All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 291 - Chapter 300

ใบหน้าของฌอนดูเย็นชาเมื่อเขาดึงกุญแจออกมาจากกระเป๋าและโยนมันไปที่เธอ “เอาไป คุณจะได้รับการติดต่อในอนาคต”ใบหน้าของแคทเธอรีนเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีแดง “คุณไม่กลัวว่าเมลานี่จะเห็นฉันเหรอ?”“มันไม่สำคัญอะไร ถ้าเธอเห็นคุณ เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันสามารถแทนเธอด้วยคุณนายฮิลล์คนอื่นได้อย่างง่ายดาย มักจะมีคนฉลาดเสมอที่อยากได้ตำแหน่งนั้น”ฌอนพึ่งจะพูดเสร็จเมื่อกริ่งประตูดังขึ้นเขาเปิดประตูและเฮดลีย์ก็เข้ามาพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ “คุณชาย นี่เป็นเสื้อผ้าที่คุณให้ผมซื้อ แล้วก็คุณต้องเข้าประชุมบริษัทตอนเก้าโมง”“อืม” ฌอนโยนของลงในอ้อมแขนของแคทเธอรีนและพูดว่า “ขึ้นไปชั้นบนแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า”แคทเธอรีนหยิบสิ่งของและเดินเข้าไปอาบน้ำ ตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมาด้านล่าง ฌอนก็ได้ออกไปแล้ว โทรศัพท์ที่เธอฝากไว้กับร็อดนีย์เมื่อวานวางอยู่บนโต๊ะเมื่อเธอดูมัน เธอก็เห็นว่ามีข้อความและสายที่ไม่ได้รับจากโจเอลและเวสลีย์ แต่ไม่มีจากเฟรยาเธอกดเบอร์ด้วยความกังวล และสายก็ถูกรับอย่างรวดเร็ว เสียงสับสนของเฟรยาดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง “แคทเธอรีน ว่าไง?”“ฉันควรจะเป็นคนพูด เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” แคทเธอรีนพบว่

คุณย่ายูลพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “นั่นเป็นวิธีคิดที่ดี คุณชายฮิลล์คนโตกำลังมองหาภรรยาจากครอบครัวที่ดี ครอบครัวยูลของเราไม่ได้ขาดเงินทองหรือจิวเวลรี ดังนั้นอย่าเป็นเหมือนผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกซึ่งไม่รู้ว่าการประพฤติที่ดีเป็นอย่างไร”“ใช่แล้ว ไม่เหมือนคนบางคนที่ยิ้มอย่างมีความสุข ทั้งยังไม่สามารถละสายตาไปได้เมื่อเห็นจิวเวลรี” คุณป้าเหลือบมองแคทเธอรีนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยกลุ่มคนหัวเราะเบา ๆ จากนั้นโจเอลก็แสดงความไม่พอใจของเขาออกมาทันที เขากำลังจะตำหนิคนพวกนั้นทันใดนั้นเอง แคทเธอรีนก็ยิ้มและพูดว่า “ใช่ค่ะ ดิฉันมีความสุขจริง ๆ ที่ได้รับจิวเวลรีราคาแพงเช่นนี้ แต่ไม่ใช่เพราะราคาของมัน เหตุผลหลักเลยก็คือ เพราะคุณย่าเป็นคนมอบให้แก่ฉัน”เธอหยุดลง แล้วดวงตาสวยงามที่มีน้ำตาคลอของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันใด“ระหว่างทางที่มาที่นี่ ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจ ดิฉันต่างจากเมลานี่ และถูกคุณตาคุณยายเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก เมลานี่เป็นคนร่าเริงและน่ารัก แต่ดิฉันไม่รู้จักการทำให้คนอื่นพอใจเป็นอย่างไร ดิฉันถูกเลี้ยงดูจากคุณป้าและคุณลุง จึงไม่มีใครสอนดิฉันว่าจะอยู่ร่วมกับครอบครัวได้อย่างไร ดิฉันกลัวว่าค

เมลานี่ดูประหม่าและกระซิบ “แม่คะ คุณชายใหญ่อารมณ์ของเขาค่อนข้างประหลาด หนูไม่รู้ว่าเขา...”“ลูกต้องไป หากเขาไม่เห็นด้วย ก็ไปหาคุณย่าฮิลล์ ถึงเวลาพิสูจน์จุดยืนของเราในตระกูลยูลแล้ว” นิโคลาเตือนเธอดวงตาของเมลานี่เป็นประกายและเธอก็พยักหน้า...ด้านหลังภูเขา ในสถานที่แข่งม้าม้าตัวผู้หล่อเหลาก็วิ่งไปมาอยู่บนพื้นหญ้า ชายคนที่อยู่บนหลังม้าถือแส้ยาว ชุดขี่ม้าสีดำที่หล่อเหลาของเขาทำให้เขาดูสง่างามและทรงเกียรติ ราวกับว่าเขาเป็นชนชั้นสูงขุนนางชาวยุโรป ร่างกายของเขาแผ่กระจายเสน่ห์แบบลูกผู้ชายอันน่าทึ่งไม่นานนัก ม้าก็หยุดลงแล้วฌอนก็กระโดดลงจากหลังม้า เขาปลดกระดุมบางเม็ดบนปกเสื้อเหล่าผู้บริหารรีบรวมตัวกันรอบ ๆ เขา “คุณชายใหญ่ ทักษะการขี่ม้าของคุณดีขึ้น และดีขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะครับ”“คุณชายใหญ่ คุณช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ ที่สามารถเอาชนะได้กระทั่งสายลม”“...”ฌอนมองดูพวกเขาอย่างไร้ความรู้สึก “เข้าเรื่องเลย”ผู้บริหารคนหนึ่งเก็บความประหม่าไว้แล้วพูดว่า “คุณชายใหญ่ เมื่อไหร่คุณจะกลับไปที่ ฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นเหรอครับ? คุณจากไปไม่ถึงสี่เดือน แต่กำไรของบริษัทเรากลับลดลง คุณชายรองไม่ฟังเราเลย และ

โดยไม่แม้แต่จะมองเขา แคทเธอรีนเดินตรงไปที่ห้องครัวเพื่อหาอุปกรณ์ทำความสะอาด แม้จะค้นหาเป็นเวลานาน เธอก็ไม่พบอะไรเลย เธอเดินไปที่ระเบียงฌอนนั่งบนโซฟามาสักพักแล้ว และใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เย็นชาขึ้นเรื่อย ๆเกิดอะไรขึ้น?ทำไมเธอไม่ต่อว่าเขาที่มอบที่ดินให้เฟอร์กัส วิคส์ ทันทีที่เธอเห็นเขา? ทำไมเธอไม่ขอร้องเขา?ท่าทางของเธอต่างจากที่เขาจินตนาการไว้ และเขาลุกขึ้นอย่างเย็นชาเพื่อเดินมาหาเธอในที่สุดแคทเธอรีนก็พบไม้กวาดที่ระเบียง เมื่อเธอหันกลับมา เธอก็ชนเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างแรง จมูกของเธอเจ็บราวกับว่ามันจะหัก “คุณชายใหญ่ คุณกำลังทำอะไร”“นั่นเป็นสิ่งที่ผมควรจะพูด” ฌอนรู้สึกเหมือนถูกเธอวางยาพิษ เขาหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อไม่เห็นเธออารมณ์เสีย“ไม่ใช่คุณบอกว่า ให้ฉันทำความสะอาดที่นี่เหรอคะ? ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ฉันแค่อยากจะทำเรื่องนี้ให้เสร็จและไปนอน กรุณาอย่าขวางทางด้วยค่ะ” แคทเธอรีนเดินไปรอบ ๆ ตัวเขาและเริ่มทำความสะอาดห้องนั่งเล่นอย่างจริงจังฌอนมองดูเธอกวาดพื้นอย่างระมัดระวัง และอยากจะรีบเข้าไปโยนไม้กวาดทิ้งจริง ๆผู้หญิงโง่คนนั้น! เธอคิดจริง ๆ เหรอ ว่าเขาเรียกเธอมาที่นี่เพื่อทำความสะ

“คุณเป็นผู้หญิงขี้โกหก จำได้ไหม ว่าคุณเป็นคนขอสิ่งนี้เอง!” ฌอนพูดและจูบเธออย่างดุเดือดเมื่อต้องเผชิญกับจูบที่ดุเดือดของชายหนุ่ม แคทเธอรีนพยายามผลักเขาออกไป แต่ก็ไม่เป็นผลเธอรู้ว่าเธอไม่สามารถทำแบบนี้ต่อไปได้ ในอนาคตเธอจะเผชิญหน้ากับเวสลีย์ได้อย่างไร?เธอกัดริมฝีปากของเขาอย่างแรง เลือดไหล เขาส่งเสียงด้วยความเจ็บปวดแคทเธอรีนใช้โอกาสนี้ผลักเขาออกไป ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเปราะบางและช่วยไม่ได้ “ฌอน ฮิลล์ ถ้าคุณบังคับฉันแบบนี้ ฉันจะเอาหัวโขกอ่างอาบน้ำ!”“ได้สิ เอาเลย!” ดวงตาของฌอนไม่มีความเห็นอกเห็นใจใด ๆ “ผมแค่โทรหาคุณลุงโจเอลพรุ่งนี้ และบอกเขาว่าลูกสาวของเขาพยายามจะเกลี้ยกล่อมผม แต่แล้วเธอก็ตัดสินใจฆ่าตัวตายด้วยความอับอายเพราะเธอถูกผมปฏิเสธ”แคทเธอรีน “...”ตาของเธอแดง ในโลกนี้มีผู้ชายที่น่ารังเกียจเช่นนี้ได้อย่างไร? เธอไม่อยากเกี่ยวข้องกับเขาจริง ๆ แต่ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอไปนะ?ด้วยความโกรธที่มากเกินไป น้ำตาของเธอจึงไหลออกมา“ฌอน ฮิลล์ ฉันเกลียดคุณ!” เธอตะโกนใส่เขา ตบตีไหล่เขาอย่างควบคุมไม่ได้ฌอนหลับตาลงและมองที่เธอ คิ้วของหญิงสาวขมวดด้วยความโกรธ และเธอคงไม่รู้ตัวว่