Share

บทที่ 1008

Aвтор: ทะเลใต้
”คุณไล่ผมเหรอ?” ประธานเฮลหัวเราะเยาะ “ฌอน ฮิลล์ ผมคิดว่าคุณยังคงฝันอยู่สินะ ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น เป็นเรื่องของอดีตไปแล้ว ตระกูลฮิลล์ของคุณเทียบไม่ได้กับบริษัทเล็ก ๆ ภายใต้เฮล คอร์ปอเรชั่นของผมด้วยซ้ำ ในอดีตคุณอยู่เหนือผมและไม่เห็นหัวผม แต่ตอนนี้ผมสามารถหาคนมาทำลายคุณได้ทุกเมื่อ”

"ได้เลย คุณลองดูก็ได้" ฌอนลุกขึ้นยืนทันที

ร่างสูงตระหง่านและออร่าของเขาหลังจากครองในตําแหน่งสูงมายาวนานคว่ำประธานเฮลที่ทั้งอ้วนเตี้ยล่ำตันไปในทันที

“ก็ได้ เมื่อคุณไม่ทําจนกว่าคุณจะถูกบังคับ ผมก็จะทําให้คุณเสียใจกับเรื่องนี้ รอดูไปก็แล้วกัน"

ประธานเฮลเตะเก้าอี้ตรงหน้าเขาออกไปให้พ้นทางแล้วก้าวเท้าฉับ ๆ ออกไป

เมื่อเขาไปถึงประตู แคทเธอรีนก้มหน้าลง ดังนั้นเขาจึงไม่ทันได้เห็นเธอชัด ๆ

แคทเธอรีนมองตามหลังเขา เธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้มาก่อน เขาคือแกรี่ เฮล จากตระกูลเฮล ตระกูลเฮลแทบไม่ติดอันดับ 20 ตระกูลชั้นนําในเมืองหลวง

แต่ตอนนี้เขาสามารถไล่ตามทันฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นอย่างหยิ่งยโสเหลือเกิน มันชัดเจนว่าฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นไม่ได้เป็นอย่างที่เคยอีกแล้ว

ในสํานักงาน เฮดลีย์พูดอย่างโมโหว่า “ประธานฮิลล์ครับ แกรี่ เฮล ไร้ยางอาย
Заблокированная глава
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapter

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1009

    ตอนแรกแคทเธอรีนตั้งใจไว้แล้วว่าจะย้ายไปอยู่กับเวสลีย์แต่หลังได้ยินคําพูดของฌอนแล้วเธอก็ลังเลขึ้นมาทันที“คุณมีแผนจะพาหลานสาวของผมไปอยู่กับเวสลีย์งั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ” ฌอนเห็นสีหน้าของเธอก็เริ่มหงุดหงิดฌอนไม่รู้สึกคลายความกังวลก็เพราะเหตุนี้ อีกทั้งสีหน้าของแคทเธอรีนกับอารมณ์ของเธอไม่สอดคล้องกันมากเหลือเกินแคทเธอรีนถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้”“คุณยังอยากอยู่กับเวสลีย์เหรอ?” ฌอนค่อนข้างกังขา “คุณนอนกับผมมาแล้วตั้งนาน แต่คุณยังปฏิเสธที่จะหย่ากับเวสลีย์อีก หรือเป็นเพราะว่าเขาไม่เต็มใจล่ะ?”ใบหน้าของแคทเธอรีนร้อนผ่าวจากน้ำเสียงหยาบคายของเขา ชายผู้นี้ไม่รู้จริง ๆ เหรอว่าความละอายคืออะไร“ฌอน ฮิลล์ ไม่ใช่เรื่องบ้าบออะไรของคุณที่ฉันอยู่กับใคร ในอดีตคุณอาจทำตัวหยิ่งยโสซึ่งเราทําอะไรกับมันไม่ได้แล้ว แต่ว่าตอนนี้ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเทียบไม่ได้แม้แต่กับฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นด้วยซ้ำ มูลค่าของคุณก็ยังเทียบไม่ได้กับของฉัน แล้วคุณคิดว่าคุณคู่ควรกับฉันไหมล่ะคะ? คุณคิดว่าคุณจะยังอยู่ในสายตาของฉันไหมล่ะ?”เธอพูดอย่างเย็นชา ในอดีตเขามักดูถูกเธอเสมอและคิดว่าเธอพยายามไต่บันไดเลื่อนชั้นสถานะทาง

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1010

    แน่นอน ฌอนรู้ว่าปัจจุบันเขาไม่คู่ควรกับแคทเธอรีนอีกต่อไปแล้วแคทเธอรีนเดินออกจากลิฟต์ เฮดลีย์ก้าวออกมาจากลิฟต์อีกตัวที่อยู่ข้าง ๆ และกวดตามทันเธออย่างรวดเร็ว"คุณโจนส์ครับผมต้องคุยกับคุณ" แคทเธอรีนหยุด "เฮดลีย์ คุณอยากจะบอกอะไรเหรอคะ?"เฮดลีย์พูดอย่างตะขิดตะขวงใจว่า “อันที่จริงผมได้ยินสิ่งที่คุณชายใหญ่และคุณพูดถึงกันในสํานักงานเมื่อครู่นี้นิดหน่อยน่ะครับ ผมอยากจะขอร้องคุณว่าอย่าฟ้องเขาเลยนะครับ”แคทเธอรีนขมวดคิ้ว ถ้าเป็นคนอื่นเธอไม่ลังเลที่จะปฏิเสธเลยทว่าเธอเป็นหนี้บุญคุณเฮดลีย์“เฮดลีย์เขามันเป็นปีศาจ ฉันแค่อยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเวสลีย์แต่เขาก็ทําลายมันลงไป เขาถึงกับสร้างความวุ่นวายใหญ่โตซึ่งทําลายชื่อเสียงของฉัน คุณรู้ไหมว่าผู้คนมากมายตั้งเท่าไรข้างนอกนั่นที่หัวเราะเยาะเวสลีย์กับฉัน? ฉันไม่ได้ทําเพื่อตัวเองเท่านั้นเองนะคะ ฉันต้องให้คําอธิบายกับเวสลีย์ด้วย”“แต่ถ้าคุณฟ้องคุณชายใหญ่ขึ้นมาจริง ๆ ตอนนี้แม้เขาจะติดคุกสั้น ๆ แค่เพียงสองปี แต่หากไม่มีเขานั่งในฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น คนอื่นก็จะเข้ามาเขมือบกลืนกินจนกระทั่งไม่มีอะไรเหลือ“วิลลี่ถูกซ้อมจนปัญญาอ่อน ในขณะที่เลียมทรยศเราแ

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1011

    โจเอลกล่าวว่า “ตระกูลโฮลท์กําลังวางแผนที่จะซื้อฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นด้วยราคาที่ต่ำมากในขณะที่ตระกูลแคมโปสกําลังยุแยงปลุกปั่นเรื่องนี้อย่างลับ ๆ ตอนนี้บรรดาตระกูลร่ำรวยทั่วทั้งแคนเบอร์รากําลังซุ่มรอดูละครเรื่องนี้กันอยู่”ขณะที่แคทเธอรีนฟังโจเอล เธอรู้สึกรังเกียจบรรดาตระกูลร่ำรวยเหล่านั้นในแคนเบอร์รามากขึ้นเรื่อย ๆ“อนิจจาซูซี่ผู้น่าสงสารพ่อไม่ควรปล่อยให้เธอกลับไปที่ตระกูลฮิลล์เลย” โจเอลถอนหายใจ “ยังไงก็อย่าคิดมาก ไปมีชีวิตที่ดีกับเวสลีย์ในอนาคตซะ อย่าทําให้เขาผิดหวังอีก”"อืม" แคทเธอรีนค้อมศีรษะลงเมื่อถึงเวลาอาหารเย็น เวสลีย์ขับรถมาถึงนาทีที่เวสลีย์เห็นซูซี่ เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาอย่างเบิกบานใจ “ซูซี่ ทําไมพรุ่งนี้หนูไม่มาที่บ้านลุงกับแม่ของหนูล่ะ?”“โอ้ โอเคค่ะ...” ซูซี่ตอบไปงั้น ๆ ไม่มีทั้งความสุขหรือเศร้า เธอก็แค่รู้สึกว่าบ้านของเวสลีย์ไม่ใช่บ้านของเธอ “แม่คะ แม่จะย้ายไปอยู่บ้านลุงเวสลีย์ไหมคะ?”“ซูซี่ ไปทานอาหารเย็นกับลูคัสก่อนจ้ะ”เมื่อแคทเธอรีนส่งซูซี่ห่างออกไปแล้ว เวสลีย์ก็จ้องมองเธอด้วยท่าทางอ่อนโยน "มีอะไรเหรอครับ?""“เวสลีย์คะ ฉันอาจจะ... ต้องย้ายไปหลังจากเสร็จสิ้นบางเรื

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1012

    เวสลีย์ก้าวถอยหลังไปสองก้าวและหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นก่อนที่เขาจะหมุนตัวลงส้นเท้าและจากไปลูคัสกับซูซี่วิ่งไปหาแคทเธอรีน“แม่ครับ ทําไมลุงเวสลีย์ถึงจากไปล่ะครับ? แม่กับเขาทั้งคู่ทะเลาะกันหรือเปล่าครับ?”"ไปกินมื้อเย็นกันจ้ะ" แคทเธอรีนโน้มตัวลงมาตอบเบา ๆมีความรู้สึกอ่อนล้าอย่างมากในส่วนลึกของดวงตาของเธอ…ในอีกสองวันถัดไป ฌอนขอให้สมาชิกไลโอน่าทั้งหมดทุกคนค้นหาเลียม แต่ดูเหมือนอย่างกับว่าเขาได้อันตรธานหายไปในอากาศที่บางเบา“คุณชายใหญ่ครับเราได้ตรวจสอบบันทึกที่สถานีรถไฟ สนามบิน และทางหลวงต่าง ๆ แล้ว แต่เลียมไม่ได้ออกจากสถานที่เหล่านี้เลย รวมทั้งแม้แต่โรงพยาบาลในต่างประเทศก็ไม่มีประวัติการรักษาของเลียม” แชนซ์ รายงานการค้นหาของเขาพลางขมวดคิ้ว“ในปัจจุบันมีความเป็นไปได้เพียงสองทางเท่านั้น ความเป็นไปได้แรกคือเลียมถูกขังไว้ อีกอย่างคือว่า... เขาตายแล้ว”ฌอนบนเก้าอี้หนัง รู้สึกราวกับว่าถังน้ำเย็นถูกเทราดลงบนร่างสูงของเขา"ตายงั้นเหรอ?"เป็นไปได้ยังไง? คนที่ใครเอาชนะได้ยากอย่างเลียมจะตายได้อย่างไรกัน?มือของเขาสั่นเทาขณะหยิบบุหรี่มวนหนึ่งออกมาจากซอง“แชนซ์คุณเป็นคนสุดท้ายที่เห็นเลียม

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1013

    “แม้ว่าแกจะไม่ได้ทําแบบนั้น แต่การหายตัวไปของเลียมก็เกี่ยวข้องกับแกอย่างแน่นอน” ลีอามีอาการเสียใจเข้าครอบงำช่วงหลายวันมานี้ เธอรู้สึกสับสนและเอือมระอากับการฉ้อโกงและทรยศหักหลังของเมสันมากเหลือเกินจนละเลยลูกชายทั้งสองของเธอพอเธอได้สติกลับคืนมา เลียมก็หายตัวไปแล้ว“ฌอน ฮิลล์ ถ้าแกไม่พาเลียมกลับมา ฉันจะไม่มีวันยอมรับว่าแกเป็นลูกชายของฉันอีกต่อไป” เมื่อลีอาพูดจบประโยคด้วยอาการหัวเราะทั้งน้ำตา แล้วเธอก็รู้สึกหน้ามืดจะเป็นลม"ท่านผู้หญิง" แชนซ์ประคองรั้งเธออย่างว่องไวฌอนก้าวกระโดดเข้าไปอุ้มลีอา จากนั้นเขาก็บึ่งพาเธอไปโรงพยาบาลหลังจากทำการตรวจเลือดประเภทต่าง ๆ แพทย์กล่าวว่า “ท่านผู้หญิงฮิลล์ไม่ได้นอนมาสองสามวันแล้ว ความเหนื่อยล้าและขาดเลือดของเธอส่งผลทำให้เธอรู้สึกหน้ามืดเป็นลม เธอต้องดูแลสุขภาพของเธอด้วยการผ่อนคลายและลดความกังวลลง”ความขมขื่นเต็มบนใบหน้าฌอน ดูแววของสิ่งต่าง ๆ ที่เข้ามาแล้วลีอาจะผ่อนคลายได้อย่างไร?ไม่นานหลังจากหมอออกจากวอร์ดไป เจ้าหน้าที่ตํารวจสองสามนายก็เดินเข้ามา“คุณฮิลล์ เมสัน แคมโปส ได้แจ้งความกับตํารวจว่าคุณได้ลักพาตัวลูกชายคนสุดท้องของเขาไป ยังไม่ทราบที่อ

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1014

    [นี่ฉันตาฝาดไปหรือเปล่า? คุณชายใหญ่ฮิลล์ถูกจับในข้อหาลักพาตัวคุณชายรองฮิลล์ ว่าแต่เขาไม่ได้ลักพาตัวแคทเธอรีนไปด้วยเหรอ? ฮึ เขาช่างสนุกกับการลักพาตัวผู้คนจริง ๆ?][เขาผิดกฎหมายเต็ม ๆ เขายังถึงกับลักพาตัวพี่น้องของเขาเองด้วย รีบขังเขาซะให้ไว][ฉันได้ยินมาว่าฌอนอารมณ์ร้าย และเขาเคยระบายใส่เลียมอย่างไร้เหตุผลมาแล้ว][สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้ดูร้ายแรงกว่าคราวนั้นมาก มีข่าวลือว่าเลียมหายตัวไปหลายวันแล้ว พยานในโรงแรมกล่าวว่าครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเลียมคือตอนที่ฌอนพาเลียมไป โชคดีที่เมสัน แคมโปส พ่อของเลียมได้เข้าแจ้งความต่อตํารวจ][ตอนนี้ตระกูลแคมโปสเป็นตระกูลที่มีอิทธิพลมากที่สุดในออสเตรเลีย พวกเขาสามารถส่งฌอนเข้าคุกได้ อย่าปล่อยเขาออกมาอีกนะ]ประเด็นนี้เป็นเหตุให้เกิดการถกเถียงอย่างดุเดือดในหมู่ชาวเน็ต แม้แต่แคทเธอรีนก็ทราบเรื่องนี้ผ่านทางอินเทอร์เน็ตขณะที่ผู้ช่วยของเธอฮาร์วีย์ยังได้แจ้งเธอทราบถึงสิ่งที่เขาได้ยินมาว่า “ผมได้ยินว่าฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นกําลังวางแผนจะเทขายบริษัทย่อยต่าง ๆ อาทิเช่น บริษัทประกันภัย และอิเล็กทรอนิกส์”“ด้วยสภาพขาดแคลนกระแสเงินสดของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นจึงเป็นการตั

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1015

    ไอ้คนโหดเหี้ยมนั้นมันเป็นใครหน้าไหนบนโลก?เมสัน แคมโปส? เขาไม่มีความเกลียดชังฝังลึกเพื่อเลียมถึงขนาดนี้หรอก จะใช่เขาเหรอ?อาจเป็นคนอื่นได้อีกไหม? “แม่*เอ๊ย แกกล้าดียังไงมาเตะฉัน?” ผู้ชายคนนั้นเช็ดถูปากของเขาที่ได้รับบาดเจ็บขณะที่เขากําลังย่างเท้าก้าวเข้าหาฌอน ตํารวจก็เข้ามาทันทีและตะโกน “นี่พวกแกกําลังทําอะไรอยู่? พวกแกกล้าดียังไงที่ต่อยตีกันเองทั้งที่พวกแกถูกคุมขังอยู่ด้วยซ้ำ”…ในวิลล่าหลังนั้นซึ่งที่ตั้งอยู่บนชายฝั่งเมื่อเวสลีย์ได้รับโทรศัพท์ ริมฝีปากของเขาก็โค้งขึ้นยิ้มกริ่ม "เรียบร้อยแล้วเหรอ?"“ครับ บุคคลในศูนย์กักกันกล่าวว่าต้นขาของฌอนมีเลือดออกมาก ดังนั้นเป็นไปได้มากสุดที่เขาจะกลายเป็นขันทีอนาคต” "เป็นไปได้มากที่สุดเลยหรือ?" เวสลีย์หรี่ตาลง "ฉันอยากให้เป็นอย่างนั้นแหละ"เมื่อพิจารณาว่าฌอนทําให้เขาอับอายครั้งแล้วครั้งเล่า เวสลีย์ต้องการให้เขาถูกทําลายให้เหี้ยนเตียนไปหมดเวสลีย์สงสัยว่าทีนี้ฌอนจะบรรเลงกับผู้หญิงอย่างไรเพราะเขาชอบสนุกกับมันนักฌอนยังจะมีหน้าเข้าหาแคทเธอรีนอีกไหมถ้าเขาเป็นขันที?“ผมไม่แน่ใจนักนะครับเรื่องนี้” ลูกน้องของเวสลีย์กล่าวด้วยเสียงต่ำ “เมื

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1016

    “คิดดูสินายไม่คิดว่าคนผู้นี้น่ากลัวมากเหรอ?” เชสเตอร์แว่บชำเลืองมองร็อดนีย์ “เราทุกคนล้วนห้ำหั่นกันในวงการธุรกิจ และผู้ที่ประสบความสําเร็จล้วนมีเล่ห์เหลี่ยมและเด็ดเดี่ยวไม่ยอมใคร บริษัทของเวสลีย์เพิ่งตั้งมาเพียงไม่กี่ปีเองแต่ตอนนี้เป็นบริษัทชั้นนําในออสเตรเลียแล้ว ย้อนไปไม่กี่ปีก่อนฉันยังจําได้เมื่อโกลเด้น คอร์ปอเรชั่นจัดตั้งขึ้นในแคนเบอร์รา คนส่วนมากดูถูกมัน ยังไม่ชัดเจนว่าเขายึดที่มั่นในแคนเบอร์ราได้ตอนไหน แต่ทุกวันนี้เขามักไปปรากฏตัวเสมอในงานสังคมที่บรรดาบุคคลสำคัญทั่วทั้งแวดวงธุรกิจมารวมตัวกัน”“... เฉียบขาด" ร็อดนีย์ตื่นตะลึงตามที่เขาได้ฟัง“ยิ่งกว่านั้น... นายจําตอนที่แคทเธอรีนมาจากเมลเบิร์นเมื่อสามปีก่อนได้ไหม? ตอนนั้นเธอเป็นคู่หมั้นของเวสลีย์ แต่ต่อมาฌอนก็คว้าเธอไปจากเวสลีย์ จากนั้นระหว่างงานแต่งงานของเวสลีย์กับแคทเธอรีน ฌอนก็เข้ามาแย่งชิงตัวเธอต่อหน้าสาธารณะอีกครั้ง มันเป็นการตบหน้าเวสลีย์ฉาดใหญ่ นายคิดว่าผู้ชายคนไหนจะทนเรื่องนั้นได้?”"ใช่แล้ว" ร็อดนีย์นึกถึงเหตุการณ์นั้นและพยักหน้า “เชสเตอร์ถ้าเป็นกรณีนี้เวสลีย์ก็เป็นจอมบิดเบือนตัวจริง เนื่องจากเขาเข้าไปยุ่งกับฌอนในสถาน

Latest chapter

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1072

    ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1071

    “เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1070

    แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1069

    แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1068

    "ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1067

    “ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1066

    เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1065

    เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ

  • คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!   บทที่ 1064

    พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status