All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 511 - Chapter 520

ด้านหน้าสถานที่จัดงานศพ งานศพถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายฌอนและเชสเตอร์สวมชุดสูทสีดำลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในงานศพพวกเขาไม่ทันรู้สึกตัวว่ามีคนกำลังเฝ้าดูพวกเขาด้วยท่าทางยินดีจากการได้รับชัยชนะอยู่ภายในรถสีดำซึ่งอยู่ไม่ไกล เป็นรีเบคก้า ที่วางแผนหนีเอาตัวรอดไปได้‘ฮี่ฮี่ โชคดีที่ฉันแอบพาเชลลีตัวจริงกลับมาล่วงหน้า พวกแกคงคิดไม่ถึงว่าฉันจะปลอมตัวเป็นเชลลีล่ะสิ?’รีเบคก้าแสยะยิ้มอยู่ภายในรถ ‘ฌอน แคทเธอรีน จำความทุกข์ทรมานที่พวกแกเคยทำกับฉันเอาไว้ให้ดี ฉันจะส่งพวกแกลงนรกเอง’“เธอทำได้ดีมาก” ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารพูดขึ้นอย่างเฉยเมย “เชลลีตายแล้ว ไหนจะแชริตี้ที่อยู่ในคุก ยิ่งไปกว่านี้ ฌอน แคทเธอรีน และตระกูลสโนว์ยังมีความบาดหมางต่อกัน ทุกสิ่งทุกอย่างกลับตาลปัตรไปดีกว่าที่ฉันคิดเอาไว้มาก”รีเบคก้าลูบใบหน้าของเธอ “จะว่าไปแล้ว ใบหน้านี้ก็คงใช้ไม่ได้แล้ว...”“ตอนนี้ก็ไปต่างประเทศก่อน เธอยังคงมีประโยชน์อยู่” ผู้ชายคนนั้นดีดนิ้วแล้วสั่งให้คนขับสตาร์ทรถเมื่อฌอนมาถึงประตู จู่ ๆ เขาก็หันกลับไปมองรถสีดำที่ขับออกไป“มีอะไรเหรอ?” เชสเตอร์ถามขึ้นฌอนขมวดคิ้วเข้าหากัน “เมื่อกี้ ฉัน

ซาร่ากำแก้วไวน์ในมือของเธอแน่น “แต่พวกนายเคยจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับหญิงสาวหน้าตาสะสวย หลังจากที่โดนลักพาตัวไปไหม?” ฌอน เชสเตอร์ และร็อดนีย์ต่างอึ้งไปมือที่ถือแก้วไวน์อยู่ของฌอนสั่นเทา เขาเงยหน้าขึ้นมองซาร่าด้วยความตกใจ“ฉันขอไม่พูดถึงรายละเอียดนะ มันเจ็บปวด” ซาร่าเหยียดริมฝีปากพลางจิบไวน์ “ฉันถูกทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากที่ผ่านไปได้ระยะหนึ่ง ในที่สุดฉันก็หนีออกมาได้สำเร็จ แต่กลับต้องมาพบว่า ฉันถูกเข้าใจว่าเป็นคนที่ตายไปแล้ว วีซ่าของฉันถูกเพิกถอน ฉันจึงกลับมาไม่ได้ ฉันพยายามติดต่อตระกูลนีสัน แต่พวกเขาไม่สนใจฉันเลย พวกเขาบอกฉันตรง ๆ ว่าพวกเขาจะทิ้งฉันโดยไม่ให้ความช่วยเหลือใด ๆ กับฉันอีก”“พวกเขาชักจะทำเกินไปแล้วนะ พวกเขายังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า?” ร็อดนีย์ปาแก้วพลางลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ“ฉันเคยคิดที่จะติดต่อฌอนนิค แต่ฉัน… ฉันไม่คู่ควรแม้กระทั่งจะอยู่กับเขาเสียด้วยซ้ำ” ซาร่ากะพริบตา น้ำตาไหลลงมาตามแนวแก้มของเธอ “เขาเป็นผู้ชายที่มีอนาคตอันสดใสรอคอยเขาอยู่ข้างหน้า ในทางตรงกันข้าม ฉันมีร่างกายที่สกปรกโสมม ฉันหวังว่าเขาจะได้พบผู้หญิงที่ดีหลังจากที่ฉันจากเขาไป”ฌอนหลับตา

แชริตี้สัญญากับตัวเองว่าเธอจะไม่ยอมยกโทษให้พวกเขาจนวันตาย...ที่คฤหาสน์แคทเธอรีนรู้สึกราวกับนกน้อยในกรงทอง เธอทำได้เพียงเดินไปรอบ ๆ คฤหาสน์ และไม่มีที่ไปเลยผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอได้พบฌอน เธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นลืมเรื่องที่เธอตั้งครรภ์ไปเสียแล้วเพราะเธอรู้สึกทุกข์ใจ เธอจึงรับประทานอะไรไม่ลง สิ่งนี้สร้างความกังวลให้กับคุณท่านฮิลล์และคุณผู้หญิงฮิลล์เป็นอย่างมาก“โทรหาฌอน” คุณผู้หญิงฮิลล์สั่งกับแม่บ้านตอนอาหารเย็น “ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน เขาจะไม่สนใจไยดีลูกเมียไม่ได้ ฉันอยากให้พวกเขาแยกห้องนอนกัน ไม่ได้สั่งให้เขาทิ้งภรรยาของเขานะ”แม่บ้านโทรออกทันที “คุณชายฮิลล์บอกว่าเขาต้องทำงานล่วงเวลาค่ะ”“เขาต้องพักผ่อนบ้างเหมือนกันนะ! เขาคิดอะไรของเขาอยู่?!” คุณท่านฮิลล์ทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ“บางทีเขาอาจจะยุ่งอยู่กับงานจริง ๆ ก็ได้นะคะ” ทันใดนั้นเอง คุณผู้หญิงฮิลล์ก็ชำเลืองมองคุณท่านฮิลล์พลางพยักพเยิดไปทางแคทเธอรีนคุณท่านฮิลล์รู้สึกไม่สบายใจ ฌอนทำให้ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาของเขา ทว่าในตอนนี้เขากลับทิ้งขว้างเธอ เป็นไปได้ไหมที่เขาจะเปลี่ยนใจไปเสียแล้ว?คุณท่านไม่ได

แชริตี้คงจะไม่ถูกจับถ้าแคทเธอรีนไม่ทำการตรวจดีเอ็นเอ“ฉันคิดไม่ถึงว่าพวกเธอสองคนจะมา” มุมปากของแชริตี้ยกขึ้น ก็จริงที่พวกเธอไม่ได้รู้จักกันมานานนัก“ฉันเชื่อว่าเธอบริสุทธิ์” พวงแก้มของเฟรยามีหยาดน้ำตาไหลลงมาเป็นสาย “พวกเราจะทำการยื่นอุทธรณ์แน่ และเราจะดูแลพ่อแม่ของเธอแทนเธอเอง”“ขอบคุณนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ ช่วยจัดการให้พ่อแม่ของฉันออกจากแคนเบอร์ราให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบประโยค เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายก็เข้ามาลากเธอออกไป เธอหันไปมองเป็นครั้งสุดท้าย “ระวังซาร่า นีสัน...”ด้วยความห่างอีกทั้งเสียงอันแหบแห้งของเธอ แคทเธอรีนเห็นเพียงริมฝีปากของเธอขยับเท่านั้น ทว่าไม่ได้ยินจริง ๆ ว่าเธอพูดอะไร “เธอพูดอะไร? เธอบอกให้ฉันระวังอะไรเหรอ?” “ฉันคิดว่าเธอพูดถูก” เฟรยาขยับริมฝีปากทำท่าเลียนแบบการขยับปากของแชริตี้ “ระวังแคเรอร์ อีตัน...”“...” แคทเธอรีนรู้สึกงงเธอไม่ได้คิดไตร่ตรองมากนัก เพราะเจนนิเฟอร์ คราเวน เกือบจะเป็นลมไปจากการร้องไห้ฟูมฟายพวกเธอทั้งสองคนรีบเข้าไปพยุงผู้หญิงที่เสียใจจนแทบจะขาดใจ “คุณป้าเจนนิเฟอร์คะ อย่ากังวลไปเลยนะคะ ตราบใดที่แชริตี้ยังมีชีวิต

หลังจากที่หมอออกไปแล้ว ฌอนจึงลากเก้าอี้มาที่ข้างเตียงด้วยความรู้สึกอ่อนแรงครั้งสุดท้ายที่เขาได้มองแคทเธอรีนใกล้ ๆ เช่นนี้คือเมื่อไรกันนะ?เมื่อไม่นานมานี้พวกเขาลงเอยด้วยการทะเลาะกันทุกครั้งที่พวกเขาพบกันเสมอทันใดนั้นเองเขาก็สังเกตเห็นว่าเธอน้ำหนักลดลงและดูอ่อนแอกว่าเมื่อก่อนเธอควรจะมีน้ำหนักเพิ่มในช่วงที่ตั้งครรภ์หลังจากลังเลอยู่สักพัก แอลที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “คุณชายฮิลล์คนโต ที่จริงแล้วฉันคิดว่าช่วงนี้คุณค่อนข้างเข้มงวดกับคุณผู้หญิงเกินไปหน่อย...”เขาชำเลืองมองเธอด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบ“อืม... ฉันเข้าใจเหตุผลของคุณที่ไม่อยากให้คุณผู้หญิงไปพบเพื่อนของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอคิดมาก แต่เธอเบื่อและอยู่อย่างโดดเดี่ยวในคฤหาสน์ตลอดเวลา คุณไม่ยอมกลับบ้านหรือถามถึงเธอ เธอดูน่าสงสารมากในทุก ๆ วันที่ยืนอยู่ที่หน้าต่างเพื่อมองดูโลกภายนอก...”น่าสงสารอย่างนั้นหรือ?ฌอนรู้สึกแย่เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้คนต่างคิดว่าการเป็นภรรยาของเขาน่าสงสารอย่างนั้นเหรอ?“ที่ฉันไม่รับโทรศัพท์ของเธอ เพราะเธอเอาแต่ทะเลาะกับฉันเรื่องแชริตี้อยู่ตลอด”“แต่คุณผู้หญิงไม่ทราบ