LOGINShare
Chapter 50
Last Updated:
2021-07-06 20:46:34Sa sobrang dami ng nainom ni Ergie ay para na itong nababaliw. Misan ay kumakanta na lang kahit sintonado. Wala na rin sa hanay ang kaniyang mga hakbang. At kahit ano'ng pilit kong, pigilan siya ay napakatigas ng ulo niya.
Kani-kanina lang ay napakasaya niya ngunit ay bigla na lang umiiyak ng malakas.
"Ang sama-sama talaga ni Daddy sa akin Dawn, ayaw niya akong mamili sa gusto kong buhay," umiiyak niyang sabi at nakakaawa nga siyang tingnan.
Matagal na kaming magkaibigang dalawa ngunit kahit minsan ay hindi ko siya nakitang ganito ka miserable. Hinawakan ko siya sa balikat at pinatahan ngunit mas lalo lang siyang umiyak.
"Gusto ko nang makita si Taniel," umiiyak niyang sabi. "Miss na miss ko na siya," patuloy niyang sabi at hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak.
Para akong dinudurog sa tuwing nakikita siyang nasasaktan. Kaya tama lang ang naging desisyon ko na sumama sa kaniya. Nang hindi ko na matiis na tingnan siyang um
Related chapters
Her Regrets Chapter 51
"I'm sorry," umiiyak na sabi ni Ergie. Halatang nagsisisi ito dahil sa pagmamatigas niya kanina. Kung nakinig lang sana ito ay wala sanang mangyayaring gulo. Ngunit huli na ang lahat para magsisihan dahil ang importante ay ligtas kaming dalawa. "It's okay, huwag ka nang umiyak," pang-aalo ko sa kaibigan. Ilang beses itong humingi ng tawad at bago sumakay sa kotse niya ay tinawagan ni Trolem ang magulang ni Ergie. Ayaw sana ni Ergie ngunit nahihiya itong tumanggi sa naging mungkahi ni Trolem. Napaaway ito dahil sa pagmamatigas niya. Magbo-book sana ako ng grab ngunit hindi pumayag si Trolem. Masyado siyang mapilit at ang hirap niyang tanggihan "Trolem, thank you," sinsero kong sabi ng makapag-park siya sa harap ng condo building. "Fortunately, you are there. Ergie was right to take you with us. I don’t know what I would do without you. I'm sure we
Last Updated : 2021-07-07Her Regrets Chapter 52
"Bakit mukhang hindi ka pa natutulog?" nag-aalalang tanong ni Petrus sa akin ng mapansin niya akong nakaupo sa tabi niya.Kagabi ko pa siya binabantayan dahil inaapoy ito ng lagnat. Buong gabi ko siyang pinapahiran ng basang bimpo para kahit papaano ay bumaba ang kaniyang init. Nag-aalala na ako at ilang beses ko na siyang ginigising ngunit parang wala siyang naririnig."Bakit namamaga ang mata mo, umiiyak ka ba?" nagtataka nitong sabi at balak sana niyang tumayo ngunit biglang sumakit ang ulo niya."Okay ka lang?" Umiiyak kong tanong.Nagmamadali akong lumabas at kumuha ng isang basong tubig sa kusina. Dinala ko iyon sa kwarto kasama ang isang tableta na iinumin niya para sa kaniyang lagnat."Inumin mo 'to!" Utos ko sa kaniya at binigyan siya ng tubig.Kumuha ako ng mga damit niya at pinasok sa isang malaking handbag. Nilagay ko ang lahat ng mga kailangan namin at nagmamadaling pinatay ang lahat ng mga sw
Last Updated : 2021-07-09Her Regrets Chapter 53
"Okay ka lang?" nag-aalala kong tanong at hindi makampanti.Ngumiti siya at tumango sa akin. "Oo naman," mabilis niyang sagot at mukha naman siyang normal tingnan."Hindi ka ba papasok ngayon kasi tatlong araw ka ng hindi pumapasok. Baka magalit na sa iyo si Ergie niyan?" nagtataka niyang tanong sa akin at niyakap ako sa likod."Hindi ka pa okay kaya hindi kita pwedeng iwan na lang dito ng walang kasama. At kung gusto niya ako sisantihin walang problema dahil panahon na siguro para tulungan ko si Daddy sa negosyo," sagot ko habang hinuhugasan ang mga pinggan sa lababo."Maayos naman na ako kaya 'wag mo na akong alalahanin," malungkot niyang tugon at mukhang nawala na naman siya sa mood.Nang makita ko siyang malungkot ay hindi ko maiwasang mag-isip kung bakit ayaw niya akong magtrabaho sa kompanya namin.Gusto ko siyang tanungin ngunit hindi ko alam kung paano ko sisimulan ng hindi niya mamasamain.
Last Updated : 2021-07-11Her Regrets Chapter 54
"Let's eat," tawag sa akin ni Trolem para yayain akong kumain. "Sige lang you can go, marami pa akong gagawin," kinompas ko ang kamay ko para umalis na siya pero hindi siya kumilos. Tinitigan ko siyang mabuti habang naglalakad palapit sa akin. Tinaasan ko rin siya ng kilay at nagtataka kong ano ang ginagawa niya. "Sir, what are you doing?" tanong ko kaagad sa kaniya nang bigla niyang tinabi ang mga papales na nakalagay sa mesa. "Hindi magandang magtrabaho kung nagpapalipas ka ng gutom, makakapaghintay ang mga 'yan," seryoso niyang sabi. "At sinabi ko kanina lang na Teolem na lang," patuloy nitong sabi at nginitian ako. "Sir hindi po tamang tawagin lang kita sa pangalan mo." "It's my order!" pinal nitong sabi. "Sir, diretsuhin mo nga ako. Ano ba talaga ang sadya mo? Pwede ka namang magyaya ng iba r'yan, sigurado akong maraming papayag," naiinis kong sabi at hinila ang mga gamit ko na tinabi niya.
Last Updated : 2021-07-17Her Regrets Chapter 55
Habang yakap ko nang mahigpit si Trolem isang malakas na kamay ang humila sa akin papalayo sa kaibigan."Petrus...bakit ka nandito? 'Di ba may trabaho ka?" nagtataka kong tanong sa kan'ya."Ano 'yang ginagawa ninyo? Ano' yan?" galit niyang sabi ni Petrus at inis na inis akong hinarap."Petrus, magpapaliwanag ako. Mali ang pagkakaintindi mo," mahinanahon kong sabi ngunit halatang dismayado siya.Hinatak niya ako palabas ng restaurant pero bago ako makaladkad ay pinigilian na si ni Trolem."Petrus, nasasaktan si Neneth," matigas na sabi ni Trolem dahilan kung bakit kumunot ang noo ni Petrus."Neneth?" tanong niya sa binata at binalingan ako nang tingin. "Hindi ko alam na masyado na pala kayong close para tawagin siyang Neneth?" tiim bagang nitong patuloy na tanong."Petrus, let me explain, makinig ka nga muna sa akin!" asik ko sa kaniya dahil sa katigasan ng ulo niya. "Nakakahiya pinagtitinginan na tayo ng mga tao," mahina k
Last Updated : 2021-07-21Her Regrets Chapter 56
Matapos ang nangyari sa amin ni Petrus ay hindi ko na siya makausap nang maayos. Nasasaktan ako sa tuwing binabaliwala niya ako. At nararamdaman ko rin na hindi siya sa mga nangyayari sa amin.Palagi akong umiiyak paggising ko sa umaga dahil hindi ko na siya nakikita. Kapag gabi naman ay nakakatulog na ako sa pagod ng hindi siya nahihintay. Ang sakit lang sa puso dahil nangyayari 'to sa amin. Kung nakakalimutan lang ang mukha ng tao ay siguro ay nakalimutan ko na siya dahil halos isang lingho na kaming hindi nagkakausap at nagkikita kahit nasa isang bubong lang naman kami.Nagtatrabaho ako sa opisina na parang wala sa aking sarili. Ayaw ko ring um-absent dahil mas lalo lang akong mabuboryo kung mananatili ako sa loob ng bahay."Neneth, are you okay?" nagtatakang tanong ni Trolem sa akin.Nahuli niya akong malungkot at malalim ang iniisip kaya nag-alala ito sa akin nang lubos.
Last Updated : 2021-07-24Her Regrets Chapter 57
Umuwi si Petrus na lasing na lasing at hindi ko ito nakausap nang maayos. Palaging mainitin ang kan'yang ulo at ayaw akong harapin. Mula nang araw na 'yon ay parang hindi ko na siya kilala. Ibang-iba na siya sa Petrus na nakilala ko pero hinayaan ko siya at binigyan ng space para makapag-isip nang maayos.Alam kong huhupa rin ang galit niya sa akin dahil matagal ko na siyang kilala. Ngunit lumipas ang ilang linggo pero hindi niya pa rin ako kinakausap. Lagi niya akong iniiwasan at mas naging malala oa ang tampo niya sa akin."Bakit ngayon ka lang, ano'ng oras na?" nag-aalala kong tanong kay Petrus ng makitang pumasok siya sa kwarto.Tumayo ako kaagad at inalalayan siya nang mapansin kong lasing na lasing na ito. Ngunit hinawi niya ang kamay ko at inis akong tiningnan mula ulo hanggang paa."Petrus, huwag ka namang ganiyan. Ano ba kasing problema mo?" nag-aalala k
Last Updated : 2021-07-24Her Regrets Chapter 58
"Dawn, nasa labas si Petrus, gusto ka raw kausapin. Papapasukin ko ba?" nag-aalala nitong tanong pero umiling ako.Sinilip ko ito sa bintana at nakita kong nakatayo lang ito sa labas ng gate dahil mahigpit kong binilin sa lahat na hindi ito papatuluyin.Nararamdaman kong naaawa ang mga ito pero sinadya kong tigasan ang aking puso. Dahil kung patatawarin ko siya kaagad ay hindi ito madadala at babalik pa rin sa ugali niya na parang isang bata."Ate, pakisabi po na umuwi na siya dahil nagsasayang lang siya ng oras dahil hindi ko po siya kakausapin kahit magmakaawa pa siya sa akin!" matigas kong sabi.Walang nagawa ang kasambahay sa naging pasya ko dahil alam niyang hindi na magbabago ang desisyon ko. Masakit mang makita siyang ganoon ka miserable pero gusto ko ring pahalagahan ang sarili ko dahil mula ng magsama kami sa iisang bahay ay napapabayaan ko na ang aking sarili. Panahon na siguro para isipin
Last Updated : 2021-07-30
Latest chapter
Her Regrets Chapter 67
Kinausap kami ni Tita Anne at si Crizza naman ay walang ginawa kundi ang umiyak. Alam kong mabait siya dahil kung sa iba pa ito nangyari ay sigurado akong kinalbo na ako."Ikaw Dawn! Akala ko ba nakauwi ka na kagabi?" panenermon sa akin ni Tita."Ikaw naman Petrus!" matigas na sabi ni Tita at napahawak ito sa kaniyang noo. "Sumasakit na ang ulo ko sa mg ginagawa ninyo," patuloy na reklamo ni Tita."Ma, pwede bang hayaan mo muna kaming mag-usap ni Crizza ng kaming dalawa lang.""Mabuti pa at aatakihin ako rito sa puso," galit na tugon ni Tita Anne at ni minsan ay ngayon ko lang ito nakitang ganito kagalit.Sininyasan ako ni Tita na pumunta sa kusina at hayaang mag-isap ang dalawa. Dalawang oras na akong naghihintay rito sa loob ng kusina pero hindi pa rin sila tapos. Sakto namang nagpaalam si Tita Anne na may aakyatin siya sa itaas kaya nagkataon ako na ng pagkakataon na makinig sa usapan ng dalawa. Hindi ako mapakali kaya sekreto akong nakikinig at
Her Regrets Chapter 66
"I warn you. You can't stop me once I've started," namamaos niyang wika at mas lalo lang akong naakit sa kaniya."No, I won't!" tugon ko sa kaniya at ako na mismo ang kumaibabaw sa kaniya. Namimis ko na siya at marami akong gustong gawin sa kaniya.Hinawakan ko ang matigas niyang espada at itinutok sa aking kweba. Walang alinlangan ko iyong tinaob at kapwa kaming napaliyad sa isa't isa. Sabay din kaming umungol sa sarap at damang-dama ko ang unang tulak ko sa loob niya.Piniga niya ang bewang ko gamit ang kniyang mg kamay at ginabayan niya ako sa aking pagkilos. Pababa at pataas ang ginawa ko para bayo at siniguro kong tumagos iyon sa aking kailalaliman. Bawat tulak ko ay sinisiguro kong madiin at hahanapin niya ito sa akin. Maraming beses akong bumayo at kitang-kita ko siya kung paano siya napapakagat labi sa tuwing sinasagad ko.Hanggang sa dumoble ang aking bilis at hanggang sa hindi na kayang pigilan ni Petrus ang pagtalsik ng likido sa ka
Her Regrets Chapter 65
"Hindi ko alam kung saan ka humuhugot ng lakas para sabihin sa akin 'yan, Dawn! Nakokonsinsiya ka ba talaga o sinasabi mo lang 'yan para manggulo na naman sa buhay ko?""Hindi dahil nakokonsinsiya ako kaya ko humihingi ng sorry kundi dahil nagsisisi ako kung balit ko 'yon nagawa sa 'yo. Hindi ko inakala na dahil sa ginawa ko ay ako rin pala ang magdudusa. Mahal pa kita hanggang ngayon Petrus. At galit na galit ako sa sarili ko dahil ako dapat ang pakakasalan mo at hindi si Crizza," umiiyak kong wika at ang mga luha ay para ng gripo sa lakas ng agos. Tumayo ako at nilapitan siya pero bago ko pa siya mahawakan ay kinompas niya ang kaniyang mga kamay na 'wag ko siyang kalimutan."Kung kakausapin mo lang ako ay r'yan ka lang. 'Di mo na kailangang lumpit dahil bibig ng nagsasalita hindi ng mga kamay!" matigas niyang sabi sa akin.Awang-awa ako ngayon sa sarili ko dahil sa aking sinapit. Para akong namamalimos ng pag-ibig at kinapalan ko pa ang aking mukha para
Her Regrets Chapter 64
Lasing na lasing akong dumating sa bahay nila Petrus. Dumiretso ako sa kanila matapos naming mag-inuman ni Ergie sa bar. Siguro ay dahil sa kalasingan ko kaya may lakas na loob akongbkausapin siya. Hindi ko pa rin matanggap na ikakasal na siya sa iba.Ang laki ng pagsisisi ko kung bakit ipinagtabuyan ko siya noon. Akala ko ay kaya kong wala siya sa buhay ko pero nagkamali ako. Dahil ngayon pa lang ay hindi ko na kayang tiisin ang sakit na mkitang ikakasal siya. Pakiramdam ko ay mamatay ako sa lungkot kapag nangyari 'yon."Tita Anne, please namn po kakausapin ko lang po si Petrus kahit saglit lang," pagmamakaawa ko kay Tita Anne nang makarating ako sa bahay nila."Hija, lasing ka na at isa pa ay tulog na rin si Petrus ngayon. Mabuti pa ay tawagan ko ang Mommy mo para mapasundo ka ng driver niyo."Umiling ako bilang pagtanggi sa kaniya at buo na ang pasya ko na hinding-hindi ako uuwi hangga't 'di kami nagkakausap ngayon."Tita Anne, please po!"
Her Regrets Chapter 63
Chapter 63Sa dami ng option ko na pwede kong pagpilian ay sa huli ay nandito ako ngayon sa isang bar at hinihintay si Ergie na dumating. Tinawagan ko ito para samahan ako at salamat dahil sa wakas ay hindi na ito nangulit pa.Akala ko pa naman ay hindi ako nito titigilan hangga't hindi ako nagbibigay sa kaniya ng rason. Sa lahat ng taong kilala ko sa mundo ay ito na yata ang pinakamakulit sa lahat kaya nakapagtataka kung bakit hindi ko ito narinig na magkomento."Hey, I am sorry ang heavy kasi ng traffic.""It's fine, alam ko namang may iba ka pang mga ginagawa tapos inisturbo pa kita.""Ano ka ba? Ikaw pa, alam mo namang isang tawag mo lang darating ako. Kahit pa gaano ako kaabala ay gagawan ko ng paraan lahat para sa 'yo. Alam ko naman na kapag kailangan ko ang oras mo ay nandiyan ka rin para sa akin," mahaba niyang paliwanag sa akin."Kukuha ba tayo ng VIP room?""Huwag na siguro, tayo lang namang dalawa.""Okay," tip
Her Regrets Chapter 61
Chapter 61"Dawn Tonette... alam mo na ba?" nag-aalangang tanong sa aking ng matalik kong kaibigan na si Ergie."Ang alin?" wala sa sarili kong tanong dahil nasa laptop ko ang aking atensiyon. Kasaluluyan kong pinaplano kung paano aangat ang sales ng kompanya dahil base sa aking nakita ay hindi naman bumababa ang income ng company namin ngunit hindi rin naman iyon tumataas."So, hindi mo nga alam?" tila nagduda nitong tanong sa akin. Kaya napatigil ako sa aking ginagawa dahil naiintriga na rin ako."Ang ano ba kasi 'yan?" ulit kong tanong sa kaniya at nawawalan na ng pasensiya. "Bakit ba hindi mo na lang ako diretsuhin dahil alam mo namang may importante akong ginagawa!" naiirita kong wika."Huwag na lang at mag-concentrate ka na lang sa trabaho mo.""Ano ba sasabihin mo ba o hindi?" naiinis kong tanong at pinanliitan ko ito ng aking mga mata."Hindi na... sige na magpatuloy ka na lang!" pinal niyqng ani at sinimsim ang hawak niyang t
Her Regrets Chapter 60
Nagmukmok ako pagdating ko sa bahay at para akong pinapatay sa sobrang sakit. Galit na galit ako sa aking sarili dahil napakayabang ko. Akala ko ay kaya ko pero hindi pala dahil hanggang salita lang naman pala ako. Napakayabang ko dahil ang totoo ay mahina ako pagdating sa kaniya. "Ano'ng iniiyak-iyak mo ngayon?" naiinis na tanong ko sa aking sarili at wala akong ibang gusto kundi saktan ang sarili ko. Ang sakit-sakit sa pakiramdam habang nakikita ko siyang tinatalikuran kami kamina para magpaalam na kasama ang bago nitong nobya. Hindi ko kayang tanggapin ang sakit at ngayon ay napagtanto ko kung gaano kalaki ang pagkakamali ko. Maling-mali ako kung bakit ko siya pinagtutulakang umalis. Hindi ako dapat nagpadala sa galit ko sa kaniya at dapat ay inintindi ko siya noon. Tama nga ang sinabi nila na nasa huli na ang pagsisisi. Humahagolhol na ako nang iyak at wala na akong pakialam kung may makarinig man sa akin. Mabut
Her Regrets Chapter 59
"Good morning po Tita Anne, kumusta po kayo?" alanganin kong ngiti sa mama ni Petrus."Halika Dawn, pasok ka," tigon ni tita sa akin at pinatuloy ako sa loob ng bahay nila.Nilibot ko ng tingin ang buong bahay nila at napakalaki na ng mga pinagbago. Mas lalo itong gumanda at masasabing naging maayos na ang buhay nila.Ngumiti ako ng tipid dahil nahihiya akong magpakita sa kanila pagkatapos akong awayin ni Tantan dahil sa nangyari sa kapatid niya.Labis daw itong nasaktan at hindi ko alam kung ano ang mga pinagdaanan niya. Dumaan pala ito sa matinding depresyon dahil sa paghihiwalay namin at kinailangan niya pang magpagamot para makausad sa buhay.Pabalik-balik ako sa kanila kahit wala na si Petrus at hindi ko na nakikita. Alam kong alam nila kung nasaan si Petrus pero wala sa kanila ang gustong magsalita dahil nirerespito raw nila ang desisyon ni Petrus.Dumating na ako sa puntong nagmamakaawa ako sa kanila at halos lumuhod
Her Regrets Chapter 58
"Dawn, nasa labas si Petrus, gusto ka raw kausapin. Papapasukin ko ba?" nag-aalala nitong tanong pero umiling ako.Sinilip ko ito sa bintana at nakita kong nakatayo lang ito sa labas ng gate dahil mahigpit kong binilin sa lahat na hindi ito papatuluyin.Nararamdaman kong naaawa ang mga ito pero sinadya kong tigasan ang aking puso. Dahil kung patatawarin ko siya kaagad ay hindi ito madadala at babalik pa rin sa ugali niya na parang isang bata."Ate, pakisabi po na umuwi na siya dahil nagsasayang lang siya ng oras dahil hindi ko po siya kakausapin kahit magmakaawa pa siya sa akin!" matigas kong sabi.Walang nagawa ang kasambahay sa naging pasya ko dahil alam niyang hindi na magbabago ang desisyon ko. Masakit mang makita siyang ganoon ka miserable pero gusto ko ring pahalagahan ang sarili ko dahil mula ng magsama kami sa iisang bahay ay napapabayaan ko na ang aking sarili. Panahon na siguro para isipin
