All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 1061 - Chapter 1070

ใบหน้าของหนานกงเยี่ยนซีดราวกับกระดาษ เขาไม่คิดว่าเฉิงเฟิงจะจบลงแบบนี้หนึ่งหมัด!แค่หมัดเดียว เฉิงเฟิงก็ตายด้วยน้ำมือของกงเทียนฉากนี้ดูเหมือนคุ้นตาเหลือเกินหานซานเฉียนก็จัดการคนที่หนานกงเฟิงพามาด้วยหมัดเดียวเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?หรือว่าจะมีเพียงหานซานเฉียนคนเดียวเท่านั้นที่สามารถสร้างความหวังให้กับตระกูลหนานกงได้?หนานกงเยี่ยนไม่พอใจเป็นอย่างมากพยายามมาตั้งหลายปี เขาไม่สามารถยอมรับการพ่ายแพ้ให้กับหนานกงซุนแบบนี้ได้ และหากสูญเสียสิทธิ์ในการสืบทอดตำแหน่งผู้นำ เขาจะยังสามารถอยู่ในตระกูลหนานกงได้อีกหรือ?"ดูเหมือนว่าในตระกูลหนานกงจะไม่มีใครคู่ควรกับความสนใจของฉันเลยสินะ" จวงถางยืนขึ้นด้วยสีหน้าผิดหวังหนานกงป๋อหลิงกำหมัดแน่น เขาโค้งตัวลงและพูดกับจวงถางว่า "ท่านอาจารย์จวงได้โปรดให้โอกาสตระกูลหนานกงอีกครั้ง ผมจะไปพาคนมาเดี๋ยวนี้"ในฐานะผู้นำของตระกูลหนานกง การที่หนานกงป๋อหลิงกำหมัดโค้งคำนับนั้นคือความเคารพอย่างไม่ต้องสงสัย แม้ว่าจวงถางจะไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปแล้ว แต่ในเมื่อเขาจะเอาทรัพย์สินจำนวนมากจากหนานกงป๋อหลิง ดูเหมือนว่าก็ต้องมอบโอกาสนี้กับเขาด้วย "ได้ ฉันจะให้โอกาสคุณอีก

จวงถางหลับตาตั้งแต่ต้นจนจบ ตั้งแต่กงเทียนขึ้นไปบนสังเวียน จวงถางก็ชัดเจนกับตอนจบแล้ว หานซานเฉียนไม่มีตัวเลือกอื่นนอกจากความตาย กระบวนการที่น่าเบื่อแบบนี้ไม่มีความหมายสำหรับเขาในการรับชม ปิดตาลงเพื่อพักจิตใจยังจะดีเสียกว่า“เขาจะทำได้จริงเหรอ?”"ตอนนี้ตระกูลหนากงของเราขึ้นอยู่กับเขาแล้ว"“ถ้าแพ้ ตระกูลหนานกงของเราก็อาจไม่มีโอกาสได้เข้าสู่ระดับนั้นอีกเลย”ทุกคนต่างก็รูสึกตื่นเต้น สำหรับผู้ที่ไม่ได้ท้าชิงตำแหน่งผู้นำ พวกเขาหวังว่าหานซานเฉียนจะชนะ เพราะเกียรติยศของตระกูล ก็คือเกียรติยศของพวกเขาเช่นกัน หากตระกูลเก่งกาจ พวกเขาก็จะแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ขึ้นยกเว้นหนานกงเยี่ยน เขาเป็นคนเดียวที่ต้องการให้หานซานเฉียนตาย เพราะมีเพียงให้หานซานเฉียนตายเท่านั้น หนานกงซุนถึงจะกลับไปยืนตรงจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้งตอนนั้นเอง การรุกของกงเทียนมาถึงแล้ว และหานซานเฉียนก็โบกกำปั้นขึ้นเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการเผชิญหน้ากับกงเทียนแบบตัวต่อตัวเมื่อกงเทียนสังเกตเห็นความตั้งใจของหานซานเฉียนเขาก็แสดงสีหน้าของเย้ยหยัน ขยะแบบนี้ยังกล้าเผชิญหน้ากับเขา!“หมัดนี้ ฉันจะทำให้มือขวาของนายใช้การไม่ได้อีก!” กงเท

ทุกคนในตระกูลหนานกงรู้ดีถึงเหตุผลที่หนานกงป๋อหลิงต้องการให้หานซานเฉียนเปลี่ยนนามสกุลนี่แสดงให้เห็นว่าหนานกงป๋อหลิงให้ความสำคัญกับเขามาก และการเปลี่ยนนามสกุลหมายความว่าเขามีโอกาสเป็นผู้นำตระกูลหนานกงในอนาคต เกียรติยศอันยิ่งใหญ่แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะได้รับเมื่อหนานกงซุนได้ยินประโยคนี้ อารมณ์ของเขาก็ตกลงสู่ก้นบึ้งของหุบเขาในทันที เพราะสำหรับเขา หานซานเฉียนเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้เขาได้รับตำแหน่งผู้นำเท่านั้น หากหานซานเฉียนเปลี่ยนนามสกุลจริง และถูกเห็นความสำคัญขึ้นมา ก็จะกลายเป็นเขาเองที่เป็นเครื่องมือในการช่วยหานซานเฉียน ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์แบบนี้ได้ แม้แต่ในตอนนี้ หนานกงซุนก็กำลังคิดว่าจะใช้หานเนี่ยนอย่างไรเพื่อบังคับให้หานซานเฉียนถอนตัวออกจากการเป็นผู้นำแต่สิ่งที่ผู้คนไม่คาดคิดก็คือ หานซานเฉียนปฏิเสธหนานกงป๋อหลิงอย่างไม่แยแส"เขา เขาปฏิเสธงั้นเหรอ?" บางคนถึงกับนึกว่าตัวเองหูฝาดและพึมพำอย่างไม่อยากจะเชื่อ"หานซานเฉียน นายหมายความว่ายังไง" หนานกงป๋อหลิงพูดอย่างไม่พอใจ“ผมจะไม่เปลี่ยนนามสกุล” หานซานเฉียนพูดเสียงเรียบทันทีที่พูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนในตระ

ความโกรธของหานซานเฉียนพุ่งขึ้นทันที และเส้นเลือดบนหน้าผากของเขาก็ปูดขึ้นมา ทุกเสียงร้องไห้ของหานเนี่ยนถือเป็นการทรมานและความเจ็บปวดอย่างมากสำหรับเขา เขาอยากจะเป็นคนที่ได้รับบาดเจ็บแทนเธอเขารู้ว่าหนานกงเหยี่ยวกำลังเตือนเขาด้วยวิธีนี้แต่เขารู้ดีกว่าว่าการประนีประนอมกับหนานกงซุนมีแต่จะทำให้เขาไร้ศีลธรรมมากขึ้น และบางทีเขาอาจจะทำสิ่งที่มากเกินไปกับหานเนี่ยนในอนาคตด้วย“หยุดทำร้ายเธอ” หานซานเฉียนพูดผ่านไรฟันชายที่ปลายสายพูดขึ้นอย่างได้ใจ “ถ้านายไปคุกเข่าต่อหน้านางกงซุนเดี๋ยวนี้ ฉันอาจพิจารณาส่งเธอไปโรงพยาบาล ฉันคิดว่านายคงไม่อยากเห็นเด็กน้อยทนทุกข์ต่อไปหรอกใช่ไหม เพราะยังไงเธอก็เป็นลูกสาวนาย”หานซานเฉียนหายใจเข้าลึก วางสายวิดีโอคอล และเดินไปที่ห้องของหนานกงซุนหลังจากที่หนานกงซุนกลับมาที่ปราสาทโบราณ เขาก็รอหานซานเฉียนอยู่ในห้องของเขาด้วยสีหน้าได้ใจในความคิดของเขา การใช้วิธีนี้จะทำให้หานซานเฉียนเชื่อฟังเขาอย่างแน่นอน และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นหานซานเฉียนมาคุกเข่าต่อหน้าเขา และขอความเมตตา กระดิกหางเหมือนสุนัขที่น่าสงสารเมื่อเขาได้ยินเสียงเคาะประตู หนานกงซุนก็รู้ว่าหานซานเฉียนมาแล

คำพูดของหนานกงป๋อหลิงทำให้หนานกงเยี่ยนและหนานกงซุนตระหนักได้ว่าเขาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากแค่ไหนแต่หนานกงเยี่ยนและหนานกงซุนไม่เคยคิดเลยว่าการแข่งขันเพื่อสืบทอดตำแหน่งผู้นำ จู่ ๆ จะมีคนนอกตระกูลโผล่เข้ามาร่วมด้วย และคนนอกตระกูลคนนี้ยังสามารถสร้างความประทับใจให้จวงถางได้ด้วยนี่เป็นการโจมตีที่เกือบถึงแก่ชีวิตสำหรับพวกเขาหลังจากที่หนานกงป๋อหลิงจากไป หนานกงเยี่ยนก็พูดกับหนานกงซุนว่า "นายคงไม่ใช่ว่าไม่กล้าแตะต้องเขาจริง ๆ หรอกใช่ไหม ไม่ว่ายังไงตำแหน่งผู้นำก็ไม่ควรตกไปอยู่ในมือของคนที่มีนามสกุลหานเด็ดขาด"หนานกงซุนเยาะเย้ยและพูดว่า "ถ้านายอยากจัดการเขา งั้นนายก็ลองดูสิ คุณปู่พูดไว้อย่างชัดเจนแล้ว ถ้านายอยากถูกไล่ออกจากตระกูลหนานกงก็อย่าลากฉันไปด้วย"“หนานกงซุน นายจะยอมถอยจริง ๆ เหรอ? นายเคยคิดเกี่ยวกับผลที่ตามมาของการที่ตระกูลหนานกงตกไปอยู่ในเงื้อมมือของหานซานเฉียนบ้างไหม?” หนานกงเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา เขาไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามเพียงลำพัง หากจะจัดการหานซานเฉียน เขาต้องร่วมมือกับหนานกงซุนเท่านั้น เมื่อถึงเวลาจำเป็น เขาก็จะสามารถส่งต่อความรับผิดชอบให้หนานกงซุนได้ เขาวางแผนทุกอย่างได้อย่