เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1301
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-02 16:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1302
“บางทีนายอาจใช้วิธีนี้เพื่อทำให้ฉันสับสนก็ได้” เหอชิงเฟิงกล่าว แม้ว่าเขาจะไม่พบข้อบกพร่องในการกระทำของหานซานเฉียน แต่เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อ เพราะที่นั่นคือบ้านของฝู๋เหยา บุคคลที่มีความแข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของเทียนฉีเชียวนะ“เอาชีวิตเข้ามาเดิมพันอย่างนั้นเหรอ?” หานซานเฉียนยิ้มเบา ๆ และเดินผ่านเหอชิงเฟิงไป มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรมากไปกว่านี้ มันไม่สำคัญว่าเหอชิงเฟิงจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูดหรือไม่ ยังไงซะเขาก็เป็นคนเดียวที่สามารถเข้าไปในบ้านหินได้ คนอื่น ๆ จะมองเรื่องนี้อย่างไรมันก็ไม่มีนัยสำคัญสำหรับเขา “คิดดีจริง ๆ แล้วใช่ไหม? ตอนนี้ยังไม่สายที่จะเปลี่ยนใจ” เมื่อเขาเดินไปข้างหน้า อี้เหล่าก็พูดขึ้นกับหานซานเฉียน“คนมากมายกำลังมองผมอยู่ หากเลือกที่จะถอยตอนนี้ ก็ต้องถูกหัวเราะเยาะน่ะสิครับ” หานซานเฉียนกล่าว“แม้จะถูกหัวเราะเยาะ แต่ก็ยังดีกว่าต้องตายนะ นายยังมีเวลาให้เตรียมตัวเพิ่มเติม” อี้เหล่ากล่าว เหตุการณ์นี้ทำให้ทั้งเทียนฉีต่างก็ตกใจมาก และทุกคนก็จับจ้องไปที่เหตุการณ์นี้ การล่าถอยจะทำให้ผู้คนหัวเราะเยาะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อเทียบกับการสูญเสียชีวิต สิ่งหลังนั้นส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-03ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1303
“ดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่จะเสียชีวิตตรงทางเข้า ยิ่งเข้ามาลึกมากเท่าไหร่กระดูกก็ยิ่งน้อยลง ดังนั้นเราน่าจะผ่านพื้นที่ที่อันตรายที่สุดมาแล้วล่ะ” ในถ้ำราชาปีศาจ หานซานเฉียนกล่าวเพื่อปลอบใจเจียงหยิงหยิงที่กำลังหวาดกลัวแน่นอนว่าคำเหล่านี้ไม่ใช่แค่คำปลอบใจเท่านั้น แต่ตลอดทางจะเห็นได้ว่ากระดูกเริ่มน้อยลงเรื่อย ๆ จริง ๆ นั่นแสดงให้เห็นว่าได้ผ่านด่านที่ยากที่สุดตรงทางเข้ามาแล้ว สีหน้าของเจียงหยิงหยิงดูผ่อนคลายลงมาก แม้ว่าความยังไม่รู้ในถ้ำราชาปีศาจจะยังคงทำให้เธอรู้สึกกลัว แต่ความกลัวนี้ก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ควบคุมได้“พี่ซานเฉียน ที่นี่เป็นสถานที่แบบไหนกันแน่ นอกจากพวกเราแล้ว ฉันยังรู้สึกว่ามีสายตาอีกคู่จ้องมาที่เราอยู่ตลอดเวลาด้วยค่ะ” เจียงหยิงหยิงกล่าวหานซานเฉียนหายใจเข้าลึก ตอนแรกเขานึกว่าตัวเองคิดไปเอง แต่ไม่คิดเลยว่าเจียงหยิงหยิงก็จะรู้สึกได้เหมือนกัน ดูเหมือนว่านอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีสิ่งมีชีวิตอื่นในถ้ำราชาปีศาจด้วย“ระวังตัวด้วย ฟางจ้านบอกว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ให้วิ่งหนี ตราบใดที่เรายังวิ่งได้ เราก็จะผ่านการทดสอบ” หานซานเฉียนกล่าวอย่างเคร่งขรึมเจียงหยิงหยิงพยักหน้าเมื่อทั้งสองกำลัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-03ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1304
หานซานเฉียนจ้องไปที่งูสีขาวตัวเล็ก และดวงตาสีแดงของงูสีขาวตัวเล็กก็มองมาที่เขาเช่นกัน ทั้งสองฝ่ายมองกันไปมาโดยไม่มีใครขยับเขยื้อนหานซานเฉียนถึงกับคิดว่าการวิ่งหนีอย่างกะทันหันของกอริลลาอาจเกี่ยวข้องกับเจ้าตัวเล็กนี่ แต่หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้ว เขาก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ สิ่งเล็ก ๆ นี้จะคุกคามกอริลลาสูงสามเมตรได้อย่างไร ?“พี่ซานเฉียน เราต้องรอแบบนี้ต่อไปเหรอคะ?” เจียงหยิงหยิงถามหานซานเฉียน“ดูเหมือนว่างูตัวนี้ไม่น่าจะคุกคามเรา ไปกันเถอะ” หานซานเฉียนกล่าวทันใดนั้นงูสีขาวตัวน้อยก็เกลือกกลิ้งล้มลงกับพื้นราวกับว่ามันกำลังจะตายหานซานเฉียนไม่รู้ว่าทำไมมันถึงมีอาการแบบนั้น แต่เจียงหยิงหยิงที่อยู่ด้านข้างพูดว่า "พี่ซานเฉียน ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันกำลังออดอ้อนพี่?"“ออดอ้อน?” หานซานเฉียนตกตะลึง งูเป็นสัตว์เลือดเย็นและไม่มีอารมณ์ พวกมันจะทำตัวออดอ้อนเหมือนมนุษย์ได้อย่างไร?“จะเป็นไปได้ยังไง งูมีความรู้สึกด้วยงั้นเหรอ?” หานซานเฉียนถาม เนื่องจากเจียงหยิงหยิงเคยทำงานในร้านขายสัตว์เลี้ยง เธอจึงน่าจะรู้นิสัยของงูเป็นอย่างดี“เท่าที่ฉันรู้ งูหลามสีทองที่ขายในตลาดพวกมันมีความรู้สึกต่อเจ้าของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-04ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1305
ทุกคนต่างวิตกกังวล และแพทย์จำนวนมากก็กลับมาที่คฤหาสน์ใจกลางภูเขาอีกครั้ง และทำการตรวจร่างกายให้ซูหยิงเซี่ยอย่างละเอียด แต่ก็ยังไม่พบอะไรเลย แพทย์จำนวนมากส่ายหัวอย่างจนปัญญา ในเรื่องนี้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยหานเทียนหยางโกรธและขับไล่ทุกคนออกจากคฤหาสน์ ไม่ว่าจะเป็นแพทย์ชื่อดัง หรือว่าจะมีสถานะสูงแค่ไหนในหยุนเฉิง ก็ไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมาตอบโต้เลย ทุกคนทำได้เพียงก้มหัวและยอมรับมันหนานกงป๋อหลิงก็เร่งให้แพทย์ชื่อดังระดับโลกรีบมาที่หยุนเฉิงโดยเร็วที่สุด ใครก็ตามที่กล้าชักช้าจะต้องมีมีดจ่ออยู่ที่คอ กล่าวได้ว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของซูหยิงเซี่ยส่งผลกระทบไปทั่วทั้งวงการแพทย์ของโลก และหนานกงป๋อหลิงก็ไม่ปิดบังพลังของตระกูลหนานกงอีกต่อไป เขาใช้วิธีการขั้นสุด หากใครไม่เชื่อฟังคำสั่งของตระกูลหนานกง ก็ต้องตายสถานเดียว!หานซานเฉียนซึ่งอยู่ในถ้ำราชาปีศาจยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่เขาก็พบกับเหตุการณ์แปลกประหลาดเช่นกัน งูตัวน้อยดูเหมือนจะเกาะติดเขาแน่น ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน งูสีขาวตัวน้อยก็จะติดตามเขาไปด้วย และที่แปลกยิ่งกว่านั้นคือในถ้ำราชาปีศาจ สถานที่ที่อันตรายอย่างยิ่ง มีเพียงกอริลลาเท่านั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-04ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1306
การปรากฏตัวของเหอเซียวเซียวทำให้ใบหน้าของอี้เหล่ากลายเป็นน้ำแข็ง เหอชิงเฟิงเองก็ดูตื่นตระหนกเล็กน้อยเช่นกันเหอชิงเฟิงรู้ว่าเหอเซียวเซียวต้องการให้หานซานเฉียนตาย แต่เธอไม่ควรมาซ้ำเติมในเวลานี้หานซานเฉียนเป็นลูกศิษย์ของอี้เหล่า และการที่หานซานเฉียนเข้าไปในถ้ำราชาปีศาจในครั้งนี้มันมีความสำคัญต่อทั้งเทียนฉีในช่วงสิบปีที่ผ่านมาไม่มีใครสามารถผ่านการทดสอบถ้ำราชาปีศาจได้ ซึ่งทำให้หลายคนรู้สึกหวาดกลัวต่อสิ่งที่อยู่ในถ้ำราชาปีศาจ หากหานซานเฉียนสามารถผ่านการทดสอบนี้ได้ เขาจะทำให้คนอื่นกลับมามีความมั่นใจอีกครั้งอย่างแน่นอนและตอนนี้ แม้แต่หานซานเฉียนก็ตายไปแล้ว ผลกระทบที่จะเกิดขึ้นคือมันจะทำให้คนอื่น ๆ กลัวถ้ำราชาปีศาจมากขึ้นไปอีก แล้วในอนาคตใครจะกล้าเข้าไปในถ้ำราชาปีศาจกันล่ะ?การทดสอบที่สำคัญนี้อาจถูกยกเลิกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป และนี่ยังบ่งชี้อีกว่าจะไม่มีปรมาจารย์ระดับเทียนอีกแล้วในอนาคต สำหรับเทียนฉีนี่เป็นการโจมตีที่เกือบจะทำลายล้าง ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังเป็นช่วงเวลาสำคัญ ความผันผวนในพื้นที่ต้องห้ามแสดงให้เห็นว่าโลกอีกใบกำลังจะเคลื่อนตัว ความแข็งแกร่งของเทียนฉีในปัจจุบันไม่สามารถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1307
“พ่อตบฉัน แล้วยังมาบอกว่าพ่อกำลังปกป้องฉันงั้นเหรอ ไร้สาระจริง ๆ เหอชิงเฟิง ถ้าแน่จริงก็ส่งฉันไประดับฮวงสิ แม่ของฉันกำลังคอยมองอยู่บนฟ้า” เหอเซียวเซียวพูดอย่างแข็งข้อเหอชิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นอีก เธอผยองมาก กล้าพูดแบบนี้ในที่สาธารณะโดยไม่เหลือเส้นทางไว้ให้หลบหนีเลย ในฐานะผู้นำซานเตี้ยน เหอชิงเฟิงสามารถปล่อยให้เหอเซียวเซียวทำตามใจตัวเองได้ทุกอย่างในซานเตี้ยน แต่ต่อหน้าอี้เหล่า เขาจะต้องอธิบายเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้จะกลายเป็นตราบาปของซานเตี้ยนไปตลอด “เหอชิงเฟิง ในเมื่อเธอร้องขออย่างนั้น คุณก็ควรปฏิบัติตามกฎของเทียนฉี เมื่อก่อนผมหลับหูหลับตาต่อเรื่องนี้ แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ปล่อยไปอีก” หลังจากทิ้งคำพูดเหล่านี้ อี้เหล่าก็จากไปหัวใจของเหอชิงเฟิงจมดิ่ง ดูเหมือนว่าอี้เหล่าจะไม่ประนีประนอมง่าย ๆ ในครั้งนี้ และเขาไม่อาจแตกหักกับอี้เหล่าเพื่อปกป้องเหอเซียวเซียวได้ เขาไม่อยากเป็นคนบาปที่ทำให้ซื่อเหมินและซานเตี้ยนพังทลายลง“อี้เหล่า เหอเซียวเซียวผยองในเทียนฉีมาหลายปีแล้ว เธอควรจะถูกลดระดับไปสู่ระดับฮวงนานแล้ว ตอนนี้เธอทำได้แค่ขอความเมตตาเท่านั้น” ผู้ช่วยกล่าวกับอี้เหล่าอี้เหล่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-05ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1308
เขตซานเตี้ยนเหอเซียวเซียวคุกเข่าต่อหน้าโลงศพคริสตัลของแม่เธอและกำลังระบายความผิดของเหอชิงเฟิง ในความเห็นของเธอ ทุกสิ่งที่เหอชิงเฟิงทำในวันนี้ถือเป็นการละเมิดสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ของเธอ เธอต้องการบอกเรื่องทั้งหมดนี้กับแม่ เพื่อให้เธอได้เฝ้าดูให้ดีจากบนฟ้า ว่าเหอชิงเฟิงปฏิบัติต่อเธออย่างไรขณะนี้เหอชิงเฟิงเองก็กำลังเจ็บปวดใจ เขาก็ไม่อยากเห็นเหอเซียวเซียวอยู่ในระดับฮวงเช่นกัน เพราะคุณหนูอย่างเธอไม่มีทางยอมรับสภาพแวดล้อมที่นั่นได้อย่างแน่นอน แต่อี้เหล่าได้พูดอย่างชัดเจนแล้ว อีกอย่างเหอเซียวเซียวก็ดื้อรั้นมาก หากครั้งนี้เขายังปกป้องเหอเซียวเซียว มันอาจทำให้ซื่อเหมินเกิดความไม่พอใจแน่ ในอดีต เหอชิงเฟิงอาจไม่สนใจความคิดเห็นของซื่อเหมิน ลูกสาวของเขาจะทำอะไรก็ได้ตามใจต้องการ เพราะเธอเป็นลูกสาวของผู้นำซานเตี้ยน แต่ตอนนี้ การผันผวนในโลกอีกใบของพื้นที่ต้องห้ามบังคับให้เหอชิงเฟิงต้องใส่ใจกับความสัมพันธ์ระหว่างซื่อเหมินและซานเตี้ยน “ท่านผู้นำ คุณจะส่งคุณหนูไปที่ระดับฮวงจริง ๆ เหรอครับ?” ลูกน้องของเหอชิงเฟิงถามขึ้นเหอชิงเฟิงถอนหายใจและพูดว่า "ในอดีต คนที่เซียวเซียวยั่วยุเป็นเพียงบุคคลเล็ก ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-06ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1309
เมื่อหานซานเฉียนเห็นเจียงหยิงหยิงนอนอยู่ในระยะไกล เขาก็ใช้กำลังทั้งหมดคลานเข้าไปหาเธอ “หยิงหยิง เธอเป็นยังไงบ้าง” หานซานเฉียนขเย่าร่างของเจียงหยิงหยิงเจียงหยิงหยิงไม่ตอบสนองเลย ซึ่งทำให้หานซานเฉียนรู้สึกหมดหวัง แต่เมื่อเขาตรวจสอบลมหายใจเธอ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเจียงหยิงหยิงแค่หมดสติไป เธอยังไม่ตายหานซานเฉียนนอนหงายบนพื้น พลังงานของเขาหมดแล้ว และตอนนี้เขาจำเป็นต้องพักผ่อนก่อนแต่ในขณะที่หานซานเฉียนกำลังพักผ่อน ความสงสัยบางอย่างก็เกิดขึ้นในใจของเขา เขายังคงจำสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาจะหมดสติไปได้ในระหว่างการต่อสู้กับกิ้งก่ายักษ์ หานซานเฉียนเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ในเวลานั้นหานซานเฉียนแทบจะหมดหวัง ในความคิดของเขา เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เขายังไม่ตาย และกิ้งก่ายักษ์ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เขาควรจะเป็นอาหารของกิ้งก่ายักษ์ แต่ทำไมตอนนี้เขาแค่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้นล่ะ แล้วทำไมกิ้งก่ายักษ์ถึงหายไป?หานซานเฉียนนึกกอริลล่าที่เขาเจอในถ้ำราชาปีศาจ ดูเหมือนว่ามันจะพบกับคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวจึงวิ่งหนีไป หรือว่ากิ้งก่ายักษ์จะหายไปเพราะเหตุนี้เช่นกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-06
บทล่าสุด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
