บททั้งหมดของ ใต้หล้าสยบรัก: บทที่ 741 - บทที่ 750

ไทเฮากริ้วเสียจนปวดท้องไปหมด หลังจากด่าออกมา จนนางกำนัลคนสนิทต้องเข้ามาปลอบ หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้วนั้น นางก็พูดสั่งด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “เด็ก ๆ ถ่ายทอดคำสั่งข้า สั่งให้คนพากู้จือไปอารามชีหมิงเยว่ รอคลอดลูกแล้วค่อยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ ปล่อยแม่ไป เก็บลูกไว้ ให้นางได้เป็นอิสระ”พระชายาซุนที่ได้ยินก็รับคำสั่งนั้น และเอ่ยเตือนว่า “ไปอารามชีหมิงเยว่เช่นนี้ อ๋องเว่ยจะไม่ตามไปด้วยหรอกหรือเพคะ?”ไทเฮาจึงสั่งการลงไปอีก และเอ่ยด้วยความโมโห “เรียกตัวอ๋องเว่ยเข้าวัง”พระชายาซุนย่อมไม่อยากเผชิญหน้ากับอ๋องเว่ยอยู่แล้ว ดังนั้นนางจึงรีบหลบหลีกออกมาหลังจากเข้าวังแล้วนั้น นางก็ตรงไปที่จวนจิ้งโฮ่ว และเอาเรื่องที่ไทเฮารับสั่งมาเล่าให้หยวนชิงหลิงฟังหยวนชิงหลิงที่ได้ฟังก็ไม่ได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ในใจนางรู้สึกสัมผัสได้ถึงลางร้ายบางอย่างอย่างไรก็ตาม นางก็ยังปลอบใจตัวเอง คิดว่าถ้ากู้จือย้ายออกไป อ๋องเว่ยก็คงจะตามนางไป แบบนี้ก็คงไม่มีอะไรไปกระตุ้นนางได้นางรู้สึกอึดอัดมาก ตอนนี้นางท้องอยู่ แม้ว่านางจะไม่พร้อมที่จะต้อนรับเด็กที่กำลังจะเกิดมา แต่ถ้านางบอกว่าเด็กแท้งแล้ว นางก็คงตรอมใจตายด้

“มันเทียบกันได้รึ?” เสด็จย่ากริ้วเสียจนตบลงไปอีกที “ลูกในท้องนางเทียบกับลูกในท้องพระชายาฉู่ได้รึ? นางเป็นสตรีชนชั้นสูง ได้ตบแต่งเป็นถึงพระชายา แล้วนางกู้จือนั้นนับว่าเป็นตัวอะไรได้?”อ๋องเว่ยเถียงอย่างดื้อนั้น “ว่ากันตามจริง เสด็จย่าก็ดูถูกฐานะชาติกำเนิดของกู้จือ”“ฐานะชาติกำเนิด?” เสด็จย่าหัวเราะเย้ยหยัน “ข้ายังไม่ได้ถามเจ้าเลย ตอนแรกภรรยาเจ้าเคยช่วยชีวิตนางมิใช่หรือ? นางตอบแทนบุญคุณเช่นนี้นะรึ? คนแบบนี้ ไม่รู้จักบุญคุณคน เนรคุณไร้ยางอาย หากไม่ใช่แม่ของหลานข้าที่เป็นเชื้อพระวงศ์ล่ะก็ หลังจากนางคลอดแล้วไล่นางไปทันที ถ้าเจ้ายังดื้อรั้นอีก ข้าจะประทานผ้าแพรขาวให้นาง” อ๋องเว่ยไม่อยากยินยอม แต่ตอนนี้ตกใจเหลือเกินที่ได้รู้ว่าเสด็จย่าทรงกริ้วมากขนาดนั้น จึงไม่คิดเกลี้ยกล่อมต่อไปอีกเขาหวังว่าเมื่อวันข้างหน้าเสด็จย่าเห็นหลานแล้วจะรักและโปรดปรานตัวกู้จือมากกว่าชุยซือเขาอดใจแทบไม่ไหวที่จะเอาเรื่องที่ชุยซือลอบคบชู้บอกให้เสด็จย่าฟัง แต่ตอนนี้เขาพูดอะไรไปเสด็จย่าก็คงไม่เชื่ออยู่ดีกลับออกจากวังแล้วเขาแค้นใจนัก จึงสั่งให้คนตัดงบและถ่านในตำหนักของพระชายาเว่ย ให้เหลือแค่อาหารหยาบ ๆ ง่าย ๆ โดย

นางยกชายกระโปรงขึ้นดู แน่นอนว่ามีเลือดไหลซึมออกมาจากขาของนาง นางจึงหยิบผ้าขาวออกมาจากกระเป๋าแขนเสื้อ แล้วพันขาให้แน่นกู้จือเห็นนางทำเช่นนี้ก็ตกใจกลัว จนหัวใจแทบหลุดออกมา จึงตะโกนกรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา “ท่านอ๋องช่วยข้าด้วย”ทันทีที่พูดจบ ก็มีม้าตรงไปที่ประตูเมืองอย่างรวดเร็ว เขาลงจากหลังม้า แล้วรีบขึ้นไปบนหอคอยทันที“ชุยซือ เจ้าคิดจะทำอะไร” คนที่มาก็คืออ๋องเว่ยที่ตื่นตระหนก เขาโกรธจนตาแดงไปหมดแล้วกู้จือเห็นเขามาก็รู้สึกโล่งใจ และร้องไห้ออกมา “ท่านอ๋องช่วยข้าด้วย”“กู้จือ!” อ๋องเว่ยกระวนกระวายจะแย่แล้ว เขาจ้องมองพระชายาเว่ยด้วยความโกรธพระชายาเว่ยวางชายกระโปรงลง และค่อย ๆ ลุกขึ้นมองอ๋องเว่ยที่กำลังจะมา นางเอ่ยว่า “ท่านหยุด แล้วยืนอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามา มิฉะนั้นข้าจะจุดไฟเผานางให้นางตกลงไปข้างล่าง”“ชุยซือ ถ้ากู้จือบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ข้าฆ่าเจ้าแน่” อ๋องเว่ยพูดด้วยความโกรธเกรี้ยวบนหอยคอยกำแพงเมืองลมแรงมาก เสียงวีดที่พัดผ่านซอกหินบนกำแพงเมือง เสียงเหมือนเสียงผีโหยหวน และเสียงหมาป่าหอน ผู้คนด้านล่างกำลังพูดถึงเรื่องนี้ เสียงดังอื้ออึ้งไม่มีที่สิ้นสุด“ไม่เป็นไรแล้ว” เสียงข

อ๋องเว่ยพูดจาเหน็บแนม “มีคนมาช่วยเยอะเหลือเกิน แต่กลับพุ่งเป้าไปผู้หญิงอ่อนแอ ที่แรงแม้แต่ฆ่าไก่ยังไม่มี พวกพระชายาอย่างเจ้าช่างเก่งกันจริง ๆ”หยวนชิงหลิงรีบเดินเข้าไป หมานเอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ตะโกนขึ้นมา “ระวังนะเพคะ”แววตาของหยวนชิงหลิงเต็มไปด้วยความโกรธ จนมองไม่เห็นสิ่งโดยรอบ และเดินเข้าไปตรงหน้าอ๋องเว่ย “กู้จือใช้มนต์สะกดกับเจ้า แล้วก็มาฟ้องเจ้าว่าพระชายาเว่ยมีชู้ เจ้าก็เชื่ออย่างสนิทใจ ฆ่าลูกของพวกเจ้าเอง เจ้าเป็นพ่อประสาอะไร ใจคอโหดเหี้ยมอำมหิต ตอนนี้ยังมีหน้ามาถามหาความเป็นธรรมให้กู้จือ กับนางที่โดนคนทำร้ายอีกรึ?”อ๋องเว่ยพูดด้วยความโกรธ “เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไร? กู้จือใช้มนต์สะกดเป็นที่ไหนกัน? เจ้าอย่ามาเที่ยวใส่ร้ายผู้อื่น”หยวนชิงหลิงตะคอกเสียงดัง “นางไม่เป็นแล้วใครเป็น? ตั้งแต่แรกนางก็ใช้มนต์สะกดกับพระชายาเว่ย หาผู้ชายมาคนหนึ่งเพื่อพยายามสร้างเรื่องว่านางคบชู้ แต่น่าเสียดายจิตใจพระชายาเว่ยแข็งแกร่งมนต์สะกดจึงไม่ได้ผล กู้จือหมดหนทางจึงมาใช้มนต์สะกดกับเจ้า น่าเสียดาย ภรรยาที่เจ้าฝ่าฟันความยากลำบากมากมายเพื่อให้ได้นางมา เจ้ากลับไม่เคยเชื่อใจนางเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่แม้แต่จะให้โอ

ชายชุดขาวพูดทิ่มแทงอย่างเย็นชา "อวี่เหวินเว่ย ในเมื่อเจ้าแต่งงานกับนางแล้ว เจ้าควรจะทะนุถนอมนางให้ดี ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่เต็มใจละทิ้งชื่อเสียงตัวเอง และมอบความไว้วางใจให้คนที่พานางหลบหนีแล้วอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตที่เหลือได้"“อันชิงหยาง!” อ๋องเว่ยตะคอกเสียงดัง และพุ่งเข้าไปหาเขาทั้งคู่ต่อสู้ประมือกันด้วยกระบวนท่าหมัดและลูกเตะหยวนชิงหลิงที่เห็นว่าชายชุดขาวกำลังต่อสู้เพื่อหยุดอ๋องเว่ย นางจึงอาศัยโอกาสนี้พาพระชายาเว่ยกลับไปที่จวนจิ้งโฮ่วต้องพ้นขีดอันตราย ต้องช่วยชีวิตพระชายาเว่ยให้ได้ก่อนหน้านั้นหยวนชิงหลิงคิดว่าอาจจะมีกระดูกหักทิ่มปอด แต่ก็ไม่มีอาการเหล่านั้นเกิดขึ้น น่าจะเป็นชายชุดขาวคนนั้นที่มาช่วยรับนางไว้ และได้ช่วยชีวิตนางไว้แล้วคนยังไม่ฟื้น แต่หยวนชิงหลิงเองก็เหนื่อยจนขยับไม่ไหวแล้วพระชายาซุนที่รีบมาที่นี่เพื่อถามไถ่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางต้องโวกเวกโวยวายเสียงดังไปแล้ว ตอนนี้นางแค่เข้าไปเยี่ยมพระชายาเว่ยอย่างเงียบ ๆ และถอยออกมาถามหยวนชิงหลิงเหตุการณ์ที่กำแพงเมืองน่าหวาดเสียวแค่ไหนนั้น มีคนมาเล่าให้ฟังหมดแล้วระหว่างทางที่มา นางกลัวเหลือเกินว่าจะได้เห็นแค่เพียงศพตอนน