All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 321 - Chapter 330

1072 Chapters

บทที่ 321

แคทเธอรีนรู้สึกโกรธ ฌอนต้องหน้าด้านแค่ไหนกันถึงได้กล้าตามเธอไปแบบนี้! หญิงสาวลบข้อความออกทันที ทว่าสักครู่หนึ่ง ฌอนก็ส่งวีดิโอที่เธอใส่ชุดกระต่ายเต้นอยู่มาให้เธอแคทเธอรีนขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน เธอหันไปพูดกับเวสลีย์ “ฉันเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าฉันต้องไปพบกับคุณย่าเพื่อจัดการเรื่องบางอย่างน่ะค่ะ คุณไม่ต้องไปส่งฉันที่บ้านแล้วนะคะ”“...อ๋อ ครับ โทรหาผมด้วยถ้าคุณกลับแล้ว” หลังจากที่เตือนเธอแล้ว เวสลีย์จึงมองตามเธอที่เดินจากไป จู่ ๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็กลับกลายเป็นเคร่งขรึม...สิบนาทีต่อมา แคทเธอรีนก็พบรถสปอร์ตคันสีดำของฌอนที่ข้างถนน เมื่อหญิงสาวขึ้นไปบนรถ เธอมองไปรอบ ๆ ราวกับว่ากลัวใครจะจับได้“ทำไมเหรอ? คุณกลัวว่าเวสลีย์จะมาเห็นเข้าหรือไง?”ฌอนคีบบุหรี่เอาไว้ที่ระหว่างนิ้วมือขณะที่มือของเขาวางอยู่บนพวงมาลัย ท่ามกลางควันบุหรี่ คิ้วเข้มของเขาเลิกขึ้นด้วยท่าทางเยาะเย้ยในตอนนั้นเอง ที่แคทเธอรีนรู้สึกเกลียดเขาเข้าไส้ แม้แต่ใบหน้าของเธอก็ถอดสีลงด้วย “คุณชายฮิลล์ คุณจำไม่ได้เหรอ ว่าเมื่อกี้นี้คุณเข้าไปในสถานที่จัดงานกับแฟนของคุณและว่าที่แม่ยายของคุณด้วยท่าทางเปิดเผยใหญ่โต? ตอนนี้ทุกคนรู้กัน
Read more

บทที่ 322

ฌอนหันกลับมาด้วยความประหลาดใจและมองไปที่แคทเธอรีน “แคทเธอรีน คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง?”“เข้าใจสิ คุณหมายความสิ่งที่คุณพูดว่าคุณเลิกกับเมลานี่ไม่ได้ใช่ไหม?” รอยยิ้มอันขมขื่นปรากฏบนใบหน้าของแคทเธอรีน ถ้าเป็นแบบนั้น เธอก็ไม่ควรลงเอยกับเขาเหมือนกันฌอนพูดไม่ออกปกติผู้หญิงคนนี้จะค่อนข้างฉลาด ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับสมองของเธอ?ชายหนุ่มไม่ได้ใส่ใจเธอ เขาเหยียบคันเร่งอย่างกะทันหันและเร่งความเร็วไปตลอดทาง“คุณทำอะไรของคุณน่ะ? จอดให้ฉันลงนะ” ไม่ว่าแคทเธอรีนจะแผดเสียงโวยวายอย่างไร ฌอนก็ยังไม่สนใจเธออีกต่อไปรถยนต์มุ่งหน้าไปยังโอเอซิส อินเตอร์เนชั่นแนล ฌอนลากเธอขึ้นไปข้างบนแล้วผลักหญิงสาวลงบนโซฟา เขาพูดออกมาด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความโกรธเคือง “แคทเธอรีน คุณอยากให้ผมอธิบายให้ชัดเจนมากกว่านี้ใช่ไหม? ผมอยากให้คุณเลิกกับเวสลีย์ทันที คุณคือคนที่ได้รับอนุญาตให้ตั้งครรภ์ลูกของผม ถ้าคุณท้อง ผมก็จะเลิกกับเมลานี่”แคทเธอรีนเบิกตากว้าง เธอทำท่าราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า จนแล้วจนรอด หญิงสาวก็ยังตกใจจนขยับตัวไม่ได้ฌอนถอดเสื้อสูทออกแล้วโยนเสื้อผ้าลงบนพื้น เขาวางมือลงบนผนังพิงโซฟาขณะที่คร่อมทับเหน
Read more

บทที่ 323

นิโคลาแสดงท่าทางอวดดีออกมา “เธอคิดว่าโจเอลจะหย่ากับฉัน เพราะอุบัติเหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ”แคทเธอรีนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาโจเอล เมื่อเธอโทรติดแล้ว ทว่า กลับไม่มีใครรับสาย “เลิกโทรได้แล้ว ตอนนี้นายท่านยูลกำลังให้เขาไปทำธุระให้อยู่” นิโคลาเย้ย “เธอดูไม่ออกเหรอ? นายท่านยูลก็เห็นด้วยเหมือนกันกับการไล่เธอออกไป ดังนั้นโจเอลจึงทำอะไรไม่ได้”“เธอได้ยินไหม? รีบไสหัวออกไปได้แล้ว” เมลานี่ถึงกับเตะเสื้อผ้าของเธอที่กองอยู่บนพื้นแคทเธอรีนระงับความโกรธของเธอ พลางก้มหน้าก้มตาลงยัดเสื้อผ้าของเธอลงในกระเป๋าเดินทางทีละตัวมีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าลึก ๆ ภายในใจ เธอรู้สึกโกรธมากแค่ไหนเธอจะต้องให้พวกเขาต้องชดใช้สำหรับการที่ทำให้เธอได้รับความอับอายในไม่ช้าก็เร็วทว่า ก่อนที่แคทเธอรีนจะทันได้เก็บเสื้อผ้าของเธอหมด เมลานี่ก็เอาน้ำถูพื้นมาสาดใส่เธอทันที เสื้อผ้าของเธอเปียกโชกไปหมดแล้ว “อุ๊ปส์ โทษทีนะ ฉันแค่อยากจะเทน้ำถูพื้นทิ้งน่ะ”เมื่อเมลานี่มองดูการกระทำของเธอ แคทเธอรีนก็พูดเย้ยออกมา “ตอนนี้เธอได้ใจไปเถอะ เพราะเธอมีตระกูลฮิลล์หนุนหลัง แต่เธอเคยคิดบ้างไหมว่าวันหนึ่งฌอนต้องเขี่
Read more

บทที่ 324

แคทเธอรีนเม้มริมฝีปากบางของเธออย่างครุ่นคิด เธอนึกถึงสิ่งที่ฌอนพูดเมื่อเธอออกมาเมื่อวานนี้ เป็นฝีมือของเขาอย่างนั้นหรือ?ผู้จัดการวูล์ฟพูดขึ้น “เราใช้เงินไป 50 ล้านดอลล่าร์ในที่ดินผืนนี้ ถ้าเราไม่เริ่มโครงการของเราให้เร็วที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ไม่อย่างนั้นเงินที่เราลงทุนไปจะจมอยู่ตรงนั้นและบริษัทของเราจะถูกลอยแพ ถ้าเป็นแบบนั้น คุณและคณะกรรมการท่านอื่น ๆ จะต้องเสี่ยงต่อการติดคุก”“ดิฉันจะหาทางออกให้ได้ค่ะ” แคทเธอรีนลังเลก่อนจะตอบออกมาหลังจากที่การประชุมเสร็จสิ้นลงแล้ว เธอจึงไปที่ห้องทำงานเพื่อโทรหาฌอน แล้วก็ต้องพบกว่าเขาบล็อกเบอร์โทศัพท์ของเธอหญิงสาวหัวเราะออกมาด้วยความเจ็บปวด เห็นได้ชัดว่าเธอทำให้เขาไม่พอใจเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากขอความช่วยเหลือจากโจเอล หลังจากที่โจเอลสอบถามเกี่ยวกับปัญหา เขาก็รู้สึกว่ามันแปลก ๆ “แคทเธอรีน ลูกไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจเข้า? คราวนี้แม้แต่พ่อเองก็ยังช่วยลูกไม่ได้เลยนะ พ่อมั่นใจว่านี่ไม่ใช่ฝีมือของพวกตระกูลวิคส์”“หนูเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ว่าไปทำให้ใครไม่พอใจ ขอหนูลองนึกดูก่อนนะคะ”แคทเธอรีนวางโทรศัพท์ด้วยความสับสน เธอไม่อยากขอให้โจเอลมาร่ว
Read more

บทที่ 325

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ จริง ๆ แล้วตอนนั้นเธอรู้สึกไม่ชอบเลียม ทว่า บัดนี้พวกเขาทั้งคู่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกัน “คุณไม่ควรใส่ใจเรื่องแบบนี้นะคุณชายฮิลล์คนรอง เราเลือกภูมิหลังของเราไม่ได้หรอกค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นนะคะ ชีวิตของคุณก็มีความสุขกว่าฉัน พ่อแม่ของคุณแต่งงานกันนะคะ”“ครับ ถึงอย่างนั้นก็เถอะนะ คนอื่น ๆ ก็มักจะเปรียบเทียบผมกับพี่ชายของผม ผมอยู่ใต้เงาของเขาเสมอแหละครับ” เลียมไหวไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “มาเถอะครับ ผมจะพาคุณไปพบท่านอธิบดี”“... ขอบคุณนะคะคุณชายฮิลล์คนรอง”แคทเธอรีนเดินตามหลังเขาไปหลังจากที่ละล้าละลังอยู่ครู่หนึ่ง เพราะบริษัทมีพนักงานมากกว่า 10,000 คน เธอจึงไม่อาจทิ้งโอกาสนี้ไปได้...สามวันต่อมาฌอนกลับมาที่แคนเบอร์ราหลังจากที่เขาไปประชุมที่ต่างประเทศเสร็จแล้ว ทันทีที่เครื่องบินลงจอดที่สนามบิน เฮดลีย์ก็ได้ทำการรายงานสถานการณ์ของบริษัทให้เขาทราบฌอนฟังอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่เขาขึ้นรถแล้ว เฮดลีย์ก็พูดขึ้น “ใบอนุญาตที่ดินของฮัดสันได้รับการอนุมัติแล้วนะครับ” ฌอนปลดเนคไทที่คอของเขาออก “นั่นเป็นที่ดินของฉัน ใครเป็นคนช่วยเธอ?”“คุณชายฮิลล์คนรองครับ”“...”มีความเงียบเก
Read more

บทที่ 326

“ฉัน...”ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเวสลีย์ก็ดังขึ้น หลังจากที่เขารับสาย สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน “ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย”“เคธี่ครับ ผมมีธุระด่วนต้องไปจัดการ คืนนี้ผมคงอยู่กับคุณไม่ได้” หลังจากพูดจบแล้ว เวสลีย์จึงลุกขึ้นแล้วรีบจากไปแคทเธอรีนรู้สึกตกใจ ถึงเธอจะรู้จักเขามาสักระยะหนึ่งแล้ว ทว่านี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเขามีท่าทางเป็นกังวลแบบนี้หลังจากที่เธอกลับไปที่โรงแรมแล้ว เธอจึงได้รู้ผ่านทางโทรทัศน์ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับยาที่ผลิตโดยโกลเด้น คอร์ปอเรชั่น ในตอนนี้ เวสลีย์ถูกควบคุมตัวเอาไว้ข่าวนี้ทำให้เธอตกใจ เธอรีบพาทนายความไปที่คุมขัง ทว่า ทนายความก็ประกันตัวเวสลีย์ออกมาไม่สำเร็จสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเคยเกิดขึ้นมาแล้ว ทำให้แคทเธอรีนนึกถึงตอนที่เธอถูกจับในเมลเบิร์นต่างกันเพียงคราวนี้คนที่ถูกจับคือเวสลีย์ทนายความพูดขึ้น “คุณโจนส์ ประธานโลว์ยอนส์ต้องไปขัดขาใครสักคนเข้าแน่ ๆ ครับ คดีแบบนี้เขาสามารถได้รับการประกันตัวออกมาได้แน่ แต่ตำรวจปฏิเสธที่จะปล่อยตัวเขา ผมเลยทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้โกลเด้น คอร์ปอเรชั่น ไม่มีผู้นำแล้ว การก่อสร้างก็หยุดชะงักลง ถ้าประธาน
Read more

บทที่ 327

“ฌอน ฉันอยากคุยกับคุณ” ดวงตาสีเข้มของแคทเธอรีนจับจ้องไปที่ฌอนซึ่งยืนเอามือล้วงกระเป๋าอยู่ เขามองไปที่แคทเธอรีนอย่างไม่ยินดียินร้าย ด้วยท่าทางที่โดดเด่นของเขา ราวกับว่าเธอเป็นคนแปลกหน้าแม้ว่าบอดี้การ์ดจะไม่เคยเห็นแคทเธอรีนมาก่อน เขาเผชิญหน้ากับเธอแล้วผลักเธอลงกับพื้นด้วยความโมโห เพราะหญิงสาวพยายามเรียกร้องความสนใจจากคุณชายฮิลล์คนโตฌอนก้าวเรียวขายาวของเขาแล้วเดินขึ้นไปข้างบนอย่างไร้ความรู้สึกแคทเธอรีฝืนทนความเจ็บปวด หญิงสาวลุกขึ้นยืนและตามเขาไป “ฌอนคะ ฉันจะยอมทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการ ตราบใดที่คุณยุติการกระทำที่ทำให้เวสลีย์กับบริษัทของเขาต้องได้รับความเดือดร้อน”ร่างสูงหยุดเดิน ในที่สุดฌอนก็หันกลับมามองเธอ เขายิ้มเหยียด ๆ อย่างเย็นชา “ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าก่อนหน้านี้ความต้องการของผมคืออะไร”แคทเธอรีนอึ้งไป สักครู่ต่อมาใบหน้าของหญิงสาวก็ซีดเผือดลงเธอไม่อาจพูดถึงข้อตกลงที่เธอต้องนอนกับเขาออกไปได้ ทิ้งเรื่องที่ว่าตอนนี้พวกเขาตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนออกไปแล้ว เธอจะไม่ทำอย่างนั้นเหมือนกัน แม้ว่าจะมีเพียงพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันหลังจากลองไตร่ตรองดูแล้ว เธอก็เข้าใจแล้วว่าดูเหมือนในค่ำค
Read more

บทที่ 328

ฌอนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับแคทเธอรีน หรี่ตาลงอย่างไม่รู้ตัว เขาเกือบจะทำแก้วไวน์แตกจากการกำแน่นจนเกินไป แม่งเอ้ย ตอนแรกเขาตั้งใจจะสอนบทเรียนให้กับเธอและทำให้เธอรู้สึกกลัว พอเขาเห็นประธานวอร์เนอร์แตะต้องร่างกายของเธอ ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามฌอนรู้สึกเหมือนอยากจะตัดมือของวอร์เนอร์ทิ้งทว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ฌอนจะมาโมโห หลังจากที่ตามใจแคทเธอรีนมามากเกินไปแล้ว เขาตั้งใจจะให้บทเรียนกับเธอ เขาจะไม่ช่วยเธอจนกว่าเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน เพื่อเธอจะได้บทเรียนของเธอและยอมเชื่อฟังเขา“ดีใจที่คุณชอบ” ฌอนตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ “ดื่มฉลองให้กับประธานวอร์เนอร์” ในความจนตรอกของเธอ เธอไม่รู้สึกถึงความโกรธหรือความขุ่นเคืองในดวงตาของเขาเมื่อพิจารณาถึงสิ่งที่เกิดขึ้น คืนนี้เธอคงจะหนีออกไปจากสถานการณ์แบบนี้ไม่ได้“ประธานวอร์เนอร์คะ ให้ดิฉันดื่มฉลองให้กับคุณ...”“ไม่มีประโยชน์ที่จะทำแบบนี้ เธอดื่มให้หมดขวดเลยดีกว่า” ประธานวอร์เนอร์พูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะเสียงดังแคทเธอรีนดื่มหมดทั้งขวดอย่างไม่เต็มใจ ความจริงแล้ว เธอเป็นคนคอแข็งพอสมควร ทว่าเพียงไม่นาน เธอก็รู้สึกมึนหัว อาจเป็นเพราะในค่ำคืนนี้เธอมีเรื่องบาง
Read more

บทที่ 329

“ใช่ ผมมันเลว ตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณเอง” ฌอนเย้ยหยัน เขาหันกลับแล้วเดินไปที่ประตูแคทเธอรีนฝืนยิ้มออกมา จริง ๆ แล้วเธอไม่อยากปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจเลยเมื่อเทียบกับชายอ้วนที่อายุพอจะเป็นพ่อของเธอได้แล้ว เธออยากจะนอนกับฌอนมากกว่า“... ฉัน… ฉันไม่อยากอยู่กับเขา” แคทเธอรีนเดินตามฌอนไป และทนหน้าด้านกอดเอวของเขาเอาไว้ฌอนหันกลับมามองอย่างเฉยเมย และชำเลืองมองมาที่เธอ เขาดึงแขนเธอออกแล้วออกคำสั่ง “มาที่โอเอซิส อินเตอร์เนชั่นเนล กับผม” แคทเธอรีนเดินตามหลังเขาไปอย่างเงียบ ๆเมื่อฌอนเข้าไปในห้อง เขานั่งลงบนเตียง แสงไฟที่ส่องลงมาจากเหนือศีรษะของเขาเน้นให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา“ทำไม? คุณอยากให้ผมสอนคุณว่าต้องทำยังไงเหรอ?” ฌอนเลิกคิ้วขึ้นและเหยียดยิ้มชั่วร้ายออกมาแคทเธอรีนเดินเข้าไปหาเขาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ร่างบางสั่นเทา เธอจูบริมฝีปากของเขา...หลังจากที่หญิงสาวผล็อยหลับไปช่วงกลางดึก ฌอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและถ่ายรูปของเธอเอาไว้ เขาส่งรูปถ่ายนี้ไปให้เวสลีย์...วันต่อมาแคทเธอรีนตื่นขึ้นมา แล้วก็ต้องพบว่าฌอนกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอขณะที่เขา
Read more

บทที่ 330

แคทเธอรีนเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างภายในเวลาไม่กี่วินาทีฌอนเป็นคนถ่ายรูปและจงใจส่งให้เวสลีย์เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่มีทางที่เธอจะปิดบังสิ่งที่เกิดขึ้นได้“รีบพาประธานโลว์ยอนส์ไปส่งที่โรงพยาบาลเร็วเข้า” เธอสั่งคนขับรถทันทีเมื่อพวกเขาไปถึงโรงพยาบาล หมอรีบทำการตรวจร่างกายและรีบสวมเครื่องช่วยหายใจให้กับเวสลีย์ทันที“คุณเป็นแฟนของเขาใช่ไหม? ผมขอเตือนคุณว่าเขาเหลือไตเพียงข้างเดียว พยายามอย่าทำให้เขาโมโหและเครียด เขายังต้องกินอาหารเพื่อสุขภาพเพื่อรักษาชีวิตของเขาให้อยู่นานขึ้น” หมอเตือน “ตอนนี้เราทำได้แค่ให้เขาพักผ่อน แต่มันก็ไม่สามารถแก้ปัญหาที่เป็นต้นเหตุได้จริง ๆ หรอกนะ”“ขอบคุณค่ะ คุณหมอ” แคทเธอรีนแสดงความขอบคุณต่อคุณหมอก่อนจะมองเขาเดินออกไปภายในห้องพักผู้ป่วย เวสลีย์ยังคงไอและจับหน้าอกเอาไว้อยู่ แคทเธอรีนรินน้ำอุ่นใส่แก้ว และนำไปป้อนให้กับเขาเขาชะงักนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเขาจะจับแก้วเอาไว้ เขาชำเลืองมองเธอด้วยสายตายากจะอธิบายที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “เขาบังคับให้คุณทำเหรอครับ?”“ขอโทษนะคะ” แคทเธอรีนละอายแก่ใจเกินกว่าจะสบตาเวสลีย์ได้ “ถ้าคุณยังถูกขังต่อไปอีกหลายวัน คุณจะไม่สบายและบริษั
Read more
PREV
1
...
3132333435
...
108
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status