All Chapters of Her Regrets : Chapter 41 - Chapter 50

Masaya kaming lumabas ng simbahan at nangakong magiging matatag kami. Inisip ko na lang na ang nangyayari sa amin ni Petrus ay isa lang iyong pagsubok upang subukin ang aming relasyon.Bumalik kami sa dati at nawala na ang lahat ng galit ko sa kaniya. Sa maliit na panahon ay hindi ko inaakala na kaya kong magpatawad ng ganoon lang. At isa lang ang naisip kung dahilan kundi ay dahilang mahal na mahal ko siya."Petrus mauna ka na sa grocery may titingnan lang ako saglit," nakangiti kong sabi."Saan ka pupunta?" nagtataka niya akong tiningnan."Bibili ako ng bagong cellphone," natatawa kong sabi dahil naalala kong  kasali iyon sa mga nabasag.Iyon pa naman ang umang regalo ni Petrus sa akin noong una niyang sahod."Samahan na kita," sabi niya at sinuli ang food cart sa lalagyan. Tumawa na lang ako at pinaikot ang mga braso ko sa bewang niya at inakbayan naman niya ako sa aking balikat. Naghanap ako ng magandang un

Nagising ako ng maaga at naghanda para sa trabaho. Ilang araw na rin akong hindi nakakapasok kaya marami akong dapat na ayusin sa opisina. Hindi rin daw kasi nakahanap ng kapalit ko si Ergie dahil mahirap daw makahanap ng kagaya ko. "Ma'am Dawn may naghahanap sa iyo," tawag sa akin ni Dahlia na secretary ni Ergie. Tinaguan ko siya kahit nagtataka dahil wala naman akong alam na pwedeng maghanap sa akin maliban kay Petrus. Kung sa bagay sa tagal ko ng nagtatrabaho sa kompanyang ito ay hindi pa ako nasundo ni Petrus. Kaya walang sino man ang nakakakilala sa kaniya maliban kay Ergie. "Lalaki ba?" tanong ko kay Dahlia. "Oo, at saka ang pogi," sagot nito sa akin at parang kinikilig. "Siya ba 'yong boyfriend mo?" mangha niyang tanong sa akin. Tumango ako at niligpit ang mga papeles sa mesa at nilagay lahat sa draweer. Ngumiti ako. "Sige, salamat Dahlia, puntahan ko muna siya baka importante," paalam

He responded to my kiss, and he grabbed me by the nape. He deepened our kiss even more until we forget everything about our topic. Pumatong siya sa itaas ko ng hindi naghihiwalay ang aming mga labi. Nagsisimula na naman akong nawawala sa aking sarili. His kiss on me was a sign that he genuinely loves me.I was exhausted when he suddenly put his hands on my back and caressed me relentlessly. He continued to kiss me and entered the inside of my mouth. He grabbed my tongue and gently sucked.I couldn’t stop my growl when he suddenly touched my middle in his hand. He caressed the surface of my hole in a circular motion, and I seemed to go crazy with the strange taste.My grip on his neck tightened, and I bit his shoulder when he suddenly licked my ear. It was as if thousands of electricity flowed through my whole body because of what he did.He sucked on my neck for a long time, and I was sure that the mark had already filled my neck.

"Ma'am Dawn pinabibigay po ng boyfriend niyo."  Kunot noo kong tinitigan ang waiter dahil sa sinabi niya. Sa pagkakaalam ko ay hindi ko pa ito nakilala.  "Excuse me," I asked him confused.  Nang mahulaan ng waiter ang iniisip ko ay sinabi niyang sinabihan siya ng boyfriend ko sa totoo kong pangalan. Tinuro ng waiter ang lalaking tinutukoy niyang boyfriend ko na nakaupo lang sa bandang dulo.  Mag-isa akong kumakain sa restaurant na malapit sa pinagtatrabahuan ko. Suki na kami ni Ergie rito ngunit walang sino man ang sinabihan namin sa mga pangalan namin.  Paalis na sana ang waiter nang bigla ko itong pinigilan.  "Pakisabi sa kaniya na hindi ako tumatanggap ng libre." Sinuli ko sa kaniya ang dessert na pinabibigay niya. Nagmamadali rin akong kumain para makaalis na. Hindi ko pa man natatapos ang aking mga pagka

Sa sobrang dami ng nainom ni Ergie ay para na itong nababaliw. Misan ay kumakanta na lang kahit sintonado. Wala na rin sa hanay ang kaniyang mga hakbang. At kahit ano'ng pilit kong, pigilan siya ay napakatigas ng ulo niya. Kani-kanina lang ay napakasaya niya ngunit ay bigla na lang umiiyak ng malakas. "Ang sama-sama talaga ni Daddy sa akin Dawn, ayaw niya akong mamili sa gusto kong buhay," umiiyak niyang sabi at nakakaawa nga siyang tingnan. Matagal na kaming magkaibigang dalawa ngunit kahit minsan ay hindi ko siya nakitang ganito ka miserable. Hinawakan ko siya sa balikat at pinatahan ngunit mas lalo lang siyang umiyak. "Gusto ko nang makita si Taniel," umiiyak niyang sabi. "Miss na miss ko na siya," patuloy niyang sabi at hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak. Para akong dinudurog sa tuwing nakikita siyang nasasaktan. Kaya tama lang ang naging desisyon ko na sumama sa kaniya. Nang hindi ko na matiis na tingnan siyang um