All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 301 - Chapter 310

...ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ตอนเช้าในห้องประชุมฌอนมองโทรศัพท์ของเขา ดวงตาเย็นชาของเขาเผยรอยยิ้มออกมา จอมวายร้ายอย่างนั้นเหรอ?ทำไมคำนี้กลับฟังดูน่ารักนักล่ะ?พวกผู้บริหารต่างตกใจเมื่อเห็นเขามองโทรศัพท์ระหว่างการประชุม ท่านประธานไม่เคยยิ้มด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลแบบนี้ พวกเขารู้สึกว่าตัวเองกำลังอ้าปากค้างด้วยความตกใจที่เก้าอี้ตัวแรกทางด้านขวา แววตาของเลียมฉายแววความฉลาดแกมโกงออกมา ฌอน ฮิลล์ที่เขารู้จักเป็นคนเย็นชาและโหดเหี้ยม แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้มองดูช่างแตกต่าง เป็นเพราะผู้หญิงหรือเปล่า?เลียมเผยยิ้มด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “พี่ชาย คุณแชทคุยกับคุณยูลอยู่เหรอครับ? ผมทราบมาว่าพี่ชายจะแต่งงานในไม่ช้านี้”ผู้บริหารต่างเข้าใจกันถ้วนหน้า เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง! พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเขาจะชอบคุณยูลมากขนาดนี้ ดูเหมือนว่าในอนาคตพวกเขาจะต้องประจบประแจงเธอเอาไว้“เริ่มการประชุมได้” ฌอนวางโทรศัพท์ของเขาลงและเริ่มเปิดการประชุมด้วยใบหน้าเรียบนิ่งหนึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็กลับไปที่ห้องทำงานเฮดลีย์เข้ามาและรายงาน “คุณชายครับ คุณยูลอยู่ข้างล่าง เธอบอกว่าเธอต้องการพบคุณครับ อาจจะคุยเร

ที่ดินกว้างขว้างนี้ประกอบไปด้วยสนามแข่งม้า สนามกอล์ฟ สนามบาสเก็ตบอล สนามแบดมินตัน และลานบิน...แม้แต่แคทเธอรีนเองที่เคยเห็นแง่มุมของสังคมมาหลากหลายรูปแบบ ยังรู้สึกทึ่งกับสภาพแวดล้อมโดยรอบนี้เลยหลังจากจอดรถแล้ว พ่อบ้านก็พาทั้งสี่คนเข้าไปที่ตึกใหญ่ในห้องนั่งเล่นอันโออ่าสวยงาม คุณผู้หญิงฮิลล์และลูกสาวคนที่สามของเธอ วาเลรี่ นั่งอยู่ที่อีกด้านหนึ่ง คุณฮิลล์และผู้ชายอีกหลายคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้องดื่มชาที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งเมื่อทั้งสี่คนเข้าไป ทุกคนก็มองเป็นตาเดียวแคทเธอรีนที่สวมเสื้อแจ็กเก็ตย้อนยุคตัวเก๋ดูสะดุดตาเป็นพิเศษ ริมฝีปากของเธอถูกฉาบด้วยลิปสติกสีแดง ผมสีดำขลับนั้นถูกม้วนเป็นลอนสวยระอยู่กับไหล่บาง ใบหน้าเรียวสวยของเธอประกอบด้วยจมูกได้รูปสวย และเรียวคิ้วโก่งดุจคันศร เธอมีผิวละเอียด และความสวยของเธอก็น่ามอง มีเสน่ห์ถัดไปจากเธอ เมลานี่ดูตัวเล็กและไร้เดียงสา ทุกคนต่างรู้ดีว่าเธอเป็นนางเอกของค่ำคืนนี้ ทว่าเธอกลับดูธรรมดาจนเกินไปคุณผู้หญิงฮิลล์เคยได้ยินเมลานี่พูดถึงแคทเธอรีนมาก่อน และไม่ค่อยชอบเธออยู่แล้ว ทว่าในตอนนี้ ท่านกลับยิ่งไม่ชอบเธอมากยิ่งขึ้นไปอีก“คุณยูล คุณพ่อ และ

ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาปราศจากซึ่งความรู้สึกใด ๆ ทว่าคนที่รู้จักเขาดีต่างรู้กันว่านี่คือชนวนระเบิดของความโกรธคนรุ่นหลังกลั้นหายใจด้วยความหวาดหวั่น ทว่าผู้อาวุโสไม่กล้าพูดอะไรโดยไม่ไตร่ตรองให้ดีก่อน นิโคลาเดือดดาลด้วยความโกรธ “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง...”“พอ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” วาเลรี่จ้องมองไปที่เธอ “เรากังวลมากไปเองจริง ๆ ก่อนอื่นหลานต้องเข้าใจถึงบุคลิกนิสัย และงานอดิเรกของอีกคนเสียก่อน หลานสองคนควรจะเดท ไปทานอาหารเย็น และดูหนังด้วยกันให้มากกว่านี้ มีโรงภาพยนตร์ส่วนตัวที่บ้าน หลานไปดูหนังหลังจากรับประทานอาหารได้เลย”“ใช่ เป็นความคิดที่ดี” คุณผู้หญิงฮิลล์ยังเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปพูดถึงวัตถุดิบสดใหม่ที่ฌอนได้สั่งมาจากต่างประเทศเป็นพิเศษหลังจากที่รับประทานส้มเสร็จแล้ว ฌอนก็ไม่ได้ร่วมวงสนทนากับพวกผู้หญิงและหันหลังกลับหลังจากที่เขาออกไปได้ไม่นาน ชายหนุ่มอีกสองคนก็เข้ามา คนหนึ่งคือวิลลี่ ฮิลล์ ที่แคทเธอรีนเคยพบมาก่อน ส่วนอีกคนหนึ่งสวมชุดสูทสีน้ำเงิน ผมสีดำสนิทของเขาปรกอยู่บนหน้าผากของเขา และคิ้วได้รูปของเขาทำให้เขาดูเย่อหยิ่งคุณผู้หญิงฮิลล์กวักมือเรียกให้พวกเขาเข้ามา “เลียม ทำไม

เมื่อเธอโผล่ขึ้นมาจากน้ำ สาวใช้คนนั้นก็หายตัวไปเสียแล้ว สิ่งที่เชฟทำตอนที่รับประทานอาหารค่ำในคืนนี้ ทำให้เธอต้องคอยระวังตัวเอาไว้ ก่อนหน้านี้สาวใช้ก็ใช้คุณผู้หญิงเป็นข้ออ้างเพื่อให้เธอตามมา แต่เธอเริ่มบันทึกวีดิโอในโทรศัพท์ของเธอตอนที่พวกเธอกำลังเดินมาด้วยกันเธอหยิบโทรศัพท์ออกมา มันตกลงไปในน้ำเสียแล้ว ทำให้จอโทรศัพท์เป็นสีดำมืดเธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร ดังนั้นเธอจึงต้องออกไปให้เร็วที่สุด“ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ?”ที่ด้านหลังป่าไผ่ จู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาด้วยไหล่ที่เปลือยเปล่า ครึ่งล่างของเขาพันผ้าขนหนูเอาไว้ และเมื่อเห็นหน้า… เป็นวิลลี่ ฮิลล์ในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนก็เข้าใจขึ้นมาทันที เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วหัวเราะออกมา“เห้ย คุณมาทำอะไรที่นี่?” วิลลี่ตกใจรีบยกมือขึ้นปิดแผ่นอก “รีบออกไปเลย ฌอนจะฆ่าผม ถ้าเขารู้เรื่องนี้” “ฉันถูกใครไม่รู้หลอกมาที่นี่” แคทเธอรีนตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ ผมของเธอเปียกโชก อีกทั้งเสื้อผ้าของเธอยังลู่แนบไปกับรูปร่างเพรียวสวยของเธอ ถ้าเป็นคนอื่น วิลลี่คงกลายเป็นสัตว์ร้ายไปแล้ว ทว่าเขาไม่กล้าทำอะไรจริง ๆ เมื่อเป็นแคทเธอรีน โจนส์“เสื้อผ้าขอ

พวกเธอทั้งสองคนไม่ทันได้สังเกตเห็น แต่เลียมซึ่งบังเอิญกำลังจะกลับไปที่ห้องของเขา เห็นแคทเธอรีนกำลังเดินออกมาจากห้องของฌอนอยู่ไม่ไกลเขายิ้มออกมาและเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นในทันทีป้าจัสมินพาเธอไปที่ประตูหลักของบ้านใหญ่ การหายตัวไปของแคทเธอรีนทำให้สองครอบครัวมารวมตัวกัน... แม้แต่คุณฮิลล์และคุณผู้หญิงฮิลล์ก็ยังมาอีกด้วยเมื่อเห็นเธอกลับมาแล้ว นิโคลาก็รีบวิ่งเข้าหาด้วยความกังวลทันที “แคทเธอรีน ไปไหนมาไม่บอกไม่กล่าว? เธอไม่รับโทรศัพท์เลย เราตามหาเธอไปทั่ว เธอทำให้เราเป็นห่วงแทบตาย”คำพูดนั้นทำให้การแสดงออกของคุณผู้หญิงฮิลล์เปลี่ยนเป็นโกรธเคืองทันที เพราะเธอคิดว่าแคทเธอรีนเป็นคนไม่ใส่ใจคนรอบข้าง“เอ๊ะ? ทำไมตอนนี้เธอถึงสวมเสื้อผ้าไม่เหมือนเดิมล่ะ?” วาเลรี่ถามขึ้นทันทีแคทเธอรีนกะพริบตาและพูดด้วยความรู้สึกเสียใจ “ดิฉันไม่ทันได้ระวังตอนที่ดิฉันออกไปเดินเล่นข้างนอก เลยตกลงไปในสระน้ำค่ะ ป้าจัสมินเห็นว่าดิฉันตัวเปียกโชกไปหมดเลยพาดิฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และเป่าผมให้ค่ะ ส่วนโทรศัพท์ของดิฉันก็ตกลงไปในสระน้ำเหมือนกัน ก็เลยใช้งานไม่ได้แล้วค่ะ”เธอนิ่งไปพลางขอโทษออกมา “ดิฉันขอโทษจริง ๆ นะคะ ดิฉั