All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 491 - Chapter 500

ฌอนเดินมาที่เตียงพลางมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน “เคธี่ครับ ระหว่างผมกับเชลลีไม่มีอะไรจริง ๆ ครับ พยาบาลแทงเข็มฉีดยาให้ผมแล้วมือผมเลือดออก แล้วเชลลีก็เข้ามาผลักพยาบาลออกไปตอนที่เธอเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเธอเข้ามา นั่นคือเหตุผลว่าทำไมคุณถึงเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ อย่าโกรธไปเลยนะครับ ตอนนี้คุณเป็นแม่คนแล้วนะ”แคทเธอรีนเย้ยหยันเขาต่อว่าเธอที่เธอใจแคบ แม้ว่าเธอจะเป็นแม่คนแล้วก็ตาม ตอนนี้เขากำลังจ้องจับผิดเธออยู่“ป้าจัสมินคะ ช่วยเอาโทรศัพท์ของฉันมาให้หน่อยได้ไหมคะ?” เธอไม่อยากคุยกับเขาป้าจัสมินยื่นโทรศัพท์ให้เธอ แคทเธอรีนส่งข้อความหาเฟรยาและเริ่มเล่นเกมโดยไม่มองฌอนเลยฌอนนั่งอยู่สักพักก่อนที่เขาจะถูกหมอไล่ไปยังห้องถัดไปเพื่อให้ยาทางเส้นเลือดเฮดลีย์เข้ามาพร้อมกับกองเอกสาร ทว่าฌอนก็ปัดมันทิ้ง “ฉันไม่มีอารมณ์จะอ่านเอกสารตอนนี้ ไปซื้อคู่มือสำหรับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์มาให้ฉันอ่าน”ตอนนี้เฮดลีย์รู้สึกปวดหัวขึ้นมา “ไม่ได้ครับ เอกสารเหล่านี้เร่งด่วนมาก...”“เร่งด่วนมากกว่าลูกของฉันหรือไง?” แววตาของฌอนเย็นชาเฮดลีย์ “...”‘คุณไม่ใช่หมอ ถ้าคุณไม่ก่อปัญหาจะดีกว่า’...ในช่วงบ่าย

“คนดีครับ นี่เป็นช่วงเวลาที่พิเศษในชีวิตของพวกเรา เพื่อความปลอดภัยของเจ้าตัวเล็กของเรานะครับ” ฌอนประคองเธอขึ้นและช่วยเธอใส่แผ่นซับในระหว่างวิธีการทั้งหมด แคทเธอรีนอยากจะทุบหัวตัวเองและฆ่าตัวตายเมื่อเธอกลับมาที่เตียง ใบหน้าของเธอก็แดงราวกับผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะเธอเริ่มจะรำคาญหูรำคาญตาและอยากจะกินให้หมด แต่ฌอนก็รีบลุกขึ้นทันทีที่เธอคว้ามีดปอกผลไม้ “นั่งลง ผมทำเอง”สรุปแล้ว ฌอนอยู่ในห้องพักผู้ป่วยตลอดทั้งบ่ายและเย็น แคทเธอรีนไม่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องอะไรเลย สิ่งที่เธอได้รับอนุญาตให้ทำคือ นอน เอนหลัง และหลับผลจากการนอนมากเกินไป ทำให้เธอตื่นตั้งแต่ 06:00 น. ของเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเธอลืมตา เธอเห็นว่าฌอนนอนหลับอยู่บนหมอนใบเดียวกับเธอ เธอไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เขาขึ้นมานอนเบียดอยู่กับเธอเมื่อคืนความโกรธของเธอระเบิดออกมาเมื่อเธอนึกถึงภาพที่เชลลีจับมือของเขาเมื่อวานนี้ถึงอย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่หมดจดของผู้ชายคนนี้ยามเขากำลังหลับสนิทนั้น น่ามองยิ่งกว่ายามเขาตื่นขึ้นมาเสียอีกขนตาของเขาดกหนาราวกับปีกของผีเสื้อ ผิวของเขาเรียบเนียนไม่มีรูขุมขน ทั้งจมูกและริมฝีปากของเขาสวยงาม หน้าตาของเขาดูราว

“วันนี้แกมาที่คฤหาสน์ได้หรือเปล่า? องุ่นที่บ้านสุกแล้ว ฉันเลยจะเอาไปให้แล้วไปหาแกด้วย ดูเหมือนว่าแกจะไม่มาหาผู้หญิงแก่ ๆ อย่างฉัน ถ้าฉันไม่ไปหาแกก่อน”“องุ่นมีประโยชน์ ถ้าผู้หญิงที่กำลังตั้งครรภ์ทานองุ่นมาก ๆ ในอนาคตลูกอาจจะตาโตก็ได้” ฌอนรำพึงรำพันอย่างครุ่นคิด“อะไร… แกพูดว่าอะไรนะ?” คุณผู้หญิงฮิลล์พูดตะกุกตะกักด้วยความตกใจ “เป็นอะไรที่ฟังดูเหมือน ผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนน่ะครับ” มุมปากของฌอนเหยียดขึ้น น้ำเสียงของเขาเจือด้วยความยินดีเท่าที่รู้สึก ขณะที่เขาพูดต่อ “เด็ก ๆ เป็นฝาแฝดครับ”“ฌอน ฮิลล์ ทำไมแกถึงไม่แจ้งข่าวสำคัญแบบนี้ให้เร็วกว่านี้?” เสียงของคุณผู้หญิงฮิลล์เกือบทำให้เขาหูหนวกฝาแฝด! โอ้พระเจ้า!ตระกูลฮิลล์ไม่เคยมีฝาแฝดมาก่อนคุณท่านฮิลล์ที่สวมแว่นสายตายาวอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ก็ลุกขึ้นและหูผึ่งขึ้นมา“ทำไมผมต้องบอกคุณยายด้วยล่ะครับ? ผมคิดว่าคุณยายไม่ชอบแคทเธอรีนซะอีก” ฌอนนั่งไขว่ห้าง “ถ้าผมบอกคุณยายเร็วกว่านี้ คุณยายก็จะทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจอีก”“...”คุณผู้หญิงรู้สึกเจ็บหัวใจที่ถูกต่อว่าอย่างนั้น “ฉัน... นั่นก็ผ่านมาแล้ว ถ้าเธอตั้งครรภ์ลูกแฝด แน่นอนว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอ

วาเลรี่เกลียดแคทเธอรีน ทั้งหมดเป็นความผิดของแคทเธอรีน ที่ฌอนย้ายเธอออกจากตำแหน่งผู้อำนวยการของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น หลังจากที่เขาได้รับตำแหน่งก็ทำให้เธอตกต่ำกลายเป็นคนไม่มีอำนาจเธอขบฟันด้วยความเกลียดชังทุกครั้งที่เธอคิดถึงแคทเธอรีน โจนส์“คุณน้าคะ ทำไมฉันจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้? ฉันเป็นภรรยาของฌอนนะคะ” แคทเธอรีนเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับระบายยิ้ม“ว๊าย อย่ามาเรียกฉันว่า ‘น้า’ นะ เธอมันไม่คู่ควร เธอทำให้ฉันรู้สึกจะอ้วก” วาเลรี่เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา“นั่นสิ เธอมันก็แค่ลูกสาวนอกสมรส พวกเราไม่ได้ยอมรับเธอเลยนะ” ควีนนี่เองก็ดูถูกเธอเหมือนกัน“อย่ามาทำให้ฉันอารมณ์เสียเลยค่ะ” แคทเธอรีนพูดอย่างนุ่มนวล ฟังดูไม่เหมือนเป็นการข่มขู่เลยวาเลรี่หัวเราะกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น “แล้วจะเป็นยังถ้าฉันทำให้เธออารมณ์เสีย? จะเป็นยังไงถ้าฉันตบเธอ?”เธอยกมือขึ้นขณะที่เธอพูด ทว่าควีนนี่รีบคว้ามือของเธอเอาไว้ “คุณแม่คะ คุณยายค่ะ...”วาเลรี่หยุดพลางหันไปมอง เท่าที่เห็นมีเพียงคุณผู้หญิงฮิลล์เดินมาเท่านั้น เธอยังอยู่ค่อนข้างไกล วาเลรี่จึงไม่ได้มีท่าทีสนใจ ถึงอย่างนั้นวาเลรี่ก็ยังไม่เชื่อ “คุณยายมาแล้วยังไง? ท่านก็

“ไปฟ้องเลยครับ ป่านนี้คุณยายคงปิดโทรศัพท์เข้านอนไปแล้ว” ฌอนโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน และมือซ้ายของเขาก็ลูบหน้าท้องของเธอ “ไหนขอผมดูหน่อยซิ ว่าวันนี้เจ้าตัวเล็กทั้งสองคนของเราโตขึ้นบ้างไหม”“ตอนนี้เด็ก ๆ อายุแค่เดือนกว่า ๆ เองนะคะ ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกค่ะ” แคทเธอรีนผลักมือของเขาออกดื้อ ๆ “ออกไปค่ะ ฉันอยากนอนแล้ว”“คุณยังไม่ได้ตอบคำถามของผมเลยนะ” ฌอนจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ “ใครอยากเป็นแม่ทูนหัวของเด็ก ๆ ครับ? ถ้าเป็นเฟรยา ลินช์ ผมไม่ยอม เพราะเธอ IQ ไม่ดี ถ้าเป็นแชริตี้ นีสัน ผมยิ่งไม่ยอมเข้าไปกันใหญ่...”“ฌอน ฮิลล์ คุณมาหาฉันดึก ๆ ดื่น ๆ เพื่อมาชวนฉันเถียงเหรอคะ?” แคทเธอรีนเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาและหยิบหมอนมาตีเขา “ลูกเป็นของฉันค่ะ ฉันตัดสินใจเองว่าจะให้ใครเป็นแม่ทูนหัวของพวกเด็ก ๆ ถ้าคุณไม่เลิกจู้จี้ ฉันจะไม่คลอดพวกแกออกมา”“คุณพูดอะไรของคุณ?” ใบหน้าของฌอนเคร่งขรึมขึ้นทันที “แคทเธอรีน โจนส์ คิดก่อนพูด อย่าคิดว่าลูกจะไม่เข้าใจที่คุณพูดเพราะตอนนี้พวกแกยังเล็กอยู่ คุณคิดถึงความรู้สึกของพวกลูก ๆ บ้างไหม?”แคทเธอรีนกำลังตั้งครรภ์ อารมณ์ของเธอจึงแปรปรวนได้ง่าย แค่ถูกดุเพียงเล็กน้อยเท่าน