All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 1001 - Chapter 1010

แชนซ์มองเขาอย่างใจเย็น “ถ้าคุณไม่ไป ก็ไม่มีโอกาสที่คุณจะได้อยู่ครบ 32” เลียมหัวเราะอย่างขมขื่นก็ได้ ฌอนคงไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป เขาเองก็รู้อยู่แล้วยังไงซะเขาก็อยากหาโอกาสพูดคุยกับฌอนด้วยอยู่แล้ว เขาไม่ต้องการให้ตัวเองถูกแขวนป้ายว่าเป็นผู้ทรยศไปตลอดชีวิตที่เหลือของเขาในไม่ช้าแชนซ์ก็พาเขาเข้าไปในห้องโถงในไลโอน่าซึ่งเป็นที่ตั้งของป้ายอนุสรณ์จารึกถึงบรรดาผู้อาวุโสของตระกูลฮิลล์ฌอนนั่งบนเก้าอี้ที่ด้านข้าง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเฉยเมยและไม่สามารถมองเห็นอารมณ์ที่แท้จริงของเขาได้เลย“คุณชายใหญ่ฮิลล์ ผมได้ไปพาตัวเขามาแล้วครับ” แชนซ์เตะข้อเท้าของเลียมอย่างแรงเลียมไม่ทันตั้งตัวจึงล้มลงไปในท่าคุกเข่า เขาพยายามจะลุกขึ้น แต่แชนซ์ใช้กำลังกดเขาลงไปอย่างแรงเขากัดฟันและจ้องไปที่ฌอนอย่างท้าทาย “ฉันไม่ได้ทําอะไรผิดและไม่ได้ทรยศต่อบริษัทด้วย ฌอน นายต้องรู้อยู่แล้วนะว่าตลอดทุกวันมานี้ฉันไม่ได้ไปแคมโปส คอร์ปอเรชั่นเลย ฉันได้ตัดสัมพันธ์กับพ่อของฉันไปแล้ว”“ถึงนายได้ตัดสัมพันธ์กับเขาแล้ว แต่นายยังคงเรียกเขาว่าเป็นพ่อของนาย ที่นายไม่ได้ไปเพียงเพราะว่านายรู้สึกไม่สบายใจในข้อที่ว่าเมสัน แคมโปส มี

แคทเธอรีนจํากรณีโลแกนขึ้นมาได้ทันทีและพลันเกิดความรู้สึกไม่ดีขึ้นมา "คุณตัดนิ้วเขาออกเหรอ?"ฌอนพูดไม่ออก เธอคิดว่าเขาเป็นปีศาจบ้าคลั่งที่คอยตัดนิ้วของผู้คนทิ้งไปหรือไง?เมื่อเขาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แคทเธอรีนก็เริ่มโกรธ “ฌอน ฮิลล์ ฉันเชื่อใจว่าเลียมไม่ใช่ขโมยที่ปล่อยข้อมูลของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นรั่วไหล เขาไม่ใช่คนแบบนั้นนะ”"เชื่อใจยังงั้นเหรอ?" ไฟลุกพลุ่งพล่านในหัวใจของฌอนคำนั้นเป็นคำที่ทั้งคู่ต่างก็ไม่ได้มีให้ต่อกัน แต่กระนั้นเธอก็ยังเป็นห่วงเลียมมากเหลือเกิน“แคทเธอรีน โจนส์ อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสา คุณเชื่อใจในเลียมแค่เพียงเพราะว่าเขาเคยช่วยคุณไว้ครั้งหนึ่ง เขาเป็นลูกชายของเมสัน แคมโปส และเมสันซ่อนสันดานที่แท้จริงของเขาไว้ขณะที่อยู่กับตระกูลฮิลล์มานานกว่า 20 ปี ทั้งพ่อและลูกกําลังลวงตาคน คุณเห็นไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมตอนนี้? ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นกลายเป็นแบบนี้เพียงเพราะผมเชื่อมั่นไว้ใจในตัวเขา”“ฉันเชื่อว่าเลียมและเมสันนั้นแตกต่างกันค่ะ”แคทเธอรีนยืนกราน อาจไม่มีใครเชื่อเลียม แต่เธอเชื่ออย่างแท้จริงว่าเขาไม่ใช่คนไร้ยางอายแบบนั้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาที่เธออยู่ต่างประเทศ เลียมได้ช่ว

“คุณชายรองฮิลล์ บางครั้งมันก็ไม่ดีหรอกนะที่ทำตัวฉลาดเกินไป” ยาเอลเลิกคิ้วและยิ้มเย็นยะเยือกเลียมหนาวสั่นไปทั้งตัว เขาคิดไม่ถึงว่าทุกคนจะถูกนังยาเอลหลอกเข้าจนได้ยาเอลทําให้เขาสิ้นหวัง แต่สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับเขาในตอนนี้คือการเอาตัวรอดเขารีบยิ้มและเอ่ยว่า “ยาเอล อันที่จริงฉันไม่โทษเธอหรอก เธอทําได้ดีมาก เธอทําในสิ่งที่ฉันอยากทําแต่ไม่กล้าทํา เธอเห็นไหมว่าเราทุกคนอยู่ในเรือลําเดียวกัน พ่อของฉันคือเมสัน แคมโปส เธอกําลังทํางานให้เขาใช่ไหม? รีบปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะให้พ่อของฉันเรียกใช้เธออีกครั้งในอนาคต”ยาเอลมองมาที่เขาและหัวเราะด้วยเสียงต่ำ “คุณชายรองฮิลล์ คุณนี่ไร้เดียงสาเหลือเกิน”เลียมพยายามยิ้มสู้เสือเข้าไว้ออกมา ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขาแต่เขาไม่อยากจะยอมรับมัน"เธอหมายถึงอะไร?"“มันชัดเจนไม่พออีกเหรอไง? เนื่องจากตอนนี้ฉันทํางานให้กับตระกูลแคมโปสแล้ว ทําไมฉันถึงพาคุณมาที่นี่ล่ะถ้าไม่ใช่เพราะคําสั่งของพวกเขา?” ยาเอลลากเขาไปที่ขอบหน้าผา “คุณชายรองฮิลล์ มองให้เต็มตาซะ ด้านล่างนี้คือหลุมฝังศพของคุณ”ขณะนี้เลียมกําลังเค้นสมองของเขาจนถึงกับลืมกลัวความตาย ดวงตาของเขาแดงก่

“ไม่ค่ะ” ซูซี่บอก “ทุกวันนี้หนูอยู่คนเดียวที่คฤหาสน์ คุณย่าทวดและคนอื่น ๆ อยู่ที่โรงพยาบาลกันหมดเพราะว่าคุณปู่ทวดเดินไม่ได้อีกแล้วค่ะ ก่อนหน้านี้หนูได้ไปเยี่ยมคุณปู่ทวดแล้ว เขาช่างน่าสงสารเหลือเกิน ลุงวิลลี่ก็ด้วย ตอนนี้เขาปัญญาอ่อนและท่าทางเหมือนคนโง่ ดูเขาเป็นเด็กมากกว่าหนูซะอีกค่ะ...”ซูซี่อดร้องไห้ไม่ได้ “ลุงวิลลี่ช่างน่าสงสารเหลือเกิน เขาเคยหยอกล้อชอบแกล้งดึงหูหนู แต่ว่าเขาก็มักจะซื้ออะไรก็ตามที่หนูอยากได้มาให้...”แคทเธอรีนคอตีบตันเธออยากกอดซูซี่เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอถึงยังไงซูซี่ก็ยังเล็กมากหากไม่มีเลียม เธอก็คงไม่ได้เจอซูซี่เลยในอนาคตเธอควรจะทําอย่างไรกันดีกับซูซี่?ยิ่งเธอคิดมากในเรื่องนี้เท่าไรเธอก็ยิ่งทุกข์มากขึ้นเท่านั้น ทว่าเธอยังไม่รู้เลยว่าต้องทําอย่างไร เธอทําได้แค่เพียงคุยกับซูซี่ต่อไปเพื่อกล่อมเด็กหญิงตัวน้อยจนหลับไป ทั้งที่ตัวเธอก็ง่วงและมึนไปหมด...วันรุ่งขึ้นเธอก็วิ่งออกตามหาเลียมตั้งแต่เช้ามืดยังคงไม่มีวี่แววใด ๆ หลังจากผ่านไปแล้วหนึ่งวัน ในที่สุดเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากไปที่ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเพื่อพบฌอนตอนแรกเธอคิดว่าหลังจากกลับมาที่แค

ตอนแรกแคทเธอรีนตั้งใจไว้แล้วว่าจะย้ายไปอยู่กับเวสลีย์แต่หลังได้ยินคําพูดของฌอนแล้วเธอก็ลังเลขึ้นมาทันที“คุณมีแผนจะพาหลานสาวของผมไปอยู่กับเวสลีย์งั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ” ฌอนเห็นสีหน้าของเธอก็เริ่มหงุดหงิดฌอนไม่รู้สึกคลายความกังวลก็เพราะเหตุนี้ อีกทั้งสีหน้าของแคทเธอรีนกับอารมณ์ของเธอไม่สอดคล้องกันมากเหลือเกินแคทเธอรีนถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้”“คุณยังอยากอยู่กับเวสลีย์เหรอ?” ฌอนค่อนข้างกังขา “คุณนอนกับผมมาแล้วตั้งนาน แต่คุณยังปฏิเสธที่จะหย่ากับเวสลีย์อีก หรือเป็นเพราะว่าเขาไม่เต็มใจล่ะ?”ใบหน้าของแคทเธอรีนร้อนผ่าวจากน้ำเสียงหยาบคายของเขา ชายผู้นี้ไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าความละอายคืออะไร“ฌอน ฮิลล์ ไม่ใช่เรื่องบ้าบออะไรของคุณที่ฉันอยู่กับใคร ในอดีตคุณอาจทำตัวหยิ่งยโสซึ่งเราทําอะไรกับมันไม่ได้แล้ว แต่ว่าตอนนี้ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเทียบไม่ได้แม้แต่กับฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นด้วยซ้ำ มูลค่าของคุณก็ยังเทียบไม่ได้กับของฉัน แล้วคุณคิดว่าคุณคู่ควรกับฉันไหมล่ะคะ? คุณคิดว่าคุณจะยังอยู่ในสายตาของฉันไหมล่ะ?”เธอพูดอย่างเย็นชา ในอดีตเขามักดูถูกเธอเสมอและคิดว่าเธอพยายามไต่บันไดเลื่อนชั้นสถานะทาง