All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 991 - Chapter 1000

ฝีมืออย่างหานหลง เขาจะถูกหานซานเฉียนจับได้อย่างไร!หรือว่าข้างกายหานซานเฉียนจะมีคนที่แข็งแกร่งกว่าหานหลง?เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!ถ้าเขามีคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่ข้างกายจริง ๆ เขาควรจะลงมือไปตั้งนานแล้ว ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้?“แกทำได้ยังไง!” หานเหยียนหายใจถี่ถามหานซานเฉียน“ฉันทำได้ยังไง มันไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอควรรู้แค่ว่าตอนนี้หานลี่อยู่ในมือฉันก็พอ ถ้าฉันต้องการ ก็สามารถทำให้เขาไม่มีวันกลับอเมริกาได้อีกเลยตลอดชีวิต และตอนนี้ตำแหน่งผู้นำตระกูลหานในสหรัฐอเมริกาก็เป็นของเธอ” หานซานเฉียนกล่าวนิ่ง ๆหานเหยียนไม่เคยคิดว่าเรื่องจะเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้ เธอคิดว่าชีวิตที่เหลือของเธอจะมืดมน ไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ หานซานเฉียนจะนำแสงสว่างมาให้!เธอเห็นความหวังอีกครั้ง แต่เธอก็รู้ดีว่าความหวังนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของหานซานเฉียนนอกจากนี้ยังหมายความว่า แม้ว่าเธอจะกลายเป็นผู้นำตระกูลหาน แต่นี่อยู่ภายใต้การควบคุมของหานซานเฉียนการเป็นหุ่นเชิดของขยะแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่หานเหยียนต้องการอย่างแน่นอน“ไม่ต้องคิดแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่น เพราะถ้าเธอไม่เห็นด้วย ตำแหน่งนี้ฉันให้เธอได้

ความรู้สึกของเธอที่มีต่อหานซานเฉียนนั้นพัฒนามาตั้งแต่ความประทับใจ จนถึงความรักที่ลึกซึ้ง ยิ่งเธอรู้จักหานซานเฉียนมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถูกครอบงำด้วยเสน่ห์ของเขามากขึ้นเท่านั้น และเสน่ห์ของเขาก็คือความรักลึกซึ้งที่เขามีต่อซูหยิงเซี่ยนี่เป็นระเบิดร้ายแรงต่อฉี๋อีหยุน แต่ก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการอย่างยิ่ง เธอหวังว่าเธอจะสามารถแทนที่ซูหยิงเซี่ย และกลายเป็นคนที่หานซานเฉียนรักได้แต่เธอก็รู้ดีว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น และแม้ว่ามันจะเกิดขึ้น เสน่ห์ของหานซานเฉียนก็จะแปรเปลี่ยนไป ช่วงนี้ฉี๋อีหยุนติดอยู่ในความขัดแย้งนี้ตอนนั้นเองก็มีเสียงไขกุญแจเปิดประตูเข้ามาฉี๋อีหยุนกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว เธอจ้องไปที่ประตูด้วยอาการหายใจถี่เมื่อประตูเปิดออก และหานซานเฉียนเดินเข้ามา ฉี๋อีหยุนก็น้ำตาไหลทันที เธอยืนขึ้นและวิ่งเข้าไปกอดหานซานเฉียนหานซานเฉียนเอามือไพล่หลัง เขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อปลอบโยนฉี๋อีหยุน และเขาก็ดูเฉยชากับการสัมผัสร่างกายนี้ของฉี๋อีหยุนมากหลังจากที่ฉี๋อีหยุนร้องไห้เป็นเวลานาน หานซานเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "คุณอยากรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"ฉี๋อีหยุนปล่อยหานซานเฉียน เธอยกมือข

“รับทราบครับ” ตงฮ้าวพยักหน้ารับคำ“จองตั๋วกลับอเมริกาด้วย รอนายจัดการซื้อที่นี่เรียบร้อยแล้ว เราจะกลับอเมริกากัน” ฉี๋อีหยุนพูดต่อ“สามใบใช่ไหมครับ?” ตงฮ้าวถาม ถึงเขาจะไม่อยากกลับอเมริกาพร้อมหานซานเฉียน แต่ปัญหาของตระกูลฉี๋ยังต้องพึ่งพาเขา ถึงตงฮ้าวจะไม่อยากยอมรับแต่ปฏิเสธไม่ได้“สองใบ”สองใบ!ความโกรธฉายวาบออกมาจากตัวตงฮ้าว คุณหนูทำเพื่อหานซานเฉียนตั้งมากมายขนาดนี้ แต่เขาไม่ยอมช่วยตระกูลฉี๋อย่างงั้นเหรอ?"คุณหนู หานซานเฉียนหลอกใช้คุณ คุณจะปล่อยเรื่องของตระกูลฉี๋ไปแบบนี้เหรอครับ? ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะไปฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!" ตงฮ้าวพูดด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง"นายน่ะเหรอ?" ฉี๋อีหยุนมองไปที่ตงฮ้าวอย่างเฉยเมยและพูดว่า "เขาฆ่าหานหลงได้ แล้วนายมีสิทธิ์อะไรไปฆ่าเขา ตอนนี้ตระกูลหานเป็นเพียงสุนัขรับใช้เขาเท่านั้น และเขาไม่จำเป็นต้องออกหน้าก็สามารถจัดการปัญหาทั้งหมดของตระกูลฉี๋ได้”"อะไรนะครับ!" ตงฮ้าวเงยหน้าขึ้น และมองไปที่ฉี๋อีหยุนอย่างไม่อยากจะเชื่อหานซานเฉียนฆ่าหานหลง? เป็นไปได้อย่างไร หานหลงเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งในเขตจีนของสหรัฐอเมริกา ตงฮ้าวเองก็เคยเห็นฝีมือของหานหลง มันทรงพลังมากจนตงฮ้า

สำหรับความลับของสร้อยคอนั้น หานซานเฉียนไม่ได้อธิบายอะไรมาก เป็นเวลานานมากแล้วที่ตี้สู่ไปที่เรือนจำตี้ซิน แต่อุปกรณ์สัญญาณไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย ไม่ว่าเขาจะเสียชีวิตในเรือนจำตี้ซิน หรือว่าไม่มีช่องทางส่งสัญญาณ ล้วนแต่เป็นข่าวร้ายสำหรับหานซานเฉียนหากไม่มีตี้สู่ เขาจะไม่สามารถรู้สถานการณ์ในเรือนจำตี้ซินได้ แถมนั่นยังเป็นหนทางเดียที่จะตรวจสอบได้ว่าหานเทียนหยางอยู่ในเรือนจำตี้ซินไหรือไม่ในอดีตหานซานเฉียนไม่กล้าเสี่ยงชีวิตของเขา แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขามีความสามารถพอที่จะผ่านมันไปได้ ตราบใดที่เขาสามารถใช้พลังนี้ให้เกิดประโยชน์ แม้ว่าเรือนจำตี้ซินจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่หานซานเฉียนก็ยังมีโอกาสที่จะหลบหนีได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ"ของสิ่งนี้สำคัญมากสำหรับผม เพราะมันเกี่ยวข้องกับคุณปู่ของผม" หานซานเฉียนกล่าวนับตั้งแต่ที่ซูหยิงเซี่ยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของหานซานเฉียน เธอก็รู้เรื่องตระกูลหานในเหยียนจิงไม่น้อย และยังรู้ว่าหานซานเฉียนได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมในตระกูลหานในเหยียนจิงอย่างไรบ้างแต่ปู่ของเขา หานเทียนหยาง ตายไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ?"นี่เป็นสมบัติที่คุณปู่ทิ้งไว้ให้คุณเหรอคะ?

"หรือเราจะซื้อที่นี่ดี เมื่อมีเวลาก็มาพักผ่อนที่นี่กัน ดีไหม?" หานซานเฉียนเสนอ"ดีค่ะ แต่คุณแน่ใจเหรอว่าเจ้าของจะขายมันให้เรา?" ซูหยิงเซี่ยกล่าว"ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวผมให้ม่อหยางไปจัดการเรื่องนี้ เขาต้องมีวิธีแน่" หานซานเฉียนกล่าวเมื่อกลับมาที่หยุนเฉิง หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน ในที่สุดทั้งสองก็กลับมาพักผ่อนที่บ้านในคืนนั้น เพราะเหอถิงและซูกั๋วเย่ายังคงอยู่ที่บ้าน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าส่งเสียงดังมากเกินไปวันรุ่งขึ้น หลังจากที่หานซานเฉียนส่งซูหยิงเซี่ยไปทำงานเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวหานซานเฉียนไม่ได้สั่งให้จงเหลียงไล่มี่เฟยเอ๋อร์ออก แต่มี่เฟยเอ๋อร์ก็ชดใช้ไม่น้อยกับความผิดในการทำงานของเธอเมื่อมี่เฟยเอ๋อร์เห็นหานซานเฉียน ดวงตาของเธอก็ดูซับซ้อนอย่างมากนับตั้งแต่ที่เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของหานซานเฉียน เธอก็รู้ว่าตัวเองนั้นโง่เง่ามากแค่ไหน เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอเคยดูถูกเขาเธอเคยเพ้อฝันว่าจะได้คบกับเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอก็ดูถูกและเยาะเย้ยเจ้านายตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า พฤติกรรมโง่ ๆ แบบนี้ไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้อี