All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 391 - Chapter 400

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรจริง ๆ ค่ะ ดิฉันไม่ได้จัดการบริษัทด้วยรูปร่างหน้าตาของดิฉัน แต่ด้วยความสามารถของดิฉันต่างหาก” แคทเธอรีนตอบกึ่งติดตลก “เอาล่ะ เปลี่ยนไปพูดถึงความคืบหน้าของโครงการที่กำลังดำเนินอยู่ในสถานที่ต่าง ๆ กันดีกว่าค่ะ...”การประชุมสิ้นสุดลงในหนึ่งชั่วโมงต่อมาแคทเธอรีนกลับไปที่ออฟฟิศ และพบการ์ดเชิญจากเมลานี่และชาร์ลีบนโต๊ะ พวกเขากำลังจะจัดพิธีหมั้นกันที่ โรงแรมพาวิเลียน อินเตอร์คอนติเนนตัลในวันพรุ่งนี้เมลานี่พยายามจะบอกอะไรจากคำเชิญนี้?ขณะที่เธอกำลังคิดเกี่ยวกับมัน เธอก็ได้รับสายจากหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย “พี่สาว คุณเห็นการ์ดเชิญของฉันหรือยัง?”“อย่าเรียกฉันแบบนั้น ฉันไม่มีน้องสาวที่พยายามจะขโมยสามีของฉัน” แคทเธอรีนสามารถมั่นใจได้กับใบทะเบียนสมรสที่อยู่ข้างเธอ“เธอนี่หน้าด้านจริง ๆ ที่นี่ใครคือมือที่สามกันแน่?”เมลานี่เกือบจะกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธ แต่ก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แทน “เอาเถอะ ในที่สุดฉันก็พบความสุขของฉันแล้ว เธอเป็นลูกสาวของพ่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าเรามีสายเลือดเดียวกันได้ ฉันมั่นใจว่าเธอจะไม่พลาดงานหมั้นของน้องสาว

แคทเธอรีนสังเกตเห็นอารมณ์อึดอัดที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของฌอนก่อนที่เขาจะยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ “มันถูกตัดสินหลังจากการหารือภายใน”“อ๋อ เหรอคะ...” เธอพึมพำเธออาจจะไม่ใส่ใจถ้าเขาบอกความจริงกับเธอบางทีเขาก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะรู้ถึงการมีอยู่ของผู้หญิงที่ชื่อ ซาร่าห์ อยู่แล้วสิ่งนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขามักจะปล่อยให้เธอรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่เธอตัดสินใจที่จะยอมรับเขาอย่างจริงจัง“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นกันอีกเลย อันนี้คืออะไร?” เขาโบกการ์ดเชิญในมือเธอจำได้ว่าทิ้งมันไว้บนโต๊ะหลังจากกลับมาถึงบ้าน “เมลานี่เชิญฉัน”“เธอก็ชวนผมด้วยเหมือนกัน” เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “เธอคงคิดว่าการแต่งงานกับชาร์ลี แคมโปส นั้นมีค่ามากพอแก่การโอ้อวด”แคทเธอรีนพูดไม่ออกผู้หญิงคนนั้นชวนแฟนเก่าของเธอด้วยเช่นกัน ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่น่าสนใจ“แต่นะ... คุณไม่ต้องไปก็ได้ แค่เพิกเฉยต่อมัน” เขาโยนการ์ดเชิญทิ้งไป"แล้วคุณล่ะ?" เธอมองไปที่ดวงตาของเขา“ผมจะไปเยี่ยมครอบครัวแคมโปสสักหน่อย”แสงสว่างเล็ก ๆ วาบผ่านดวงตาของเธอ “คุณคิดว่าครอบครัวแคมโปสมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ครั้งล่าสุดไหมคะ?”“ใช่ โดยเฉพาะวิ

11:00 น.ฌอนกลับมาจากที่ทำงานเพื่อมารับแคทเธอรีนเธอก้าวไปด้านหน้าเพื่อจับมือเขา และดวงตาของเธอเป็นประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน “ฉันชอบชุดราตรีนี้มากเลยค่ะ”“นั่นคือสิ่งที่สำคัญ”เขาพูดพร้อมกับยักคิ้ว ตราบใดที่เธอพอใจ มันก็คุ้มค่าสำหรับเขาที่ใช้เวลาทั้งคืนเพื่อขโมยชุดราตรีนี้จากเมลานี่ระหว่างทางไปโรงแรม รถมาจอดที่สี่แยกเพื่อรอให้ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันใดนั้น แคทเธอรีนก็สังเกตเห็นบางอย่างด้านนอกหน้าต่างและรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรง “จอดที่ด้านหน้าของถนน ฉันอยากได้บางอย่างจากร้านขายยา”“คุณอยากได้อะไร? เดี๋ยวผมไปเอง” ฌอนมองเข้าไปที่ดวงตาเธอ“อืม... ยาคุมกำเนิด” เธอตอบอย่างไม่เป็นธรรมชาติ“อันที่จริง เราคิดเรื่องมีลูกกันได้แล้ว” เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ผมจะเป็นพ่อที่ดี”“...” เธอไม่มีคำพูดใดจะตอบเขา ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มั่นคงเกินไปสำหรับการมีลูกนอกจากนี้เธอยังต้องดูแลปัญหามากมาย“ฉันไม่อยากมีลูกตอนนี้ ฉันยังเป็นเด็กอยู่เลยในอายุเท่านี้” เธอพูดแล้วหันหน้าหนี น้ำเสียงของเธอบ่งบอกถึงความตั้งใจ“ก็ได้ ผมจะไปเอายามาให้”รถจอดที่ริมถนน ฌอนเดินเข้าร้านขายยาต

“ใช่แล้ว ฉันก็รู้สึกแย่กับเธอด้วยเหมือนกัน” เมลานี่ย้ำ “นอกจากนี้ บางครั้งผู้ชายก็พูดในสิ่งที่พวกเขาต้องพูดเพื่อเห็นแก่ศักดิ์ศรี”“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งสำคัญคือผู้ชายต้องรักษาชื่อเสียงของเขา อา คุณชายแคมโปส ตอนที่ฉันมาถึงแคนเบอร์ราครั้งแรก แล้วได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือที่น่าอับอายเกี่ยวกับคุณและนักศึกษามหาวิทยาลัยหญิง ฉันคิดว่าเด็กผู้หญิงน่าสงสารคนนี้กำลังจะมีโชคชะตาที่เปลี่ยนไป ปรากฏว่าฉันคิดผิดสินะ”หลังจากหยุดชั่วครู่หนึ่ง แคทเธอรีนพูดอย่างจริงจังกับเมลานี่ว่า “น้องสาวของฉัน เพราะวันนี้เป็นงานหมั้นของเธอ ฉันอยากจะให้คำแนะนำอย่างชาญฉลาดแก่เธอ ผู้หญิงทุกคนย่อมแก่ลงหรือน่าเกลียดในวันหนึ่ง ผู้หญิงสวยมีอยู่ทุกที่ แต่ความงามภายในไม่เคยจางหาย นี่คือเคล็ดลับที่แท้จริงของการรักษาชีวิตคู่ให้ยืนยาว”“ถูกต้องที่สุด ภรรยาของผม”ฌอนพูดก่อนจะหันไปมองประธานทอมป์สัน “ผมพนันได้เลยว่าคุณเข้าใจเรื่องนี้ดี อย่างไรก็ตาม ประธานทอมป์สัน คุณมักจะไล่ตามเด็กผู้หญิงอายุราว 18 ปีอยู่เสมอ ผมได้ยินมาว่าคุณพบเด็กสาวอีกคนเมื่อเร็ว ๆ นี้ คุณนายทอมป์สันคงรู้ว่าตัวเองแก่แล้ว เธอจึงทำเป็นตาบอดต่อทุกสิ่ง เฮ้อ”ทันใดนั้น

“เอาล่ะ ไปนั่งกันเถอะ” ฌอนพาแคทเธอรีนไปที่โต๊ะด้วยความสงบและเป็นกันเองผลไม้และถั่วต่าง ๆ ถูกวางไว้บนโต๊ะแล้วเธอปอกถั่วเม็ดสนสองสามอัน แต่ก็ยอมแพ้อย่างรวดเร็วหลังจากนั้น เพราะมันมีขั้นตอนให้ทำมากเกินไปเมื่อสังเกตเห็นแบบนั้น เขาก็แกะและวางถั่วเม็ดสนที่ปอกเปลือกแล้วไว้ข้างหน้าเธอเธอรู้สึกประทับใจกับท่าทางที่อ่อนหวานและรอบคอบนี้“เคธี่...”ทันใดนั้นเสียงอ่อนโยนของเวสลีย์ก็ดังขึ้นในหูของเธอเธอเงยหน้ามองไปยังต้นเสียง เวสลีย์ดูสง่างามในชุดสูทสีน้ำเงินและกางเกงสีขาวของเขา ดวงตาของเขาประกายไปด้วยความตกใจและสงสารเมื่อมองเธอเขาก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้นลูบใบหน้าของเธอโดยไม่รู้ตัวมีมือหนึ่งคว้ามือของเขาไว้กลางอากาศ ฌอนเลิกคิ้วของเขาขึ้น และกอดแคทเธอรีนไว้ใกล้เขามากขึ้น “เป็นอะไร? คุณวางแผนที่จะล่วงเกินภรรยาผมในที่สาธารณะงั้นเหรอ? นั่นไม่ใช่การเคลื่อนไหวที่ดีเท่าไร”“ฌอน ฮิลล์ คุณไม่ใช่คนเดิมกับที่เคยเป็นอีกต่อไป และผมจะเอาชนะใจแคทเธอรีนให้ได้ในไม่ช้า คุณไม่คู่ควรกับเธอ” หลังจากคำเตือน เขาก็หันไปหาเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ขอเวลาให้ผมมากกว่านี้”“เวสลีย์ ไม่คาดคิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่ในว