All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 481 - Chapter 490

“อย่าโง่ไปหน่อยเลยค่ะ ถ้าตระกูลแคมโปสต้องการจะขึ้นศาลสู้กับฌอน แน่นอนว่าไม่มีโอกาสชนะ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านกฎหมาย ไม่มีใครเอาชนะเขาได้เลยนะคะ”ลีอายัดบัตรใส่มือของเขา “ฉันเองก็บริหารบริษัทเหมือนกันค่ะ ฉันทราบดีว่าระบบการเงินหมุนเวียนสำคัญต่อบริษัทที่จดทะเบียนเข้าตลาดหลักทรัพย์ยังไง ตอนที่แคมโปสคอร์ปอเรชั่นมีเงินทุนเพียงพอ คุณค่อยนำเงินมาคืนฉันก็ได้ค่ะ”“ขอบคุณนะครับ” เมสันกอดเธอเอาไว้ลีอาระบายยิ้ม ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ คุณท่านฮิลล์ก็โทรมาหาเธอ “แกอยู่ที่ไหน? ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแก รีบกลับมาที่คฤหาสน์เดี๋ยวนี้”“ค่ะ...”“แค่แกคนเดียวเท่านั้นนะ”ลีอารู้สึกแปลกใจหนึ่งชั่วโมงให้หลัง เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น “คุณพ่อคะ ทำไมถึงโทรเรียกหนูให้กลับมาที่นี่คะ?”“ฉันขอถามแกหน่อย แกมีเงินสดอยู่ในมือเท่าไร?” คุณท่านฮิลล์มองเธอด้วยสายตาเฉียบขาดลีอาเม้มริมฝีปากของเธอเข้าหากันอย่างไม่รู้จะอธิบายอย่างไร “เหลือเงินไม่มากแล้วค่ะ ส่วนใหญ่หนูใช้ไปกับการลงทุน”คุณท่านฮิลล์ค่อย ๆ ลุกขึ้นช้า ๆ “ฉันรู้ดีว่าแกมีเงินเท่าไรและใช้ลงทุนไปเท่าไร อย่าบอกนะ ว่าแกให้เมสันยืมเงินไป?”ลีอาขบฟันพลางพู

สีหน้าของแชริตี้หม่นลงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอกำลังจะลุกขึ้น ทว่าแคทเธอรีนจับไหล่ของเธอเอาไว้“คุณจะปล่อยให้มันผ่านไปอย่างนั้นเหรอ?” แชริตี้มองเธอ“ไม่ต้องใจร้อนไปหรอก เราอาบน้ำให้เสร็จก่อน”แคทเธอรีนส่ายหน้าพลางหลับตาลง20 นาทีหลังจากนั้น เชลลีและผู้หญิงอีกสามคนสวมเสื้อคลุมอาบน้ำออกมาจากห้องอาบน้ำ ทันใดนั้นเอง พวกเธอก็เห็นแคทเธอรีนและแชริตี้ขวางทางพวกเธอเอาไว้“คุณผู้หญิง คุณพยายามจะทำอะไร? คุณไม่ได้จะกลั่นแกล้งพวกเราใช่ไหม?” สีหน้าของเชลลีดูตื่นตระหนกร่างผอมสูงของผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเธอตามออกมาแล้วพูดขึ้น “คุณผู้หญิงฮิลล์ คุณไม่ต้องมาโกรธผู้หญิงหรอก บางทีเมื่อผู้ชายนอกใจคุณ คุณต้องทบทวนตัวเองดูบ้าง ยังไงก็ตามตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะ”แววตาของแชริตี้ฉายแววเย็นชา “ไม่แปลกใจเลยที่พวกเธอออกมาเที่ยวด้วยกันได้ ดูเหมือนว่าจะเป็นคนประเภทเดียวกันนี่เอง”แคทเธอรีนพูดเยาะเย้ยขึ้น “เชลลี ฉันแค่อยากได้โกลด์การ์ดใบนั้นที่อยู่กับเธอคืนเดี๋ยวนี้แค่นั้นเอง ฌอนและฉันเป็นสามีภรรยากัน พรัพย์สินของเขาคือทรัพย์สินที่เราใช้ร่วมกัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะเรียกคืนเงินที่เขาให้เธอไป”“คุณผู้หญิง ฉ

“ไปให้พ้นเลยนะฌอน” แคทเธอรีนรู้ว่าเขาพยายามหลอกเธอ เธอเตะเขาแล้วขึ้นไปชั้นบนด้วยความโกรธฌอนหนีบขาของเขาเข้าหากันพลางทำหน้าเหยเกก่อนจะตามเธอขึ้นไปข้างบนเมื่อเธอไปถึงที่ชั้นบน แคทเธอรีนเตรียมตัวจะอาบน้ำ เธอเปิดประตูตู้เสื้อผ้า และพบเสื้อผ้าผู้ชายอยู่ในตู้มากมาย รวมถึงมีกระทั่งชุดชั้นในของผู้ชายเธอรู้สึกโกรธจนปวดหัว “ฌอน ใครใช้ให้คุณเอาเสื้อผ้าพวกนี้มาใส่เอาไว้ในนี้?!”“แน่นอนว่าผมก็อยากเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน เพราะผมจะย้ายมาอยู่ที่นี่”ฌอนยืนอยู่ข้างหลังของเธอ พลางพูดราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติแคทเธอรีนหยิบเสื้อผ้าของเขาออกมาและกำลังจะโยนมันลงบนพื้น ในตอนนั้นเองฌอนก็พูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ “คุณจะโยนเสื้อผ้าผมทิ้งก็ได้ พรุ่งนี้ผมก็แค่สั่งให้เฮดลีย์เอาเสื้อผ้ามาให้ผมใหม่แค่นั้นเอง”“...”หญิงสาวทำได้เพียงยอมแพ้ให้กับความหน้าด้านของเขา “ก็ได้ ฉันยอมให้คุณย้ายเข้ามา แต่คุณช่วยไปอยู่ห้องอื่นได้ไหม?”“ไม่ได้” ฌอนกะพริบดวงตาสีเข้มของเขา “เหตุผลที่ผมย้ายมาที่นี่ก็เพื่อนอนห้องเดียวกับคุณ ย้ายไปนอนห้องอื่นอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่ได้โง่นะ”“...”โธ่เว้ย เขาเป็นคนบุกรุกเข้ามาในบ้านของเธอ แ

เป็นไปดังที่คาดเอาไว้...ตอนนี้แคทเธอรีนยิ่งมั่นใจในคำตอบที่อยู่ภายในใจของเธอมากยิ่งขึ้นไปอีกถึงอย่างไรก็ตาม ใบหน้าของฌอนก็กลับกลายเป็นไม่พอใจ “โง่! แกปล่อยให้เธอหนีไปได้ทั้ง ๆ ที่ส่งเธอไปยังพื้นที่ภูเขาที่ห่างไกลแบบนั้นได้ยังไง?”เฮดลีย์รู้สึกกลุ้มใจ “ชายคนนั้นบอกว่ามีรถตู้มารับเธอไปตอนที่เขากำลังไล่ตามจับเธอครับ”“ยากที่จะเชื่อได้ว่า รีเบคก้า โจนส์ยังมีพรรคพวกคนอื่นอยู่อีก ไปตามหารถตู้คันนั้น” ฌอนสั่งอย่างเย็นชา“ครับ” เฮดลีย์นิ่งไปแล้วอดที่จะถามออกไปไม่ได้ “คุณผู้หญิงครับ เมื่อวานนี้จู่ ๆ คุณผู้หญิงก็สั่งให้ผมตรวจสอบเรื่องรีเบคก้า โจนส์ คุณผู้หญิงไปรู้เรื่องอะไรมาหรือเปล่าครับ?”ฌอนเองก็ยังจ้องมองแคทเธอรีนด้วยความไม่เข้าใจ“ฉันยังบอกคุณตอนนี้ไม่ได้ค่ะ”แคทเธอรีนหันหน้าหนี ฌอนอาจจะไม่เชื่อเธอ ถ้าเธอบอกว่าเชลลี แลงลีย์ อาจจะเป็นรีเบคก้า โจนส์ เขาคงจะต่อว่าเธอว่าเธอใช้วิธีที่ไม่ยุติธรรมจัดการกับเชลลี“บอกผมมา ผมไม่ชอบเวลาคุณปิดบังเรื่องต่าง ๆ กับผม” ฌอนจับไหล่ของเธอเอาไว้อย่างวางอำนาจแคทเธอรีนพูดอะไรไม่ออก “แล้วทำไมคุณไม่คิดว่าบ้างล่ะคะ ว่าฉันรู้สึกยังไงตอนที่คุณมีเชลลี แลง

พวกเขาทั้งสองแอบลับ ๆ ล่อ ๆ มาพบกันลับหลังเธอเสมอเลยเหรอ?“เคธี่ อย่าเข้าใจผิดไปนะครับ” ฌอนผลักเชลลีออกไปอย่างไม่รู้ตัว “เธอเห็นว่ามือของผมเลือดไหล เลย...”“แล้วให้พยาบาลมาทำอะไรที่นี่คะ? เธอเกี่ยวอะไรด้วย?” แคทเธอรีนพูดแทรกเขาขึ้นมาด้วยความโกรธเคือง “ในเมื่อคุณทนทิ้งเธอไปไม่ได้มากขนาดนี้ ทำไมคุณถึงคอยตามตอแยฉันอยู่อีกคะ? สนุกนักหรือไง?”ทันใดนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนก็เปลี่ยนเป็นขาวซีดจนน่ากลัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาเสียเลือดมากเกินไปหรือเพราะเขาถูกคำพูดของเธอทิ่มแทงเอาเชลลีรีบอธิบายขึ้น “คุณผู้หญิงคะ คำพูดของคุณชายฮิลล์คนโตทั้งหมดเป็นความจริงนะคะ ดูมือของเขาสิคะ ยังมีเลือด...”“หุบปากของเธอไปเถอะ” แคทเธอรีนตะคอกใส่เธอ “เชลลี แลงลีย์ ฉันทนกับเธอมานานมากพอแล้วนะ เธอคิดว่าฉันจะรังแกฉันได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”ทันใดนั้นเองแคทเธอรีนก็ถลาเข้าไปจิกผมยาวของเชลลี แล้วตบแก้มทั้งสองข้างของเธอ“โอ๊ยยยยย! คุณผู้หญิงอย่าตบฉัน! คุณชายฮิลล์คนโตช่วยด้วยค่ะ!” เชลลีร้องออกมาพลางดิ้นรนต่อสู้ในขณะที่เธอถูกแคทเธอรีนลากไปข้าง ๆ“เคธี่ ใจเย็น ๆ ปล่อยเธอ” ฌอนรีบวิ่งไปดึงแคทเธอรีนออกมาทว่าแคทเธอร