All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 411 - Chapter 420

“ไม่มีทาง” นิโคลาพูดขึ้น “โจเอลเป็นสามีของฉัน ฉันจะปล่อยให้แกดูแลเขาได้ยังไง? พูดถึงหมอที่มีฝีมือ ฉันเองก็รู้จักหมอแบบนั้นเยอะแยะเหมือนกัน”“ใช่” เมลานี่พยักหน้าและพูดด้วยความรังเกียจ “ถึงเป็นคนอื่นที่ต้องดูแลคุณพ่อก็ต้องเป็นฉัน เธอจะไม่มีโอกาส เธอลืมไปแล้วเหรอ ว่าเธอไม่มีแม้แต่ชื่ออยู่ในทะเบียนของตระกูลยูลเลยด้วยซ้ำ”“เทียบกับตระกูลจิวเวล คุณคิดว่าคุณรู้จักหมอมากกว่าที่พวกเขารู้จักไหม?” แคทเธอรีนเถียงกลับนิโคลาพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังดื้อดึงทั้งยังพูดขึ้นว่า “ยังไงก็ตาม ฉันจะไม่ยอมให้แกมีสิทธิ์ดูแลโจเอล ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยเอาชนะแม่ของแกได้เลย ตอนนี้โจเอลเป็นเจ้าชายนิทราไปแล้ว อย่าบอกว่าฉันสู้แม้กระทั่งลูกสาวของเชอรีนไม่ได้ด้วยซ้ำ”เธอเริ่มร่ำไห้ด้วยความเศร้าเสียใจอีกครั้งคำพูดของแคทเธอรีนในตอนแรกเริ่มสั่นคลอน ทั้งคุณท่านยูลและคุณผู้หญิงยูล ในตอนนี้เขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับนิโคลาแคทเธอรีนไม่สนใจนิโคลาและจ้องมองไปที่คุณท่านยูลเพียงคนเดียว “คุณปู่คะ คุณปู่รู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้คุณพ่อยืนกรานที่จะหย่ากับคุณนิโคลา แต่ว่าในตอนนี้คุณพ่อประสบอุบัติเหตุไปแล้ว พวกเข

“ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอกค่ะ ฉันจะไม่คิดมากกับเรื่องนี้ ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะคิดอะไรจุกจิกนอกจากเรื่องของคุณพ่อ” แคทเธอรีนพูดแทรกขึ้นเขามาอย่างไม่ใส่ใจเขาไม่รู้ว่าเธอรู้เรื่องซาร่ามานานแล้วเธอยังรู้อีกว่าซาร่าตราตรึงอยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเขานั่นคือเหตุผลที่ทำไมเธอไม่ควรที่จะรู้สึกอึดอัดเพราะเธอผ่านช่วงเวลาของความรู้สึกอึดอัดใจแบบนั้นมาแล้วไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะไม่ยอมรับเรื่องนั้นเหมือนกันคนตายสู้คนเป็นไม่ได้อยู่แล้ว“...ตกลง แบบนั้นก็ดีแล้ว” ถึงจะพูดแบบนั้นออกไป แต่หัวใจของฌอนยังคงรู้สึกห่อเหี่ยวโดยไม่รู้ตัวเขากลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดหรือคิดมาก ถึงอย่างไร เขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจที่เห็นว่าเธอไม่ได้แสดงความรู้สึกกังวลใด ๆ ออกมาเลยไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ทำให้เธอไม่คิดมากอาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้รักเขามากพอเขาจ้องมองเธอความขุ่นเคืองภายในหัวใจของเขากำลังก่อตัวขึ้นใหม่อีกครั้งเขาออกไปสูบบุหรี่สองมวนเขากลับมาในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา แคทเธอรีนกำลังป้อนน้ำให้กับโจเอลตอนที่เธอได้ยินเสียงประตู เธอหันไปชำเลืองมองเขาแล้วก็เบี่ยงสายตาหนีฌอนรู้สึกอึดอัดภายในใจของเข

“...”แบบนี้ควรเป็นเรื่องปกติหรือเปล่า? หัวข้อการสนทนาเปลี่ยนจากเรื่องหนึ่งไปสู่อีกเรื่องหนึ่งอย่างรวดเร็วถ้าเป็นเมื่อก่อนที่เมลเบิร์น แคทเธอรีนจะต้องตอบกลับว่าเธอรักเขาอย่างไม่ลังเลแน่นอน ทว่าในตอนนี้...ความลังเลในชั่วระยะสั้น ๆ ของเธอ ทำให้ฌอนรู้สึกใจหาย “ยากนักเหรอที่จะตอบคำถามนี้?”“คุณสามีคะ ตอนนี้คุณควรจะไปทำงานได้แล้วนะ” แคทเธอรีนผลักเขาออกไปและขึ้นไปที่ชั้นบนฌอนมองดูเธอจากไป และแววตาของเขาก็หม่นลงเขาไม่ได้โง่จนไม่รู้ความหมายของคำพูดเหล่านั้นของเธอว่ามันหมายความว่าอย่างไรหลังจากมาถึงที่บริษัทเขาสืบค้นในเว็บด้วยความหงุดหงิด: [ทำไมผู้หญิงถึงไม่หึง?]คำตอบที่ 1 : [ผู้หญิงคนนี้พึ่งพาตัวเองได้ เธอมีเหตุผล และรู้จักระงับความรู้สึกของตัวเองแม้ว่าเธอจะออกเดทอยู่]คำตอบที่ 2 : [ผู้หญิงคนนี้ใจแข็ง เธอมีความเชื่อใจในอีกฝ่าย และเธอให้ความเข้าใจเขาอย่างเต็มที่]คำตอบที่ 3 : [เธอไม่ได้รักคุณมากพอ]“...”คำตอบที่สามเป็นบ้าอะไร?เขาทำถ้วยที่ถืออยู่แตกเฮดลีย์ที่ได้ยินเสียงดังขึ้นมาและมองเขาด้วยความเป็นห่วง อารมณ์ของคุณชายฮิลล์คนโตเริ่มแย่ลงอีกแล้วเขาไม่เข้าใจ คุณชายฮิลล์ค

เฟรยายังคงโกรธอยู่เมื่อเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของผู้ชายคนหนึ่งเธอหันกลับไปมองแล้วก็เห็นร็อดนีย์ ผู้ชายที่สะดุดตาคนนั้นเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทางสบายใจ“ที่รัก ก็ไหนเมื่อคืนนี้คุณพูดเองว่าคุณรักผมแค่คนเดียว แต่วันนี้คุณกลับมาอยู่กับผู้ชายคนอื่น คุณกำลังล้อผมเล่นอยู่ใช่ไหม?” คำพูดที่กำกวมของร็อดนีย์ทำให้เฟรยาขนลุกไปทั้งตัว“เขาเป็นใคร? คุณเป็นอะไรกับเขา?” ใบหน้าอันหล่อเหลาของแพทริคเคร่งขรึมขึ้นเมื่อเขาเห็นผู้ชายที่จู่ ๆ ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ระมัดระวังตัว ถ้าร็อดนีย์เทียบกับเขาไม่ได้ในทุก ๆ ด้าน เขาคงจะไม่สนใจเลย ทว่าร็อดนีย์กลับดูดีและมีท่าทีสง่างาม ร่างกายของเขาเปล่งออร่าความเอาแต่ใจและน่าเกรงขามออกมา เขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนเฟรยากลอกตา เธอคล้องแขนของเธอกับแขนของร็อดนีย์ทันทีและพูดขึ้นว่า “ฉันลืมบอกคุณไป ว่าฉันมีแฟนใหม่แล้ว เขานี่แหละ”ร่างกายของร็อดนีย์แข็งทื่อไปหมด ทำไมเหตุการณ์ถึงไม่เหมือนกับที่เขาคาดเอาไว้?นั่นไม่ใช่แฟนของเธอเหรอ? เขาแค่เข้ามาทำให้พวกเขาเลิกกัน แต่ทำไมกลับกลายเป็นว่าช่วยเฟรยาแทนล่ะ?“เป็นไปไม่ได้” ใบหน้าของแพทริคซีดเผือดด

“ฉันทำสำหรับสี่คนทานทุกครั้งเลยนะคะ แล้วฌอนก็ทานหมดตลอดเลย” แคทเธอรีนหยิบบล็อกโคลี่ออกมาจากตู้เย็นเพิ่มป้าจัสมินรู้สึกสนใจ “นี่เป็นอนุภาพแห่งความรักหรือเปล่าคะ? ดิฉันเฝ้าดูคุณชายฮิลล์คนโตเติบโตขึ้นมา เขาทานอาหารไม่เก่ง เหมือนกับว่าเขาไม่ชอบทานอะไรเลย แล้วมันก็ดีมากพอแล้วที่เขาจะทานข้าวได้สักชาม”“...”พูดตามตรง ถ้าแคทเธอรีนไม่ได้อยู่กับเขาในแคนเบอร์รา เธอคงไม่มีวันเชื่อคำพูดของป้าจัสมินเมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เขาต้องชอบอาหารที่เธอทำตอนที่อยู่ที่เมลเบิร์นแน่นอน เพียงแต่ว่าเขาไม่เคยพูดความรู้สึกและความคิดของเขาออกมา เขาบอกแค่ว่าอาหารของเธอก็พอจะกินได้เขานี่อวดดีอะไรขนาดนี้ทว่า เมื่อมีคนชอบอาหารที่เธอทำ นั่นทำให้เธอมีความกระตือรือร้นที่อยากจะทำอาหารมากขึ้น“เดี๋ยวป้าก็จะรู้ค่ะ ว่าเขาทานเก่งแค่ไหน” แคทเธอรีนเริ่มหั่นหมูการทำหมูย่างต้องใช้เวลานานพอสมควรระหว่างที่เธอรอ เธออ่านข่าวในโทรศัพท์ของเธอทว่า เมื่อเธอเห็นการค้นหายอดนิยมที่สุดในค่ำคืนนี้ [คุณชายฮิลล์คนโตกับการฆ่าคนตายในอดีต] หญิงสาวอึ้งไปเธอรู้สึกไม่ดีจอยโฟล์ค ไฟแนนเชี่ยล ไทมส์ : [ธาตุแท้ของคุณชายคนโตแห่งออสเต