เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 999
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1000
"หรือเราจะซื้อที่นี่ดี เมื่อมีเวลาก็มาพักผ่อนที่นี่กัน ดีไหม?" หานซานเฉียนเสนอ"ดีค่ะ แต่คุณแน่ใจเหรอว่าเจ้าของจะขายมันให้เรา?" ซูหยิงเซี่ยกล่าว"ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวผมให้ม่อหยางไปจัดการเรื่องนี้ เขาต้องมีวิธีแน่" หานซานเฉียนกล่าวเมื่อกลับมาที่หยุนเฉิง หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน ในที่สุดทั้งสองก็กลับมาพักผ่อนที่บ้านในคืนนั้น เพราะเหอถิงและซูกั๋วเย่ายังคงอยู่ที่บ้าน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าส่งเสียงดังมากเกินไปวันรุ่งขึ้น หลังจากที่หานซานเฉียนส่งซูหยิงเซี่ยไปทำงานเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวหานซานเฉียนไม่ได้สั่งให้จงเหลียงไล่มี่เฟยเอ๋อร์ออก แต่มี่เฟยเอ๋อร์ก็ชดใช้ไม่น้อยกับความผิดในการทำงานของเธอเมื่อมี่เฟยเอ๋อร์เห็นหานซานเฉียน ดวงตาของเธอก็ดูซับซ้อนอย่างมากนับตั้งแต่ที่เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของหานซานเฉียน เธอก็รู้ว่าตัวเองนั้นโง่เง่ามากแค่ไหน เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอเคยดูถูกเขาเธอเคยเพ้อฝันว่าจะได้คบกับเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉวนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอก็ดูถูกและเยาะเย้ยเจ้านายตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า พฤติกรรมโง่ ๆ แบบนี้ไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้อี
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1001
หลังจากที่หานซานเฉียนออกจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลั่วเฉว จงเหลียงก็หายใจถี่และนั่งลงบนโต๊ะทำงานอยู่ในตระกูลหานมานานหลายปี จงเหลียงไม่เคยได้รับมอบหมายหน้าที่ที่สำคัญอะไร แต่เขารู้ว่าตอนนี้โอกาสอยู่ตรงหน้าเขาแล้วตระกูลหานในเหยียนจิง อนาคตจะต้องถูกควบคุมโดยนายน้อยหานซานเฉียนคนนี้แน่นอน และเขาได้รับมอบหมายหน้าที่ที่สำคัญจากหานซานเฉียน ก็เท่ากับเขาเป็นกระดูกสันหลังของตระกูลหาน สิ่งนี้ไม่เพียงนำการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาสู่อนาคตของเขาเท่านั้น แต่ตระกูลจงรุ่นต่อไปก็จะได้รับเกียรตินี้เช่นกันด้วยความสามารถของหานซานเฉียน ในอนาคตเขาจะสามารถพัฒนาตระกูลหานไปถึงระดับที่สูงขึ้นได้อย่างแน่นอนและตระกูลหานในอเมริกาอาจรวมอยู่ในกระเป๋าของหานซานเฉียนด้วย สิ่งเหล่านี้ถือเป็นข่าวดีสำหรับจงเหลียง“นายน้อย ขอบคุณที่ให้โอกาสผมนะครับ ผมจะคว้ามันไว้อย่างดีเลยครับ”ณ จัตุรัสเหรินหมินครั้งหนึ่งหานซานเฉียนเคยประสบความสำเร็จในการพลิกกลับที่นี่ซึ่งทำให้ผู้คนในหยุนเฉิงประหลาดใจ เจียงฟู่สั่งให้เขาคุกเข่าลง แต่ตอนนี้ตระกูลเจียงได้หายตัวไปจากหยุนเฉิงแล้ว หลายคนในหยุนเฉิงที่ปฏิบัติต่อหานซานเฉียนเหมือนขยะในอดีตก็เ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1002
ในเวลานี้ ชิงอวิ๋นก็ล้มลงกับพื้น มีกองเลือดที่น่าตกใจจำนวนมากคนที่สัญจรไปมาต่างก็มองไปที่ชิงอวิ๋นด้วยความสยดสยอง"ลูกพี่ ผมขอเหลือมือไว้กินข้าวแค่ข้างเดียว" ชิงอวิ๋นกล่าวกับหานซานเฉียนด้วยสีหน้าเจ็บปวดหานซานเฉียนพยักหน้า หันหลังและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาไม่ได้คาดหวังว่าชิงอวิ๋นจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ แต่เนื่องในเมื่อเขาทำถึงขนาดนี้ หานซานเฉียนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องฆ่าเขาขยะที่เหลือมือเพียงข้างเดียวจะสามารถทำอะไรเขาได้กันล่ะ?ชิงอวิ๋นล้มลงในจัตุรัสเหรินหมิน มีคนใจดีเรียกรถพยาบาลให้เขา แต่หลังจากมาถึงโรงพยาบาล ชิงอวิ๋นก็รักษาเพียงแค่ห้ามเลือดเท่านั้น เขาไม่ได้ขอให้แพทย์ช่วยรักษาในเชิงลึก และเมื่อมีคนเข้าไปใกล้ ชิงอวิ๋นก็ดูเหมือนจะบ้าคลั่งขึ้นมา ซึ่งนั่นทำให้ทีมแพทย์งงงวยกันมากเขาอยากจะให้ตัวเองพิการเหรอ?คนอื่น ๆ ไม่สามารถเข้าใจสภาพจิตใจของชิงอวิ๋นได้ แต่เขารู้ว่าถ้าหากอาการบาดเจ็บพวกนี้หายดีเขาก็จะต้องตายทางรอดเดียวคือต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิตแบบนี้คลับเมจิกซิตี้เมื่อหานซานเฉียนบอกม่อหยางและคนอื่น ๆ ว่าเขาจะไปเรือนจำตี้ซิน เขาพบกับการต่อต้านที่รุนแรง และไม่ใช่แค่ม่อหยางคนเดี
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1003
คำพูดของหานซานเฉียนทำให้ม่อหยางและคนอื่น ๆ ก้มหน้า พวกเขาไม่เข้าใจความรู้สึกของหานซานเฉียน ที่มีต่อหานเทียนหยาง แต่จากคำพูดเหล่านี้พวกเขาสามารถสัมผัสได้ถึงความสำคัญของหานเทียนหยางที่มีต่อหานซานเฉียน ความหมกมุ่นของเขาแข็งแกร่งมากและไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้ม่อหยางถอนหายใจ เดินไปหาหานซานเฉียนและตบไหล่เขาก่อนจะพูดว่า "ซานเฉียน นายต้องเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุด นับประสาอะไรกับเรื่องอันตราย ถ้านายกลับมาไม่ได้จริง ๆ พวกเราจะทำอย่างไร และเธอจะทำอย่างไร?"“ถ้ากลับมาไม่ได้ ก็รบกวนพวกนายช่วยฉันดูแลปกป้องเธอให้ดี ถ้าเธอพบคนที่ชอบก็สามารถแต่งงานใหม่ได้เลย” หานซานเฉียนกล่าวเมื่อม่อหยางได้ยินคำว่าการแต่งงานใหม่ เขารู้สึกไม่สบอารมณ์มากหานซานเฉียนอยู่ที่หยุนเฉิงมาหลายปีแล้ว และในที่สุดเขาก็ได้พัฒนาความสัมพันธ์กับซูหยิงเซี่ย แต่พวกเขากลับต้องเผชิญกับเรื่องแบบนี้อีกครั้งหลังจากสามปีที่เจอกัน ไม่ว่าจะฝนตกหรือแดดออก ในที่สุดพวกเขาก็แต่งงานกัน แต่ตอนนี้มันอาจจะพังทลายและเขาจะต้องเสียใจกับการเสียสละของซูหยิงเซี่ย และทำให้ซูหยิงเซี่ยต้องทนทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิตทันใดนั้นม่อหยางก็เตะก
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1004
"พี่ พี่ซานเฉียนน่าชื่นชมจริง ๆ เขามีความกล้าที่จะไปสถานที่อย่างเรือนจำตี้ซินได้ยังไงกัน" โจวป๋อพูดกับเตาสือเอ้อร์ด้วยสายตาชื่นชมเตาสือเอ้อร์ถอนหายใจและพูดว่า "ที่นั่นคือเรือนจำตี้ซิน ไม่มีใครสามารถรอดชีวิตกลับมาได้ ฉันหวังว่าเขาจะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้จริง ๆ"“สือเอ้อร์ ไม่มีใครรอดชีวิตกลับมาได้จริง ๆ เหรอ?” ม่อหยางถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ เตาสือเอ้อร์ส่ายหัวอย่างหนักแน่นและพูดว่า "ถ้ามี ข่าวนี้คงแพร่กระจายไปทั่วโลกใต้ดินแล้ว นี่เป็นสิ่งที่หลายคนถือว่าเป็นเกียรติ แต่จนถึงตอนนี้ผมก็ไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้เลย""เดี๋ยวนายก็จะได้ยินเร็ว ๆ นี้แหละ" ม่อหยางกัดฟันและพูดขึ้น ไม่ว่าจะมีใครรอดชีวิตออกมาก่อนหน้านี้หรือไม่ เขาก็เชื่อมั่นว่าหานซานเฉียนจะเป็นคนแรก เตาสือเอ้อร์ส่งเสียงในลำคอและพูดว่า "ผมไปลองติดต่อผู้คนในเรือนจำตี้ซินก่อนก็แล้วกัน มีอะไรก็ติดต่อผมมา"หลังจากเตาสือเอ้อร์และโจวป๋อจากไปแล้ว ม่อหยางก็ทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาด้วยความงุนงง หลินหย่งรู้ว่าเขาเป็นห่วงหานซานเฉียนมาก แต่ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ได้ และกังวลไปก็เปล่าประโยชน์"พี่ใหญ่ม่อ ตั้งแต่ที่ผมรู้จักพี่ซานเฉ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1005
ข่าวนี้โจมตีซูไห่เฉาอย่างหนัก จนเขาตกอยู่ในภวังค์ซูไห่เฉาคิดว่าจะประนีประนอมกับซูหยิงเซี่ยชั่วคราวเท่านั้น และเขายังหวังว่าเซินเวิงจะกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งในวันหนึ่ง แค่เซินเวิงให้การสนับสนุนเขา เขาก็จะมีทุนในการต่อต้านซูหยิงเซี่ย และแม้แต่เหยียบย่ำเธอไว้ใต้เท้าของเขาแต่ตอนนี้เซินเวิงตายแล้ว และเขาก็ไม่มีความหวังอะไรอีกแล้วการกำจัดซูหยิงเซี่ยเป็นเรื่องที่ไม่มีความเป็นไปได้เลย“นายโกหก เซินเวิงจะตายไปอย่างไม่มีเหตุผลได้ยังไง!” ซูไห่เฉามองหานซานเฉียนอย่างไม่เชื่อ"ซูไห่เฉา ฉันรู้ว่านายคิดอะไรอยู่ ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ฉันแนะนำให้นายรีบออกไปจากที่นี่ซะ ถ้านายยังกล้าคิดที่จะทำร้ายหยิงเซี่ย นายจะเป็นคนต่อไปที่ต้องตาย" หานซานเฉียนพูดอย่างเย็นชาซูไห่เฉาตกตะลึง และเขาไม่กล้าที่จะสงสัยในสิ่งที่หานซานเฉียนพูด แม้ว่าลูกชายที่ถูกตระกูลทอดทิ้งคนนี้จะมีชื่อที่ไม่ดีมากมาย แต่เขาก็ยังเป็นสมาชิกของตระกูลหานในเหยียนจิง ด้วยความสามารถในปัจจุบันของซูไห่เฉานั้น ไม่สามารถต่อกรกับหานซานเฉียนได้เลยแต่ถ้าเขากลับไปแบบนี้ บริษัทของเขาจะต้องล้มละลายภายในหนึ่งเดือนแน่ ๆ ซูไห่เฉารับไม่ได้ เขาไม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1006
เขายอมละทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อรักษาคุณภาพชีวิตในปัจจุบัน!“มีแค่นายที่คุกเข่าจะมีประโยชน์อะไร?” หานซานเฉียนพูดนิ่ง ๆซูไห่เฉารู้ว่าเขาเคยทำไม่ดีต่อหานซานเฉียนและซูหยิงเซี่ย และซูอี้หานเองก็เช่นกัน ดังนั้นสิ่งที่หานซานเฉียนพูด จึงหมายถึงซูอี้หานก็ต้องคุกเข่าลงด้วยซูไห่เฉาหันไปมองซูอี้หานด้วยสีหน้ามืดมนและพูดว่า "ทำไมยังไม่รีบคุกเข่าลงอีก"ซูอี้หานส่ายหัวปฏิเสธทันทีและพูดว่า"ทำไมฉันต้องคุกเข่าด้วย ซูไห่เฉา นายไม่ต้องการศักดิ์ศรี แต่ฉันต้องการ นายลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนซูหยิงเซี่ยเป็นคนยังไง? เธอเป็นแค่คนที่ไร้ประโยชน์ที่สุดในตระกูลซูเท่านั้น ทำไมนายต้องคุกเข่าให้เธอด้วย”"เธอก็รู้ว่านั่นมันเป็นเรื่องในอดีต ตอนนี้มีใครในตระกูลซูที่สามารถเทียบเธอได้บ้าง?" ซูไห่เฉาพูดพร้อมกัดฟัน แม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับ แต่ข้อเท็จจริงมันอยู่ตรงหน้า มีเพียงซูหยิงเซี่ยเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาออกมาจากกองไฟได้ หากไม่ได้ความช่วยเหลือจากเธอ ชีวิตของเขา และแม้แต่ชีวิตของคนในตระกูลซูได้จบเห่จริง ๆ แน่“ฉันไม่เหมือนนาย ฉันยังมีโอกาสที่จะแซงหน้าเธอ ถ้าฉันได้แต่งงานกับคนรวยเมื่อไหร่ล่ะก็ บริษัทเล็ก ๆ ของเธอจะมีค่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1007
หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่จัตุรัสเหรินหมิน แม้ว่าหลายคนจะรู้แล้วว่าข่าวลือที่ไม่ดีเกี่ยวกับหานซานเฉียนมันไม่ใช่ความจริง แต่ก็ยังมีบางคนที่ยังไม่รู้ ในเมื่อเรื่องนี้ซูไห่เฉาเป็นคนก่อขึ้น ก็ให้เขาไปชี้แจงเองน่าจะดีที่สุดเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้หานซานเฉียนไม่เคยเก็บมาใส่ใจ แต่ที่เขาทำแบบนี้เพราะเขาแคร์ซูหยิงเซี่ยและเขากำลังจะจากไปเร็ว ๆ นี้ เขาไม่ต้องทิ้งปัญหาใด ๆ ในหยุนเฉิงไว้ให้ซูหยิงเซี่ยเมื่อหานซานเฉียนขับรถมาที่ตึกหมิงจู ซูหยิงเซี่ยก็มีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา นี่เป็นสถานที่ที่หานซานเฉียนทำให้เธอประหลาดใจในครั้งแรก และวันครบรอบแต่งงานปีนี้เป็นวันที่ประทับใจสำหรับซูหยิงเซี่ยสำหรับเธอภัตตาคารสุ่ยจิงมีความหมายพิเศษ ที่นี่เป็นสถานที่ที่สำคัญมาก หากไม่ใช่วันพิเศษ ก็ไม่คุ้มค่าที่จะมาที่นี่"คุณจะไปแล้วใช่ไหม?" จู่ ๆ ซูหยิงเซี่ยก็ถามหานซานเฉียนขึ้นหลังจากที่เขาจอดรถ"คุณยังจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นในวันครบรอบแต่งงานของเรา? จนถึงตอนนี้หลายคนในหยุนเฉิงก็ยังพูดคุยกันถึงเรื่องนั้นอยู่เลย แต่พวกเขาไม่รู้ว่าใครคือตัวเอกที่แท้จริง วันนี้ผมจะทำให้ทุกคนในหยุนเฉิงรู้ว่าดอกกุหลาบของภัตตาคารสุ่ยจิง
บทล่าสุด
