All Chapters of Her Regrets : Chapter 31 - Chapter 40

"Petrus matulog na tayo. Maaga pa ang pasok mo bukas?" yaya ko sa kaniya. I turned off the TV without his permission and held her hand to pull him on the sofa. He put his arm around me and ruffled my hair. I know he likes the show, but he just let me do what I want. He smiled meaningfully at me. So I knew what he was up to.Binalikwas ko ang kamay niya dahil nakaramdam ako ng kaba at nauna nang pumasok sa loob ng kwarto. I sat down in the chair in front of the mirror and combed my hair. I was suddenly irritated when I heard his weak laugh, so out of annoyance, I threw a hairbrush at him, but he just caught it in his hand."Ano?" nagtataka niya akong tiningnan. Nagkunwari siyang walang alam kung bakit ako nagagalit. "Pinagti-trip-pan mo ba ako?" asik ko sa kaniya. "Bakit mo naman naisip yan?" maang-maangan niyang sabi. Lumapit siya sa akin at nilagay ang suklay sa mesa. He touched and caressin

Natanggap ako sa trabahong inalok sa akin ni Ergie. Kaya niyaya niya akong mag-celebrate ngunit bago ako pumayag ay nagpasya muna akong tawagan si Petrus upang magpaalam muna sa kaniya ng maayos. Ilang beses ko nang sinubukang abutin siya ng tawag ko pero wala pa ring sagot. Nang tingnan ko ang oras na nakalagay sa screen ay alas siete na ng gabi. Sa ganitong oras ay dapat naka-out sa siya sa trabaho. Kasama ko ngayon sa condo si Ergie at hinihintay akong matapos sa tawag. Pagkatapos kong pumunta sa opisina kanina ay wala kaming ginawa kundi magkwentuhan lang. Nag-out siya ng maaga para lang sa akin at kanina ay hindi na niya ako pina-interview sa HR Department. Tumawa ito at sinabing direct hired na raw ako. Tumawa rin ito ng malaman niyang seneryoso ko ang trabahong inalok niya. Hindi siya makapaniwala dahil may sariling mga negosyo ang mga magulang ko. Kaya sinagot ko siyang hindi ako thrilled sa ganoon klaseng trabaho. At dahil

Bagsak ang mga balikat ko nang buksan ko ang pinto at walang makitang kahit na anino sa loob. Ilang buwan na ring hindi ko nakakausap ng masinsinan si Petrus. Palagi itong abala sa trabaho at kahit ang sarili nitong kalusugan ay hindi na nito napangangalagaan ng maayos. Dumiretso ako sa loob ng banyo at nilinis ang aking sarili. Matapos maligo ay naghanap ako ng komportableng damit na masusuot. Tiningnan ko rin ang refrigerator kung may instant na ulam na pwedeng lutuin. Kinuha ko ang isang cup noodles at naisipang huwag nang magluto dahil sigurado naman akong kapag nakauwi si Petrus ay sasabihin na naman niyang tapos na siyang kumakain. Nilagyan ko ng mainit na tubig ang cup at sinira sandali. Pinatong ko iyon sa dining table at tinitigang mabuti habang hinihintay na maluto sa loob ng limang minuto. Napaisip tuloy ako dahil nakakalungkot kumaing mag-isa at hindi ko na matandaan kong ilang araw na kaming huling nagkasabay ni Petrus. Bago ko pa buksan ang mg

"I love you," sinsero niyang sabi. Masaya ang kaniyang mukha kahit hindi ngumingiti.Niyakap niya ako nang mahigpit mula sa likod at pinatong ang kaniyang ulo sa aking balikat habang pinapantay ang mukha sa mukha ko. Hinaplos ko ang makinis niyang mukha at tinugon ang kaniyang sinabi. "I love you too," ganti kong sagot at hinaplos ng kaniyang makinis na pisngi. "I love you more," sabi niya habang hinahalikan ako sa aking leeg. Hindi ko na magawang sumagot dahil sa kiliting naglalakbay na naman sa kung saan. Katatapos lang namin ngunit uminit na naman ang buo kong katawan. "You forgot to pull your sp*rm into my p*ssy," paalala ko sa kaniya. Nginitian niya ako at hindi na sinagot pa. We have been withdrawing for a long time because we have no plans to start a family. We want everything to be fine in his family before we planning to have a children.Nakaupo kami sa carpet at nanunuod ng palabas.

Nang marating ko ang condo ay kaagad akong kumaripas nang takbo sa elevator. Pasarado na ito nang bigla kong pinigilan ang pinto. May dalawa ring nakasakay doon at natahimik ng pumasok ako sa loob. Pinagtitinginan nila ako at pakiramdam ko ay napaka haggard ng mukha ko. Pero wala na akong panahon pa upang isipin kong ano man ang iniisip nila sa akin. Nang marating ko ang nasabing floor kong saan ang aming space ni Petrus ay nagmamadali akong lumabas at dumiretso na sa pinto. Natagalan pa ako sa pagbukas dahil hindi pa nawawala ang panginginig ng aking mga kamay. Umiyak ako at nagmamadaling tinungo ang closet kung saan nakalagay ang lahat ng mga gamit ko. Kinuha ko ang maleta ko at nilapag ko iyon sa kama. Isa-isa ko ring kinuha ang mga damit ko at ang iba ko pang mga kagamitan habang umiiyak. Nilagay ko iyon sa aking maleta at pinagsiksikan ang lahat ng mga gamit na kailangan. Habang nagliligpit ng mga gamit ay hinahayaan ko na lan