All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 981 - Chapter 990

“ทําไมพวกคุณทุกคนถึงได้วนเวียนรุมทึ้งพ่อของดิฉันคะ? พ่อของฉันท่านแก่มากแล้วและท่านก็เสียใจกับเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน นอกจากนี้พวกคุณคิดว่าคุณเป็นเพียงฝ่ายเดียวที่กังวลหรือคะ? เราเองก็กําลังสูญเสียตําแหน่งของเราในฐานะตระกูลที่มีอํานาจมากที่สุดนะคะ”"หยุดทะเลาะกันน่ะ" ลีอาขึ้นเสียงเพื่อปรามพวกเขาอย่างไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม “ตอนนี้สิ่งสําคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาไอ้โม่งในบริษัท เราต้องหาให้ได้ว่าใครคือคนที่เปิดเผยข้อมูลของห้องปฏิบัติการ”“มีประโยชน์อะไรถึงแม้เราจะจับไอ้โม่งได้? ถึงเราจะจับคนผู้นั้นได้แต่ว่าชื่อเสียงของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นก็เสียหายป่นปี้ไปหมดแล้ว”ผู้ถือหุ้นรายหนึ่งกล่าวขึ้นมาอย่างขมขื่นว่า “บรรดาเจ้านายของบริษัทต่าง ๆ ที่เซ็นสัญญากับเราจะมาหาเราพร้อมกับสัญญาในมือในเช้าวันพรุ่งนี้ เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงการชดเชยพวกเขาได้หรอก ถ้าเราไม่จ่ายค่าชดใช้ให้หมด เราก็จะต้องนําเรื่องนี้ขึ้นศาลซึ่งการทําเช่นนี้จะทําให้ชื่อเสียงของบริษัทตกต่ำลงถึงขีดสุด ใครจะกล้าร่วมมือกับเราอีกในอนาคตล่ะ? แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทหลังจากที่เราชดเชยเงินให้ไปแล้ว? เราจะล้มละลายไปเลยไหม?”"นี่คุณพูดกันจ

เลียมตะโกนอย่างโมโห เขามองที่ทุกคน ส่วนพวกเขาทั้งหมดต่างก็มองมายังเขาด้วยสายตาที่ไม่ไว้วางใจ แม้แต่คุณท่านฮิลล์ วาเลรี่ ฌอน และลีอา ก็ยังสงสัยในตัวเขา"แม่ครับ แม่ก็ไม่เชื่อผมเหมือนกันเหรอ?" เลียมมีสีหน้าสิ้นหวัง “ผมเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฮิลล์ ผมจะไม่ทําอะไรที่ทรยศต่อฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นหรอกครับ”“เลียม...” ลีอาจ้องมองมาที่เขา เธอผิดหวังเธอตระหนักว่าเธอไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของใครทั้งนั้นเลย ก่อนหน้านี้เธอเคยพูดอย่างมั่นใจว่าเมสันไร้เดียงสาแต่แล้วความเป็นจริงกลับตบหน้าเธอ"ส่งเขาไปที่สถานีตํารวจ" จู่ ๆ ฌอนก็สั่งแชนซ์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างเย็นชาทันที “เลียมฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างถึงที่สุดเอง ถ้าหากฉันพบว่านายเป็นคนทําเรื่องนี้ ฉันจะทําให้ชีวิตนายตกนรกทั้งเป็น”เลียมรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว ก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งสติ แชนซ์และสมาชิกสองสามคนของไลโอน่าก็พาตัวเขาออกมาแล้วและแล้วในที่สุดความสับสนอลหม่านนั้นก็จบลงไปอย่างไรก็ตามสีหน้าของทุกคนยังคงสิ้นหวังอับจนหนทางฌอนเหลือบมองพวกเขาและพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “มันดึกแล้ว พวกคุณทุกคนควรกลับไปพักผ่อนกันนะครับ”ผู้อำนวยการโอเว่นส์ยิ้มอย่

เมื่อฌอนเดินเข้าไปหา ชาร์ลีก็ถอยหลังไปทันทีห่างสองก้าวโดยสัญชาตญาณ เขาปล่อยให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นโล่คุ้มกันเขาที่ด้านหน้า“ฌอน คุณกําลังพยายามทําอะไรน่ะ? ผมขอเตือนคุณว่าตระกูลฮิลล์ไม่ได้เป็นอย่างที่เคยอีกแล้ว จากนี้ไปตระกูลชั้นนําในออสเตรเลียคือพวกเราตระกูลแคมโปส ตระกูลฮิลล์ไม่ได้อยู่ในอันดับที่สองหรือสามด้วยซ้ำ ฮึ คุณอาจถึงกับกลายเป็นตระกูลที่ด้อยที่สุดในแคนเบอร์ราด้วยซ้ำไปก็ได้ คุณคิดจริง ๆ หรือว่าคุณยังเป็นคุณชายใหญ่ที่สามารถทําทุกอย่างได้ตามที่ใจคุณต้องการอยู่อีกเรอะ?”ชาร์ลีเยาะเย้ยเขาเสียงดังหยาบคาย “นอกจากนี้ความจริงที่ว่าคุณแย่งชิงภรรยาของคนอื่นนั้นผิดกฎหมาย คุณคิดว่าคุณสามารถยืนหยัดและคงความหยิ่งผยองอวดดีต่อไปได้อีกนานแค่ไหน?”หัวคิ้วของฌอนเขม่นทันใดนั้นเองตํารวจกลุ่มใหญ่ก็บุกเข้าประตูมาตํารวจนายหนึ่งประเมินสถานการณ์ที่ในบ้าน หลังจากนั้นเขาก็ตรงเข้าไปหาฌอน “ฌอน ทั้งเวสลีย์และโจเอลได้แจ้งความว่าคุณลักพาตัวแคทเธอรีน โจนส์ โปรดกลับไปยังสถานีตํารวจกับเราเพื่อทำการสอบสวนด้วยครับ”“ฮึ สิ่งที่ฉันพูดกลายเป็นเรื่องจริงใช่ไหมล่ะหืม?” ชาร์ลีจ้องมองอย่างลิงโลดกับสถานก

...ที่สถานีตำรวจแห่งหนึ่งขณะฌอนถูกพาตัวเข้าไปในสถานีตํารวจ เขาเห็นเมสันพาเลียมออกมาจากข้างในทั้งสามคนเผชิญหน้ากัน เลียมรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นฌอนกำลังถูกนำตัวเข้ามา“ฉันคิดไม่ถึงว่านายจะได้รับการประกันตัวออกจากคุกเร็วขนาดนี้” ฌอนเหลือบมองเลียมที่ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน จากนั้นเขาก็มองไปยังเมสันซึ่งแต่งตัวดีอยู่ข้างเลียมทั้งยิ้มกริ่ม“เมสัน ถึงขนาดนี้ยังไม่คิดจะหลบซ่อนตัวอีกเหรอ?”"เรื่องนั้นไม่จําเป็นสักหน่อย" ดวงตาของเมสันนิ่งสงบ “ฉันจะพาเลียมไป เราจะไม่กลับไปที่ตระกูลฮิลล์อีกแล้ว แกสามารถยื่นฟ้องเขาได้เลยถ้าแกมีหลักฐาน น่าเสียดายที่แกได้แค่กล่าวหาว่าเขาขโมยโดยปราศจากหลักฐานใด”“แกทั้งคู่สมกับเป็นพ่อลูกกันจริง ๆ” ฌอนแว่บมองเลียมอย่างเย็นชา “เลียม ถึงแม้ฉันเคยเกลียดนายมาก่อน แต่ฉันคิดว่านายยังพอมีความรู้สึกบางอย่างต่อฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นอยู่บ้าง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพียงความคิดลม ๆ แล้ง ๆ ของฉันไปเอง นายมันเหมือนกับพ่อของนายทุกประการเลยจริง ๆ”เลียมกัดฟันกรอดขณะที่เขากําลังจะเอ่ยแก้ต่างให้ตัวเอง เมสันก็หัวเราะขึ้นเบา ๆ “แน่นอน เขาอยู่ข้างเดียวกับฉันแหละ เขาควรเปลี่ยนชื่อเขา

ในขณะนั้นเอง ลีอาได้ยินใครบางคนร้องเรียกด้วยน้ำเสียงหวานแหววว่า “สามีจ๋า...”พลันเมสันก็หันไปมอง แล้วสีหน้าอ่อนโยนก็ผุดขึ้นบนใบหน้าเขาลีอาก็มองไปทางนั้นด้วยเช่นกันเห็นสาวสวยคนหนึ่งเดินมาพร้อมจูงมือเด็กชายตัวเล็ก ๆ อายุราวเจ็ดหรือแปดขวบ เด็กชายตัวเล็ก ๆ วิ่งกระโจนเข้าไปในอ้อมกอดของเมสัน "พ่อ..."ลีอารู้สึกราวกับว่าหัวของเธอถูกฟ้าผ่าจนแตกออกเป็นเสี่ยง ดวงตาของเธอเบิ่งจ้องมองตาโตสุดขีดไปที่หญิงผู้นั้นกับเด็ก เธอรู้สึกหายใจแทบไม่ออกถ้าเธอจําไม่ผิด ผู้หญิงคนนี้คือโจแอน โฮลท์ลูกสาวของตระกูลโฮลท์ โจแอนสนิทกับซาร่ามากทีเดียว ก่อนหน้านี้ลีอาเคยเจอโจแอนบ้างแล้วสองสามครั้งระหว่างไปร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ที่สมาคมธุรกิจจัดขึ้นในแคนเบอร์รา"ป้าลีอาคะ" โจแอนเหลือบมองเธอ “ฉันขอโทษนะคะคือเมสันกับฉันรักกันมานานแล้วล่ะค่ะและนี่ลูกของเรา”ลีอาแทบจะกระอักเลือดออกมาด้วยความโกรธ คําพูดของโจแอนนั้นเหมือนการตบหน้าเธอฉาดใหญ่“เมสัน แคมโปส แกมันไอ้เฮงซวย!”เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอยกมือขึ้นจะตบใบหน้าอวดดีของเมสันแต่แล้วเธอก็ถูกเมสันผลักลงไปกองกับพื้นก่อนที่เธอจะทันได้แตะต้องตัวเขา“ลีอา ฮิลล์ ผมน่ะอดทน