Se connecterShare
บทที่ 981
Related chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 982
“ทําไมพวกคุณทุกคนถึงได้วนเวียนรุมทึ้งพ่อของดิฉันคะ? พ่อของฉันท่านแก่มากแล้วและท่านก็เสียใจกับเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน นอกจากนี้พวกคุณคิดว่าคุณเป็นเพียงฝ่ายเดียวที่กังวลหรือคะ? เราเองก็กําลังสูญเสียตําแหน่งของเราในฐานะตระกูลที่มีอํานาจมากที่สุดนะคะ”"หยุดทะเลาะกันน่ะ" ลีอาขึ้นเสียงเพื่อปรามพวกเขาอย่างไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม “ตอนนี้สิ่งสําคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาไอ้โม่งในบริษัท เราต้องหาให้ได้ว่าใครคือคนที่เปิดเผยข้อมูลของห้องปฏิบัติการ”“มีประโยชน์อะไรถึงแม้เราจะจับไอ้โม่งได้? ถึงเราจะจับคนผู้นั้นได้แต่ว่าชื่อเสียงของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นก็เสียหายป่นปี้ไปหมดแล้ว”ผู้ถือหุ้นรายหนึ่งกล่าวขึ้นมาอย่างขมขื่นว่า “บรรดาเจ้านายของบริษัทต่าง ๆ ที่เซ็นสัญญากับเราจะมาหาเราพร้อมกับสัญญาในมือในเช้าวันพรุ่งนี้ เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงการชดเชยพวกเขาได้หรอก ถ้าเราไม่จ่ายค่าชดใช้ให้หมด เราก็จะต้องนําเรื่องนี้ขึ้นศาลซึ่งการทําเช่นนี้จะทําให้ชื่อเสียงของบริษัทตกต่ำลงถึงขีดสุด ใครจะกล้าร่วมมือกับเราอีกในอนาคตล่ะ? แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทหลังจากที่เราชดเชยเงินให้ไปแล้ว? เราจะล้มละลายไปเลยไหม?”"นี่คุณพูดกันจ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 983
“ผมไม่ได้ทํานะครับ” เลียมส่ายหัว เขามองทุกคนอย่างงุนงง ทว่าที่เขาเห็นคือทุกคนในห้องประชุมจ้องมองมายังเขาด้วยความโกรธแค้นไม่พอใจ สายตาของพวกเขาที่จ้องมองมาราวกับว่าพวกเขาอยากจะกินเลือดกินเนื้อเขาอย่างกระหายซะเหลือเกิน“ผมไม่ได้ทรยศฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นนะครับ” เลียมอธิบายอีกครั้ง “ใช่ พ่อผมเคยติดต่อผมมาก่อน แต่ผมปฏิเสธเขาไปแล้ว”ร่างของลีอาสั่นสะท้าน “พ่อของลูกขอให้ลูกหลุดเผยข้อมูลไมโครชิพของบริษัทนี้ให้เขาเชียวเหรอ?”เมื่อเผชิญกับการสายตาของแม่เขาที่จ้องมองมาอย่างไม่เชื่อ เลียมทําได้เพียงพยักหน้า “ใช่ครับ เขาบอกผมว่าเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในแคมโปส คอร์ปอเรชั่น เขายังพยายามโน้มน้าวผมด้วยการบอกว่าแคมโปส คอร์ปอเรชั่นจะเป็นของผมในอนาคตอีกด้วยนะครับ แต่ว่าผมไม่เห็นด้วย”ลีอาแทบล้มทั้งยืนถึงแม้เธอรู้สึกได้ว่าเมสันค่อย ๆ หมางเมินต่อเธอ และเขามักจะไม่กลับมาบ้าน แต่เธอก็ไม่เคยคิดเลยว่าคนที่นอนข้าง ๆ เธอจะน่ากลัวได้ถึงขนาดนี้สามปีที่แล้วเธอยังทุ่มเทให้เงินทองเขามากมายเพื่อช่วยเหลือแคมโปส คอร์ปอเรชั่น เมื่อพบว่าเธอเสียรู้ถูกหลอกเช่นนี้เธอจึงแค้นใจเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอย้อนนึกขึ้นมาได
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 984
เลียมตะโกนอย่างโมโห เขามองที่ทุกคน ส่วนพวกเขาทั้งหมดต่างก็มองมายังเขาด้วยสายตาที่ไม่ไว้วางใจ แม้แต่คุณท่านฮิลล์ วาเลรี่ ฌอน และลีอา ก็ยังสงสัยในตัวเขา"แม่ครับ แม่ก็ไม่เชื่อผมเหมือนกันเหรอ?" เลียมมีสีหน้าสิ้นหวัง “ผมเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลฮิลล์ ผมจะไม่ทําอะไรที่ทรยศต่อฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นหรอกครับ”“เลียม...” ลีอาจ้องมองมาที่เขา เธอผิดหวังเธอตระหนักว่าเธอไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของใครทั้งนั้นเลย ก่อนหน้านี้เธอเคยพูดอย่างมั่นใจว่าเมสันไร้เดียงสาแต่แล้วความเป็นจริงกลับตบหน้าเธอ"ส่งเขาไปที่สถานีตํารวจ" จู่ ๆ ฌอนก็สั่งแชนซ์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาอย่างเย็นชาทันที “เลียมฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างถึงที่สุดเอง ถ้าหากฉันพบว่านายเป็นคนทําเรื่องนี้ ฉันจะทําให้ชีวิตนายตกนรกทั้งเป็น”เลียมรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว ก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งสติ แชนซ์และสมาชิกสองสามคนของไลโอน่าก็พาตัวเขาออกมาแล้วและแล้วในที่สุดความสับสนอลหม่านนั้นก็จบลงไปอย่างไรก็ตามสีหน้าของทุกคนยังคงสิ้นหวังอับจนหนทางฌอนเหลือบมองพวกเขาและพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “มันดึกแล้ว พวกคุณทุกคนควรกลับไปพักผ่อนกันนะครับ”ผู้อำนวยการโอเว่นส์ยิ้มอย่
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 985
สเปนเซอร์ตกใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น "เกิดอะไรขึ้นกับวิลลี่?"อีเว็ตต์พูดทั้งน้ำตาว่า “เขาไปที่บาร์เพื่อเที่ยวหาความสำราญยามค่ำและได้พบกับภรรยาของอีวาน แคมโปส เขาเมาและพยายามลวนลามเธอ อีวานจึงพาตัวเขาไป”สเปนเซอร์ถึงกับผงะถอยไปด้านหลังสองสามก้าว วิลลี่เป็นลูกชายคนเดียวของเขาวาเลรี่ตำหนิ “พี่ชายรอง พี่อบรมสั่งสอนลูกชายของพี่ยังไงกัน? มีปัญหาร้ายแรงเกิดขึ้นในตระกูลฮิลล์ แต่วิลลี่กลับอยู่ในบาร์ลวนลามภรรยาของคนอื่น?”สเปนเซอร์นิ่งงันทำอะไรไม่ถูก “นี่เป็นไปไม่ได้ จริงอยู่วิลลี่เคยงี่เง่ามาก่อนและทําสิ่งเลวร้ายไว้มากมาย อแต่หลังกลับจากเมลเบิร์นเมื่อสามปีที่แล้วเขาก็เปลี่ยนไปมาก ก่อนหน้านี้เขายังคบหากับแฟนสาวที่สมกันอยู่เลย”“ตระกูลแคมโปสนั่นแหละ” อีเว็ตต์โพล่งออกมา “มันต้องเป็นกับดักของตระกูลแคมโปส ไม่อย่างนั้นวิลลี่จะพบกับภรรยาของอีวานโดยบังเอิญได้อย่างไรล่ะ?”คําพูดของเธอทําให้ทุกคนในตระกูลฮิลล์นึกถึงอีวานลูกพี่ลูกน้องของชาร์ลี“ตระกูลแคมโปสมีความแค้นกับเราหรือไงนะ?” สเปนเซอร์เดือดดาลมาก “พวกเขาไม่เพียงแต่ขโมยข้อมูลไมโครชิพของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขายังอยากมาทําร้าย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 986
เมื่อฌอนเดินเข้าไปหา ชาร์ลีก็ถอยหลังไปทันทีห่างสองก้าวโดยสัญชาตญาณ เขาปล่อยให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นโล่คุ้มกันเขาที่ด้านหน้า“ฌอน คุณกําลังพยายามทําอะไรน่ะ? ผมขอเตือนคุณว่าตระกูลฮิลล์ไม่ได้เป็นอย่างที่เคยอีกแล้ว จากนี้ไปตระกูลชั้นนําในออสเตรเลียคือพวกเราตระกูลแคมโปส ตระกูลฮิลล์ไม่ได้อยู่ในอันดับที่สองหรือสามด้วยซ้ำ ฮึ คุณอาจถึงกับกลายเป็นตระกูลที่ด้อยที่สุดในแคนเบอร์ราด้วยซ้ำไปก็ได้ คุณคิดจริง ๆ หรือว่าคุณยังเป็นคุณชายใหญ่ที่สามารถทําทุกอย่างได้ตามที่ใจคุณต้องการอยู่อีกเรอะ?”ชาร์ลีเยาะเย้ยเขาเสียงดังหยาบคาย “นอกจากนี้ความจริงที่ว่าคุณแย่งชิงภรรยาของคนอื่นนั้นผิดกฎหมาย คุณคิดว่าคุณสามารถยืนหยัดและคงความหยิ่งผยองอวดดีต่อไปได้อีกนานแค่ไหน?”หัวคิ้วของฌอนเขม่นทันใดนั้นเองตํารวจกลุ่มใหญ่ก็บุกเข้าประตูมาตํารวจนายหนึ่งประเมินสถานการณ์ที่ในบ้าน หลังจากนั้นเขาก็ตรงเข้าไปหาฌอน “ฌอน ทั้งเวสลีย์และโจเอลได้แจ้งความว่าคุณลักพาตัวแคทเธอรีน โจนส์ โปรดกลับไปยังสถานีตํารวจกับเราเพื่อทำการสอบสวนด้วยครับ”“ฮึ สิ่งที่ฉันพูดกลายเป็นเรื่องจริงใช่ไหมล่ะหืม?” ชาร์ลีจ้องมองอย่างลิงโลดกับสถานก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 987
ดวงตาของสเปนเซอร์แดงก่ำจนเป็นสายเลือด เมื่อข้อมูลของไมโครชิพรั่วไหลเขายังไม่โกรธหรือเศร้าขนาดนี้“วิลลี่ของฉันไปมีความขุ่นเคืองอะไรกับตระกูลแคมโปส? ทําไมพวกเขาต้องทําให้เขาปัญญาอ่อน? ฉันมีเขาเป็นลูกชายเพียงคนเดียวเท่านั้น”สเปนเซอร์เริ่มสะอื้นไห้ขณะที่พูด “เยี่ยมมาก วิลลี่ปัญญาอ่อน พ่อเป็นอัมพาต และฌอนถูกตํารวจจับ ตระกูลฮิลล์จบเห่แล้ว พวกเราจบเห่แล้ว ทุกอย่างถูกทําลายลงด้วยน้ำมือของเธอ”ลีอามองเขา ดวงตาของเธอก็แดงด้วยความปวดร้าวเช่นกันเธอเอง มันเป็นความโง่เขลาของเธอที่ทําร้ายครอบครัวฮิลล์“ไอ้เมสัน แกจะโหดเหี้ยมไร้ความปราณีขนาดนี้ได้ยังไง?!”เธอไปสร้างความขุ่นเคืองอะไรกับเขาไว้ในชาติที่แล้วเหรอ?ลีอาเสียหลักสะดุดตอนที่เธอพุ่งตัวออกไปข้างนอก เธอต้องการไปตามหาเมสัน เธอจําเป็นต้องทำให้สิ่งต่าง ๆ กระจ่างชัดเจน เขาโกหกเธอมาตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้ว?...แชนซ์ที่มองเห็นภาพนี้มาแต่ไกลก็ชักสีหน้าเหนื่อยหน่ายใจเขาคาดไม่ถึงเลยว่าตระกูลฮิลล์จะกลายเป็นเช่นนี้ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วันเมื่อเขาออกมาจากโรงพยาบาล ยาเอลก็เดินเข้าไปเกี่ยวแขนเธอกับแขนของเขาทันที “พี่แชนซ์คะ เราจะทําอย่างไรกันต่อไป
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 988
...ที่สถานีตำรวจแห่งหนึ่งขณะฌอนถูกพาตัวเข้าไปในสถานีตํารวจ เขาเห็นเมสันพาเลียมออกมาจากข้างในทั้งสามคนเผชิญหน้ากัน เลียมรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นฌอนกำลังถูกนำตัวเข้ามา“ฉันคิดไม่ถึงว่านายจะได้รับการประกันตัวออกจากคุกเร็วขนาดนี้” ฌอนเหลือบมองเลียมที่ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน จากนั้นเขาก็มองไปยังเมสันซึ่งแต่งตัวดีอยู่ข้างเลียมทั้งยิ้มกริ่ม“เมสัน ถึงขนาดนี้ยังไม่คิดจะหลบซ่อนตัวอีกเหรอ?”"เรื่องนั้นไม่จําเป็นสักหน่อย" ดวงตาของเมสันนิ่งสงบ “ฉันจะพาเลียมไป เราจะไม่กลับไปที่ตระกูลฮิลล์อีกแล้ว แกสามารถยื่นฟ้องเขาได้เลยถ้าแกมีหลักฐาน น่าเสียดายที่แกได้แค่กล่าวหาว่าเขาขโมยโดยปราศจากหลักฐานใด”“แกทั้งคู่สมกับเป็นพ่อลูกกันจริง ๆ” ฌอนแว่บมองเลียมอย่างเย็นชา “เลียม ถึงแม้ฉันเคยเกลียดนายมาก่อน แต่ฉันคิดว่านายยังพอมีความรู้สึกบางอย่างต่อฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นอยู่บ้าง แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพียงความคิดลม ๆ แล้ง ๆ ของฉันไปเอง นายมันเหมือนกับพ่อของนายทุกประการเลยจริง ๆ”เลียมกัดฟันกรอดขณะที่เขากําลังจะเอ่ยแก้ต่างให้ตัวเอง เมสันก็หัวเราะขึ้นเบา ๆ “แน่นอน เขาอยู่ข้างเดียวกับฉันแหละ เขาควรเปลี่ยนชื่อเขา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 989
เลียมยังคงแผดตะโกนต่อไป “พ่อไม่รักแม่ของผมเลยตลอดระยะเวลามากกว่า 20 ปีพ่อปฏิบัติต่อแม่เหมือนกับเป็นเครื่องมือนั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมพ่อถึงไม่ได้รักผมที่เป็นลูกชายของพ่อด้วยเช่นกัน”"ไหนว่าต่อไปซิ" เมสันดูดบุหรี่และพ่นควันออกมาช้า ๆ อย่างไม่แยแสเมื่อได้เห็นดังนั้นเลียมรู้สึกหนาวเข้าไปถึงกระดูก “พ่อต้องมีผู้ส่งข้อมูลในฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นซึ่งเป็นคนที่ปล่อยข้อมูลไมโครชิพของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นรั่วไหลออกไป เพื่อปกปิดตัวตนคนผู้นั้นพ่อจึงเบี่ยงเบนความสนใจของฌอนและทําให้เขาเข้าใจว่าผมเป็นคนที่ทรยศต่อฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น พูดอีกอย่างก็คือพ่อต้องการสร้างความแตกแยกให้เกิดขึ้นระหว่างผมกับตระกูลฮิลล์นั่นเอง”“ก็เป็นดังที่แกคาดเดามานั่นแหละ แกเข้าใจถูกต้องแล้วเจ้าลูกชายของพ่อ”เมสันเคาะทิ้งเถ้าบุหรี่ของเขาแล้วกล่าว “เลียมเอ๋ยคราวนี้แกทําพ่อผิดหวังมาก แต่เนื่องจากแกเป็นลูกชายของพ่อ พ่อจะให้โอกาสแกอีกครั้ง ต่อจากนี้ไปติดตามพ่อและทํางานให้กับแคมโปส คอร์ปอเรชั่นแกก็จะได้รับหุ้นจากแคมโปส คอร์ปอเรชั่นในอนาคต”“ฮึ ลืมไปได้เลย ยังไงคําพูดของพ่อก็ไม่ค่อยจะจริงเท่าไรนักอยู่แล้ว ถึงแม้พ่อเป็นพ่อของผม แต่ผมต้องยอ
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
