All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 1091 - Chapter 1100

“ฟางซั่ว หมอนั่นไม่ได้โกหกเราใช่ไหม เขารวยขนาดนั้นเลยเหรอ?”“เขาดูไม่เหมือนคนรวยเลยสักนิด บางทีเขาอาจจะแค่แกล้งทำเป็นอวดเบ่งต่อหน้าฉี๋อีหยุนก็ได้”“ฉันก็คิดเหมือนกัน เงินหนึ่งพันล้านดอลลาร์สามารถสร้างทีมแข่งรถระดับท็อปได้เลย แล้วเขาจะมัวมาเล่นกับพวกเราทำไมกัน?”หลังจากที่หานซานเฉียนและฉี๋อีหยุนไปที่โรงรถ ฟางซั่วและกลุ่มของเขาก็เริ่มพูดคุยกันในฐานะคนตามจีบหมายเลขหนึ่งของของฉี๋อีหยุน ฟางซั่วเองก็สงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อจีบฉี๋อีหยุน ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่หานซานเฉียนจะคุยโม้ฟางซั่วมีใบหน้ามืดมน เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ถ้าหมอนี่นี้คุยโม้จริง ๆ ฉันจะเปิดเผยเขาเอง เมื่อถึงเวลานั้นเขาได้ตายทั้งเป็นแน่"“เหอะเหอะ นายให้โรงรถห้องสี่สิบสี่กับเขา เจ้าของคนก่อนยังโชคร้าย ได้ยินมาว่าตอนนี้เขาเปิดร้านซ่อมรถเพื่อหาเลี้ยงชีพตัวเอง ผู้ชายคนนี้ก็คงจะมีจุดจบไม่ต่างกันแน่นอน"“เลขสี่สิบสี่เป็นเลขอัปมงคล ใครไปใช้ก็จะโชคร้าย แม้ว่าเขาจะรวยจริงก็ต้องล้มละลายในไม่ช้าแน่”“ก็ใช่น่ะสิ ไม่อย่างนั้นพวกนายคิดว่าทำไมฉันถึงให้ห้องนั้นกับเขากันล่

หานซานเฉียนที่ผ่านการล้างบาปจากเรือนจำตี้ซินมาแล้ว วิธีการเหล่านี้ก็เพียงพอที่จะทำให้คนธรรมดาหวาดกลัวเมื่อเขาขยี้แขนหนึ่งในนั้นจนหัก ในที่สุดก็ได้ที่อยู่ของสำนักงานใหญ่มาเมื่อเห็นฉากนี้ ซู่หยางก็ขนลุกเกรียว ย้อนกลับไปเมื่อตอนนั้น เขาในฐานะลูกชายจากตระกูลที่ร่ำรวย เขาเคยเห็นด้านมืดของสังคมมามากมาย และเขาก็รู้จักกับคนที่โหดเหี้ยมมาบ้างแต่เมื่อเทียบกับวิธีการของหานซานเฉียน วิธีการของคนเหล่านั้นอยู่ห่างออกไปเกือบหนึ่งกาแล็กซี มันไม่สามารถเทียบกันได้เลยอาการของซู่หยางนั้นยังถือว่าดี แต่ใบหน้าของเพื่อนของเขาตอนนี้นั้นซีดเผือดไปด้วยความหวาดกลัว และร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างหยุดไม่ได้เมื่อขึ้นรถอีกครั้ง หานซานเฉียนก็ขับรถไปที่สำนักงานใหญ่ของพวกอันธพาลเหล่านั้นทันทีในรถ สุดท้ายซู่หยางก็อดไม่ได้ที่จะถามหานซานเฉียน "คุณเป็นใครกันแน่?"“มันไม่สำคัญว่าผมเป็นใคร ตราบใดที่ไม่เป็นอันตรายต่อคุณก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ?” หานซานเฉียนกล่าว อันที่จริงเขาเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับพฤติกรรมรุนแรงของเขาเมื่อกี้นี้ ดูเหมือนจะมีความโกรธแค้นเกิดขึ้นในใจจนเขาไม่สามารถควบคุมได้ บางทีอาจเป็นเพราะกา

ซุนอี้ที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ขาของเขาชาจนไม่มีความรู้สึกไปนานแล้ว แต่เขาไม่กล้ามีความคิดที่จะลุกขึ้นเลยแม้แต่น้อย จะรักษาตำแหน่งของตัวเองไว้ได้หรือไม่นั้นเป็นเรื่องรอง เพราะได้รู้จักตัวตนของหานซานเฉียนจากปากของฉี๋อีหยุนแล้วนั้น ซุนอี้ก็กังวลว่าเขารักษาชีวิตตัวเองไว้ไม่ได้ด้วยซ้ำหานเหยียนผู้สูงส่งยังป็นได้เพียงสุนัขของหน้าหานซานเฉียนเท่านั้น แล้วบุคคลตัวเล็ก ๆ ที่แทบจะไม่มีตัวตนแบบเขาจะเทียบได้กับอะไรกัน?ดังนั้นการคุกเข่าของเขานอกจากการยอมรับผิดแล้ว ยังเป็นการอ้อนวอนขอไว้ชีวิตตัวเองอีกด้วย เมื่อซุนอี้เห็นหานซานเฉียน เขาก็คลานไปตรงหน้าหานซานเฉียนทันที“คุณหาน ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วครับ” ซุนอี้ก้มหัวลงและร้องขอความเมตตาจากหานซานเฉียน“ผิดไปแล้วอย่างนั้นเหรอ?” หานซานเฉียนยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า “ซุนอี้ คุณจะผิดไปแล้วได้ยังไง คุณก็แค่โลภเกินไปเท่านั้น”“ใช่ครับ คุณหานพูดถูกทุกอย่าง ผมหวังว่าคุณหานจะปล่อยผมไป” ซุนอี้พยักหน้า ไม่ว่าหานซานเฉียนจะพูดอะไร เขาก็ทำได้เพียงยอมรับมันเท่านั้น“ซุนอี้ คุณต้องการที่จะหุบบริษัทนี้ ถ้าผมปล่อยคุณไป แล้วผมจะอธิบายกับตระกูลหนานกงยังไงล่ะ?”

ฉี๋ตงหลินและภรรยาของเขาทำอาหารเย็นสุดหรู เมื่อเขารู้ว่าหานซานเฉียนสามารถดื่มกับเขาได้ ฉี๋ตงหลินก็มีความสุขมากที่บ้าน ฉี๋ตงหลินไม่มีโอกาสดื่มมากนัก โอวหยางเฟยเข้มงวดมาก เขาสามารถจิบได้แค่วันละสองสามจิบเท่านั้น มันไม่สนุกเอาซะเลย ถ้าหานซานเฉียนสามารถดื่มกับเขา วันนี้ก็คงจะได้ดื่มด่ำเสียทีเมื่อฉี๋ตงหลินกำลังจะไปเอาไวน์ เขาก็ตัวแข็งทื่อและมองตรงไปที่โอวหยางเฟย เห็นได้ชัดว่ากำลังรอคำสั่งจากเธอเมื่อเห็นฉากนี้ หานซานเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แต่มันไม่ใช่การเยาะเย้ย แต่เป็นรอยยิ้มที่กำลังอิจฉาอายุปูนนี้แล้ว แต่ยังคงความสัมพันธ์แบบนี้เอาไว้ได้ สำหรับหานซานเฉียนแล้วนี่เป็นสิ่งที่น่าอิจฉา เขาเองก็หวังว่าเมื่อเขาและซูหยิงเซี่ยมาถึงวัยนี้ พวกเขาจะมีชีวิตธรรมดที่ไร้กังวลแบบนี้เหมือนกันแต่น่าเสียดายที่คำว่าธรรมดา ดูเหมือนจะห่างไกลจากหานซานเฉียนมากขึ้นเรื่อย ๆหานซานเฉียนไม่รู้เลยว่าชีวิตในเทียนฉีเป็นอย่างไร และคนที่นั่นพวกเขาทำอะไรกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจมากก็คือ เมื่อเขาได้สัมผัสกับแวดวงนี้ โลกใหม่ทั้งโลกก็จะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และชีวิตของเขาก็ไม่สามารถเป็นชีวิตธรรมดาได้อี

เมื่อกลับมาถึงบ้าน หยวนหลิงพยายามใช้วิธีที่เธอเรียนมาเพื่อช่วยหานซานเฉียน มันมีผลไม่น้อยเลยทีเดียว แต่เห็นได้ชัดว่าต้องใช้เวลาระยะหนึ่งจึงจะฟื้นตัวเต็มที่ จากนั้นเธอก็ไปช่วยถังจงหาบ้านเธอสนใจเรื่องที่เกี่ยวกับถังจงมาก และไม่อยากให้เกิดข้อผิดพลาดอะไรไปแม้แต่นิดเดียว แม้ว่าจะมีบ้านประกาศขาย เธอก็จะสำรวจสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยจากมุมมองของเธอเองก่อนว่าดีไหมการตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นนั้นเดิมทีเป็นไปไม่ได้เลยในความคิดของหยวนหลิง แต่ความเป็นไปไม่ได้นี้ดูเหมือนจะเกิดขึ้นทีละน้อยน่าเสียดายที่บุปผาโปรยร่วงด้วยมีใจ สายนทีไหลผ่านไร้ไมตรี ถังจงไม่ได้มีความคิดแบบเดียวกันกับเธอ ความคิดของเขาทั้งหมดอยู่ที่หานซานเฉียน“พี่ซานเชียน ก่อนที่ผมจะมาได้ตรวจสอบบริษัทที่พี่เคยพูดถึงแล้วครับ พี่อยากจะให้ผมทำอะไรครับ?” ถังจงถามหานซานเฉียน“จำเป็นต้องเปลี่ยนผู้บริหารระดับกลางและระดับสูงทั้งหมดของบริษัท นายต้องก่อตั้งและปลูกฝังกลุ่มคนสนิทของตัวเองในอเมริกา” หานซานเฉียนกล่าว หากเขาต้องการตั้งหลักในสหรัฐอเมริกา เขาก็ต้องมีพลังอำนาจของตัวเอง ตอนนี้เขาสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ดังกล่าว เพื่อผลักดันให้ถังจงพ