ว่าความยังไม่รู้ในถ้ำราชาปีศาจจะยังคงทำให้เธอรู้สึกกลัว แต่ความกลัวนี้ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ควบคุมได้“พี่ซานเฉียน ที่นี่เป็นสถานที่แบบไหนกันแน่ นอกจากพวกเราแล้ว ฉันยังรู้สึกว่ามีสายตาอีกคู่จ้องมาที่เราอยู่ตลอดเวลาด้วยค่ะ” เจียงหยิงหยิงกล่าวหานซานเฉียนหายใจเข้าลึก ตอนแรกเขานึกว่าตัวเองคิดไปเอง แต่ไม่คิดเลยว่าเจียงหยิงหยิงก็จะรู้สึกได้เหมือนกัน ดูเหมือนว่านอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีสิ่งมีชีวิตอื่นในถ้ำราชาปีศาจด้วย“ระวังตัวด้วย ฟางจ้านบอกว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ให้วิ่งหนี ตราบใดที่เรายังวิ่งได้ เราก็จะผ่านการทดสอบ” หานซานเฉียนกล่าวอย่างเคร่งขรึมเจียงหยิงหยิงพยักหน้าเมื่อทั้งสองกำลัง

ทุกคนต่างวิตกกังวล และแพทย์จำนวนมากก็กลับมาที่คฤหาสน์ใจกลางภูเขาอีกครั้ง และทำการตรวจร่างกายให้ซูหยิงเซี่ยอย่างละเอียด แต่ก็ยังไม่พบอะไรเลย แพทย์จำนวนมากส่ายหัวอย่างจนปัญญา ในเรื่องนี้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยหานเทียนหยางโกรธและขับไล่ทุกคนออกจากคฤหาสน์ ไม่ว่าจะเป็นแพทย์ชื่อดัง หรือว่าจะมีสถานะสูงแค่ไหนในหยุนเฉิง ก็ไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมาตอบโต้เลย ทุกคนทำได้เพียงก้มหัวและยอมรับมันหนานกงป๋อหลิงก็เร่งให้แพทย์ชื่อดังระดับโลกรีบมาที่หยุนเฉิงโดยเร็วที่สุด ใครก็ตามที่กล้าชักช้าจะต้องมีมีดจ่ออยู่ที่คอ กล่าวได้ว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของซูหยิงเซี่ยส่งผลกระทบไปทั่วทั้งวงการแพทย์ของโลก และหนานกงป๋อหลิงก็ไม่ปิดบังพลังของตระกูลหนานกงอีกต่อไป เขาใช้วิธีการขั้นสุด หากใครไม่เชื่อฟังคำสั่งของตระกูลหนานกง ก็ต้องตายสถานเดียว!หานซานเฉียนซึ่งอยู่ในถ้ำราชาปีศาจยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่เขาก็พบกับเหตุการณ์แปลกประหลาดเช่นกัน งูตัวน้อยดูเหมือนจะเกาะติดเขาแน่น ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน งูสีขาวตัวน้อยก็จะติดตามเขาไปด้วย และที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือในถ้ำราชาปีศาจ สถานที่ที่อันตรายอย่างยิ่ง มีเพียงกอริลลาเท่านั

“พ่อตบฉัน แล้วยังมาบอกว่าพ่อกำลังปกป้องฉันงั้นเหรอ ไร้สาระจริง ๆ เหอชิงเฟิง ถ้าแน่จริงก็ส่งฉันไประดับฮวงสิ แม่ของฉันกำลังคอยมองอยู่บนฟ้า” เหอเซียวเซียวพูดอย่างแข็งข้อเหอชิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นอีก เธอผยองมาก กล้าพูดแบบนี้ในที่สาธารณะโดยไม่เหลือเส้นทางไว้ให้หลบหนีเลย ในฐานะผู้นำซานเตี้ยน เหอชิงเฟิงสามารถปล่อยให้เหอเซียวเซียวทำตามใจตัวเองได้ทุกอย่างในซานเตี้ยน แต่ต่อหน้าอี้เหล่า เขาจะต้องอธิบายเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้จะกลายเป็นตราบาปของซานเตี้ยนไปตลอด “เหอชิงเฟิง ในเมื่อเธอร้องขออย่างนั้น คุณก็ควรปฏิบัติตามกฎของเทียนฉี เมื่อก่อนผมหลับหูหลับตาต่อเรื่องนี้ แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ปล่อยไปอีก” หลังจากทิ้งคำพูดเหล่านี้ อี้เหล่าก็จากไปหัวใจของเหอชิงเฟิงจมดิ่ง ดูเหมือนว่าอี้เหล่าจะไม่ประนีประนอมง่าย ๆ ในครั้งนี้ และเขาไม่อาจแตกหักกับอี้เหล่าเพื่อปกป้องเหอเซียวเซียวได้ เขาไม่อยากเป็นคนบาปที่ทำให้ซื่อเหมินและซานเตี้ยนพังทลายลง“อี้เหล่า เหอเซียวเซียวผยองในเทียนฉีมาหลายปีแล้ว เธอควรจะถูกลดระดับไปสู่ระดับฮวงนานแล้ว ตอนนี้เธอทำได้แค่ขอความเมตตาเท่านั้น” ผู้ช่วยกล่าวกับอี้เหล่าอี้เหล่า

เมื่อหานซานเฉียนเห็นเจียงหยิงหยิงนอนอยู่ในระยะไกล เขาก็ใช้กำลังทั้งหมดคลานเข้าไปหาเธอ “หยิงหยิง เธอเป็นยังไงบ้าง” หานซานเฉียนขเย่าร่างของเจียงหยิงหยิงเจียงหยิงหยิงไม่ตอบสนองเลย ซึ่งทำให้หานซานเฉียนรู้สึกหมดหวัง แต่เมื่อเขาตรวจสอบลมหายใจเธอ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเจียงหยิงหยิงแค่หมดสติไป เธอยังไม่ตายหานซานเฉียนนอนหงายบนพื้น พลังงานของเขาหมดแล้ว และตอนนี้เขาจำเป็นต้องพักผ่อนก่อนแต่ในขณะที่หานซานเฉียนกำลังพักผ่อน ความสงสัยบางอย่างก็เกิดขึ้นในใจของเขา เขายังคงจำสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาจะหมดสติไปได้ในระหว่างการต่อสู้กับกิ้งก่ายักษ์ หานซานเฉียนเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ในเวลานั้นหานซานเฉียนแทบจะหมดหวัง ในความคิดของเขา เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เขายังไม่ตาย และกิ้งก่ายักษ์ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เขาควรจะเป็นอาหารของกิ้งก่ายักษ์ แต่ทำไมตอนนี้เขาแค่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้นล่ะ แล้วทำไมกิ้งก่ายักษ์ถึงหายไป?หานซานเฉียนนึกกอริลล่าที่เขาเจอในถ้ำราชาปีศาจ ดูเหมือนว่ามันจะพบกับคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวจึงวิ่งหนีไป หรือว่ากิ้งก่ายักษ์จะหายไปเพราะเหตุนี้เช่นกั